ความรกรุงรังของชีวิต

 

 

 

ความรกรุงรังของชีวิต

 

(๑)

บันทึกเมื่อวันอาทิตย์ที่ ๒๑ มิถุนายน ๒๕๕๒ เวลา ๐๔.๓๐ น.  

 

เช้านี้ตื่นแต่เช้าตั้งแต่ตีสามด้วยความเป็นห่วงงาน

เมื่อใจตื่น..ตาและกายก็พลอยตื่นอย่างรวดเร็วไปด้วย

ทั้งที่คืนที่ผ่านมาก็กลับจากการสะสางงานจากที่ทำงานก็แสนดึก

เดินเข้าบ้านได้กลิ่นหอมของดอกราตรีโชยเข้าจมูกกลิ่นค่อนข้างแรง แต่ฉันก็ชอบ..กลิ่นราตรี

คืนก่อนก็เข้าบ้านแสนดึกจากการเดินทาง..หอมกลิ่นราตรีจริงๆ จนต้องเดินอ้อมไปหลังบ้านเพื่อสูดกลิ่นให้เต็มจมูก  เต็มใจ

...ลมพระพรายชายชื่นในคืนนี้

กลิ่นราตรีหอมระรื่นชื่นใจแสน

ดอกไม้อื่นดื่นไปในดินแดน

จะเหมือนแม้นราตรีไม่มีเลย..

 

เออหนอ..ทำไมถึงทำตัวห่างจากความงดงามความหอมหวานของชีวิตนะ..ทั้งที่อยู่ใกล้แสนใกล้

เมื่อแรก ก็สรรหาสารพัดสารพันพันธุ์ไม้หอมที่ต้องการมาปลูกไว้รอบบ้าน ทั้งจำปี จำปา กระดังงา รสสุคนธ์ เฟื่องฟ้า  พุดสามสี  พุดซ้อน พุทธรักษา  ลำดวน  ชมนาด เล็บมือนาง ชวนชม ลีลาวดี บัวหลากพันธุ์  ดาหลา  อัญชัญ  พวงชมพู  พวงแสด  พวงเงิน ราตรี  แก้ว  กล้วยไม้หลายตระกูล ทั้งกล้วยไม้ป่าและหวายต่างๆ    แม้เฟื่องฟ้าที่ราคาแสนแพงก็อุตส่าห์ลงทุนซื้อมาตั้งไว้หน้าบ้าน เพื่อ..ความสุขทางใจ

 

แต่ครั้นฤดูกาลผันเวียนผ่าน..

ผ่านร้อน  ผ่านฝน..วนสู่หนาว ..วันแล้ววันเล่า  เดือนแล้วเดือนเล่า  ปีแล้วปีเล่า

จากต้นไม้ที่เคยสวยสด ได้รับการดูแลเอาใจใส่จากเจ้าของ..เมื่อแรก

ก็กลับกลายรกรุงรัง..

ท้ายสุดเฟื่องฟ้าต้นสวยก็หักโค่น..เมื่อเจ้าของหลงมัวกับความรกรุงรังของชีวิต

 

รกรุงรังจริงๆ..

ด้วยทุกวันได้กระทำเช่นนี้..แรกเมื่อใจตื่นกายตื่น ก้าวลงจากเตียงมือก็คลำหาสวิทซ์ในความมืดซึ่งหาไม่ยากเพราะคลำทุกวัน  เมื่อไฟสว่างก็เสียบปลั๊กไฟ กดปุ่มเปิดคอมพิวเตอร์ แล้วก็กดรีโมทโทรทัศน์  ช่องไม่ต้องเลื่อนเพราะตั้งไว้แล้ว ดูช่อง ๓ เป็นหลัก   เพราะข่าวรอบสองถัดจากตีหนึ่ง คือ ตีสี่ที่คุณพิศาลเป็นคนอ่านคู่กับนักข่าวหญิง  หากไม่ทำงานก็ท่องเที่ยวไปเรื่อยๆก่อน อ่านหลากหลายชีวิตจากบันทึกของเพื่อนๆใน G2K สักพักก็ว่าเรื่องของงาน   เปิดฟังเพลงออนไลน์ด้วยเบาๆ   แถมเสียบปลั๊กกาต้มน้ำ ..สิ่งที่จะขาดเสียมิได้

