บันทึกให้ลูกชาย๓
ผมเพิ่งนึกได้ว่าลืมอะไรไปอย่างหนึ่ง คือลืมถ่ายรูปมาลงบันทึก เดี๋ยวพรุ่งนี้จัดการมาอวดครับ เพราะจะเอารูปที่ถ่ายติดไว้ในบันทึกมาให้ดูด้วย แต่ภาพเสียเยอะเนื่องจากโดนน้ำท่วมหาดใหญ่ น้องเนติ์เขาเอาสมุดเล่มนี้ไปด้วยตอนเรียนปริญญาตรี แต่ก็ยังคงมีสภาพให้เห็น ก็เลยตั้งใจว่าภาพที่ติดไว้ในสมุดตรงกับเหตุการณ์ช่วงใดก็จะโพสต์ไว้ที่บันทึกนั้นนะครับ เช่นภาพน้องเนติ์ตัวเปื้อนเลือดก็จะอยู่ในบันทึกแรก เป็นต้น
๑๓ กรกฎาคม ๒๕๒๕ ลูกพ่อดื้อขึ้นทุกวัน หมอดูเคยบอกพ่อว่า ลูกจะเป็นเด็กที่ดื้อ เคารพความคิดของตัวเองอย่างมากและให้พ่อพยายามชักจูงให้ลูกสนใจธรรมะ พยายามพาลูกใส่บาตรตอนเช้าๆ จะได้เห็นสิ่งดีๆจิตใจของลูกจะอ่อนลงบ้าง เด็กลายมือขาดอย่างลูก ถ้าดีก็ดีใจหาย ถ้าร้ายก็ร้ายเหลือ พ่อจึงพยายามให้ความรักความอบอุ่นแก่ลูกให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ และยิ่งดูลูกยิ่งแก่แดดมากขึ้นทุกวัน หากใครขัดใจจะแผดเสียงร้องจนกว่าจะได้สิ่งที่ต้องการ คิดอีกทีนั่นอาจจะเป็นธรรมชาติของเด็ก แต่พ่อจำเป็นต้องขัดใจลูกเพราะการตามใจลูกตั้งแต่ยังเล็กจะทำให้ลูกนิสัยเสียได้ในตอนโต ดังนั้นพ่อจึงต้องตีมือลูก เมื่อลูกดื้อ เป็นเรื่องที่พ่อจำเป็นต้องทำเพื่อฝึกนิสัยลูกให้เป็นผู้ใหญ่ที่ดีในวันข้างหน้า จะโกรธกันไม่ได้นะ..... ๑๐ สิงหาคม ๒๕๒๕ ขณะที่เขียนบันทึกชีวิตใหม่ในครอบครัวคนนี้ ชักจะน่าเตะขึ้นทุกวันเพราะพ่ออุตส่าห์พาไปกรุงเทพเพื่อไปในพิธีรับเข็มเนติบัณฑิต ให้เจ้าเนติกรได้มีโอกาสดูงานพิธี ดูสิ่งแปลกใหม่ แทนที่จะรู้จักฟังหรือเชื่อพ่อบ้างแต่ลูกก็ไม่ยอม ดื้อหนักขึ้นไปอีก ไปเที่ยวไดมารู เซ็นทรัล ก็จะเดินเอง อุ้มก็ไม่เอา จูงก็ไม่เอา แถมยังจะมุดร้านโน้น ดูร้านนี้ ขัดใจเข้าหน่อยก็ร้องไห้ พาไปนั่งรถ นั่งเรือ นั้งเครื่องบิน(เด็กเล่น)ก็ไม่ยอมลง พักที่โรงแรมก็ปีนหัวเตียง ปีนเก้าอี้ แถมอึใส่พรม ฉี่ใส่ที่นอน เดี๋ยวจะอาบน้ำอุ่น แสนจะวุ่นวาย พาไปเที่ยวเขาดินก็จะลงเดินดูโน่นดูนี่ จะดูลิงมั่งละ ดูวัวกระทิง ดูม้าลาย จะอุ้มก็ไม่ยอม จะดูเอาหน้าแนบกรง แล้วยังงี้จะไม่ให้น่าเตะได้ยังไง
นอกจากดื้อแล้ว ยังอ้อนเก่ง ออเซาะ เอาใจเก่งสารพัด หากพ่อกับแม่ไม่สนใจจะพูดด้วย ก็จะมาเซ้าซี้ มานอนข้างบ้าง เอาหัวมาซุกบ้าง ถ้าพ่ออ่านหนังสือก็จะเอานิ้วมาจิ้มหนังสือแล้วเงยหน้ามายิ้มบ้าง สารพัดที่จะนำวิธีการมาใช้ให้พ่อกับแม่พูดคุยยิ้มหัวให้ได้ วิธีนี้ค่อยหน้ารักหน่อย
แต่ก็นั่นแหละ ลูกไปกรุงเทพคราวนี้พ่อก็อดไปงานราตรีนักกฎหมายรามและงานวันรพีของสำนักอบรมศึกษากฎหมายแห่งเนติบัณฑิตยสภาจนได้เพราะเป็นห่วงลูก แล้วงานพิธีรับพระราชทานประกาศนียบัตรเนติบัณฑิต ลูกจะตามพ่อไปอีกหรือเปล่า หือ.....
