เวรดึกอีกแล้ว


เวรดึกที่ยาวนาน

เวรดึกวันนี้เป็นอย่างไรนะ...

ตอนเช้าต้องไปอบรมแลกเปลี่ยนเรื่องจิตอาสาในรพ.ที่ในเมือง

กลับมาบ้านต้องรีบทำงาน...ดูแลต้นไม้ สวน...รีดผ้าไว้...

เตรียมตัวขึ้นเวร...

ลูกกลับจากโรงเรียนต้องถามไถ่ ทักทาย การเรียน...รับประทานอาหารร่วมกัน

วันนี้มาคิดทบทวน...จะขึ้นเวรอีกนานไหม...จะอยู่แบบนี้...

...หรือจะลองไปเรียนต่อดี...

การทำงานกะดึก..หลังรับส่งเวร ต้อง เดิน round ผู้ป่วย...

วันนี้ไม่ค่อยยุ่ง...ผู้ป่วยที่ปวดก็หลับได้...คนที่ให้เลือด...ก็ให้การดูแลต่อ

ต้องเตรียมยา check ยา...เตรียมการพรุ่งนี้...ในขณะที่หลายๆคนหลับใหล

แต่ก็มีหลายๆกลุ่มอาชีพที่ยังทำงานต่อ...

ขอเป็นกำลังใจให้คนที่ทำงานเป็นกะ...

มีร่างกายที่แข็งแรง...ไม่เจ็บป่วยจาการนอนไม่พอ...

บางครั้งคงเป็นกับทุกๆคนที่ทำงาน...งานมันรุม...หน่วยงานต้องพัฒนา...

วันที่หยุด...ก็อาจเอาเวลาส่วนตัวมาตามงาน...คุยกับน้องที่ขึ้นเวร...

รู้สึก  BURN OUT นะ.....................................................

 ดอกไม้สวยๆคือกำลังใจที่หล่อเลี้ยง...

เมื่อยามที่ได้นั่ง...นอน...ที่สนามหญ้า...

ดูดอกไม้สวยๆ...ความอ่อนหล้า...ก็คลายลงได้

หมายเลขบันทึก: 266252เขียนเมื่อ 6 มิถุนายน 2009 03:43 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:51 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (34)

สงสารหมอที่อยู่เวรนะ

โทรศัพท์ดังขึ้นในเวลาที่วิกาล

สะดุ้งตื่น...ย่อมไม่เป็นผลดีต่อสุขภาพ...

เช้ามาต้อง round ward แต่เช้า...

ถ้าคืนนั้นยุ่ง....หยุดไม่ได้ถ้าหัวใจอยากเป็นหมอ...

อายุขัยเฉลี่ยของหมอเท่าไรคะ....

ตี 4 แล้วแม่น้องน็อตเดินมาทักทาย...

ลูกปวดแขน...

น้องน็อตปวด...ให้ค่าคะแนนจากปวดที่สุดเต็ม10ให้ตั้ง 9

ได้ยามอร์ฟีน ฉีด...หลับนะลูก...ถ้าไม้ดีขึ้นให้บอก...

สวัสดี..น้องแตง(ขอนับญาติเป็นน้องจะได้คุ้นชินหนิดหนม)

อยู่บุญดึกเหมือนกัน คืนนี้ มีคลอดสองราย มีหอบประปราย ที่ไม่น่าจะเป็นคนไข้คือแมงเข้าหู โอดโอยมาน่าสงสาร มาถึงดึงคีบแมงออกบอกกลับบ้าน หายปวดเหมือนปลิดทิ้ง

ไปก่อนน่ะเม้นท์ยาวไม่ได้ต้องไปเปลี่ยนเครื่องมือสองคือ ฉุกเฉิน และห้องคลอด อ้อพรุ่งนี้มีเรียน ฮยากชวนมาเรียนต่อครับน้อง อ้อแล้งานชุมชนก็สนุกหายเหนื่อยเหมือนมีกำลังภายใน ในการทำงาน สวัสดี

มีเสียงเด็กๆร้องมาเป็นระยะๆ

ตื่นมากินนมแล้วก็หลับต่อ...

