สุข เศร้า เหงาใจ ไปกับการเขียนบันทึก (ครบรอบ ๒ ปี ๒ วัน)


วันศุกร์ที่ ๔ กันยายน ๒๕๕๒ ที่ผ่านมา ครบรอบ ๒ ปี ของการเป็นสมาชิกของเว็บแห่งนี้

 

 

กว่าจะนึกขึ้นได้ก็ผ่านเข้ามาวันที่สอง

๒ ร้อน ๒ ฝน ๒ หนาว เขียนมาได้ ๖๑๔ บันทึก

เปิดตัวด้วยบันทึกแนะนำตัวเอง ที่มาของชื่อ "วสวัตดีมาร" เมื่อวันที่ ๖ ตุลาคม ๒๕๕๐

ปิดท้ายด้วยบันทึกเก็บเพลงของครู "ครูบนดอย" เพลงแห่งครู ... ที่ผมขอเก็บไว้ในบันทึก เมื่อวันที่ ๕ กันยายน ๒๕๕๒

การเขียนบันทึกเกิดจากประสาทสัมผัสทั้งห้าที่เกิดขึ้นโดยตรง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความรู้สึก อารมณ์ การทำงาน การมองเห็น การได้ยิน การอ่านหนังสือ ฯลฯ ล้วนแต่ก่อกำเนิดเกิดเป็นบันทึกได้ทั้งนั้น ขึ้นอยู่กับสภาวะในช่วงนั้น ๆ

ความมุ่งหวังในการเขียนส่วนใหญ่เป็น "การให้" มากกว่า "การรับ"

เป็นการให้ความรู้และประสบการณ์เท่าที่ตนเองมี แต่เชื่อไหมครับว่า จนถึงปัจจุบันก็ยังบ่น ๆ กับตัวเองว่า ยังมีเรื่องที่ต้องเขียนอีกมากมาย แต่ยังไม่ได้ลงมือวางกรอบสักที เพราะบางเรื่องที่สนใจใช้เวลาในการเตรียมข้อมูลค่อนข้างมาก

ผมอยู่ในฐานะคนไม่เปิดเผยตัว มีแต่ตัวตนจากเรื่องราวต่าง ๆ ที่ผมได้ถ่ายทอดลงในบันทึก สิ่งนั้นคือ ตัวตนของผมจริง ๆ เพียงแต่แค่ไม่กี่ด้าน ยังมีอีกหลายด้านที่ยังไม่รู้จักผม

 

 

ผมจึงมักจะบอกเพื่อน ๆ และกัลยาณมิตรที่ดีกับผมตลอดมาว่า ผมไม่ใช่คนดีร้อยเปอร์เซ็นต์ และผมไม่ใช่คนชั่วร้อยเปอร์เซ็นต์ ผมอาจจะมีความดีและความชั่วเท่า ๆ กัน

ผมชอบอยู่คนเดียว คิดอะไรเงียบ ๆ คนเดียว ชอบความสงบ ไม่พลุกพล่าน สันโดษ ไม่โลภ ไม่อยากได้อยากมีมากเหมือนใคร ๆ เขา พอใจสิ่งที่ตนเองเป็น พอใจในสิ่งที่ตนเองมี ดังนั้น นิสัยเหล่านี้ทำให้ดูเหมือนว่า ผมเก็บตัว ไม่ชอบสุงสิงกับใครมากนัก

 

 

ผมคิดว่า คงอยู่กับจริตที่ตรงกันของมิตรภาพด้วย หากจริตไม่ตรงกันแล้ว คบกันอย่างไร ก็ไม่ชอบวิธีคิดของกันและกันอยู่ดี

เพื่อนน้อยไม่ใช่ปัญหาของผม เพื่อนแท้สิ ผมนั่งนับด้วยมือและเท้ารวมกัน ยังไม่ครบนิ้วเลย

การเป็นเพื่อนกับใครสักคน เราต้องมีความเชื่อมั่นต่อกันในสิ่งที่เราสัมผัสและมองเห็นได้ อย่าเลือกคบกันแค่ต้องการตักตวงผลประโยชน์ เช่น ใช้งาน หลอกใช้ ฯลฯ

 

 

การเปิดเผยตัวที่ชัดเกินไป จะทำให้ผมไม่สามารถเขียนบันทึกแบบตรงไปตรงมา โดยเฉพาะในเรื่องราวที่ใกล้ตัว อีกอย่างผมมีเพื่อนประเภทปากสว่างหลายคน เพื่อนเหล่านี้พูดกันด้วยความสนุกปาก มันปาก แต่ผลเดือดร้อนจะตกอยู่กับคนเขียนแบบตรงไปตรงอย่างผม

ผู้บริหารยุคโบราณหลายคน ไม่ชอบหรอกความคิดเห็นตรง ๆ แต่ชอบคนลิ้นยาว ๆ ... ผมทำไม่เป็นหรอกแบบนั้น

ดังนั้น โปรดให้อภัย ไม่ได้หยิ่ง ไม่ได้ยโส แต่ประการใด แต่ที่ทำไป เป็นเหตุผลส่วนตัวล้วน ๆ ;)

 

แต่ผมเปิดเผยตัวได้นะ ในรูปของตัวการ์ตูน (www.faceyourmanga.com)

...

