การเดินทางในช่วงวันหยุดยาวครั้งนี้ เปรียบเสมือนการเดินทางภายในของตัวศิลาเองด้วยเช่นกัน เนื่องจากความตั้งใจที่จะทำบุญต่างจังหวัด และไปซึมซับบรรยากาศธรรมชาติดิน ทราย ต้นไม้ ภูเขา ปราศจากป่าคอนกรีต…
ตอนแรกตั้งใจว่าจะไปเขาชะเมา จันทบุรี สถานที่ที่เคยไปปฏิบัติธรรมเมื่อปีที่แล้ว แต่เนื่องจากครอบครัวน้องชาย ต้องการพาหลานกะทิ วัย 1 ปี 1 เดือนไปเที่ยวทะเลครั้งแรกและถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึก
จึงยอมที่จะเปลี่ยนเป้าหมายตนเอง มุ่งหน้าไปหัวหิน พาหลานกะทิ (ลูกสาวน้องชาย) ต้องรีบบอกค่ะ มีกัลยาณมิตรแซวว่าศิลาเป็น grandma แล้วหรือ? ยังนะคะ ...
ต่อไปนี้เป็นภาพบรรยากาศค่ะ
ฟ้าจรดทราย
คนแบกยาง
ซื้อโจ๊กยามเช้าตรู่มาให้หลานกะทิทาน
หลานกะทิมีฟันแล้ว ร้องอยากทานหมูปิ้งกับข้าวเหนียว
ขนมครกใบเตย ป้าศิลาอยากทานเอง
ไปทำบุญที่วัด เห็นหลวงพ่อกวาดลานวัดอย่างขยันขันแข็ง
ก่อนเดินมารับบาตรโยม
ใส่บาตรพระที่กำลังเดินชายหาด (ไม่ต้องหาศิลานะคะ ไม่มีค่ะ
อิอิ)
สุนัขสองตัวหยอกล้ออย่างมีความสุข ชีวิตสัตว์กับธรรมชาติคู่กัน
พากะทิลงมาเดินชายหาด สาวน้อยสัมผัสเม็ดทรายชายหาดครั้งแรก
กะทิขอเดินลุยทะเลครั้งแรกในชีวิต ดูท่าทางตื่นเต้น
กะทิจ้องมองดูคลื่น
ศิลาเดินชมทะเลบ้าง
แหงนมองท้องฟ้ากว้างใหญ่ ด้วยหัวใจเบิกบาน
รู้สึกว่าตนเองเล็กลง...ถ้าจะดีกว่านี้คือมองไม่เห็นตัวเองเลย
หากรู้สึกตัวเราใหญ่ไป อยากลดอัตตาลง ลองแหงนดูฟ้าซิคะ
นอกจากรู้สึกเราตัวเล็กนิดเดียวแล้ว ยังเห็นจิตใจที่ไร้ระเบียบอีกด้วย...Chaos in Mind...
จะเกิด Peace in Mind ได้ก็ต่อเมื่อมองเห็นความไร้ระเบียบก่อนเสมอค่ะ
เช้าไม่นาน ในไม่ช้าก็มืดลง กำลังสิ้นแสงตะวัน
จำได้ว่าเคยมีพี่สาวที่นับถือกันท่านหนึ่ง มาขอร้องให้ศิลาไปปลอบใจน้องผู้ชายคนหนึ่งซึ่งอกหักจะเป็นจะตาย เพราะถูกผู้หญิงทิ้งไปมีคนรักใหม่ในที่ทำงานเดียวกัน ให้เจ็บกระดองใจ
ต้องทนเห็นหน้ากันทุกว้น จึงไม่ยอมทำงาน หนำซ้ำ เกรงว่าจะคิดสั้น
ศิลาพอจะรู้จัก แต่จู่ ๆ จะไปปลอบใจ คงไม่ใช่เรื่อง...จึงหันมาปลอบใจพี่สาวที่นับถือกันแทน...
