ครูใหม่โรงเรียนบ้านเมืองแปง
สวัสดีครับ
น้องใหม่ล่าสุด ของโรงเรียนบ้านเมืองแปงครับ เพิ่งกลับมาจากช่วยชาติครับ ก็ไปช่วยสร้างโรงเรียนราชประชานุเคราะห์ ๔๑ จังหวัดยะลา ช่วง มีนาคม ๒๕๕๑ ถึง มีนาคม ๒๕๕๒ เป็นโรงเรียนเปิดใหม่ สร้างเพื่อรองรับนักเรียนที่ได้รับผลกระทบจากความไม่สงบในจังหวัดชายแดนภาคใต้
ก็ถือเป็นโอกาสดีในชีวิต ที่ได้มีโอกาสไปร่วมงานกับชาวยะลา ถือว่าคุ้มค่า ผู้คนน่ารักดีก็เป็นพี่น้องชาวมุสลิม ช่วงระยะเวลาที่ไปอยู่ยะลาได้รับการต้อนรับ และดูแลเป็นอย่างดี จากมูลนิธิราชประชานุเคราะห์ กองพลพัฒนาที่ ๔ และที่ลืมไม่ได้ก็คือพี่น้องชาวมุสลิมในพื้นที่ตำบลวังพญา อำเภอรามัน และเพื่อนร่วมงานของ รปค.๔๑ พิเศษสำหรับท่าน ผอ.มนู เบ็ญลาเซ็ง (แบเซ็ง ของน้องๆ) ก็ขอขอบคุณน่ะครับ
กลับมาอยู่ปายอีกครั้ง ก็ไม่ได้สอนที่โรงเรียนราชประชานุเคราะห์ ๒๒ แล้ว ต้องย้ายกลับมาต้นสังกัด คือ โรงเรียนบ้านเมืองแปง หลังจากไปช่วยราชการที่ รปค.๒๒ ปีหนึ่ง และ รปค.๔๑ ปีหนึ่ง ก็ร่วมสองปี ก็คงสมควรแก่เวลาแล้ว
ยินดีครับ ยินดีที่จะร่วมงานกับชาวเมืองแปง เป็นหมู่บ้านที่น่าสนใจ มีทั้งแม่น้ำปายไหลผ่าน มีรอยพระพุทธบาท มีธารน้ำร้อน ผู้คนก็น่ารัก กระเทียมที่นี่หัวเล็กแต่ไม่ฝ่อน่ะครับเก็บได้ข้ามปีเลยทีเดียว (บ่ฮู้ว่าพ่อหลวงจะหื้อค่าโฆษณาเท่าใดหนอ) ดีใจครับที่ได้มาอยู่เมืองแปง
ก็ผมเป็นคนมีชีพจรลงเท้า ก็เดินทางไปทั่วครับ ก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าจะได้ไปไหนอีก ชอบเดินทางก็เลยไม่อยากมีภาระ (ก็มีแม่บ้านไงครับ) ดั่งขงจื้อกล่าวไว้ว่า "เดินทางสิบลี้ดีกว่าอ่านหนังสือหมื่นเล่ม" (ถ้าผิดพลาดก็ขออภัยด้วยครับ) พูดง่ายๆ ในฐานะคุณครูก็เวลาสอนนักเรียนก็เน้นให้นักเรียนได้มีโอกาสเจอประสบการณ์จริง แล้วนักเรียนก็สร้างองค์ความรู้ได้เองนั่นแหละครับ
ขอบคุณครับ
ความเห็น (10)
ยินดีต้อนรับครูใหม่โรงเรียนบ้านเมืองแปงคะ และถือโอกาสนี้ต้อนรับเข้าสู่สังคมแห่งการเรียนรู้ G2K นะคะ
สวัสดีค่ะ
ยินดีต้อนรับสู่สังคม G2K ค่ะ
เป็นคนชอบการเดินทางเช่นกัน และมีแม่ที่สนับสนุนให้ลูกทุกคนเดินทางเสมอ แม่บอกว่า...การเดินทางจะทำให้ได้ปัญญาและมิตรสหาย ค่ะ
(^___^)
ก็ขอบคุณครับ....
สังคม G2K คงม่วนน่ะครับ ก็มีอะไรก็ช่วยเสนอแนะกันหน่อยน่ะครับ ก็แบบว่า "เป็นน้องใหม่น่ะ" ก็เลยบ่ค่อยรู้อะไรมากนัก ก็ขอบคุณล่วงหน้าน่ะครับ
ขออนุญาตนำไปรวมแพลเนต"รวมบลอกเกอร์บ้านเมืองแปง"นะครับ จะรออ่านบันทึกต่อไปครับ
ต่อไปต้องเอาภาพลงไฟล์อัลบั้ม เล่าเรื่องราวชาวเมืองแปงได้เลยคะ ยินดีให้คำปรึกษาคะ
ขอบคุณที่ให้โอกาสและคำแนะนำดีๆ ครับ
ก็เอ๋.....จะเล่าอะไรดีหนอ ยังคิดไม่ออกน่ะ ก็เพิ่งมาอยู่นี่ วันแรกที่ประชุมผู้ปกครองก็ตื่นเต้นน่ะ แต่ก็เก็บความรู้สึกเอาไว้ ก็ถ้าจะบอกข่าวคราวก็คงจะขอแสดงความยินดีกับพ่อแม่พี่น้อง พี่ป้าน้าอาก็แล้วกัน ที่ฝนกำลังตก....จะได้ใส่ถั่วกันซักที แต่ครูสุบินก็ลำบากน่ะ เวลาไปไหนมาไหนก็เปียกฝน....อยากย้อนอดีตจังงงง แบบว่า "ชอบติดฝนน่ะ" กลับเช้าทีเดียว (พูดเล่น)
นอกเรื่องเสียตั้งนาน ขอเข้าเนื้อหาหน่อยน่ะครับ ก็คิดว่าคงจะทำวิจัยสักเรื่อง คงหนีไม่พ้นการแก้ปัญหาในห้องเรียน สอนมาสิบกว่าปี ไม่เคยพบห้องเรียนที่ไม่มีปัญหาเลย ก็มีปัญหามากมาย ขอเอาสักปัญหาก็พอ คงหนีไม่พ้นนักเรียนบกพร่องทางการเรียน (LD = Learning Disable) มีนักเรียนอยู่สองคนที่ทำให้ครูสุบินลำบากใจจังเลย คนหนึ่งเป็นผู้ชาย นั่งเฉยๆ อยู่ๆ ก็ร้องขึ้นมา เดินไปเรื่อย ถ้าเป็นครูคนใหม่คงเหนื่อยน่าดู แต่สำหรับครูสุบิน ปกติครับ เป็นเรื่องปกติที่บางครั้งในห้องเรียนมีนักเรียนทั่เรียกกันว่า "สมาธิสั้น" ก็ต้องสร้างแผนการสอนเฉพาะรายบุคคล(IEP)
ก็เคยอบรมมาบ้างเลยมีความรู้อยู่นิดหน่อย ส่วนนักเรียนอีกคนที่มีปัญหาก็เป็นนักเรียนผู้หญิง ปัญหาใหญ่หลวงมาก คือ ไม่ยอมพูด สืบทราบมาว่า พูดไทยไม่ชัด ก็เลยไม่กล้าพูด แต่เท่าที่สังเกตุ นักเรียนคนนี้เล่นกับเพื่อน และพูดกับเพื่อนได้เช่นคนอื่นๆ แต่พูดภาษาของกลุ่มชาติพันธุ์
สนุกดีน่ะ เป็นครูสอนนักเรียนปกติ ไม่ค่อยท้าทายเท่าไหร่ พอเจอเด็กพิเศษ งานนี้ได้ลดความอ้วนโดยไม่ต้องพึ่งส้มแขก หรือกาแฟลดความอ้วน ได้รื้อฟื้นความรู้เกี่ยวกับเด็กพิเศษอีก ก็คงต้องรบกวนศูนย์การศึกษาพิเศษแม่ฮ่องสอนกันอีกล่ะครับ
ใครอยากแจมก็เชิญน่ะครับ........................
สำหรับวันนี้ก็คงพอแค่นี้ก่อน...ว่างจะเข้าร่วมเสวนาอีกน่ะครับ....บายบาย
ปล. ขออนุญาตไม่เปิดเผยชื่อนักเรียนน่ะครับ
คุณมีลูกหรือเปล่า ชื่ออะไร ผู้หญิงหรือผู้ชาย มีแฟนยัง
คุณเกิดที่ไหน เป็นจังหวัดอะไร สอนวิชาอะไร
คุณมีลูกใหม