...

สมัยก่อน ผมหน้าตาแบบนี้ ...

...

...

...

...

...

แต่ปัจจุบัน ...

 

 

ในรอบ ๒ ปี มีเรื่องราวเกิดขึ้นในชีวิตมากมาย เพียงแต่ว่า ยังสามารถประคองตัวให้อยู่กับปัจจุบันได้ ไม่สุขเกินไป ไม่เศร้าเกินไป ไม่เหงาใจเกินไป

กัลยาณมิตรหลายท่าน ทำให้ผมสามารถสะกดคำว่า "ความจริงใจ" ถูก

หลายคนเข้าใจเหตุผลของผม เพียงแต่เราสามารถพูดคุยกันด้วยภาษาเดียวกันอย่างถูกคอ

หลายคนดูจริงจัง แต่ผมดูไม่จริงจัง

หลายคนดูสนุกสนานบานใจ แต่ความรู้สึกข้างในเคร่งเครียด

 

 

ทราบไหมครับว่า ผมเขียนบันทึกนี้แล้วได้ยินเพลง เพราะฉะนั้นจึงรักกันเช่นฉะนี้ ของ ศุ บุญเลี้ยงแว่วมา ครับ

 

แม้เวลาผ่านนานแสนนาน ใจยังไม่เปลี่ยน
ถึงฤดูเปลี่ยน หมุนเวียน ไม่เคยหยุดเฉย
แต่ความรัก ที่ให้กัน ไม่มีวันลดน้อยลงเลย
ยังคงพูดเชยเชยรักเธอ

 

 

ชื่อเพลง : เพราะฉะนั้นจึงรักกันเช่นฉะนี้

ศิลปิน : ศุ บุญเลี้ยง

 

แม้เวลาผ่านนานแสนนาน ใจยังไม่เปลี่ยน
ถึงฤดูเปลี่ยน หมุนเวียน ไม่เคยหยุดเฉย
แต่ความรัก ที่ให้กัน ไม่มีวันลดน้อยลงเลย
ยังคงพูดเชยเชยรักเธอ

ขอเพียงรู้สึกเชื่อใจ ในยามต้องห่าง
แม้มีความต่างแต่ร่วมทาง กันด้วยเหตุผล
มีความหวังให้กันต่อเติมฝัน ของคนสองคน
มีทั้งสุขทุกข์ทนนานมา

เพราะฉะนั้นจึงรักกันเช่นฉะนี้
เพราะเรามีวันเก่าเก่า
มิใช่มีแต่เพียงดอกไม้ มีรอยยิ้มและมีน้ำตา
วันที่โลกเหว่ว้าอย่างน้อยมีเธอ

เพราะฉะนั้นจึงคิดถึงกันเสมอ
เหมือนมีเธอคอยชิดใกล้
แม้จะอยู่ห่างกันเพียงไหน ห่างไกลทะเลขวางกั้น
ยามเมื่อเราหลับฝันจะฝันถึงกัน

ขอเพียงรู้สึกเชื่อใจ ในยามต้องห่าง
คิดถึงกันบ้างคำสัญญา ที่เคยให้ไว้
จะมีรักให้กันและแบ่งปัน เพื่อคนมากมาย
ใจจึงอุ่นแม้กายไกลกัน

เพราะฉะนั้นจึงรักกันเช่นฉะนี้
เพราะเรามีวันเก่าเก่า
มิใช่มีแต่เพียงดอกไม้ มีรอยยิ้มและมีน้ำตา
วันที่โลกเหว่ว้า อย่างน้อยมีเธอ

เพราะฉะนั้นจึงคิดถึงกันเสมอ
เหมือนมีเธอคอยชิดใกล้
แม้จะอยู่ห่างกันเพียงไหน ห่างไกลทะเลขวางกั้น
ยามเมื่อเราหลับฝันจะฝันถึงกัน

 

เนื้อเพลง : http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=nakderntang&month=01-2008&date=11&group=4&gblog=11

ฟังเพลง : http://www.imeem.com/pooom/music/ZKKpA23M/su-boonliang-becausemp3/

ดาวน์โหลด : http://www.4shared.com/file/71142545/7b50ce56/__-_.html

 

อยากขอบคุณเพื่อนและกัลยาณมิตรทุกท่านมากครับที่ได้ให้เกียรติ

ถึงแม้เราจะไม่รู้จักหน้าค่าตาอย่างผม บางท่านเรารู้จักกันผ่าน "เสียง"

การจะคบใครสักคน อยู่ที่ "หัวใจอันดีงาม" ของเราเองครับ

นายเหงือก เพื่อนผม บอกติดปากติดบันทึกว่า "ความดีสวยงามเสมอ"

 

บุญรักษา คนดีทุกท่านครับ ;)

 