 

ประมาณตีสี่กว่าๆ หรือตีห้าก็เสริฟตัวเองด้วยอาหารมื้อแรก ..กาแฟถ้วยโตๆ ..ตั้งชื่อให้กิ๊บเก๋ว่า “ถ้วยผู้ร้าย” เพราะ “ถ้วยผู้ดี” จะเป็นถ้วยเล็กๆ สวยๆ ที่พระเอกนางเอกในละครโทรทัศน์มักจิบๆแล้วก็วาง  แต่ของเราไม่ใช่  กะให้อิ่มสำหรับเช้าเลย สัก ๓ ชั่วโมง ค่อยต่อแก้วที่สองช่วงสายๆสิบโมงครึ่ง  อาจมีขนมชิ้นเล็กๆหลายๆชิ้น หรือชิ้น big สักชิ้น กะให้อิ่มจนถึงเที่ยง มื้อเที่ยงก็อะไรก็ได้ขอให้อิ่ม ส่วนใหญ่ก็อาหารจานเดียว   โต๊ะอาหารก็หน้าจอคอมพิวเตอร์อีกหละ (หากไม่มีงานข้างนอก) จานเดียวแบบไม่ต้องล้าง กินแล้วทิ้งเลย  อะไรจะปานนี้เนอะ ..ก็มันเสียเวลานี่ ทำจนกลายเป็นความเคยชิน

 

ยามบ่ายๆ.. อีกแล้วกาแฟชนิดเท่ๆ “ทรีอินวัน” ที่ไม่ต้องยุ่งยาก มีอยู่ในโต๊ะแบบเตรียมพร้อม   ขนมมีก็เอา ไม่มีก็ไม่ต้อง  กะให้อยู่ในท้องจนถึงค่ำ  มื้อค่ำดูจะวิเศษสุดเพราะแวะที่ตลาด เสือกสรรตามใจสั่ง ..บางวันงานต่อเนื่อง ก็อยู่ยาวที่ๆทำงาน สามทุ่มบ้าง สี่ทุ่มบ้างถึงกลับ

 

ยามค่ำเมื่อเข้าบ้าน..หากเล่าก็ซ้ำกับยามเช้า ..ทั้งเปิดทีวี เปิดคอม เปิดเพลง เปิดแอร์  ..ซ้ำจริงๆ แล้วก็นั่งจ่อมจมหน้าคอมพิวเตอร์อีก หลังจากทำงานบ้านเล็กๆน้อยๆ เสร็จ (บางวันก็ไม่ทำเฉยเลย) นั่งจนดึก..จนดื่น  บางวันเพลียมากก็หลับเยอะ  วันไหนหากอยู่ได้ดึกก็อยู่จนค่อนสว่าง   จนกระทั่งเสียงลมออกหูวี๊ดๆ..ว่าไม่ไหวแล้ว     นี่กระมัง ที่เรียก “มีความรู้ท่วมหัว เอาตัวไม่รอด” ทฤษฎีเพียบการปฏิบัติพลาด   ..ยิ่งพิมพ์ก็ยิ่งพบความรกรุงรังของชีวิต..ทั้งรก..ทั้งรุงรังจริงๆ 

..แม้ไม้ยังมีแมง..(ผลเซียนท้อ หรือละมุดจีน)

..วาสนาก็เหี่ยวเฉา  ฤๅเจ้าจะมิมาถึง..

ยังคงเหลือดอกของแก้วมังกรดอกโตให้เจ้าของได้ชื่นใจ

..พวงชมพูกำลังจะห่อบ้าน..