๑๔ สิงหาคม ๒๕๒๕
ความซนของลูกได้ผลอีกแล้ว เมื่อสองวันก่อนลูกมีอาการตาแดง เมื่อวานพ่อเลยพาลูกไปโรงพยาบาล หมอให้ยาหยอดตามา ปรากฏว่าวันนี้ลูกมีอาการตาแดงทั้งสองข้าง พอประมาณ ๔ โมงเช้าเศษ ลูกก็ล้มลงตาข้างซ้ายกระแทกเอาขอบประตู จนตาลูกบวม มีแผลนิดหนึ่ง เหมือนนักมวยเลย ฮา...
๒๒ สิงหาคม ๒๕๒๕
<p class="MsoNormal" style="text-justify: inter-cluster; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"> ฉลองวันเกิดของลูกวันนี้ พ่อทำเค้กขนาด ๓ ปอนด์ ใหญ่กว่าที่พ่อทำให้ปูเป้ ป๋อมแป๋ม ในคราวครบวันเกิดของพี่ทั้งสองของลูก(ลูกพี่สาว) เค้กของลูกเป็นเค้กฉลองวันเกิดของลูก ฉลองเนติบัณฑิตของพ่อ และฉลองวันเกิดของก้ออ้อยด้วย ลูกสนุกมาในวันนี้โดยเฉพาะกับการตัดเค้ก ลูกตัดตั้งหลายชิ้น และเมื่อลูกกลับมาที่ตะกั่วป่า ใช้ให้ลูกทำอะไรก็ทำ ลูกทานข้าวได้เยอะกว่าปกติ เพราะพ่อกับแม่ชอมว่าลูก “เก่ง” พร้อมทั้งตบมือ ลูกตบมือด้วย แล้วลูกก็ทานได้เยอะ ทานเสียท้องกางเลย แต่ตอนจะนอนลูกกลับโยเย คงจะเป็นเพราะอิ่มเกินไปละมั๊ง…</p>
<p class="MsoNormal" style="text-justify: inter-cluster; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"> วันนี้พ่อถ่ายภาพให้ลูกร่วมกับคุณปู่ คุณย่า คุณแม่ และพี่ปูเป้ สถานที่ถ่ายคือที่บ้านใหม่ของคุณปู่ (ร้านจำเริญภัณฑ์และพังงาพิมพ์ดีดครุภัณฑ์) โดยก๋ง(คุณปู่)เขียนคำอวยพรว่า </p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: center;">
</p>
<p class="MsoNormal" style="text-justify: inter-cluster; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"> “เนื่องในวันคล้ายวันเกิดของเนติกร ทองตัน หลานปู่-ย่า ขออวยพรให้หลานรัก จงมีความสุข ความสดชื่น มีพลานามัยสมบูรณ์ แข็งแรง ขอให้เป็นบุตรที่ดี เชื่อฟังคำสอนของพ่อ-แม่ เพื่อความเจริญก้าวหน้าในชีวิตต่อไปในอนาคตสืบไป” และลงชื่อ จำเริญ ทองตัน ย่าก็ลงชื่อ ราตรี ทองตัน พร้อมกับมีของขวัญเป็นสร้อยคอนาคและหลวงพ่อแช่มวัดฉลองหุ้มนาค ๑ เส้น</p>
<p class="MsoNormal" style="text-justify: inter-cluster; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"> ก้อนวล ก้อน้อย เตี่ยววิทย์ และก้ออ้อย ร่วมกันลงนาม โดยก้อนวลเขียนว่า “ขออวยพรให้หลานรัก เป็นเด็กฉลาด มีสติปัญญาเฉียบแหลม สุขภาพสมบูรณ์ตลอดไป” มีของขวัญจากก้อนวลเป็นรองเท้า ๑ คู่ ถุงเท้า ๒ คู่ ก้อน้อยให้กางเกงขายาวมีสายสะพาย ๑ ตัว ก้ออ้อยให้หมวกกลาสี ๑ ใบ และกู่ตึ๋งให้ของขวัญเป็นรองเท้า ๑ คู่ ถุงเท้า ๒ คู่ ส่วนป้าเปี๊ยดกับป้าเปี๊ยด ให้เสื้อ กางเกงขาสั้นและเสื้อกับกางเกงขายาว คนละ ๑ ชุด</p>