หมายเลขบันทึก: 295268เขียนเมื่อ 6 กันยายน 2009 17:22 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:29 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (49)

สวัสดีค่ะ

เร็วจังนะคะ 2 ปีแล้ว ที่เขียนบันทึก อาจารย์ เขียนได้มากพอควร น่าอ่านทุกบันทึกเลยค่ะ ขอให้เขียนต่อไปอีกมากๆ ชอบแอบมาอ่านค่ะ

สวัสดีค่ะ

  • ยินดีด้วยนะคะอาจารย์
  • สองปีก็นับว่านานมากนะคะ กับการแลกเปลี่ยน
  • ส่วนมากอ่านทุกบันทึก  แต่ไม่ได้เม้นท์ทุกครั้งค่ะ  เพราะไม่ทราบจะเม้นท์อย่างไร
  • พี่คิมจะครบรอบการเขียนวันที่ ๑๖ กันยายนนี้ค่ะ
  • แต่..จริตส่วนตัวของพี่คิมเป็นคนขี้เบื่อและไม่อดทนกับการซ้ำซากจำเจค่ะ  จึงเอาแน่ไม่ได้
  • ขอเป็นกำลังใจให้อาจารย์ต่อไปนะคะ

 

เป็นสมาชิกตั้งแต่: ส. 08 ก.ย. 2550 @ 15:29

เข้าระบบเมื่อ: อา. 06 ก.ย. 2552 @ 18:50

อ่าน: 3019

-------------------------------------------------------------

เวลาใกล้เคียงกันเลยค่ะ

โหย..))) แต่บันทึกอาจารย์ไปตั้งไกลแน่ะ

ตามไม่ทันแล้วค่ะ   เหอๆๆๆๆๆ

เป็นกำลังใจให้อาจารย์เขียนบันทึก  สุข เศร้า เหงา(ใจ)  ต่อไปนะคะ

                            

                                      

สวัสดีค่ะ อาจารย์Wasawat Deemarn

  • ต้องเรียนตามตรงว่าบุคลิกของอาจารย์"โดนใจ"ค่ะ
  • ที่นี่มีคนเก่งที่ไม่จำเป็นต้องโพนทะนาตัวเองมากมาย
  • นับถือค่ะ กับแง่มุมแนวคิดที่เป็นอัตลักษณ์ของอาจารย์
  • ขอบคุณเรื่องราวดีดี  ที่หลายคราที่ท้อ
  • ก็มีบันทึกของอาจารย์ร่วมอยู่ในกลุ่มบันทึกให้กำลังใจ
  • ที่แป๋มได้ลุกขึ้นสู้กับอุปสรรคต่างๆได้ด้วยตัวเองค่ะ
  • ขอบคุณค่ะ

สวัสดีค่ะอาจารย์

ครบรอบสองปีแล้วยินดีด้วยนะคะ

รูปนี้ยังหนุ่มฟ้อหล่อเฟี้ยวอยู่เลยค่ะ  ^_^

รูปนี้ก็ยังดูหนุ่มฟ้อหล่อเฟี้ยว...เหมือนเคย ถ้าเพิ่มรอยยิ้มกว้างๆ

จะหล่อกว่านี้อีกค่ะ  อิอิอิ   ^_^  เป็นกำลังใจให้อาจารย์ค่ะ

จะคอยติดตามอ่านบันทึกนะคะ ...หลายๆบันทึกเป็นแรงบันดาลใจ

เป็นแรงผลักพลังทางความคิด...ข้าน้อยขอน้อมคารวะท่านอาจารย์ค่ะ

^__________________________________________^

ชีวิตเราไม่จำเป็นต้องเหมือนใครหรอกค่ะอาจารย์ :) นิ้วชี้สองมือของเราก็ยังไม่เหมือนกันเลย

แต่หกร้อยสิบสี่บันทึก ไม่ธรรมดาเลย สู้ ๆ ต่อไปนะคะ

ถึงแม้เพิ่งจะเข้ามาอ่านบันทึกของอาจารย์ได้ไม่กี่บันทึกในไม่กี่วันที่เริ่มสมัครสมาชิก

แต่ก็จะติดตามต่อไป ...

เอาเพลงมาฝากอาจารย์ด้วยค่ะ ในโอกาสครบรอบสองปีกับอีกสองวัน

http://www.youtube.com/watch?v=d9D2y-CF1Xo&feature=related

สวัสดีครับ อาจารย์Wasawat Deemarn

 

ผมเข้าใจเอาเองว่า อาจารย์มีกำลังใจที่ดี มีภูมิคุ้มกันทางใจมากพอสมควรสำหรับการเขียนบันทึกดีๆต่อไปครับ สังเกตว่ามีกัลยาณมิตรที่คอยติดตามอ่านบันทึกอยู่สม่ำเสมอ และ บันทึกก็เร้าพลัง สร้างเเรงบันดาลใจให้กับหลายท่าน และหลายบันทึกก็ตรงใจสำหรับคนที่คิดเเต่ไม่กล้าคิดดังๆ

