คุณberger0123
มีความสุขมาก ๆ ในเทศกาลสงกรานต์ที่จะมาถึงนี้ค่ะ
(^___^)
ดุลยภาพแห่งชีวิต (2-42)
“ชีวะ” จึงเป็นแกนกลางสำคัญ ในการดำรงอยู่ และต้องดำรงอยู่อย่างมีดุลยภาพและสมดุลระหว่าง “สัตยะ”และ “สุนทรียะ” เราจึงจะมีความสุข สงบ และพึงพอใจในชีวิตได้
รู้ว่า...ชอบภาพนี้ ใช่ไหมล่ะ?
เมื่อสาย ๆ วันนี้ หลานสาวโทรมาบอกว่าจะลาออกจากงาน... เพราะเหตุต่าง ๆ นานา… เกินจะทานทนต่อไปแล้ว แม้เงินเดือนที่ได้จะมากโข เกินกว่าเพื่อนในรุ่นเดียวกัน
หันมาระลึกถึงความรู้สึกของตัวเอง...ที่เคยนั่งน้ำตาไหลบนเรือด่วนตอนกลับบ้าน ด้วยความคับข้องใจแสนสาหัสกับหัวหน้างานที่เราเคยนิยมชมชื่น แต่เมื่อได้ทำงานด้วยกัน กลับไม่เป็นดังที่เราคาดหวัง
หลานสาวก็คงเป็นเช่นเราในครั้งนั้น...
เจ้าตัว “ความคาดหวัง” นี่ ดูเหมือนจะเป็นตัวอันตรายต่อจิตใจของคนซึ่งอ่อนไหวและไวต่อความรู้สึกมากเกินไป
ชีวิตก็คือ "ละคร" ถึงคราวก็ต้อง...เล่นไปตามบท...
คิดไปถึงตอนที่อ่านหนังสือของ อาจารย์ประมวล เพ็งจันทร์ เรื่อง “การเดินทางสู่ความเป็นมนุษย์ที่แท้ ฉบับปาฐกถามูลนิธิโกมลคีมทอง” เขียนเล่าถึงช่วงที่ใช้ชีวิตในอินเดีย ข้อความบางส่วนทำให้คิดต่อไปได้อีกมากมาย มีคำ 3 คำที่ทำให้คิดต่อ คือ
สัตยะ คือ ความเป็นจริงที่ไม่ว่าเราจะอุบัติขึ้นบนโลกใบนี้หรือไม่ สภาวะแห่งความเป็นเช่นนั้น ก็ยังคงเป็นเช่นนั้นไม่ผันแปรเปลี่ยนไป
ชีวะ คือ ความเป็นจริงที่ก่อตัวเป็น “ตัวเรา” ที่ทำให้ความหมายของสิ่งต่างๆ มารวมศูนย์อยู่ที่ตัวเรา
สุนทรียะ คือ ความเป็นจริงที่เราสร้างขึ้นให้งดงาม ทำให้โลกแห่งความเป็นจริงทั้งหมดทั้งมวลที่สัมพันธ์กับตัวเราได้อย่างรื่นรมย์
ถ้า “ชีวะ” หรือ การดำรงชีวิตเอนเอียงไปทาง “สัตยะ” อันเป็นความเป็นจริงทางวัตถุวิสัยหรือความจริงที่ปรากฏตามโลกสมมติมากเกินไป ชีวิตก็จะคับแค้น เจ็บปวดด้วยข้อเท็จจริงที่บีบคั้นความรู้สึก
แต่ถ้าชีวิตเอียงไปทาง “สุนทรียะ” อันเป็นความจริงทางจิตวิสัยหรือการสร้างสรรค์สิ่งน่าพึงพอใจมากเกินไป ชีวิตเราก็จะเลื่อนลอยเพ้อฝันและเปราะบางต่ออารมณ์ ความรู้สึกทั้งมวล ทั้งจากสิ่งที่เข้ามากระทบและจากตัวเราที่ปรุงแต่งขึ้นเอง
“ชีวะ” จึงเป็นแกนกลางสำคัญ ในการดำรงอยู่ และต้องดำรงอยู่อย่างมีดุลยภาพและสมดุลระหว่าง “สัตยะ”และ “สุนทรียะ” เราจึงจะมีความสุข สงบ และพึงพอใจในชีวิตได้
ฟังหลานพร่ำพรรณนาไปพร้อม ๆ กับการครุ่นคิด... จนได้ยินเสียงถามอีกครั้งว่า... อี๊ว่าไง จะออกดีไหม...