<p class="MsoNormal" style="text-justify: inter-cluster; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"> กู่ตึ๋ง ก็มาอวยพรเขียนว่า “คิดเหมือนของเตี่ยว” ยังกับเขียนในสมุดพกโรงเรียนเลย..</p>
<p class="MsoNormal" style="text-justify: inter-cluster; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"> </p>
<p class="MsoNormal" style="text-justify: inter-cluster; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">๓๐ สิงหาคม ๒๕๒๕</p>
<p class="MsoNormal" style="text-justify: inter-cluster; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"> ความรู้สึกของคนเป็นพ่อ เมื่อคำว่า “พ่อ”หลุดออกจากปากลูกคำแรก มันมีความรู้สึกบอกไม่ถูก ทั้งดีใจ ตื้นตันใจ และยังมีความรู้สึกว่าสมบูรณ์ในการที่เราเป็นครอบครัวหนึ่ง ลุงโชติช่วง ผู้พิพากษาเคยบอกพ่อว่า เมื่อได้ยินลูกเรียกพ่อครั้งแรก เราจะรู้สึกถึงความเป็นผู้ใหญ่ทันทีและมันก็จริงเมื่อได้ยินลูกเรียก “พ่อ”เมื่อวานนี้ ลูกเรียกพ่อแล้ว</p>
<p class="MsoNormal" style="text-justify: inter-cluster; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"> แต่…วันนี้ ลูกยังไม่เรียกพ่อสักคำเลยแฮะ..แล้วอีกสักกี่วันลูกถึงจะเรียกอีกล่ะ…. </p>
<p class="MsoNormal" style="text-justify: inter-cluster; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"> </p>
<p class="MsoNormal" style="text-justify: inter-cluster; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">๑ กันยายน ๒๕๒๕</p>
<p class="MsoNormal" style="text-justify: inter-cluster; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"> วันนี้พ่อรับค่าว่าความทั้งหมด ๑๕,๐๐๐ บาท ใช้หนี้หมดแล้ว เพียงแต่หวย ซื้อทีไรไม่เคยถูกสักที เหลือแต่เพียงค่าโทรทัศน์ของก้อนวลยังจ่ายไม่ไหมด เดือนหน้าจะได้ค่าว่าความอย่างนี้อีกไหมก็ยังไม่รู้ แต่ที่รู้เดือนนี้พ่อต้องขึ้นกรุงเทพเพื่อสมัครอัยการ ชำระค่าสมาชิกสามัญ(เนติบัณฑิต) ยังไม่รู้จะต้องใช้เงินอีกเท่าไหร่ แต่พ่อก็ภูมิใจที่งานของพ่อที่อุตส่าห์ทนกล้ำกลืนมาหลายเดือน กำลังได้รับผลดีตามที่ต้องการ หากเป็นไปได้เมื่อเริ่มขายประกันได้เงินดี พ่อจะสร้างรถใหม่สักคัน