สองปีที่ผ่านมาคงมีบทเรียนที่ดี มีแนวทางการเขียนที่เหมาะกับสไตล์ตัวเองมากขึ้นนะครับ

เรื่อง "มิตรภาพ" ผมเห็นด้วยเลยครับ  เพื่อนที่ดีมีหนึ่งถึงจะน้อย ดีกว่าเพื่อนมีเป็นร้อย เเต่คอยคิดริษยา  ผมเองมีเพื่อนเยอะครับ แต่ก็เข้าใจว่าเป็นความหลากหลายของคนจริงๆ ดังนั้นก็เรียนรู้กันไป

หากวิถีของการเขียนเป็นสิ่งหนึ่งที่ช่วยจรรโลงสังคมที่ย่ำเเย่ให้พลิกฟื้นได้ อย่างน้อยต้นแห่งจิตสำนึกงอกงามในพื้นที่แห้งแล้งของหัวใจใครบางคน เราก็ควรทำ และเพียรทำด้วยความสุข

ผมเป็นกำลังใจให้นะครับ...ทุกย่างก้าวที่ก้าวไป ขอให้เบิกบานและมีความสุข เสมอ เสมอครับ :)

และที่ไม่ลืม Motto ส่วนตัวของผม "ความดีสวยงามเสมอ" ครับ

 

----------------------------------------------

ผมถือโอกาสนี้ฉลอง Blog อายุครบปีที่สองนะครับ ไปเชียงใหม่อีกไม่กี่วันนี้ จะขอเป็นเจ้าภาพเลี้ยงกาแฟครับ

เวลาถึงเชียงใหม่จะโทรศัพท์ไปเเจ้ง ...(flight สายๆของวันเสาร์หน้าครับ)

 

นายเหงือก  หรือ นายเงือก คำไหนถูกครับ??

สวัสดีครับอาจารย์

แต่ยังไงก็หน้าตาดีกว่าเดิมนะครับ

ยินดีด้วยครับ

สวัสดีครับ พี่ศศินันท์ Sasinand ;)

พี่ศศินันท์เป็นผู้ใหญ่ที่ผมนับถือท่านหนึ่งนะครับ จำได้ว่า เข้ามาก็เห็นพี่ศศินันท์แล้ว ;)

ภายหลังชอบอ่านเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย เรื่องของธรรมชาติ สุขภาพ การเมือง และเศรษฐกิจ ที่พี่ศศินันท์ได้นำเสนอในอนุทินตลอดทุก ๆ วัน

ขอบคุณด้วยจริงใจครับพี่ ;)

สวัสดีครับ พี่ ครูคิม ;)...

ดีจังครับที่พี่ ครูคิม รู้เท่าทันตนเอง

อารมณ์ไม่สม่ำเสมอ อาจจะก่อทุกข์ได้มากเหมือนกันนะครับ ต้องดูแลตนเองให้ดีครับ

แต่จะว่าไป พี่ ครูคิม อารมณ์ศิลปินมาก ๆ ครับ

ทำให้เกิดความคิดสร้างสรรค์ที่ได้แสดงออกในบันทึกมาทุก ๆ บันทึก ;)

ขอบคุณมากครับ

สวัสดีครับ คุณ (พี่) ครูจุฑารัตน์ NU 11 ;)...

ใกล้เคียงกันจริง ๆ ด้วยครับ ผมสมัครก่อนแค่ 7 วันเอง

วันอังคารที่ 8 กันยายน 2552 ก็เตรียมบันทึกฉลอง 2 ปีนะครับ เดี๋ยวผมมาทิ้งร่องรอยเลย

ขอบคุณมากครับ ;)

สวัสดีครับ คุณ ครูแป๋ม ;)

การอยากให้กำลังใจคนทำงานที่ท้อแท้ ถือเป็นจุดมุ่งหมายของ "การให้" ประการหนึ่งเลยครับ

ท้อได้บางเวลา แต่อย่าท้อตลอดไป ครับ

ตัวตนผม ก็ตรงตามเนื้อหาในบันทึกนั่นแหละครับ

รู้บอกว่ารู้ ไม่รู้ก็บอกว่าไม่รู้

ไม่มีมนุษย์คนไหนรู้ทุกเรื่อง แต่อย่างน้อยก็มีบางเรื่องที่เรารู้ จริงไหมครับ

หากไม่มีใครชมหรือให้กำลังใจตัวเอง เราก็สามารถให้กำลังใจตัวเองได้นะครับ คุณ ครูแป๋ม ;)

อยากให้กำลังใจครับ

ขอบคุณมากครับ ;)

 

ตอนนี้ไปทิ้งร่องรอยในฐานะ อาจารย์มหาวิทยาลัย ก่อนค่ะ

 เมื่อลูกรัก หมดแรงสู้

สวัสดีจ้า น้องคุณครู เทียนน้อย ;)

สบายดีไหมเอ่ย ???