คนเวรดึกมาพบกัน ขอให้กำลังใจทั้งน้องแดงและคุณวอญ่านะคะ

แดงคนเก่ง พี่อยากให้ไปเรียนต่อนะ

เราจะได้มีโอกาสไปเปิดโลกแห่งการเรียนรู้มากขึ้น วิชาชีพจะได้พัฒนายิ่งขึ้นนะคะ

P

5. แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช
เมื่อ ส. 06 มิ.ย. 2552 @ 06:53
1333232 [ลบ] [แจ้งลบ]
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณพี่แก้วที่มาทักทายนะคะ

สวัสดีค่ะ (อย่างเป็นทางการ)คุณแดง หลังจากมาขโมยอ่านหลาย ๆ ครั้งแล้ว

 

รู้ห้อง ตึกทำงาน วันไหนจะโผล่ไปกอดให้ ตกใจเล่นค่ะ

P

7. ภูสุภา
เมื่อ ส. 06 มิ.ย. 2552 @ 07:28
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณมากๆเลยค่ะ
ต้องการการกอด...ที่อบอุ่น...
  • มาเยี่ยมค่ะ
  • พักผ่อนให้มาก ๆ นะคะ
  • เรื่องนอนหลับให้เพียงพอ สำหรับศิลาแล้ว มีความสำคัญยิ่งกว่าการทานอาหารให้อิ่มอีกค่ะ...เพราะอาหารไม่อิ่มก็ได้ขอให้มีคุณค่าทางอาหาร
  • เป็นกำลังใจให้ต่อสู้กับการทำงานและทำบุญในแต่ละวันนะคะ

สวัสดีค่ะพี่แดง

มาส่งกำลังใจค่ะ....

อย่าเพิ่ง Burn out เลยนะคะ ... ยังมีเด็ก ๆ รออยู่อีกมากมายค่ะ

เหนื่อยนัก ให้พักก่อน... สักชั่วคราวค่ะ

....แล้วกลับมาสู้ใหม่...

(^___^)

P

9. Sila Phu-Chaya
เมื่อ ส. 06 มิ.ย. 2552 @ 09:25
1333354 [ลบ] [แจ้งลบ]

สวัสดีค่ะ
ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะคะ

P

10. คนไม่มีราก
เมื่อ ส. 06 มิ.ย. 2552 @ 09:31
1333369 [ลบ] [แจ้งลบ]

ขอบคุณความรู้สึกดีๆนะคะ
  • สวีวดีครับ
  • ทำงานก็ขอให้มีความสุข และสนุกกับการเวร
  • ขอบคุณ

สวัสดีจ๊ะ  มาเป็นกำลังใจให้จ๊ะ

ยังไงก็มีคุณลูกที่น่ารัก  เรียนเก่งเป็นกำลังใจที่สำคัญนะจ๊ะ

P

13. ศรีกมล
เมื่อ ส. 06 มิ.ย. 2552 @ 09:56
1333416 [ลบ] [แจ้งลบ]
การทำงานคือการปฏบัติธรรม

ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ

10ปีก่อนในฐานเคยเป็นพยาบาลมาก่อนและต้องขึ้นเวรดึก ความรู้สึกคงเหมือนๆกัน สมัยก่อนเคยอยู่CCU ยิ่งช่วงปีใหม่คนอื่นหยุดแต่เราขึ้นเวรตอนแรกรู้สึกแย่มากๆ แต่เวรวันนั้นมีผู้ป่วยหนักมากพวกเราช่วยกันทำหลายหัตถการหลายอย่าง แม้แต่ใช้อุกรณ์ราคาแพงและมีส่วนเกิน ในฐานหัวหน้าเวรก็ต้องตัดสินใจช่วย บอกหมอว่าถ้าผู้ป่วยไม่มีเงินจ่ายพวกเราหารกันนะทุกคนOK เลยรีบช่วยกันใหญ่ สุดท้ายผู้ป่วยรอดหายกลับบ้านได้เรื่อค่าใช้จ่ายหัวหน้าช่วยประสานสงคมสงเคราะห์ให้ก็เลยไม่ต้องร่วมกันจ่าย จากความรู้สึกที่ไม่มีความสุขก่อนขึ้นเวร กลายเป็นว่าเวรวันนั้นสร้างความสุขและความภูมิใจให้ได้จดจำมาถึงทุกวันนี้ มีอีกหลายๆเหตุการณ์ที่เป็นพลังขับคลื่นที่อยากทำอะไรดี ย้ายจากจุฬามาแต่งงานมาอยู่โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยนเรศวร เป็นพยาบาลได้ไม่นานต้องมาทำงานบริหาร ก็ยังเป็นกำลังใจให้พี่ๆน้องๆรวมวิชาชีพนะคะ

สวัสดีค่ะคุณ P แดง

  • แวะมาเติมเต็มให้กำลังใจคนทำงานเพื่อผู้อื่น
  • กับครอบครัว..ถึงจะขึ้นเวรก็สุขได้นะคะ..ถ้าแบ่งเวลาดีๆก็ลงตัวได้ด้วยความรักและห่งหาอาทรต่อกันไงค่ะ
  • เรียนต่อดีนะคะ...พี่เคยเรียนต่อ  2 ครั้ง..ครั้งแรกที่ มศว.สงขลา..ครั้งที่ 2 ที่ มศว.ประสานมิตร...สดชื่นกลับสู่ที่ทำงานต่อยอดทำงานได้สนุก.....แถมตามด้วยสุขภาพจิตยอดเยี่ยม..พัฒนาตนเองได้ทั้งงานในหลายรูปแบบ..แถมหน้าที่การงานก้าวหน้าดีนะคะ...เอาใจช่วย..เชียร์เต็มที่ค่ะ
  • ครอบครัวสุขสันต์นะคะ..ขอให้โชคดีมีสุข..สุขภาพดีถ้วนหน้าทั้งครอบครัวนะคะ
  • สวัสดีค่ะ
  • อ่านแล้วทำให้รู้สึกเห็นใจคนทำงานดึกจังเลยค่ะ
  • ทำให้มีความรู้สึกว่างานของตัวเองไม่หนักเหมือนคนอื่น
  • รู้สึกเห็นใจหมอ และ พยาบาล มากขึ้นค่ะ
  • ต่อไปถ้าได้สัมผัสกับกิริยามารยาทที่ไม่เหมาะสมของคุณหมอหรือพยาบาล  จะพยายามไม่ถือสาแล้วค่ะ
  • ขอบคุณคุณแดงมากนะคะ ที่ทำให้ได้คิด
  • ขอเป็นกำลังใจให้คุณแดงนะคะ สู้ สู้

  • อายุเฉลี่หมอเท่าไหร่ไม่รู้
  • แต่อายุพยาบาลน่ะยืนยาว
  • เพราะทำงานได้บุญ
  • เดี๋ยวเอาบุญบ่าย
  • เดี๋ยวเอาบุญดึก
  • ไม่เชื่อลองถามบังวอญ่าดู

สวัสดี ค่ะ คุณ แดง

เป็นกำลังใจนะคะ วันนี้ ต้องมาขึ้นเวรเหมือนกัน

ทำงานอย่างคุณ แดง น่าจะสนุก และมีความสุขค่ะ

สัมผัสได้ถึงจิตใจที่อ่อนโยน

ฟักผ่อนมากๆ ค่ะ

 

สวัสดีค่ะ พี่แดง

พี่แดงคะ จะเวรดึก เวรเช้า เวรบ่าย

มืออาชีพอย่างพี่แดง ทำได้คะ เวลาทำงานมี 24 ช.ม.สำหรับคนทำงานค่ะ

โชคดี มีสุขค่ะ

P

16. ขนิษฐา
เมื่อ ส. 06 มิ.ย. 2552 @ 11:34
1333620 [ลบ] [แจ้งลบ]

ข้อคิดดีๆจากอาจารย์...ขอบคุณที่มาร่วมแบ่งปันนะคะ

P

17. Preeda
เมื่อ ส. 06 มิ.ย. 2552 @ 12:35
1333741 [ลบ] [แจ้งลบ]
ขอบคุณคำแนะนำดีๆนะคะ

P

19. เบดูอิน
เมื่อ ส. 06 มิ.ย. 2552 @ 13:00
ขอบคุณท่านเบดูอินที่มาทักทายค่ะ

P

20. มนัญญา ~ natachoei ( หน้าตาเฉย)
เมื่อ ส. 06 มิ.ย. 2552 @ 14:20
สวัสดีค่ะคนเชียงใหม่....

P

21. subah
เมื่อ ส. 06 มิ.ย. 2552 @ 14:29
เพื่อนร่วมวิชาชีพที่น่ารัก....

P

22. ครูจิ๋ว
เมื่อ ส. 06 มิ.ย. 2552 @ 15:39
1334076 [ลบ] [แจ้งลบ]

ครูจิ๋วมาทักทายจากทางไกล

Ofk6

ส่งความรักมาที่นี่ เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ..

การศึกษาต่อเป็นสิ่งที่ดียิ่ง ถ้าทำได้  ถ้าหากว่าการศึกษาต่อแล้ว  เป็นตัวช่วยให้เพิ่มตำแหน่งและหน้าที่การงานสูงขึ้นพร้อมที่จะพัฒนาเป็นระดับผู้บริหารก็เรียนเถอะคะ ความสามารถก็มีแล้ว ถ้าเราเพิ่มวุฒิอีกซักหน่อย  อาจจะเสริมความก้าวหน้าของเราได้  ถ้าหากไม่เกี่ยงว่า  อายุเป็นเพียงตัวเลข เรียนยังได้อยู่  และความพร้อมของตนเอง ที่เผชิญในการเรียน  เพราะเวลาเรียนจริงๆแล้ว จะต้องได้อย่างเสียอย่าง  เป้าการศึกษาถึงจะสำเร็จได้  ต้องอาศัยความอดทน ความเพียรพยายาม ความตั้งใจ

 

         ส่วนเรื่องการเข้าเวรนั้น  ก็เห็นใจพยาบาลสุดๆเลย  ต้องเตรียมพร้อมที่จะอดตาหลับขับตานอน   เพราะต้องรับผิดชอบดูแลคนป่วย อย่างเต็มที่  ดิฉันก็เห็นใจพยาบาลแล้วคะ  จะให้อภัยคุณหมอและนางพยาบาล โดยไม่ถือสาเช่นเดียวกันกับคุณอิงจันทร์คะ  เพราะเห็นจากการดูแล ของคุณแดงแล้ว  ยกให้เลยคะ การทำใจ การเข้าเวรที่ต้องสะดุ้งในยามวิกาล  จิตใจคงตุ้มๆต่อมๆ ฟังเสียงเด็ก ว่าใครจะร้องด้วยความเจ็บปวดแล้วต้องวิ่งไปดูแลอย่างเอาใจใส่  โดยเอาใจเขามาใส่ใจเรา อยากจะหลับก็หลับไม่ลง

 

          น้องน๊อต ปวดแขน  คงจะเป็นคนที่ต้องตัดแขนหรือเปล่าหนอ   น่าสงสารไอ้ตัวเล็กจังเลย   แต่ถ้าหากตัดแขนแล้ว  ชีวิตยังเหลืออยู่  ก็จะยอมให้ตัดแขนคะ

 

          ขอเป็นกำลังใจให้แม่น้องน็อต ให้น้องน็อต  ให้นางฟ้าทั้งหลายที่เข้าเวรจากโรงพยาบาล ห้องต่างๆด้วย ขอให้สู้ๆนะคะ  สำหรับน้องน็อต แขนหายไป  แต่ลมหายใจเรายังเหลืออยู่  ยังมีโอกาสได้ยืนหยัดต่อไปนะคะน้องน้อตคนเก่ง

 

หลับให้สบาย ให้หายเจ็บปวดนะคะ น้องน้อตคนเก่ง  นางฟ้าที่แสนดี คุณแดงคะ ดอกไม้ที่นำเสนอใหม่  สีชมพูกับสีขาว  สวยจังเลยคะ  ชื่อว่าดอกอะไรเอ่ย

มาอยู่เป็นเพื่อนยามดึกนะคะ  นางฟ้าผู้ใจดี

  • แวะมาให้กำลังใจนะคะ
  • การเรียนเป็นสิ่งสำคัญ เห็นด้วยนะคะกับการเรียน
  • เห็นใจนะคะที่ทำงานอยู่เวร ยังงัยก็พักผ่อนดูแลสุขภาพให้ดีๆๆ นะพี่แดง
  • ขอบคุณสำหรับคนดีๆๆ ที่ทำงานเพื่อสังคมนะคะ

P

33. Rattanaporn Chaichon
เมื่อ จ. 08 มิ.ย. 2552 @ 21:22
1338448 [ลบ] [แจ้งลบ]

สวัสดีค่ะ
ดีใจจังเลยได้เพื่อนเพิ่ม
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท