ดอกไม้สวยๆคือกำลังใจที่หล่อเลี้ยง...
เมื่อยามที่ได้นั่ง...นอน...ที่สนามหญ้า...
ดูดอกไม้สวยๆ...ความอ่อนหล้า...ก็คลายลงได้
สงสารหมอที่อยู่เวรนะ
โทรศัพท์ดังขึ้นในเวลาที่วิกาล
สะดุ้งตื่น...ย่อมไม่เป็นผลดีต่อสุขภาพ...
เช้ามาต้อง round ward แต่เช้า...
ถ้าคืนนั้นยุ่ง....หยุดไม่ได้ถ้าหัวใจอยากเป็นหมอ...
อายุขัยเฉลี่ยของหมอเท่าไรคะ....
ตี 4 แล้วแม่น้องน็อตเดินมาทักทาย...
ลูกปวดแขน...
น้องน็อตปวด...ให้ค่าคะแนนจากปวดที่สุดเต็ม10ให้ตั้ง 9
ได้ยามอร์ฟีน ฉีด...หลับนะลูก...ถ้าไม้ดีขึ้นให้บอก...
สวัสดี..น้องแตง(ขอนับญาติเป็นน้องจะได้คุ้นชินหนิดหนม)
อยู่บุญดึกเหมือนกัน คืนนี้ มีคลอดสองราย มีหอบประปราย ที่ไม่น่าจะเป็นคนไข้คือแมงเข้าหู โอดโอยมาน่าสงสาร มาถึงดึงคีบแมงออกบอกกลับบ้าน หายปวดเหมือนปลิดทิ้ง
ไปก่อนน่ะเม้นท์ยาวไม่ได้ต้องไปเปลี่ยนเครื่องมือสองคือ ฉุกเฉิน และห้องคลอด อ้อพรุ่งนี้มีเรียน ฮยากชวนมาเรียนต่อครับน้อง อ้อแล้งานชุมชนก็สนุกหายเหนื่อยเหมือนมีกำลังภายใน ในการทำงาน สวัสดี
มีเสียงเด็กๆร้องมาเป็นระยะๆ
ตื่นมากินนมแล้วก็หลับต่อ...
คนเวรดึกมาพบกัน ขอให้กำลังใจทั้งน้องแดงและคุณวอญ่านะคะ
แดงคนเก่ง พี่อยากให้ไปเรียนต่อนะ
เราจะได้มีโอกาสไปเปิดโลกแห่งการเรียนรู้มากขึ้น วิชาชีพจะได้พัฒนายิ่งขึ้นนะคะ
สวัสดีค่ะ (อย่างเป็นทางการ)คุณแดง หลังจากมาขโมยอ่านหลาย ๆ ครั้งแล้ว
รู้ห้อง ตึกทำงาน วันไหนจะโผล่ไปกอดให้ ตกใจเล่นค่ะ
สวัสดีค่ะพี่แดง
มาส่งกำลังใจค่ะ....
อย่าเพิ่ง Burn out เลยนะคะ ... ยังมีเด็ก ๆ รออยู่อีกมากมายค่ะ
เหนื่อยนัก ให้พักก่อน... สักชั่วคราวค่ะ
....แล้วกลับมาสู้ใหม่...
(^___^)
สวัสดีจ๊ะ มาเป็นกำลังใจให้จ๊ะ
ยังไงก็มีคุณลูกที่น่ารัก เรียนเก่งเป็นกำลังใจที่สำคัญนะจ๊ะ
ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
10ปีก่อนในฐานเคยเป็นพยาบาลมาก่อนและต้องขึ้นเวรดึก ความรู้สึกคงเหมือนๆกัน สมัยก่อนเคยอยู่CCU ยิ่งช่วงปีใหม่คนอื่นหยุดแต่เราขึ้นเวรตอนแรกรู้สึกแย่มากๆ แต่เวรวันนั้นมีผู้ป่วยหนักมากพวกเราช่วยกันทำหลายหัตถการหลายอย่าง แม้แต่ใช้อุกรณ์ราคาแพงและมีส่วนเกิน ในฐานหัวหน้าเวรก็ต้องตัดสินใจช่วย บอกหมอว่าถ้าผู้ป่วยไม่มีเงินจ่ายพวกเราหารกันนะทุกคนOK เลยรีบช่วยกันใหญ่ สุดท้ายผู้ป่วยรอดหายกลับบ้านได้เรื่อค่าใช้จ่ายหัวหน้าช่วยประสานสงคมสงเคราะห์ให้ก็เลยไม่ต้องร่วมกันจ่าย จากความรู้สึกที่ไม่มีความสุขก่อนขึ้นเวร กลายเป็นว่าเวรวันนั้นสร้างความสุขและความภูมิใจให้ได้จดจำมาถึงทุกวันนี้ มีอีกหลายๆเหตุการณ์ที่เป็นพลังขับคลื่นที่อยากทำอะไรดี ย้ายจากจุฬามาแต่งงานมาอยู่โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยนเรศวร เป็นพยาบาลได้ไม่นานต้องมาทำงานบริหาร ก็ยังเป็นกำลังใจให้พี่ๆน้องๆรวมวิชาชีพนะคะ
สวัสดีค่ะคุณ แดง
สงสารคนมีเวรจังเลย
สวัสดี ค่ะ คุณ แดง
เป็นกำลังใจนะคะ วันนี้ ต้องมาขึ้นเวรเหมือนกัน
ทำงานอย่างคุณ แดง น่าจะสนุก และมีความสุขค่ะ
สัมผัสได้ถึงจิตใจที่อ่อนโยน
ฟักผ่อนมากๆ ค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่แดง
พี่แดงคะ จะเวรดึก เวรเช้า เวรบ่าย
มืออาชีพอย่างพี่แดง ทำได้คะ เวลาทำงานมี 24 ช.ม.สำหรับคนทำงานค่ะ
โชคดี มีสุขค่ะ
การศึกษาต่อเป็นสิ่งที่ดียิ่ง ถ้าทำได้ ถ้าหากว่าการศึกษาต่อแล้ว เป็นตัวช่วยให้เพิ่มตำแหน่งและหน้าที่การงานสูงขึ้นพร้อมที่จะพัฒนาเป็นระดับผู้บริหารก็เรียนเถอะคะ ความสามารถก็มีแล้ว ถ้าเราเพิ่มวุฒิอีกซักหน่อย อาจจะเสริมความก้าวหน้าของเราได้ ถ้าหากไม่เกี่ยงว่า อายุเป็นเพียงตัวเลข เรียนยังได้อยู่ และความพร้อมของตนเอง ที่เผชิญในการเรียน เพราะเวลาเรียนจริงๆแล้ว จะต้องได้อย่างเสียอย่าง เป้าการศึกษาถึงจะสำเร็จได้ ต้องอาศัยความอดทน ความเพียรพยายาม ความตั้งใจ
ส่วนเรื่องการเข้าเวรนั้น ก็เห็นใจพยาบาลสุดๆเลย ต้องเตรียมพร้อมที่จะอดตาหลับขับตานอน เพราะต้องรับผิดชอบดูแลคนป่วย อย่างเต็มที่ ดิฉันก็เห็นใจพยาบาลแล้วคะ จะให้อภัยคุณหมอและนางพยาบาล โดยไม่ถือสาเช่นเดียวกันกับคุณอิงจันทร์คะ เพราะเห็นจากการดูแล ของคุณแดงแล้ว ยกให้เลยคะ การทำใจ การเข้าเวรที่ต้องสะดุ้งในยามวิกาล จิตใจคงตุ้มๆต่อมๆ ฟังเสียงเด็ก ว่าใครจะร้องด้วยความเจ็บปวดแล้วต้องวิ่งไปดูแลอย่างเอาใจใส่ โดยเอาใจเขามาใส่ใจเรา อยากจะหลับก็หลับไม่ลง
น้องน๊อต ปวดแขน คงจะเป็นคนที่ต้องตัดแขนหรือเปล่าหนอ น่าสงสารไอ้ตัวเล็กจังเลย แต่ถ้าหากตัดแขนแล้ว ชีวิตยังเหลืออยู่ ก็จะยอมให้ตัดแขนคะ
ขอเป็นกำลังใจให้แม่น้องน็อต ให้น้องน็อต ให้นางฟ้าทั้งหลายที่เข้าเวรจากโรงพยาบาล ห้องต่างๆด้วย ขอให้สู้ๆนะคะ สำหรับน้องน็อต แขนหายไป แต่ลมหายใจเรายังเหลืออยู่ ยังมีโอกาสได้ยืนหยัดต่อไปนะคะน้องน้อตคนเก่ง
หลับให้สบาย ให้หายเจ็บปวดนะคะ น้องน้อตคนเก่ง นางฟ้าที่แสนดี คุณแดงคะ ดอกไม้ที่นำเสนอใหม่ สีชมพูกับสีขาว สวยจังเลยคะ ชื่อว่าดอกอะไรเอ่ย