ตอบไปว่า... คืนนี้สามทุ่ม เข้ามาอ่านบันทึกนะ ชื่อ “ดุลยภาพแห่งชีวิต” …
ขอให้โชคดี ได้เจอ “ดุลยภาพในชีวิต” นะจ้ะ
(^___^)
คำสำคัญ (Tags): #การเดินทางสู่ความเป็นมนุษย์ที่แท้ ฉบับปาฐกถามูลนิธิโกมลคีมทอง#การใช้ชีวิต#ชีวะ สัตยะ สุนทรียะ#ประมวล เพ็งจันทร์
หมายเลขบันทึก: 254902เขียนเมื่อ 10 เมษายน 2009 16:58 น. ()ความเห็น (46)
happy songkhla day ka
ดุลยภาพในชีวิต
ชอบคำนี้จังค่ะ สำหรับสี่ความพอดีของชีวิตก็การทำอย่างที่ใจอยากทำ แต่ต้องยืนอยู่บนความเป็นจริงแห่งชีวิต
บางครั้งเพ้อเจ้อได้ แต่ต้องรู้ว่าตัวเองกำลังเพ้อเจอ เพราะเพ้อเจ้อก็มีความสุขดี
บางครั้งมองความจริงแห่งชีวิตมากไป ก็ต้องบอกว่าปล่อยไปบ้าง ลืมๆ ไปบ้าง เราจะเจ็บปวดน้อยลง
วันนี้ยังคงเจ็บปวด เพ้อเจ้อ แต่นำตัวเองกลับมาที่กึ่งกลางได้ค่ะ
สุขหรือสุขน้อย เราเลือกเอง
ขอบคุณค่ะ
หวัดดีค่ะ
อยากมีจัง ดุลยภาพในชีวิต แต่ดูเหมือนจะยากในการค้นหาตัวตนของตน มีมากมายหลายเรื่องราวที่ต้องเรียนรู้ เจ็บปวด สมหวัง ผิดหวัง นั่นคือครรลองที่ก่อเกิดในชีวิตของมนุษย์ทุกผู้นาม ในยามนี้ ขอเชิญชวนไปดูความสมหวังในบางเสี้ยวของชีวิตที่นี่ค่ะ http://gotoknow.org/blog/phayorm04/254905
เจริญพร โยมคนไม่มีราก
- ทำความดีเป็นของยาก
- แต่ทำให้คนอื่นยอมรับในความดีของเรายากยิ่งกว่า
เจริญพร
- อยากบอกหลานว่า...
- ถ้าเราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงคนอื่นได้...
- ให้ย้อนกลับมาปรับที่ตัวเรา...
- และจะเป็นไปในทางที่ดีขึ้นเรื่อยๆ...ขอให้ใช้เวลาค่ะ
- เพื่อนของศิลาก็เพิ่งลาออกจากงานไปค่ะ เพราะเห็นความจริงของผู้ใหญ่แล้วทนไม่ได้ แต่ก็ทนกันมาสิบกว่าปีก่อนจะลาออก
- เรื่องการผิดหวังจากคนที่คาดหวังโดยเฉพาะผู้ใหญ่ เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้อยู่เสมอ ศิลาเองก็เคยเจอ เวลาเห็นเขาไม่เที่ยงธรรม double standard ก็จะสะเทือนใจ และตั้งคำถามว่าทำไมเขาเป็น แต่เราไม่เป็น...และในที่สุดเขาก็ไม่ได้หายเป็น...แต่เราต่างหากที่เลิกเป็น...เลิกเป็นคนที่คาดหวังในสิ่งที่เราควบคุมไม่ได้
- ขณะที่เม้นท์อยู่ฟังธรรมไปด้วยค่ะ ได้ยินคำว่า "จิตตานุปัสนา" การตามเห็นจิตเนือง ๆ เป็นการฝึกดู ฝึกจับความคิดที่เกิดขึ้นกับตนเอง...