หากบันทึกของพี่มีแรงบันดาลใจแฝงอยู่ ถือเป็น กุศลกรรม ที่พี่ได้ทำในชาตินี้ครับ ;)

 

สมัยก่อน ดูหนุ่ม และ ผอมไงครับ

 

แต่ต่อมา ..

ก็สายตาสั้นขึ้น และอ้วนขึ้นครับ

 

แต่จุดยืน อุดมการณ์ และความเป็นตัวตน ยังไม่เปลี่ยนแปลงครับ

 

ขอบคุณมากครับ ;)

  • ชื่นชม
  • ในการเขียนบันทึกที่ดี ๆ ....
  • ร่วมฉลอง 2 ปีเศษ ...
  • ด้วยคนนะครับ

สวัสดีครับ คุณ แม่เจ้าแพลน ;)

ในฐานะที่เรารู้จักกันวันนี้เป็นวันแรก คุณ แม่เจ้าแพลน ได้ให้เกียรติเข้ามาเยี่ยมบันทึก 2 ปีนี้แล้วนะครับ

"มือคนเรามีนิ้วที่ยาวสั้น ไม่เท่ากัน โป้ง กลาง นาง ชี้ ก็มีค่าทั้งนั้น แตกต่างที่การใช้มีหน้าที่ที่สำคัญ มันต่างกัน แค่ใช้งาน"

เพลงประกอบภาพยนตร์เมื่อนานมาแล้วครับ

ตรงกับที่คุณ แม่เจ้าแพลน เล่าไว้เปี๊ยบเลย

ยินดีและขอบคุณมากครับ ;)

สวัสดี ค่ะ อาจารย์

สารภาพ ว่า ยังไม่ได้ กลับไปดูวันที่สมัครของตนเอง เลยนะคะ

อาจารย์บอกว่า อยู่ในฐานะคนไม่เปิดเผยตัว มีแต่ตัวตนจากเรื่องราวต่าง ๆ ที่ผมได้ถ่ายทอดลงในบันทึก

พี่พอ น้องเพียง เปิดเผยตัว ค่ะ ( อาจมากเกินไป บันทึก ต่อไป คงต้อง ลดลง และเรื่องราวต่างๆ ที่ถ่ายทอด เป็นเรื่องชีวิต ของสองสาว ที่ แม่บันทึกถึงลูกสาว เจ้า )

ปล. นาย เหงือก ของอาจารย์ คือ น้องเอก ละ กา เจ้า

สบายดีเน้อเจ้า

สวัสดีครับ คุณเอก จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร ;)

นอกจากการเชื่อมั่นในความดีแล้ว ผมยังเชื่อในเรื่องของเหตุผล และบุญกรรม อีกนะครับ

คิดจะทำสิ่งใดลงไป มักจะเลือกใช้สติก่อนเสมอ เพราะหากพลาดพลั้งสิ่งใดลงไป เรื่องหนักจะได้เบาลง

เนื้อหาบันทึกเลือก "ให้" มากกว่า "รับ" จากความโชคดีที่เป็นคนอ่านหนังสือเยอะ ทำให้เห็นมุมมองหลากหลาย ทำให้เกิดมุมคิดในการเขียนบันทึกเชิง "กำลังใจ" ต่อท่านอื่นได้ครับ

เมื่อคุณเอกเข้าใจในความหลากหลายของคน นั้นก็ดีแล้วครับ เพียงแต่ว่า "การบริหารเวลาส่วนตัว" ด้วย น่าจะดีต่อตัวเองนะครับ เมื่อบริหารได้ดี การพัฒนาตนเองให้ดีขึ้น ก็จะง่ายขึ้นนะครับ

รับกาแฟหรู ๆ มากกว่า 1 แก้วอย่างแน่นอนครับ อิ อิ เดี๋ยวผมไปหาสถานที่ดีกว่า

ส่วน "นายเหงือก" เกิดจากการพูดคุยระหว่างผมกับอาจารย์นพลักษณ์ ๙ ครับ

จาก "นายเงือก" จึงมาเป็น "นายเหงือก" ผลคะแนนเป็นเอกฉันท์ครับ  อิ อิ

ขอบคุณมากครับ กัลยาณมิตร ;)

สวัสดีครับ ลูกศิษย์ ครูดอย ;)

แฮะ แฮะ ครูเพิ่งเปลี่ยนแว่นตาใหม่ในรอบ 10 ปี พอดีครับ ตรงกับรูปเปี๊ยบเลยนะครับ

ดูแลตัวเองนะครับ ;)

แป๊บหนึ่งครับ คุณ (พี่) ครูจุฑารัตน์ NU 11 ... เดี๋ยวไปคร้าบผม ;)

ขอบพระคุณท่านอาจารย์ ชยพร แอคะรัจน์ มาก ๆ ครับ

ผมยังติดหนี้อาจารย์อยู่เลยครับ ยังไม่ได้นำภาพกล้วยไม้มาถามชื่ออาจารย์เลย ;)

ได้เลยครับ จัดให้ครับ "ไอซ์บูมคอฟฟี่" จะเลี้ยงให้ตาค้างไปเลย..