บันทึกภาพเช้าวันนี้..วันอาทิตย์ที่ ๒๘ มิถุนายน ๒๕๕๒

 

 

 

เมื่อความรกรุงรังมาเยือน..ความเรียบร้อยบริสุทธิ์ก็โบยบินจากไกล

 

(๒)

บันทึกวันอาทิตย์ที่ ๒๘ มิถุนายน ๒๕๕๒  เวลา ๐๖.๐๐ น.

 

เช้านี้ตั้งใจจะเรียกความบริสุทธิ์กลับคืนมา..แทนที่ความรกรุงรัง..ที่ตัวเองเป็นผู้ก่อกระทำ

 

ฉันเปิดหน้าต่างรับอากาศเย็นๆสบายๆ  มองดูดาวประกายพรึกทางทิศตะวันออกของตัวบ้าน

และดาวดวงน้อยๆอีกหลายร้อยพันดวงที่ส่องแสงประกายวับวาว   ก่อนจะอำลาท้องฟ้ายามใกล้รุ่ง..

เสียงจักจั่นเรไรอันบอบบาง และเสียงนกจิ๊บๆๆๆ.... เข้ามากระทบโสตสัมผัสของฉัน

ใกล้ๆ นี่แหละ ..ข้างๆหน้าต่าง  แต่มองไม่เห็นตัวเขา แม้พยายามเมียงมอง

และเสียง กรุ๊กกรู..กรุ๊กกรู  ที่ดังไกลห่างออกไปในทุ่งนา (ที่กำลังจากกลายเป็นบ้านจัดสรรในไม่ช้านี้)

ต่างร้องทักทายในยามเช้า พร้อมออกหาอาหารตามวิถีชีวิต  ที่ฉันคิดว่าพวกเขาดูมีความสุข

ช่างเป็นเสียงมโหรีที่แสนวิเศษ..อะไรเช่นนี้

 

ฉันได้กลิ่นหอมของดอกชมมะนาด..กลิ่นหอมอ่อน ๆ  ที่ปะทะจมูก โดยไม่ต้องจับเขามาอังจมูก

กลิ่นหอมที่มาพร้อมสายลมยามเช้า  ยามอุษากำลังจะสาง เรืองแสงเป็นสีส้มอ่อนสวยใส

สายลมเย็น..จากธรรมชาติปะทะผิวกาย    แทนความเย็นของแอร์คอร์ดิชั่นที่เปิดอยู่ทุกวี่วัน

ฉันตั้งใจเดินบนหญ้าด้วยเท้าเปล่า..

เพื่อให้ทั้งจักษุ..โสต  กายและใจได้สัมผัสกับธรรมชาติให้มากที่สุด..นานที่สุด

 

สิ่งที่ฉันกำลังเรียกกลับคืน..มโนสำนึก   

ความบริสุทธิ์เรียบร้อยของชีวิต

ฉันจะพยายาม..แม้ต้องออกแรงมากก็ตาม

ไม่เผลอใจเผลอกาย..ไม่ปรุงแต่งไปตามสิ่งกระทบ ที่ดูเหมือนว่าได้เข้ามาครอบงำชีวิตจิตใจของฉัน

จนแทบไม่เหลือที่ว่างเลย...

..ความงดงามยามกาลก่อน..

 

 

[NuiErnik]

สวัสดีค่ะพี่อ้วน ... มาอ่านความรกรุงรังค่ะ .. คิดถึงเมื่อทำงานที่เมืองไทย วงจรชีวิตแต่ละวันเป็นแบบนี้จริงๆ ค่ะ ..

...รักษาสุขภาพนะค่ะพี่อ้วน ...

[ศน.อ้วน]

สวัสดีค่ะ..น้องหนุ่ย

ดีใจค่ะ..ที่ได้ย้อนกลับมาคุยเขียนบันทึกอีก

และน้องหนุ่ยก็มาเป็นแขกคนสวยคนแรกของพี่อ้วน..พร้อมดอกไม้แสนงาม

เพิ่งกลับมาค่ะ..จากความรกรุงรับที่ชักจะพันรอบตัวมากเข้าไปทุกที

ต้องสลัดบ้างแล้วค่ะ..