- ดูไปเรื่อย ๆ จะเกิดดุลยภาพแห่งชีวิตอย่างที่คุณตนไม่มีรากกล่าวมาจริง ๆ ค่ะ
- มาลาไปฟังธรรมต่ออย่างตั้งใจก่อนนะคะ
- ช่วงนี้ ศิลาฟังธรรมบ่อย ๆ เพราะจะต้องเป็นวิทยากรเรื่องหนึ่ง ๆซึ่งไม่ได้เกี่ยวกับธรรมะ ...แต่การฝึกฝนธรรมะ ทำให้พูดทุกเรื่องได้ค่ะ เชื่อว่าคุณคนไม่มีรากสัมผัสได้เช่นกัน เราใจถึงใจกันนะคะ
- ความคับข้องใจที่ผู้คนเกิดขึ้นกับใคร
- เป็นอะไรที่ส่งสัญญาณของใจให้รับรู้
- ........
- ว่าคนๆนั้น มีอะไรที่ผู้คนแคร์และห่วงใย
- .........
- และผู้คนเหล่านั้นกำลังไม่ให้อภัยตัวเอง
- ลงโทษตัวเองซะมากกว่าอื่นใด
- .........
- ถ้ามีเวลา ได้ใคร่ครวญไตร่ตรอง
- ลองเปลี่ยนมุมยืนจากจุดเดิมของตัวเอง
- มายืนที่มุมใหม่
- แล้วย้อนเหตุการณ์ไปเสมือนเรื่องราวเพิ่งเริ่มต้น
- ถอดบท ณ จุดยืนเดิม
- มารับบทใหม่ มองเรื่องราวที่ดำเนินไป
- แบบแก้วว่างเปล่า
- ........
- พี่ว่าน่าจะเห็นคำตอบบางอย่างที่เปลี่ยนไป
- ลองเปลี่ยนจุดไปเรื่อยๆ
- จนยืนอยู่ตรงจุดที่เจ้านายยืน
- ........
- แล้วดำเนินเรื่อง
- รวบรวมข้อมูลที่ได้
- ผสมผสานทุกเรื่องใหม่
- จึงตัดสินใจ
- น่าจะได้คำตอบใหม่ ที่แปลกเปลี่ยนไปนะค่ะ
- .........
- หากว่าคำตอบ
- ยังคงเป็นคำตอบเดิมอยู่
- .........
- ให้ถามตัวเองว่า "ซื่อตรง" รึเปล่า
- กับการหาคำตอบเมื่อเปลี่ยนมุมตรงจุดยืนใหม่
- .........
- เป็นแก้วที่ว่าง ก่อนเก็บคำตอบใส่ลงไป
- ณ จุดยืนของมุมใหม่ จริงๆรึเปล่า
- จริงใจกับตัวเอง + ซื่อตรงกับความจริง
- ก็จะหาคำตอบได้ว่าควรตัดสินใจอย่างไร
- ที่ดีได้ให้กับทุกคนที่เกี่ยวค่ะ
- ขอบคุณนะค่ะ
- สำหรับน้ำใจและข่าวสารที่ได้แจ้งไปให้
- ตามคำที่ร้องขอมา
- ..........
- ดูแลสุขภาพให้มากไว้นะน้องนะ
สวัสดีค่ะคุณสี่ซี่
ขอบคุณที่มา ลปรร ค่ะ ชอบความคิดเห็นที่ให้ไว้...หลานที่จะเข้ามาอ่านอาจได้ข้อคิดเป็นอานิสงส์ค่ะ...
....ความพอดีของชีวิตก็การทำอย่างที่ใจอยากทำ แต่ต้องยืนอยู่บนความเป็นจริงแห่งชีวิต บางครั้งเพ้อเจ้อได้ แต่ต้องรู้ว่าตัวเองกำลังเพ้อเจอ เพราะเพ้อเจ้อก็มีความสุขดี บางครั้งมองความจริงแห่งชีวิตมากไป ก็ต้องบอกว่าปล่อยไปบ้าง ลืมๆ ไปบ้าง เราจะเจ็บปวดน้อยลง วันนี้ยังคงเจ็บปวด เพ้อเจ้อ แต่นำตัวเองกลับมาที่กึ่งกลางได้ค่ะ สุขหรือสุขน้อย เราเลือกเอง
(^___^)
สวัสดีครับพี่คนไม่มีราก แสนสงบ
เป็นบันทึกที่เลี้ยวมาตรงกับปัจจุบันผมนิดนึงครับพี่ อิอิ
ชอบคำว่า ชีวะ ที่เป็นแกนกลางของทั้งสอง
ผมน่ะเอียงไปทางสุนทรียะม๊ากมากครับ 555 แต่จะประคองตัวให้ดีจ่ะ :)
ขอให้หลานพี่ตัดสินใจถูกต้องนะครับไม่ว่าอย่างไร :)
อ้อ...มาชวนไปดูหนังตัวอย่าง Almost Famous นะครับพี่ เพิ่งเอามาลง อิอิ แวะไปอีกครั้งนะครับ พี่ต้องชอบแน่ๆ
ขอบคุณมากมายกับบันทึกไหลลึกครับพี่ ชอบมาอ่านนะ
สวัสดีค่ะ น้องคนไม่มีราก
อ่านไปคิดไป ถึงสัตยะว่ามันก็เป็นของมันอย่างนี้ มันเป็นมาอย่างนี้ และมันก็จะยังเป็นไปอย่างนี้ เราซิ เรากับจิต ที่ไหว และกระเพื่อมตามสัมผัส
ในสัมผัสก็ยังเกิดสุนทรียะ เกิดสัตยะ และชีวะ
สำคัญที่การตามให้ทันรู้ทันจิต มันก็เป็นของมันเช่นนี้
ขอบคุณที่แบ่งปันสิ่งดีงามให้ได้คิดค่ะ
ค่ะ
สวัสดีครับ คุณคนไม่มีราก
ผมแวะมาเยี่ยม มาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ มีประโยชน์และได้รับข้อคิดกับชีวิตมากมาย
ขอบคุณครับ
นมัสการท่าน พระปลัด ค่ะ
น้อมรับธรรมะใส่ใจค่ะ...
- ทำความดีเป็นของยาก
- แต่ทำให้คนอื่นยอมรับในความดีของเรายากยิ่งกว่า
คนไม่มีรากขออนุญาตท่านเสริมข้อคิดนี้ค่ะ บางคนกล่าวว่า ทำดีไม่ได้ดี จะทำดีไปทำไมกัน...
แต่ผู้รู้ท่านจะบอกว่า ทำดี ก็ดี...ส่วนจะได้ ดีหรือไม่ได้ดี ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง...
สาธุค่ะ
สวัสดีค่ะอ. ลำดวน
ขอบคุณข้อคิดที่มีคุณค่าของอาจารย์ค่ะ
...ปรับคนอื่นคงยาก ปรับเปลี่ยนที่ตัวเองน่าจะง่ายกว่า...
(^___^)
อยากให้หลานคิดใหม่นะคะ
งานหายากนะคะ
สวัสดีค่ะ
- สงกรานต์มีกิจกรรมอะไรบ้างคะ
- มาอวยพรให้มีความสุข..วันสงกรานต์ค่ะ
- สวัสดีจ๊ะ
- มีความสุขนะจ๊ะ
- สวัสดีปีใหม่ไทยครับ
- ตำรวจเป็นมิตร ใกล้ชิดประชาชน
สวัสดีค่ะท่านอ.ประจักษ์และน้องม่อน
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณSila Phu-Chaya
หลานสาวเพิ่งจะทำงานมากได้ไม่ถึง 4 ปีค่ะ หลานเป็นคนขยันแต่ไม่ค่อยจะอ่อนน้อมถ่อมตนตามประสาเด็กยุคใหม่...คงต้องใช้เวลาและประสบการณ์ในการสอนตน..