คนเรามีวิธีการเยียวยาตัวเองค่ะ เจ็บจนถึงที่สุดก็จะถอนตัวออกมาเอง จมน้ำดำดิ่ง ใกล้จะสำลักน้ำตาย ก็จะดีดตัวลอยพ้นผิวน้ำตามสัญชาตญาณของการเอาตัวรอด...เว้นแต่คนนั้น รักตัวเองแบบโง่เขลา ก็คงช่วยไม่ได้
สุดท้าย หากพี่ทนไม่ไหว อยากจะปลอบน้องเขา ฝากไปหนึ่งคำค่ะ "เดี๋ยว ก็เช้าแล้ว"... คำนี้ คงไม่โหดร้ายเกินไป เพราะเคยใช้ได้กับตัวเอง ตอนที่สูญเสียท่านผู้เป็นที่รักยิ่งไปจากชีวิตเรา
-------------------------------------------------
แหงนหน้ารับพลังธรรมชาติ
บางที สิ่งที่เราเรียนรู้มา เราต่างก็รู้กันดีอยู่แล้ว เกี่ยวกับความ
เป็นธรรมชาติ ธรรมดา...แต่ถึง เวลาวิกฤต ดึงเครื่องมือเหล่านั้น
มาใช้ไม่ได้
เราต่างพยายามอธิบายด้วยวิธีการมากมายเพื่อให้เข้าถึงธรรม (ชาติ) ...แล้วแต่ว่าวิธีใดจะทำให้เราต่างดื่มด่ำในสัจธรรมที่มี
อยู่แล้วนั้น
สำหรับตัวศิลาเองแล้ว เลือกวิธีง่าย ๆ อยู่เสมอคืออยู่กับตัวเอง ไม่ว่า ณ ที่แห่งใด...เพียงแต่ว่าโอกาสวันหยุดยาวครั้งนี้ ได้เลือกสถานที่สำหรับตัวเอง ที่จะอยู่กับตัวเอง
เดินทางเข้าไปสำรวจจิต ดูใจ...แต่ละรอยเท้าที่ก้าวเดิน เหยียบย่ำไปบนผืนทราย มีรอยเพียงชั่วคราว ไม่นานก็มีคลื่นทะเลระลอกเล็ก ๆ มาซัด พาเม็ดทรายมากลบรอยนั้นไป...ไม่มีร่องรอยของเราเลย
ความรู้สึกใด ๆ หากไม่มาเชื่อมโยงกับตัวตนของเรา ก็คงเป็นเพียงแค่สภาวะธรรมตามธรรมดาอยู่นั่นเอง
ขอให้กัลยาณมิตรทุกท่านเข้าถึงธรรมตามวิถีแห่งตน
โดยทั่วหน้ากันค่ะ
สักวันเราท่านอาจจะได้เห็นจิตยิ้มเอง
ตามมาเก็บเกี่ยวภาพความประทับใจครับ
น้องกะทิน่ารักมากๆ ค่ะ ^^
สวัสดีค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ศิลา
หุ หุ หายไปพักผ่อนกับหลานมา น่าอิจฉาจริงๆ นะคะ
น้องกะทิ ขาวอวบ น่ารักน่ากอดมากๆค่ะ ชอบๆ แค่เห็นก็อมยิ้มได้แล้วค่ะ
ดีจังค่ะช่วงเทศกาลวันหยุดพักผ่อน อบอุ่นกับเด็กๆ J
“ การเดินทางภายใน จิตใจแช่มชื่น ชีวิตรื่นรมย์
ระลึกถึงพี่ศิลา ศิราณี นะคะ J … สวยวันงามคืนค่ะพี่
สวัสดีค่ะอาจารย์ศิลา
เรื่องท่องเทียวแต่ผูกเรื่องโยงใยถึงหลักธรรมง่ายๆ...
อ่านแล้วต้องบอกว่าโดนค่ะ...พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว...
ขอบคุณที่ไปให้ข้อคิดดีๆ...ในวาระสุดท้ายของชีวิต...
สวัสดีค่ะคุณศิลา
ชอบบันทึกผ่อนคลายและเปี่ยมสาระนี้ค่ะ
นี่คงเป็นการไปทะเลครั้งแรกของน้องกะทิที่มีคุณค่ามาก ๆ เลยค่ะ
ดูสาวน้อยมีความสุขมากจังเลย....
(^___^)
ผ่อน...คลาย ตามไปด้วยค่ะ Grandma อิอิ ท้องฟ้าสวยนะคะ หลานกะทิก็น่าอุ้มมากเลย
ตามพี่ศิลาเเละครอบครัวมาเที่ยวหัวหินค่ะ น้องกระทิน่ารักจัง อยากได้ลูกสาว
ชอบทะเลหัวหิน ชอบทุกอย่างที่หัวหินค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ศิลา
วันนี้หนูมาฝึกเยี่ยมบันทึกค่ะ ภาพของพี่ศิลาสวยนะคะ หนูก็ชอบทะเลค่ะแต่ไม่ได้ไปบ่อยนัก น้องกะทิก็น่ารักค่ะ สวัสดีค่ะ
สวัสดีค่ะคุณศิลา...