น้องหนุ่ยสบายดีนะคะ..

พี่อ้วนยังไม่ได้ไปทักทายเพื่อนๆเลย..รวมน้องหนุ่ยด้วย

ขอบคุณมากค่ะ..สาวน้อยแดนไกล

พี่อ้วนฝากดอกไม้สวยที่บ้าน (ดอกเก่าค่ะ..อิอิ)ให้นะคะ

                 ..เล็บมือนาง..เอื้องผึ้ง..เจ้า

[นันทา]

สวัสดีค่ะ

บันทึกนี้สวยค่ะ และมีดอกไม้ให้ชื่นชมมากมายค่ะ ทุกอย่างผ่านมาแล้วก็จะผ่านไปตามกาลเวลาค่ะ

[ครูตุ๊กแก…ตัวดำๆ…]

ศน.อ้วนเจ้าขา...

     ถึงแม้ชีวิตจะรกรุงรัง  แต่ยังคงเรียงร้อยถ้อยภาษาได้งดงามเช่นเคย

     ดอกไม้บ้านศน.สวยจังค่ะ  สวยจนไม่กล้านำของตัวเองมาฝาก..คิก..คิก

     รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ..^_^..

[ศน.อ้วน]

สวัสดีค่ะ..อาจารย์สุนันทา

อาจารย์สบายดีนะคะ..ไม่ได้ทักทายกันนานมากกกกก..

ขอบคุณค่ะ..ในคำชมบันทึกสวย (ชอบๆค่ะ..)

นั่นสินะคะ.. "ชีวิต" ย่อมเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา

แต่บางครั้งเราเองเป็นผู้ทำลายเวลาที่น่าจะเป็นทางเลือกที่สวยงาม..ที่ไม่น่าสูญเสียไปโดยเปล่าด้วยการกระทำของตัวเอง

เหมือนกำลังหลง กำลังแสวงหาสิ่งสนองความต้องการ อะไร ๆ ..

กำลังจะพยายามค่ะ..จะหาโอกาสเริ่มต้นวันใหม่ด้วยความเรียบร้อยและบริสุทธิ์

เพื่อความพอเหมาะพอดีของชีวิตค่ะ..

 

 

[รัชดาวัลย์ วงษ์ชื่น(อิงจันทร์)]

• สวัสดีค่ะ ศน อ้วน
• ก่อนอื่นของแสดงความยินดีกับรางวัลสุดคะนึงนะคะ
• เป็นเรื่องที่เหมาะสมเป็นอย่างยิ่งค่ะ
• ตอนนี้ครูอิงก็ค่อนข้างรกรุงรังเหมือนกันค่ะ อิ..อิ...
• เอาดอกไม้ของพี่คิมมาเติมให้ค่ะ
• 

[ศน.อ้วน]

สวัสดีค่ะ..ครูตุ๊กแกตัวดำๆๆๆ..

คิดถึงเด้อค่า..

ดอกไม้สวยๆ..ที่ถ่ายไว้ก็มีอยู่ค่ะ(ยังหาไม่เจออีกหลายดอกหลายดวงค่ะ)

วันนี้ศน.อ้วนจะสะสางความรกรุงรังของชีวิต..บ้างค่ะ(ไม่แน่ใจว่าจะทันเสร็จไหม..)

ขอบคุณ "คำหวาน" จ้ะ..สาวสุพรรณ

ฝากดอกสวยแทนคำขอบคุณเด้อ...(ดอกเก่าๆ)

 

[ศน.อ้วน]

สวัสดีค่ะ..ครูอิง

ขอบคุณในมิตรภาพแสนงามค่ะ..