แล้วโครงการต่อไปก็คือจะสร้างบ้านของเราขึ้นมาสักหลังแต่คงยังอีกนาน หากพ่อสอบอัยการได้โครงการที่ว่าคงเป็นหลายๆปี แต่ถ้าพ่อได้เป็นอัยการลงมาอยู่แถวพังงาหรือตะกั่วป่า ปู่กับก้อนวลก็น่าจะขายสินค้าได้คล่องขึ้นอีกแยะและครอบครัวของเราก็คงไม่มีใครกล้าข่มเหงเหมือนกับที่ปู่เคยโดนมาบ้างแล้ว และที่พ่อเคยคิดเอาไว้ หากได้รับราชการแล้วต้องใหญ่ให้จริง และเรื่องราวของครอบครัวคนจีนที่มีความคิดว่า จะต้องให้ลูกรับราชการเป็นเจ้าคนนายคน พ่อว่าคนจีนคิดไม่ผิดหรอก เพราะคนจีนส่วนใหญ่มีอาชีพทำการค้า และคนทำการค้าย่อมจะต้องเคารพนบนอบพวกข้าราชการเพื่อผลทางการค้า ทั้งๆที่ขัดกับความรู้สึก ดังนั้นความคิดของคนจีนที่อยากให้ลูกเป็นใหญ่เป็นโตย่อมไม่ผิด หากเป็นเพื่อลดปมด้อยให้ครอบครัว แต่ถ้าให้เป็นข้าราชการเพราะทุจริตคอรัปชั่นง่าย ก็ต้องเป็นความคิดผิดๆแน่……</p>
ความเห็น (37)
จองงงงงงงงงงงงงงค่ะ
เผลอแป๊ปเดียวบันทึกที่สามแล้ว ครูต้องเพิ่งอ่านบันทึกหนึ่งไปไม่นาน เป็นอาทิตย์นะคะ อิอิ
โอ้โฮ เร็วมากเลยน้องพอลล่า ยังโพสต์ไม่จบเลย อิอิ
สวัสดีครับครูต้อย
เพิ่งนึกได้ว่ายังไม่มีภาพประกอบบันทึกเลย พรุ่งนี้จะเอาภาพประกอบมาลงครับ
รอชมภาพค่ะ..อ่านแล้วได้ความรู้สึกที่ดีดีค่ะ
น่าประทับใจกับความช่างบันทึกของท่าน อัยการชาวเกาะ มากๆเลยนะคะ มองเห็นภาพคุณพ่อผู้น่ารัก ใจดีและละเอียดอ่อนชัดเจนมากเลยค่ะ
สวัสดีค่ะ
- ครูคิมลายมือขาด..ตัดขวาง...ทั้งสองข้างเลยค่ะ มีคนบอกว่า..การตัดสินใจดี
- ครอบครัวมีความรัก ความสามัคคี เอาใจใส่กัน มีที่ปรึกษาเยอะดีค่ะ
- การให้ของขวัญจากญาติ ๆ เป็นของใช้ประโยชน์มากกว่าของกิน ต่างกับคนอื่นส่วนใหญ่มักจะให้ของกินหรือของเล่นไร้ค่า
- เกิดความรู้สึกผลักดันต่อแรงบันดาลใจที่ดีค่ะ
- น่าจะลงเป็นเล่มค่ะ เป็นตัวอย่างของ "พ่อ" คนหนึ่ง
- ขอขอบพระคุณค่ะ
ช่างเป็นครอบครัวตัวอย่างที่น่าศึกษาและนำมาเป็นแนวทางในการดำเนินชีวิตครับ
- แวะไปอ่านตั้งแต่บันทึกให้ลูกชายฉบับแรกจนถึงฉบับนี้แล้ว ซาบซึ้งใจมากค่ะ
- เป็นแนวทางในการดำเนินชีวิตของผู้ที่กำลังสร้างครอบครัวและกำลังมีลูกได้เป็นอย่างดีค่ะ
- วันหนึ่งที่อาจโชคดีจะมีลูก จะมาขอย้อนอ่านอีกรอบและให้พ่อบ้านอ่านด้วยกันค่ะ
- ขอบพระคุณอย่างมากค่ะ
ขอบคุณคุณ add ที่รู้สึกดีๆครับ ถ้ารู้สึกไม่ดีแล้วผมแย่เลย อิอิ
ขอบคุณคุณโอ๋ อโณ มากครับที่แวะมาเยี่ยมบันทึก
เสียดายที่ผมยังหาสมุดบันทึกอีกเล่มไม่เจอ เพราะมันมีเอกสารหลายลังมาก ย้ายบ้านทีแม่บ้านผมก็จะบ่นเรื่องเอกสารที่มีอยู่เยอะแยะไปหมด นี่ตอนไปเรียนสถาบันพระปกเกล้ายังกองอยู่เต็มพื้นยังไม่ได้จัดเลย แต่รูปถ่ายที่รื้อออกมาก็ตั้งเยอะแยะแล้ว ยังไม่ได้ถ่ายลงกล้องดิจิตอลเลยครับ
สวัสดีครับครูคิม
การจัดงานวันเกิดให้ลูกผมจัดเฉพาะตอนลูกยังเล็กและคนในครอบครัวเท่านั้นเพราะถือโอกาสได้เจอกัน พอลูกโตขึ้นก็ไม่จัดเป็นงานเลี้ยงแล้ว ก็จะเหลือพ่อแม่ลูกที่จะต้องไปทานข้าวด้วยกันทุกปี เว้นแต่ปีที่ลูกเรียนอยู่ต่างจังหวัด เราจะอวยพรกันตอนขึ้นวันใหม่ที่ตรงกับวันเกิด ผมกับภรรยาเองก็ไม่เคยจัดงานวันเกิดหรือเชิญแขกมาร่วมงานวันเกิดเลยแม้แต่ครั้งเดียว ถึงวันเกิดทุกคนในครอบครัวจะจำกันได้แล้วเราพ่อแม่ลูกก็จะไปทานข้าวมื้อพิเศษกันให้ของขวัญกัน กับพี่น้องของผมห้าคนพี่น้องจะจำวันเกิดกันได้และโทร.อวยพรกันทุกปี แล้วเราก็จะโทร.ไปขอพรกับพ่อและแม่ แค่นั้นแหละครับ ถ้าจัดงานเพื่อหวังของขวัญผมคงได้เยอะแยะทุกปีแต่จะทำไปเพื่ออะไรละครับ ผมไม่อยากได้อย่างนั้นครับ
ขอบคุณครูพิสูจน์ที่แวะมาเยี่ยมครับ
สวัสดีครับคุณ Sila Phu-Chaya
ผมแนะนำให้พ่อแม่มือใหม่เขียนบันทึกเรื่องราวของลูก แม้จะไม่สามารถเขียนได้ทุกวัน ก็เขียนเมื่อเห็นลูกพัฒนาก็ได้ เพราะเด็กยุคใหม่เรามักสอนลูกแบบตามใจ กลัวลูกลำบาก แล้วลูกจะเป็นคนอ่อนแอทั้งร่างกายและจิตใจ และสิ่งที่ลูกยุคใหม่คิดคือการที่พ่อแม่ห้ามปรามเป็นเพราะพ่อแม่ไม่รัก การทำบันทึกพัฒนาการของลูกจะเป็นคำตอบที่ดีว่าพ่อแม่รักเขาหรือไม่
ผมโชคดีที่ลูกทั้งสองได้อ่านบันทึกนี้ตอนลูกเข้าสู่วัยรุ่นจึงไม่มีเรื่องหนักใจเลยแม้แต่น้อยครับ จะเอาเทคนิคนี้ไปใช้กับลูกได้เลยครับยินดีหากเป็นประโยชน์กับครอบครัวอื่นครับ
มาแอบอ่านบันทึกท่านอัยการ แฟมิลี่แมนค่ะ
...
ท่านอัยการเราเป็นต้นแบบของหนุ่มแฟมิลี่ และพ่อพระในบ้านเลยนะคะนี่ ... ควรให้หนุ่มๆ สมัยนี้ได้เรียนรู้ไว้
ขอบคุณค่ะ
- ตามมาอ่านคำตอบค่ะ
- เป็นวิสัยทัศน์ของผู้เป็นพ่อที่ยาวไกลมากค่ะ
- บันทึกต่าง ๆ ที่ให้ลูกอ่านยิ่งกว่าคำพูดที่พ่อกับแม่จะบอกว่ารักลูกมากแค่ไหนอีกนะคะ
- ขอบพระคุณอีกครั้งค่ะ
สวัสดีครับน้อง poo
คนเป็นพ่อไม่ควรอายที่จะแสดงความรักลูก ไม่ควรคิดว่าการแสดงความรักลูกคือการแสดงความอ่อนแอ เด็กไม่ว่าชายหรือหญิงต่างต้องการความรักความอบอุ่นจากพ่อแม่ของตัวเอง ถ้าพ่อแม่ให้ไม่ได้เขาก็จะต้องไปแสวงหาความรักจากที่อื่น แล้วมันจะคุ้มไหม...ฝากเป็นข้อคิด อิอิ
สวัสดีครับคุณศิลา