พี่ศิลาเมย์อยากทำให้ได้อย่างนั้นจริงๆบ้างจังค่ะ
บางทีไอ้อัตตานิก็มาเยี่ยมนะคะ....
เพียงแค่เราเอาใจไปจับ แต่ก็ดีขึ้นกว่าเก่าก่อนเยอะเลยค่ะ...
ขอบคุณพี่ศิลที่พาสาวนน้อยน่ารักมาให้ชื่นชมนะคะ...
คิดถึงพี่ศิลาค่ะ ^_^
Chaos in mind
Chaos is mine
because we think we have we
สวัสดีครับ
การเดินทาง-อย่างน้อยก็ช่วยให้เราได้พบเจอในสิ่งที่ (อาจ) แตกต่างไปจากจุดที่เราเป็นอยู่ พร้อมๆ กับการเห็นคุณค่าในจุดที่เราเป็นอยู่ไปในตัว
ผมชอบเดินทางก็จริง แต่ก็เหงาไม่น้อย เพราะการเดินทางแต่ละครั้ง นับครั้งได้เลยว่ามีคนของความรักไปด้วยสักกี่ครั้งกันแน่...
บางครั้ง ได้เจอ, ได้สัมผัส, ได้ทานอาหาร, ได้เห็นสายลม แสงแดด ผู้คน ฯลฯ...เราก็อดที่จะอยากให้คนของเรา ได้มาสัมผัสในสิ่งเหล่านั้นร่วมกับเรา
....
ขอบคุณครับ
ขอให้มีความสุขกับงานที่ทำนะคะ สุขกาย สบายใจ ใช้ชีวิตให้คุ้มค่าเลยค่ะ
แวะมาเที่ยว มาทักทายมาดูบรรยากาศดีๆ วิถีชีวิตเรียบง่าย
และได้ทำบุญด้วย ดีจังค่ะ
มีสิ่งดีๆเสมอๆนะคะ
สวัสดีค่ะน้องศิลา
ช่วงหยุดยาวพี่ไปพักผ่อนและทำบุญกับครอบครัวที่ฉะเชิงเทรา
คิดถึงบ้านหลังนี้อยู่ทุกวันค่ะ
กลับมาพบหลานสาวตัวน้อยๆน่ารัก กับท้องทะเลและท้องฟ้าที่กว้างใหญ่
กับข้อคิดดีๆ ให้ชีวิต แถมได้เห็นแกรนมาสมัยสาวๆด้วย 555
งดงามตามธรรมชาติ
ธรรมดา
และ
ธรรมะ
สวัสดีค่ะ แวะมาหาหลานกะทิจ๊ะ
สวัสดี ครับ คุณ sila
วันนี้ เจอ กัน 2 รอบ
ชอบบันทึก ฉบับนี้ ครับ
ผมคิดเหมือนกันครับว่า....การเขียนบันทึกเกี่ยวกับ ครอบครัว เก็บไว้
เมื่อวันหนึ่งกลับมาอ่าน อีก....ก็จะเป็นบันทึก ที่ให้ความรู้สึกที่ อิ่มเอมเหมือนบันทึกนี้...
มีความสุข อบอุ่น และอิ่มเอม ไปพร้อมกัน
การชื่นชม ชีวิต....ต้องชื่นชมให้ได้ทุกด้าน เพราะรอยยิ้ม อยู่รอบตัวเรานี่เอง...
มาชมภาพสวยๆ ดูสนุกและผ่อนคลายมากครับ
วันนี้ ได้นั่งสนทนากับ ดร.ยุวนุช คิดสองจิตสองใจว่าจะโทรหา อ.ศิลา ด้วยเพื่อมานั่งคุยกัน แต่ก็มีธุระเสียก่อน
คืออย่างนี้ครับ ประเด็นที่จะขับเคลื่อนต่อจากนี้ไป เป็นกระบวนการ-กระบวนกร Km พัฒนาจิตปัญญาในวงการการศึกษา ผมกำลังออกแบบกระบวนการหลังจากที่เรา BAR กันเสร็จเช้านี้ วันที่ ๒๑ เราจะเข้าไปนั่งดูกระบวนการทั้งหมด
การบ้านคือผม นั่งเขียน process ทั้งหมดก่อนไปคุยวันที่ ๒๑ นี้
เขียนไปเขียนมาขอเข้าเรื่องเลยนะครับ ผมจะชวน อ.ศิลา มาเป็นทีมกระบวนกรครับ มีผม อ.ดร.ยุวนุช และ อ.ศิลา ภายใต้ร่ม มูลนิธิสดศรี สฤษดิ์วงศ์ ครับ
งานนี้ต้องการคำตอบเดียว Yes!!! จาก อ.ศิลา ครับ (เมื่อครู่ตกลงกันในรถ ระหว่างผมกับ อ.ดร.ยุวนุช แล้วครับ)
อืมม...อีกเรื่องครับ วันนี้ที่ปรึกษา รมต.ว่าการ กระทรวงหนึ่ง โทรมาคุยประเด็นงาน คิดว่า ก้าวย่างต่อไป จะมีงานสำคัญอีกชิ้นแต่ตอนนี้ยังไม่ชัดในเนื้อหางาน งานใหญ่งานนี้อาจต้อง sysnergy กันในหลายฝ่ายครับ...
มีเวลา กาแฟยามบ่ายกันนะครับ
การเดินทาง-อย่างน้อยก็ช่วยให้เราได้พบเจอในสิ่งที่ (อาจ) แตกต่างไปจากจุดที่เราเป็นอยู่ พร้อมๆ กับการเห็นคุณค่าในจุดที่เราเป็นอยู่ไปในตัว
จริงค่ะ เราเดินทางอยู่ตลอดเวลา...ทั้งภายในและภายนอก เพียงแค่สังเกต...จะเห็นพัฒนาการของการเดินทางในแต่ละ time และ space ที่แตกต่างกันค่ะ
ผมชอบเดินทางก็จริง แต่ก็เหงาไม่น้อย เพราะการเดินทางแต่ละครั้ง นับครั้งได้เลยว่ามีคนของความรักไปด้วยสักกี่ครั้งกันแน่...
บางครั้ง ได้เจอ, ได้สัมผัส, ได้ทานอาหาร, ได้เห็นสายลม แสงแดด ผู้คน ฯลฯ...เราก็อดที่จะอยากให้คนของเรา ได้มาสัมผัสในสิ่งเหล่านั้นร่วมกับเรา
ที่แท้ก็คิดถึงครอบครัวอยู่ตลอดเวลา หายากนะคะ family man เคยได้ยินว่าออกนอกบ้านไป ก็ต่างคนต่างเป็นโสดค่ะ อิอิ ....
ชื่นชมยินดีกับหนังสือชีวิตคุณค่าแห่งชีวิตค่ะ
จริง ๆ แล้ว มีพระธรรมทูตท่านหนึ่งขอให้ศิลารวบรวมผลงานการเขียนให้ท่าน จะได้ช่วยติดต่อนำไปพิมพ์เผยแพร่...ละอายใจมากเลยค่ะ...อารมณ์ศิลปินยังไม่เข้ามา เขียนอะไรยังไม่ลื่นไหลดีเท่าที่ควร...
การเขียนแต่ละตัวอักษรที่สกัดจากจิตวิญญาณย่อมอาศัยการบ่มเพาะหักด้วยเวลาที่เหมาะสมเสมือนไวน์เลยนะคะ
สวัสดีจ๊ะ อ่านบันทึกเพลินดีจัง
อ้าว มาพบคุณเอกที่นี่ ใจตรงกัน ว่าจะมาฝากรอยทักทายคุณศิลา ทราบว่าไม่อยู่เสาร์อาทิตย์นี้(ไปวัดป่าชัยนาท) ดีใจที่คุณเอกบอกลักษณะงานที่เราต้องการพลังจากคุณศิลามาช่วยกัน ตกลงนะคะ ^__^
มีความสุขกับการได้ดูแลหลานรักนะคะ มีความรักในครอบครัว มีความสุขอยู่กับธรรมชาติ เชื่อมโยงสองสิ่งนี้เข้าหากันได้ เป็นความสุขที่เปี่ยมด้วยความเบิกบาน และสงบใจไปในคราเดียวกันนะคะ
ชอบคำตอบที่คุณศิลามีให้แก่พี่สาวค่ะ
ขอให้มีความสุขมากๆนะครับ
สวัสดีค่ะ มาทักทายตอนเช้าจ๊ะ
มาทักทายกัลยาณมิตรค่ะ
ส่งความปรารถนาดีและความระลึกถึงมาให้ค่ะ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ มีความคิดถึงมาฝากจ๊ะ