ขอเป็นร้านไม่ไกลจาก อาเขตก็น่าสนใจนะ ผมลงเครื่องเสร็จเเล้ว คิดว่าช่วงบ่ายๆจะต่อรถตู้ไปปาย ต่อเลยครับ ไปปายสักวันสองวันก่อนมาเชียงใหม่อีกครั้ง (ที่เฮอริเทคครับ)

เฮอริเทคใกล้ร้านกาแฟที่เคยไปครั้งที่ไปเชียงใหม่ล่าสุดด้วย (ร้านที่ไปจิบกาแฟกับน้องๆอาจารย์คราโน้น)

สวัสดีครับ คุณ ครูใหม่ บ้านน้ำจุน ;)

ดูวันแรกของการสมัครสมาชิกได้ที่ http://gotoknow.org/profile/bannamchun

การเลือกไม่เปิดเผยตัว เปิดแต่ตัวตน จะทำให้ผมเขียนบันทึกได้ง่ายขึ้น โดยไม่มีปัจจัยความสัมพันธ์ส่วนตัวมาเกี่ยวข้องน่ะครับ

ใช่แล้วครับ นายเหงือก คือ คุณเอก ของหลานพอ หลานเพียง แหละครับ อิ อิ

สบายดีตามอัตภาพครับ

ขอบคุณมากครับ ;)

เดี๋ยวหาร้านเตรียมไว้ก่อนดีกว่าครับ ใกล้ ๆ อาเขต ... แต่ "รถเครื่องเก่า ๆ" คู่ใจผมเป็นพาหะนำโรค นะครับ อิ อิ

ขอบคุณมากครับ คุณเอก ;)

ป.ล. ให้ผมขี่รถเครื่องไปส่งที่ปายไหมครับ 555

แฟนพันธุ์แทะ ว่างเว้นจากภารกิจ มาหาภาพงามๆ เป็นอาหารตาค่ะ

ยินดีนะคะ สถิติของอ.เสือ เลิศค่ะ ... ว่าแต่ หนี้ที่ทวงไว้ เป็นไงเจ้า

... กวี น้ำ ฟ้า ดาว พราวพิไล รอชม เมืองเวียงพิงค์ ... สนุกกับงานสอนค่ะ

 

ติดหนี้ไว้ก่อนนะครับ คุณ poo ... ช่วงนี้ยังมึน ๆ อยู่กับ "คน" ครับ ;)

ขอบคุณมากครับ

  • มาทันร่วมเป่าเค้กฉลองสองขวบเศษไหมคะ
  • เห็นภาพการ์ตูนจากแว่นใส ๆ กลายเป็นแว่นสีชา คงจะบ่งบอกได้ว่ามุมมองชีวิตผ่านเลนส์ของท่านอาจารย์เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดี มีความสุขเพราะความเข้าใจในชีวิตหลากหลายมากขึ้น มีมิตรภาพหล่อเลี้ยงหัวใจให้ชุ่มฉ่ำ ...โปร่ง โล่ง เบา สบาย ไร้กังวล...ไม่หนักเหมือนที่ผ่าน ๆ มา ...เชื่อไหมคะว่ายิ่งตัวเลขของวัยเพิ่ม ใจยิ่งเบา แต่ตัวอาจจะหนัก? 
  • มีความกล้าที่จะเผยความดีที่มีอยู่ลึกๆ ภายในออกมาเพราะความไว้วางใจโลก จากคำนี้ของท่านอาจารย์เอง "กัลยาณมิตรหลายท่าน ทำให้ผมสามารถสะกดคำว่า "ความจริงใจ" ถูก"
  • มาเป็นกำลังใจให้สร้างสรรค์สังคมจากคมปากกาของท่านอาจารย์ต่อไปเรื่อย ๆ ค่ะ
  • มิตรภาพไม่ได้สร้างแค่วันเดียว และคงไม่พังครืนเพียงแค่วันเดียวเช่นกันค่ะ ไชโย ๆๆๆ (งงเหมือนกันว่าตอนต้นกับตอนจบไปด้วยกันหรือเปล่า ตั้งแต่เปลี่ยนโฉม G2K ใหม่ ยังงงๆ อยู่ค่ะ)

ขอบคุณมากครับ ท่านอาจารย์นพลักษณ์ ๙ Sila Phu-Chaya ;)

ปากกา กะ ปากผม ... คมใกล้เคียงกันครับ อิ อิ

แต่ตัวจริงผมพูดน้อย น่ารักเหมือนในรูปการ์ตูนครับ 555

แต่คิดเยอะ บางทีหนัก ก็ต้องวาง โดยเฉพาะตัวหนักเนี่ยแหละ

ขอบคุณในมิตรภาพที่อาจารย์ได้มีให้แบบคนไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อน

ขอบคุณมากครับ ;)

สวัสดีค่ะ อาจารย์

ไม่ได้มาทักทายหลายวัน เนื่องจากงานยุ่งมากมาย....อาจารย์สบายดีนะคะ...^^ช่วงนี้ฝนตกบ่อยๆอากาศเริ่มจะเปลี่ยน รักษาสุขภาพด้วยนะคะ...