คนไม่มีรากไม่อยากสอนหรือบอกหลานว่าควรทำอย่างไร เพราะการตัดสินใจย่อมเป็นเรื่องของหลาน แต่การชี้ให้เห็นสภาวะความจริงบางประการนั้น ก็หวังว่าจะช่วยได้บ้างไม่มากก็น้อยค่ะ
อนุโมทนากับการฟังธรรม เพื่อปฏิบัติธรรม ค่ะ
สัมผัสได้ถึงจิตที่เป็นกุศลของคุณศิลาเสมอค่ะ
(^___^)
ออก ไม่ออก ถึงจุดหนึ่งบางคนที่ทำงานอาจจะมีโอกาสสัมผัส
สำหรับผมเอง ก็ลองคิดพิจารณาตัวเองอยู่นาน
สุดท้ายก็ออกครับ
ก่อนจะทำอะไรลองใช้สติ ระลึกถึงผลดี ผลเสีย ทุกอย่าง (แบบโลกๆ)มี 2 ด้าน
ถ้าผลดีมากกว่า ก็ลองตัดสินใจเดินทางดูครับ
สวัสดีค่ะพี่หมอเจ๊ คนสวย แซ่เฮ
ดีใจที่พี่สาวมาเยี่ยมและยังให้ข้อคิด...ที่เตือนให้มองให้รอบด้านค่ะ
พี่สาวซึ่งเป็นแม่ของหลานบ่นว่า...เด็กปัจจุบันไม่ค่อยอดทน ไม่ชอบ ผิดหวัง ไม่เป็นดังคาด ก็จะตัดสินใจออกจากงาน ไม่คำนึงถึงเรื่องอื่น ๆ
ครอบครัวน้องจะมีกฎทองคำ 3 ข้อคือ ซื่อสัตย์ กตัญญู อ่อนน้อมถ่อมตน ซึ่งเราถ่ายทอดกันเป็นคาถาศักดิ์สิทธิ์มาทุกรุ่น ... แต่คงไม่ได้กล่าวถึง..."อดทน" ต่อความไม่พึงใจไว้ด้วยค่ะ
อย่างไรก็ตาม หลานได้เข้ามาอ่านบันทึกและอ่านคอมเม้นท์ที่มีคุณค่าทั้งหมดแล้ว ...
และขอบคุณมาก ๆ ค่ะ
ระลึกถึงพี่เสมอค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณ adayday
ตามไปชมหนังตัวอย่างแล้วค่ะ น่าสนุกจนอยากไปหามาชมค่ะ
ทั้งสัตยะ ชีวะ สุนทรียะ คงต้องหาจุดสมดุลให้ดีค่ะ ไม่เช่นนั้นเราก็อาจจะถูกทำร้ายโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ได้...
ถ้าเอียงหรือมีแนวโน้มชอบไปทาง สุนทรียะ ก็ไม่แปลกถ้าเรายังอยู่ใน "ดุลยภาพ" ของเราได้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะพี่ krutoi
ขอบคุณที่มา ลปรร. ค่ะ
ชอบตรงนี้และเห็นด้วยค่ะ...สำคัญที่การตามให้ทันรู้ทันจิต มันก็เป็นของมันเช่นนี้
ขอบคุณมากค่ะ
(^___^)
- สวัสดีค่ะน้องโก๊ะ คนไม่มีราก
- สำหรับน้องโก๊ะแล้ว คงพบแต่"ดุลยภาพชีวิต"นะคะ
- ขอให้มีแต่ความสุข เย็นฉ่ำจิต ชุ่มกายตลอดไปค่ะ
สวัสดีค่ะคุณประกาย~natachoei ที่~natadee
คนไม่มีรากก็อยากบอกหลานเช่นกันค่ะว่าให้คิดใหม่ ทบทวน
ปัจจุบันงานดี ๆ หายากจริงด้วยค่ะ
แต่บางสิ่งบางอย่างแล้ว ... เราก็คงต้องปล่อยให้เขาตัดสินใจเอง และช่วยประคับประคองเขาค่ะ
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะคุณ KRUPOM
(^___^)
“ดุลยภาพในชีวิต”
- คือความพอดีแห่งชีวิตนะคะ....
สวัสดีค่ะคุณ Phornphon
การตัดสินใจจะออกหรือทนทำต่อไป...เพื่อจะพัฒนา "ความทนทาน" ในตัวเองนี้ ... คงขึ้นกับเจ้าตัวค่ะ
เราตอบแทนคนอื่นได้ แต่อาจไม่ใช่สิ่งที่เหมาะกับเขา...
คนไม่มีรากเอง เคยประสบกับสถานการณ์นี้เช่นกัน หมกมุ่น ครุ่นคิดอยู่หลายเดือน ไม่บอกใคร ... อาการจึงปรากฎด้วยความเจ็บป่วย แม่จึงบอกว่า ไม่มีความสุขก็ออกเถอะ แม่เข้าใจ และถึงจะออกจากงานหรือไม่ออก แม่ก็รักและเชื่อใจว่า....ลูกได้อดทนที่สุดแล้ว...
ฟังแล้ว...ทุกข์ คับข้อง อัดอั้นใด ๆ ...สลายไปในวินาทีนั้นเองค่ะ
เราเพียงอยากให้มีคนเข้าใจและยอมรับ...ความคับข้องใจที่เราอัดแน่นในใจเราเท่านั้น ...
การตัดสินใจก็เลยไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป...
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะพี่เอื้องแซะ
เมื่อวานชมสารคดีเกี่ยวกับจ.แม่ฮ่องสอน บอกว่า ในแต่ละปี แม่ฮ่องสอน ผลิตและปลูก "งา" ได้ถึง 9 หมื่นตัน
ทึ่งจังค่ะ
มีความสุขมาก ๆ ค่ะ
สวัสดีค่ะ
* เหอๆ มาอ่านหลังหลานสาวก็ยังไม่สายนะคะ
* อิอิ ได้คำตอบแล้ว ขอบคุณมากนะคะ
* (^__^) และ (v_v) นะคะ
สว้สดีค่ะพี่โหล
วันนี้อ้อมมาทำกิจกรรมที่ใต้ตึกค่ะ สนุกดี
วันจันทร์จะไปฝากของไว้กับอ.เม้งนะคะั
คุณแม่ฝากมาให้ค่ะ
จุ๊บ ๆ ๆ ๆๆ
ขอโทษพี่คนตัดไม้ด้วยนะคะ
กว่าจะมาตอบผ่านไปแล้วเป็นอาทิตย์...
(^___^)
อ. นาง พรรณา ผิวเผือก (ไม่มีชื่อกลาง) คะ
หลานสาวตัดสินใจลาออกเรียบร้อยแล้วค่ะ....
คนไม่มีรากก็คิดว่าคงเป็นเช่นนั้น ... ไม่ได้ผิดคาดอะไร
แต่หลานสาวก็ได้ ข้อคิดเห็นดี ๆ ค่ะ
ต้องขอบคุณกัลยาณมิตรทุกท่านที่กรุณาช่วยให้ข้อคิดนะคะ
(^___^)
สวัสดีค่ะน้องอ้อม
ขยันกันจังเลยค่ะ ....
ฝากกราบขอบคุณคุณแม่ด้วยนะคะ
คิดถึงน้องอ้อมเช่นกันค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ
มีเวลานิดหน่อยรีบเข้ามาอ่านบันทึกของคุณคนไม่มีรากค่ะ
ดิฉันก็ฃอบงานของคุณประมวล เพ็งจันทร์ เหมือนกัน เพราะมีชีวิตขีวาล้นเหลือค่ะ
“ชีวะ” จึงเป็นแกนกลางสำคัญ ในการดำรงอยู่ และต้องดำรงอยู่อย่างมีดุลยภาพและสมดุลระหว่าง “สัตยะ”และ “สุนทรียะ” เราจึงจะมีความสุข สงบ และพึงพอใจในชีวิตได้
ด้วยความระลึกถึงยิ่ง
ขอบคุณค่ะ
ยังไม่เคยอ่านงานของดร.ประมวล เพ็งจันทร์
อ้อ..เคยผ่านตาแต่ไม่ได้อ่านละเอียด
คงต้องไปหามาอ่านบ้าง
ส่งกำลังใจให้หลานนะครับ
เลยได้รู้ความลับของโหลว่า เคย suffer ตอนมาทำงานแรก ๆ เหมือนก้น ไม่บอกจะไม่รู้เลยนะครับ
วันนี้พี่มาอ่านบทความนี้อีกครั้ง
แนะนำให้ลูกศิษย์ที่มาปรึกษาเรื่องงานอ่านด้วยครับ
ขอบคุณครับ