ฝากบทกวีที่สุโขทัย
สุโขทัย
สัททุวิกฬิตฉันทฺ ๑๙
ศิษย์รำลึกศิริน้อมพนมก็ประณิธาน
ประณามคณาจารย์ ผจง
ที่เอ็นดูกรุณาจรียาก็ธรง
จุดเทียนมิให้หลง ผิว์ครู
มาลินีฉันท์ ๑๕
สุขปฐมสถานที่ ก่อนสยามนี้
สุโขทัย
ทิฐิสมตณสถานตรัย วัดอุโบสถ์มัย
รุจิรา
ศิลปศสนก็ศรัทธา ยิ่งพระอัฎฐา
องค์สำริด
มหกุลศิวลึงค์ฤทธิ์ ศูนย์ ณ รวมจิต
สวายศรี
พระอจนะและผนังมี รูปชดกดี
ณ ศรีชุม
สระบุรณะ ณ สถานลุ่ม เดชพระร่วงคุ้ม
ระหว่างเขา
ศิลปศิลชนวนเก่า จัตุรูปเฝ้า
ณ เชตุพน
ปฐมศิลพระเจ้าคน บ่งสถานชน
เพราะลายสือ
มหรชก็พระรามฤา ผู้สลักชื่อ
ณ หินแข็ง
คคนะสภวะเริ่มแดง ต้องละจากแหล่ง
ตะวันรอน
ดนุจิตก็สลบนอน ให้ละกายผ่อน
ไม่ใช่เจ้าบทเจ้ากลอน แต่เนื่องจากเรียนบทประพันธ์กวีนิพนธ์ ต้องฝึกฝนผลงานให้ครูบาอาจารย์ชื่นใจ
เมื่อครั้งไปสุโขทัยข้าพเจ้าอยากเก็บความทรงจำด้วยบทร้อยกรอง จึงแต่งขึ้นผลงานอาจดูขัดหูขัดตา
ขัดภาษาในสำนวนที่ใช้ไปบ้าง เนื่องจากยังไม่ชำนาญ นอกจากนี้ข้าพเจ้ายังมี โคลงสี่สุภาพที่กล่าวถึงสุโขทัยฝากไว้
สุโขทัย สุนิษา สุรินทร์แก้ว โคลงสี่สุภาพ สุโขทัยถิ่นนั้น ศูนย์กลาง เมืองเก่าซากหักร้าง แห่งนี้ เกิดขึ้นแต่ขุนบาง ก่อเริ่ม มีแต่สมบัติเก่าชี้ ช่วยให้สืบความ มหาธาตุแห่งนี้ รวมศรี ทรงพุ่มพระเจดีย์ แน่แท้ ปรางหินอยู่รอบที่ ทั้งสี่ พระยืนอยู่บ่แจ้ ว่าไว้อัฎฐา ศรีสวายแห่งนี้ ปรางสาม เมียรว่าละโว้ตาม เทิดไท้ สลักร่างคล้ายชาม จีนส่ง ลึงค์ต่างบอกส่วนได้ ก่อนขึ้นฮินดู ศรีชุมวัดที่ตั้ง อจนะ กะว่าปางมารพระ ก่อปั้น วิหารสี่มณฑะ อิฐก่อ มีร่องขึ้นต่างชั้น ล่วงรู้บนองค์ ทำนบพระร่วงนั้น เขื่อนดิน ระหว่างซอกเขาสิ้น กิ่วอ้าย สร้างขึ้นเพื่อชลสินธ์ แล้วส่ง ตามร่องสระส่งย้าย ทั่วทั้งเมืองกรุง เมื่อเที่ยวชมทั่วแคว้น เมืองนี้ ฟังเรื่องเล่าทวี ต่างรู้ ขอบคุณแต่ครูดี พาเที่ยว ศิษย์กล่าวชอบตื่นเต้น ที่ให้สิ่งดี
นอนไม่หลับจึงแวะมา
ความเห็น (2)
ขอบคุณครูกิติยาที่ให้กำลังใจ