ขออนุญาติร่วมแสดงความยินดี ในวันครบรอบ 2 ปี ของบันทึกดีดี นี้ด้วยคนค่ะ

อิอิ...หากก้อยเดินผ่านคนใส่แว่น จะพินิจพิเคราะห์เป็นพิเศษ เผื่อคนคนนั้นคือ ท่านอาจารย์ เอ....หรือว่าจะเคยเดินสวนกันมาบ้างเเล้วก็ไม่รู้....^^

แวบมาเยี่ยมเจ้าค่ะ ตอนนี้ internet ยังไม่ล่มสลาย (เคยติดตามอ่านบันทึกของคุณค่ะ อาจไม่ทั้งหมด แต่บันทึกนี้ คุณยอมเปิดเผยมือนิดๆ ดีจังค่ะ สิ่งที่ชอบเวลาได้อ่านบันทึกของคุณ คือวิธีคิด สิ่งที่คุณมอง และความรู้สึก และที่ชอบมากๆ ๆ ๆ ที่สุดเลย ชอบจังที่คุณถ่ายรูปเจ้าแมวเหมียวตัวน้อย ข้างๆ ตู้ น่ารักจังค่ะ (แมวเหมียว อยู่ในซอกตู้ น่ารักดีจังค่ะ) เย้ๆ ๆ internet ยังใช้การได้

สวัสดีค่ะ พี่อาจารย์ wasawatdeemarn

วันนี้ก็ครบรอบ 2 ปี กับ 12 วัน..  น้องนีนานันท์ ขอแสดงความยินดีกับบันทึกสร้างสรรค์ จรรโลงใจ และ สังคม ของพี่อาจารย์นะคะ  อ้อ.. แอบเห็นพลังฝ่ามือด้วย เลยไม่เห็นใบหน้าตรงๆ เห็นแต่มุมหน้า..  อิ อิ

บุญรักษาพี่อาจารย์ มีความสุขมากๆ สุขกายสบายใจทุกๆ วันนะคะ    Smile  Smile

สวัสดีครับ คุณก้อย ♡*.:。 KiTTyJuMP゚・♡゚゚・~ ;)

คุณก้อยสบายดีนะครับ ???

แหม จะระแวงคนใส่แว่นหรือครับว่า อาจจะเป็นผม อิ อิ ไม่เอาครับ ไม่เอา เดี๋ยวคุณก้อยจะมาเลี้ยงข้าวผม ผมขอเป็นกาแฟอร่อย ๆ แล้วนะครับ อิ อิ

อยากให้คุณก้อยรักษาสุขภาพกาย สุขภาพใจ ให้แข็งแรงดังเดิมนะครับ

ขอให้ลมหายใจของเรามีไว้เพื่อเราและคนที่รักเราดีกว่านะครับ ;)

ขอบคุณมากครับ ;)

สวัสดีครับ คุณ ดอกหญ้า ;)...

แหม ไม่ใช่คุณก็น่าจะดีนะครับ ห่างไกลเกินไป

เปิดเผยความอาวุโสครับ อิ อิ

เป็นคนรักแมวใช่ไหมเอ่ย ;)

ขอบคุณมากนะครับ

ขอบคุณมากครับ น้อง นีนานันท์ ขอให้คำอวยพรเป็นของน้อง นีนานันท์ เช่นกันครับ ;)

สวัสดีค่ะพีีี

 

เนื้อหาเข้มข้น เหมือนเดิมนะค่ะ

กัลยาณมิตรคบกันด้วยความจริงใจ ไม่เห็นตัวจริงไม่เป็นไร แต่ถ้าไปเยี่ยมเยือนแล้วไม่ต้อนรับ อันนี้มีเคือง อิอิ...

พี่ค่ะ ว่าแต่ภาพนี้นะหล่อเกินไปอะป่าวเนี่ย

อิ อิ รู้ทันนะ น้อง สี่ซี่ ... สงสัยหล่อไปแหละ อิ อิ ;)

สวัสดีค่ะอาจารย์ ประทับใจบันทึกนี้ค่ะ ชอบ การเป็นเพื่อนกับใครสักคน เราต้องมีความเชื่อมั่นต่อกันในสิ่งที่เราสัมผัสและมองเห็นได้ อย่าเลือกคบกันแค่ต้องการตักตวงผลประโยชน์  ประโยคนี้เห็นด้วยกับอาจารย์อย่างยิ่ง  ทรายเองก็คิดว่าตนเองโชคดีทรายมีกัลยาณมิตรไม่กี่คนหรอกค่ะตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย จนถึงปัจจุบัน เราก็ยังมีสุขร่วมเสพ มีทุกข์ร่วมต้าน มีคนที่จริงใจกับเราเพียงหนึ่งคนดีกว่ามีคนคนเป็นหมื่นมารุมล้อมแต่หาความจริงใจไม่ได้ค่ะ  เป็นกำลังใจครับผม

สวัสดีครับ คุณครู ทรายชล  ;)

สบายดีนะครับ

บันทึกครบรอบ ๒ ปี ๒ วัน ... ครับ

เขียนจากใจ

ขอบคุณมากครับ ;)

เป็นบันทึกที่ดูเปิดเผยความเป็นตัวเอง อ่านแล้วจริงใจดีค่ะ

อย่าว่าแต่คุณwasawatที่ไม่ยอมเปิดเผย ตัวหนูก็เป็นค่ะ แม้กระทั่งรูปแทนตัวยังไม่เปิดเผยเลยค่ะ อาจจะเป็นหนักกว่าคุณwasawatค่ะ อ๋อเคยเจอเพื่อนๆในg2kที่เกียกกายค่ะ หลายๆคนก็จะรู้จักหนูค่ะ

บางทีเคยเจอในงานบรรยายธรรมะของคนไร้กรอบด้วยค่ะ

จะเปิดเผยเฉพาะบางกลุ่มค่ะ

แต่ถ้าเล่นทางเน็ตจะไม่เปิดเผยค่ะ

ขอบคุณค่ะ

ขึ้นอยู่กับตัวของเราเองครับ น้อง berger0123 ;)

เพราะเรามีเหตุผลเป็นของตัวเอง

ขอบคุณมากครับ ;)

  • ธุ  อาจารย์วสวัตดีมารค่ะ..

ต้อมไม่รู้ว่าความมุ่งหวังของคนส่วนใหญ่ในการเขียนคืออะไร???    แต่สำหรับตัวเอง..ต้อมอยากมีพื้นที่ที่สามารถเขียนทุกเรื่องราวได้    เพื่อแบ่งปันหลากหลายความรู้สึกตลอดจนความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องใดๆ   

ก่อนหน้าที่จะกระโจนเข้ามาสู่โลก G2K   ต้อมก็ได้เจอโลกอื่นๆ มาบ้าง    เจอผู้คนมาพอประมาณและได้เรียนรู้ว่าผู้คนเป็นอย่างไรบ้าง   สำหรับตัวเองก็คิดว่าสาหัสมาพอประมาณ   ดังนั้นต้อมจึงเลือกที่จะปล่อยให้ตัวหนังสือและความคิดโลดแล่นโดยที่ไม่ค่อยได้ออกไปพบปะกับใครๆ    น้อยครั้งที่จะออกไปเจอใครๆ    อาจจะเพราะด้วยสิ่งที่ได้ประสบมา หรือเพราะด้วยความมีโลกส่วนตัวที่สูงลิบลิ่ว  

ถึงแม้ว่าจะไม่ได้พาตัวป้อมๆ กลมๆ ออกไปเจอกับผู้ใด    แต่กระนั้นต้อมก็จริงใจที่จะเขียน....ไม่ได้เข้ามาแสวงหาผลประโยชน์จากใครๆ (ยกเว้นหาความสุข และมิ่งมิตรน่ะเป็นอะไรที่อยู่เหนือความคาดหมาย)  

ยินดีด้วยกับการให้ความคิดของอาจารย์ที่มีมาตลอดระยะเวลากว่าสองปี   ขอบคุณค่ะ ^^

ขอสนับสนุนการทำสิ่งดี ๆ อย่างเป็นทางการครับ หนูต้อม เนปาลี ;)

สู้ สู้

สวัสดีค่ะอาจารย์ Wasawat Deemarn

ทุกคนย่อมมีเหตุผลส่วนตัวในการจะกระทำอย่างใดอย่างหนึ่ง

ประสบการณ์...ช่วยสอนเราให้มีเหตุมีผลค่ะ

ขอบคุณที่นำเสนอบันทึกในแง่มุมของตนเองให้อ่านนะคะ

สวัสดีค่ะ พี่อาจารย์ Wasawat Deemarn

แวะมาอ่านอีกครั้ง และ เห็นด้วยกับหลายๆ คอมเม้นท์ รวมทั้งชื่นชมการตอบคอมเม้นท์ของพี่อาจารย์ด้วยค่ะ..    โอ.. พลังฝ่ามือยังชนะขาดด้วยนะคะ.. อิ อิ

บุญรักษาพี่อาจารย์ และ คนดีทุกท่าน เช่นกันค่ะ..       

 

วันพรุ่งนี้จะตอ้งไปฉลองการเป็นแฟนคลับคุณ Wasawat ครบหนึ่งเดือน (พูดจริงทำจริงนะค่ะห้ามหัวเราะ)

ให้รางวัลตัวเองกับการลุกได้หนึ่งก้าว บอกตัวเองว่า "ฉันจะให้โอกาสเธออีก สิบเอ็ดก้าว เธอจะตอ้งเดินเองให้ได้"

ฉันเปลี่ยนแปลงตัวเองได้มากมายกับการได้ก้าวเข้ามาที่นี่ ขอบคุณ จากใจจริง


ขอบคุณครับ 555

เป็น แฟนขับ (ไล่) ดีกว่านะครับ 555

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท