คำที่มักใช้ผิด..ของฝากเพื่อนๆค่ะ
สวัสดีค่ะ..วันนี้มีของฝากเพื่อนๆกัลยาณมิตรทุกท่านนะคะ.. ฝากตัวเองดัวยค่ะ เพราะมักจะเขียนสะกดคำผิดบ่อยๆ..แบบว่า สี่เท้ายังรู้พลาด ไม่ได้เป็นปราชญ์ก็เพราะพลั้งบ่อยๆ..นี่แหละค่ะ (อิอิ)
เพิ่งเขียนผิดมาหยกๆ ค่ะ ในบันทึกวิจัยภาษาไทยเทิดไท้องค์ราชัน คุณ ส.พัน.๑๒.รอ.สต.สนธยา เข้ามาแสดงความคิดเห็น มีคำหนึ่งค่ะ คำว่า “ผาสุก” พอดูปุ๊บก็ฉุกใจคิด เอ! ถูกหรือเปล่านะ ด้วยความเป็นคนมือไว ก็ทดลอง เปลี่ยนดู เป็น “ผาสุข” เพราะคิดเอาเองว่า สุก น่าจะเปื่อยไปเลย แต่ สุข น่าจะสุขสดชื่น แต่ความพยายามที่จะเปลี่ยนพฤติกรรมการอ่านที่ไม่ดีของตัวเอง จึงต้องรีบเปิดพจนานุกรมดู โอ๋ย..มั๊ยล่ะ เกือบไปอีกแล้ว
ดังนั้น จึงต้องให้เวลาตัวเองเพิ่มมากขึ้นในเรื่อง “การอ่าน” เพราะเป็นครูรากแก้วการอ่านแล้ว ได้อ่านพบ เรื่อง ปัจจัยที่ช่วยให้เขียนคำได้ถูกต้อง จากหนังสือบรรทัดฐานภาษาไทย เล่ม ๑ ของ กระทรวงศึกษาธิการ จึงนำมาฝากเพื่อนๆ ค่ะ
ปัจจัยที่ช่วยให้เขียนคำได้ถูกต้อง
๑. รู้ความหมายคำ คำในภาษาไทยมีคำที่ออกเสียงตรงกันแต่เขียนสะกดต่างกัน จึงทำให้มีความหมายไม่เหมือนกันเรียกว่า คำพ้องเสียง ถ้ารู้ความหมายของคำ จะทำให้เขียนสะกดคำได้ถูกต้อง เช่น
พัน(ผูก) พันธ์(เกี่ยวข้อง) พันธุ์(สืบทอด) ภัณฑ์(สิ่งของ) พรรณ(ชนิด, ผิว, สี)
โจทก์(ผู้ฟ้อง, ผู้กล่าวหา) โจทย์(คำถามในวิชาเลข) โจท(โพนทะนาความผิด)
โจษ(เล่าลือ, พูดเซ็งแซ่)
สรร(เลือก, คัด) สรรค์(สร้างให้มีให้เป็นขึ้น)
รมย์(น่าบันเทิงใจ, น่าสนุก, พึงใจ, งาม, มักใช้ประกอบคำอื่น เช่น รื่นรมย์, เริงรมย์)
๒. ไม่ใช้แนวเทียบผิด คำบางคำแม้จะมีเสียงเหมือนกันแต่ความหมายหรือรูปศัพท์ ตลอดจนที่มาต่างกัน จะใช้แนวเทียบเดียวกันไม่ได้ เช่น
อานิสงส์
|
มักเขียนผิดเป็น
|
อานิสงฆ์
|
เพราะไปเทียบกับคำ
|
พระสงฆ์
|
ผาสุก
|
มักเขียนผิดเป็น
|
ผาสุข
|
เพราะไปเทียบกับคำ
|
ความสุข
|
แกงบวด
|
มักเขียนผิดเป็น
|
แกงบวช
|
เพราะไปเทียบกับคำ
|
บวชพระ
|
๓. ต้องออกเสียงให้ถูกต้อง การออกเสียงไม่ถูกต้อง ไม่ชัดเจนทำให้เขียนผิด เช่น
ผมหยักศก
|
มักเขียนผิดเป็น
|
ผมหยักโศก
|
พรรณนา
|
มักเขียนผิดเป็น
|
พรรณา
|
บังสุกุล
|
มักเขียนผิดเป็น
|
บังสกุล
|
ล่ำลา
|
มักเขียนผิดเป็น
|
ร่ำลา
|
กรวดน้ำ
|
มักเขียนผิดเป็น
|
ตรวจน้ำ
|
ประณีต
|
มักเขียนผิดเป็น
|
ปราณีต
|
๔. แก้ไขประสบการณ์ที่ผิดๆ ให้ถูกต้อง การเห็นคำที่เขียนผิดบ่อย ๆ เช่น เห็นจากสิ่งพิมพ์ ป้ายโฆษณา เป็นต้น ถ้าเห็นบ่อยๆ อาจทำให้เขียนผิดตามไปด้วย ก่อนจะเขียนคำจึงต้องศึกษาให้ได้คำที่ถูกต้องเสียก่อน เช่น
ทีฆายุโก
|
มักเขียนผิดเป็น
|
ฑีฆายุโก
|
อนุญาต
|
มักเขียนผิดเป็น
|
อนุญาติ
|
โอกาส
|
มักเขียนผิดเป็น
|
โอกาศ
|
เกร็ดความรู้
|
มักเขียนผิดเป็น
|
เกล็ดความรู้
|
เกสร
|
มักเขียนผิดเป็น
|
เกษร
|
รสชาติ
|
มักเขียนผิดเป็น
|
รสชาด
|
กระทะ
|
มักเขียนผิดเป็น
|
กะทะ
|
..คำสุดท้ายนี่เห็นบ่อยมากนะคะ..ป้ายหน้าร้าน “หมูกะทะ” ผิดๆ.. ค่ะ
..ยังมีอีกแถวๆเชียงใหม่ “ใส้อั่วป้าอ้วน” ผิดอีกค่ะ ต้อง “ไส้อั่วป้าอ้วน” ค่ะ
๕. ต้องมีความรู้เรื่องหลักภาษา การเขียนหนังสือได้ถูกต้องจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องรู้หลักภาเพื่อเป็นหลักและแนวทางในการใช้ภาษา หลักภาษาจึงเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งในการช่วยให้ใช้ภาษาได้อย่างถูกต้อง
๖. ต้องศึกษาและติดตามเรื่องการเขียนสะกดคำที่เป็นประกาศของสำนักนายกรัฐมนตรี เช่น ศึกษาหนังสือและเอกสารต่างๆของราชบัณฑิตยสถาน อันได้แก่ พจนานุกรม สารานุกรม การใช้เครื่องหมายวรรคตอน การกำหนดชื่อเมือง จังหวัด ประเทศ ทวีป ตลอดจนติดตามประกาศการเขียนและอ่านคำของทางราชการอยู่เสมอ
อนึ่ง ในโลกแห่งการเรียนรู้ใบใหญ่ใบนี้ มีผู้รู้ผู้เชียวชาญทางภาษาไทยหลายๆ ท่านที่รู้ลึก รู้จริง คอยเป็นผู้ช่วยเหลือบอกกล่าว ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีงามมากค่ะ และในทุกบันทึกของผู้เขียน(ศน.อ้วน) ยินดีรับฟังการบอกกล่าวจากเพื่อนๆ ทุกท่านค่ะ เราจะช่วยกันจรรโลง “ภาษาไทยภาษาทอง” ไว้ให้ลูกหลานได้ภาคภูมิใจ ตลอดชั่วกัลปาวสานนะคะ
สวัสดีค่ะ