ซื้อชีวิต..?

ไม่ให้ความสำคัญอะไรมากนักในชีวิตหนึ่ง

ยามเช้าวันนี้มาทำงานตามปกติมีบรรยากาศเงียบสงบเย็นดีในความรู้สึก การก้าวไปแห่งไหนมีแต่ตัวตึกที่อ้างว้างพบดอกไม้เทียมชูช่อแต่ไร้แววแสงแห่งความมีชีวิตชีวา เสียงลมพัดกระทบประตูบานหนึ่งเสียงดังฟังชัดเหมือนมีใครมาหยอกเย้า

...ลมยังมีชีวิตเพราะลมยังเคลื่อนไหวไปมา...ได้เวลาไปคุมสอบช่วงเช้าแล้วละเปิดประตูไปยังห้องโล่งกว้างมีแต่ลมหายใจของเราเองรึนี่...ทำหน้าที่แจกข้อสอบพร้อมกระดาษตอบเสร็จแล้วอีกเวลาไม่มากนักเลยโผล่ออกไปนอกประตูมองหาผู้จะมาสอบ...

วาว ๆ อาจารย์คุมสอบรึคะ..?ยังไม่พร้อมครับอาจารย์...เกือบพูดเป็นเสียงเดียวกันของเหล่ามวลนิสิตคืออยากคุยอยากดูหนังสือก่อนเข้าห้องสอบ...ถึงเวลาแล้วเข้าห้องสอบเลยนะครับ...

ยูมิบอกเขาไปแล้วแวบเข้าห้องไปเดินรอบริมระเบียงด้านในมองออกไปด้านนอก...นิ่ง...สองขาชี้...เบิกดวงตากลม...ไร้แววตา...แข็งนอนอยู่...นกตายแล้ว...ไร้คนเห็นซากจึงยังอยู่...อนิจจา วัตตะสังขารา...สังขารทั้งหลายไม่เที่ยงหนอ...

ถึงเวลาสอบ...ผู้เข้าสอบเต็ม...แล้วเพื่อนอาจารย์ร่วมคุมสอบเข้ามา...หลังไปหาข้อสอบที่คลังกว่า 10 นาที และมีคนบอกว่าโอ้... อ. ยูมิ เซนต์ลายมือถือไปห้องสอบแล้ว...อาจารย์รู้ข่าวเมื่อคืนนี้ไหม..? ข่าวอะไรละ...

เมื่อก่อนจะมาคุมสอบนี้พวกผมช่วยกันหลายอย่างคือเมือคืนมีอาจารย์อายุยังหนุ่มเกิดแน่นหน้าอกไปถึงโรงพยาบาลแล้วท่านลาจากพวกเราไปแล้ว...เงียบไปสักพัก...นึกถึงความไม่แน่นอนของชีวิตคนเราพญามัจจุราชไม่เคยปราณีผู้ใด แม้จะถึงโรงพยาบาลเพื่อยื้อแย่งชีวิตคืน

แล้วมาแปลกใจอีกว่าทางญาติต้องนำเงินเป็นแสนบาทเลยละจึงจะนำศพออกจากโรงพยาบาลนั้นได้ แม้เงินยังซื้อชีวิตไม่ได้หนอนี่แต่อำนาจเงินยังแผงฤทธิ์

ให้นึกถึงสังคมอินเดียการตายเป็นเรื่องง่าย ๆ ทำง่าย ๆ ไม่ให้ความสำคัญอะไรมากนักในชีวิตหนึ่งที่ล่วงลับไป.

เขียนใน GotoKnow โดย ยูมิ
ใน วัฒนธรรมท้องถิ่น

คำสำคัญ (Tags): #philosophy#umi

หมายเลขบันทึก: 280920เขียนเมื่อ 28 กรกฎาคม 2009 11:52 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 08:16 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (14)

แสงแห่งความดี...

เขียนเมื่อ 28 กรกฎาคม 2009 13:20 น. ()

สวัสดี ครับ อาจารย์ umi

ผมมาชื่นชม กับบันทึกนี้ ครับ

อ่านแล้ว...ได้มุมมอง ของชีวิตมากมายเลย ครับ

ด้วยความระลึกถึงครับ

คนใต้โดยภรรยา

เขียนเมื่อ 28 กรกฎาคม 2009 13:46 น. ()

สวัสดีครับ

ท่านอาจารย์ยูมิ

ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ

ออกกำลังกาย

เท่านั้น ที่เป็นยา

berger0123

เขียนเมื่อ 28 กรกฎาคม 2009 13:58 น. ()

ชีวิตคนเราไม่แน่นอน
คนเบื้องบนลิขิตไว้
เห็นทีน่าจะจริงค่ะ
สมองของเรา สติปัญญา
ก็ลิขิตชีวิตได้ แต่เรื่องความตายหรือเรื่องลี้ลับ คนเบื้องบนอาจกำหนด

krutoiting

เขียนเมื่อ 28 กรกฎาคม 2009 13:58 น. ()

เรียนท่านยูมิ

ครูต้อยก็อยากให้ญาติพี่น้องทุกคนมองเห็น
เหมือนที่อินเดียทำ ทุกอย่างไม่เที่ยงแท้แน่นอน
สมัยนี้ใครตายในเมืองไทยลูกหลานต้องหาเงินทำงานมากมาย
จนกลายเป็น ว่าหากินกับคนตายมันง่าย แต่ยากขอบคุณค่ะ

นาย เพชร พรหมสูตร์

เขียนเมื่อ 28 กรกฎาคม 2009 14:07 น. ()

ผมคิดว่าจริงๆ ตายก็แค่หยุดหายใจครับ ไม่มีอะไรจริงๆ..เงียบๆ

วราภรณ์

เขียนเมื่อ 28 กรกฎาคม 2009 15:42 น. ()

สวัสดีค่ะ อ.ยูมิ
สำนวนจีนกล่าวไว้ว่า
"ความตายหนักดั่งขุนเขา
เบาดั่งปุยนุ่น.." คงจะจริงนะคะ

ยูมิ

เขียนเมื่อ 28 กรกฎาคม 2009 19:12 น. ()

สวัสดีครับ คุณ แสงแห่งความดี

วาว ๆ เห็นดอกไม้สวยงาม ๆ น่าชม

ผมพึ่งกลับขึ้นบ้านพักหลังไปส่งแม่ของลูก ๆ ที่สนามบินเมืองหาดใหญ่เพื่อไปราชการยังกรุงเทพฯ หลายวัน ช่วงนี้จะได้ทำหน้าที่เป็นทั้งคุณพ่อคุณแม่ของลูก ๆ วัยซน

พอกลับมาใกล้ถึงที่พัก เกิดความสวยงามบนท้องฟ้านั้นคือรุ้งกินน้ำเหนือขุนเขาคอหงส์แถว ๆ มอ. หาดใหญ่ มองไปทางดวงตะวันที่กำลังลับฟ้า...โอโห...แสงสีทองส่องประกายทั่วท้องฟ้าเมืองหาดใหญ่เลยละ...สวยงามจริง ๆ

ขอบคุณครับ