ทั้งดอกไม้สวยจากบ้านพี่คิมด้วย (สวยจริงค่ะ)

ครูอิงคะ..ที่ยิ่งใหญ่กว่ารางวัลสุดคะนึงคือการมาเยือนของครูอิงและกัลยาณมิตรทุกท่าน..ค่ะ

รวมถึงการถักทอเชื่อมสายใยรัก สายใยแห่งมิตรภาพ และความเอื้ออารีของผองมวลมิตรหมู่เรา..ยิ่งกว่ารางวัลใดๆ

อิอิ..รกรุงรังเหมือนกันหรือคะ..

ศน.อ้วนกำลังจะสะสางให้บางเบาค่ะ..

ขอบคุณครูอิงอีกครั้งหนึ่งนะคะ..ฝากดอกสวยกลับบ้านด้วยค่ะ

[ยายธี]

เมื่อเด็กๆพวกเราชอบร้องแก้ความรุงรังว่า..ข้างนอกขรุขระ ข้างในตะติ้งโหน่ง..ข้างนอกสุกใส ข้างในเป็นโพรง..อิอิ

[ศน.อ้วน]

สวัสดีค่ะ..คุณยายธี

กราบขอบพระคุณค่ะ..

ขอบหนูต้องของจริ๊ง..จริง.. "ข้างนอกสุกใส ข้างในต๊ะติ้งโหน่ง" อิอิ

สุข(ไม่ได้สะกดผิดนะคะ)นอก..ใสในค่ะ..คุณยาย

ยายธีขา.."ชีวิต" หากมีความพอเหมาะพอดี..อะไรๆก็คงดีพร้อมนะคะ

ใครสอน..ก็ไม่เท่าสอนใจตัวเองและทำด้วย (นะคะ..ยาย)

หนูกำลังเริ่มสะสางแล้วค่ะ

[คิม นพวรรณ]

สวัสดีค่ะ

• ทำไม..น้องอ้วนและพี่คิมช่างมีความเป็น Life Style  คล้าย ๆ กันจังค่ะ
• วันนี้..ได้จัดการกับความรุงรังเช่นกัน..กวาดและล้างพื้นเรือนเพาะชำ ล้างรถแทนการออกกำลังกาย
• เก็บผักริมรั้วด้านนอกบ้านมาทำแกงป่า (แบบแกงแค) ทานเรียบร้อยรวมมื้อเช้ามื้อเที่ยง 2 in 1
• เดิมถูกเถาว์อัญชันห่อบ้านโดยไม่รู้ตัว รอคนมาตัดรอแล้วรออีก จึงปีนขึ้นไปจัดการด้วยตัวเอง...เรียบค่ะ
• ตอนนี้มีหนังสือและหนังแผ่นรออยู่อีกเพียบค่ะ
• พี่คิมเป็นกำลังใจให้..นะคะ

[ครูนิน]

สวัสดีค่ะ

• หาโอกาสมาแสดงความยินดีกับ ศน.อ้วนในการได้รับรางวัลสุดคะนึง
• คงยังไม่สายเกินไปใช่ไหมคะ
• ดีใจด้วยนะคะ
• บ้านครูนินก็รกและรุงรังยิ่งกว่าค่ะ ไม่มีเวลาเพราะต้องดูแลคนสองบ้านสองอำเภอค่ะ

[ศน.อ้วน]

ขอบคุณพี่คิม..พี่สาวที่แสนดีค่ะ

อิอิ..เราเหมือนกันเลยค่ะ

น้องก็เก็บน้อยหน่าสุกงอมริมรั้ว..เป็นอาหารว่างสุดวิเศษเชียวค่ะ

เป็นความงามท่ามกลางความรกรุงรังนะคะ

แต่ความรกรอบบ้านยังไม่ได้จัดการค่ะ..งานเข้าเยอะแยะมากกกกก

ความรกในใจเริ่มสะสางแล้วค่ะ

[ศน.อ้วน]

ครูนินขา..

ขอบคุณในน้ำใจมากค่ะ..สำหรับแรงใจ "รางวัลสุดคะนึง"

ยิ่งกว่ารางวัลคือ..มิตรภาพที่น่ารักและอบอุ่นของครูนินค่ะ..

เรามาแบ่งเวลาจัดการกับความรกรุงรังของชีวิตนะคะ..

เพื่อจะได้สัมผัสกับความเรียบร้อยงดงามตามธรรมชาติ

ด้วยรักค่ะ..

[@..สายธาร..@]

แวะมาทักทายค่ะ

ช่วงนี้ยุ่งๆ ผลุบๆโผล่ค่ะ 

ขอพี่ ศน.อ้วนมีความสุข สุขภาพแข็งแรง นะคะ

ชอบภาพเหนือ ชอบเพลงเหนือ ชอบขุนเขาค่ะ

ฟังเพลงเหนือ  รู้สึกดีๆค่ะ

ขอบคุณค่ะ

ต้องไปแล้วค่ะ  วันนี้เค้ามาประชุมกลุ่มพื้นที่ฯที่โรงเรียนหนูค่ะ

ต้องเตรียมต้อนรับแขก

Take care

 

[ธรรมฐิต]

ธรรมสวัสดียามเช้า ..

มีคนกล่าวไว้ว่าอย่าร้องไห้เพราะนมหก..และว่า

อย่าเพิ่งข้ามสะพานถ้าเรายังไปไม่ถึง..

ความรกรุงรักของแต่ละคนมีทุกคนแล้วแต่ใครจะจ้ฃัดการกับความรกนั้นได้มากน้อยขนาดไหน..ที่สำคัญให้ความรกมี่แต่ภายนอกส่วนภายในพยายามปัดกวาดทุกๆวันอย่าให้ใจถูกความรกทับถมจนหาตัวตนที่แท้จริงไม่พบ..

โดยส่วนมากคนเราชอบรีไซเคิ่ลทุกข์จึงทุกข์แล้วทุกข์อีกเรื้อรังจนแห้งกรังเอาออกยาก..รึว่าบางคนชอบกังวลสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้นทุกข์ก่อนครั้งนึงโดยที่ไม่รู้ว่าจะเกิดรึไม่ทำให้ใจรกรุงรังแล้วทีนึงถ้าเกิดขึ้นมาจริงก็ทุกข์อีกโชคสองชั้นเลยเพราะคนเราพยายามเอาสิ่งต่างๆมารวมกันเพื่อให้ได้ดั่งใจ(ศน.อ้วนว่าจริงใหม)แต่ความเป็นจริงไม่สามารถเป็นได้

ดังนั้นเราต้องเอาใจของเราให้รุ้เห็นตามสิ่งที่มันเป็นตามรู้อย่างนิ่มนวลเพราะบางอย่างเราไม่สามารถแก้ได้หรอกแต่สามารถรับกับสิ่งที่มันเกิดได้หากรู้เท่าทันมัน..ให้เวลาตรวจสอบใจของเราบ้างอย่างน้อยก่อนนอน 5นาทีบางที่สิ่งที่ดีๆที่เราทิ้งไปตอนกลางวันอาจจะเอื้อมกลับหยิบมาทันก็ได้..

...ถ้าไม่อยากเป็นทุกข์..ก็อย่าสุข(จนเกินไบ)ในเวลาที่ได้มา..

แล้วจะมานำเสนอใหม่ขอรับ...

[°o.O ปลายฟ้า O.o°]

แวะมาส่งอาหารเช้าค่ะ...

สุขภาพแข็งแรงนะคะ

ชีวิตวุ่นวาย...ต้องทำใจให้สงบค่ะ

แวะมาชิมอาหาร  ที่บ้านนะคะ 

—•ï¡÷¡ï• น้ำพริกอ่อง •ï¡÷¡ï•—

[อาร์ม]

สวัสดีค่ะพี่อ้วน

คิดถึงจังเลยค่ะ เลยแวะมาเยี่ยมที่บ้านพี่อ้วน

อากาศทางเชียงใหม่เป็นอย่างไรบ้างค่ะ

รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ

คิดถึงๆๆๆๆๆ ค่ะ ^_^