หรือว่า เพราะ...ความเมียดละไม ละเอียดลออของคนสมัยใหม่เช่นเรามีไม่มากพอจะพิถีพิถันและซึมซับได้
|
"จิตมนุษย์ใช่ว่าสุดจะหยั่งคาด
|
สรรพสิ่งสามารถค้นศึกษาได้
|
|
เพราะมนุษย์มีอุตตะมะปัญญา
|
ต่างจากสัตว์สาราโดยทั่วไป
|
|
อยากรู้ว่าบ้ายึดในอำนาจ
|
ลองให้อำนาจก็สิ้นซึ่งสงสัย
|
|
อยากรู้จิตคิดโลภประการใด
|
พอให้ต้องเงินตราก็รู้กล
|
|
อยากรู้ว่ามั่นคงในศักดิ์ศรี
|
ให้ใกล้ชิดสตรีก็เห็นผล
|
|
ใคร่รู้ว่าจิตใจใช่หรือคน
|
กล่อมสุราแลจะดลให้เห็นจริง
|
|
ใคร่รู้น้ำใจซื่อหรือว่าคด
|
ให้ลองบทพนันเล่นเห็นทุกสิ่ง
|
|
ห้าประการกลหยั่งใจได้ตามจริง
|
รู้ให้ยิ่งกระจ่างไว้เพื่อใช้คน"
|
สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน)
อ่านแล้วชอบ...
ให้ได้นั่งยิ้มอยู่คนเดียว...เป็นนานสองนาน...
เคยสงสัยที่เห็นผู้ใหญ่บางท่านอ่านหนังสือโบราณเล่มโต
ๆ แอบพลิกดู ก็อ่านไม่ค่อยรู้เรื่อง พาลหมดความสนใจ
วันนี้รุ่นน้องส่งข้อความนี้มาให้...จึงรีบไปเปิดดูสามก๊กที่ซื้อมาเก็บไว้บนหิ้ง...นานแล้ว
ตระหนักชัดขึ้นมาว่า...ยังมีข้อคิด คำสอนดี ๆ อีกมากมาย
โดยเฉพาะในหนังสือเก่า ๆ ที่เราไม่ค่อยได้ให้ความสนใจมากนัก
น่าแปลกตรงที่ว่า ทั้ง ๆ ที่ชอบอ่านหนังสือเกือบทุกประเภท
แต่เพราะอะไรจึงไม่เคยผ่านตาหรือสนใจหนังสือเล่มนี้มาก่อนเลย...(ซื้อมาเก็บไว้เฉย
ๆ ตามที่ทราบมาว่าเป็นหนังสือดี)
อาจเพราะ...ภาษาที่ไม่ร่วมสมัย
อาจเพราะ...เรื่องราวที่ค่อนข้างจะเป็นนามธรรม
อาจเพราะ...ไม่เคยได้รับการปลูกฝังให้เห็นคุณค่าของภาษาไทย
ทั้ง ๆ ที่เป็นภาษาแม่ แต่กลับได้เรียนภาษาอื่นมากกว่า
อาจเพราะ...สติปัญญายังไม่ถึงระดับที่จะเข้าใจ
หรือว่า เพราะ...ความเมียดละไม
ละเอียดลออของคนสมัยใหม่เช่นเรามีไม่มากพอจะพิถีพิถันและซึมซับได้...
ต่อเมื่อผ่านวันเวลา พานพบประสบกับเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่พึงใจบ้าง
ไม่พึงใจบ้าง ทำให้เห็นจริงเห็นจังตามที่บทกลอนว่าไว้...
... คนโบราณท่านแยบคายและช่างคิดเสียจริง ๆ
...
อย่างน้อยวันนี้ก็ได้รู้สึกดี ๆ ที่สามารถซึมซับ
ซาบซึ้งในคุณค่าของวรรณกรรม ที่เคยคิดว่า
“โบราณ” ขึ้นมานิดหนึ่งแล้ว
รู้สึกขอบคุณน้องที่ส่งมาให้จัง…
(^__^)