ตอนผมเขียนแรกๆไม่ได้นึกอะไรมากมาย นึกแต่เพียงว่าเรารักลูกมาก อยากจะบันทึกถึงลูกเพราะเรายังพูดคุยกับเขาไม่ได้ แต่พอบันทึกต่อๆมาก็นึกถึงตอนวัยรุ่นว่าเราเฮี้ยวกับพ่ออย่างไร ชักแหยงเหมือนกัน อิอิ ก็เลยคิดว่างั้นเราบันทึกให้เขารู้ว่าเรารักเขามากมายขนาดไหนจะดีกว่า..ครับ
สวัสดีค่ะคุณอัยการ
ยอมรับเลยว่าเป็นคนละเอียดจริงๆ เก็บหลายสิ่งหลายอย่างไว้มากมาย ล้วนแล้วแต่มีความหมายและเป็นต้นแบบให้กับผู้อื่นได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตัวศิริวรรณเอง ปล่อยอะไรต่อมิอะไรไปหมด แทบจะไม่เหลือสิ่งที่ใช้เป็นพยานได้เลย มีก็แต่เพียงความทรงจำที่ค่อยๆ หดหายไป ตามวาระแห่งวัย
ขอชื่นชมด้วยความจริงใจ
ขอบคุณคุณศิริวรรณที่มาชื่นชมครับ
การเก็บสิ่งของรายละเอียดเหล่านี้พ่อผมเป็นต้นแบบครับ ท่านเป็นคนทำงานละเอียดมาก ถ่ายภาพผมไว้ตั้งแต่ผมยังเล็กๆ พวกเราลูกๆมีภาพตั้งแต่เล็กๆกันทุกคนจนโตเป็นหนุ่มจนผมหงอกหัวล้านในปัจจุบันคุณพ่อยังถ่ายรูปพวกเราอยู่เลยครับ
ประทับใจท่านอัยการค่ะ ขอบคุณมากค่ะ ขอให้สุขภาพแข็งแรงทั้งครอบครัวค่ะ :)
- สวัสดีค่ะท่านอัยการชาวเกาะ
- "ลูกใคร ใครก็รัก อยากให้ลูกได้เป็นใหญ่เป็นโตกันทุกคน แต่ต้องซื่อสัตย์ สุจริต ไม่ทุจริต คอรัปชั่น"
- ชื่นชมค่ะ ขอให้เป็นครอบครัวตัวอย่างตลอดไปค่ะ
มาอ่านต่อคะ จองไว้ล่วงหน้า สองวันคริคริ
น่ารักจังเลยครอบครัวนี้ พ่อแม่ลูก ... โดยเฉพาะคุณพ่อ คนนี้เก่งทุกเรื่องเลยค่ะ
สวัสดีครับ ดร.จันทวรรณ
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมและมาอวยพรให้สุขภาพแข็งแรงทั้งครอบครัว
ผมชักไม่แน่ใจว่าบันทึกของผมจะยาวสักกี่ตอน เพราะนี่เฉพาะลูกชายคนเดียว ยังไม่จบปี ๒๕ เลย พอ ๒ ธ.ค.๒๕ ลูกสาวเกิดก็มีบันทึกอีกเล่ม ทีนี้เขียนสองเล่มเลย อิอิ
สวัสดีครับท่าน ศน.เอื้องแซะ
ผมเลือกที่จะเป็นอัยการและเป็นอัยการที่ประชาชนพึ่งได้ ดังนั้นผมจึงต้องทำตัวเป็นตัวอย่างที่ดีแก่เด็กและเยาวชนจึงโดดเข้าสู่แวดวงการศึกษา แต่การจะไปแนะนำลูกคนอื่นก็ต้องอบรมสั่งสอนลูกตัวเองให้ได้ก่อน และเตือนสติตัวเองอยู่ตลอดเวลา สิ่งเหล่านี้มันเป็นสิ่งสนับสนุนให้ผมได้รับการยอมรับในสังคมจังหวัดพังงาและภูเก็ตอย่างมากมาย
ชีวิตคนเป็นพ่อแม่ก็คงไม่มีความสุขใดที่เห็นลูกเป็นคนดีของสังคมและเห็นลูกก้าวหน้าขึ้นไปเรื่อยๆ พ่อกับแม่ผมอายุ ๘๐ และ ๗๖ ตามลำดับ สุขภาพยังแข็งแรงเดินเหิรไปไหนมาไหนได้อย่างคล่องตัว ท่านดีใจที่เห็นลูกหลานก้าวหน้า อวดความเก่งของลูกหลานทุกคน โดยเฉพาะลูกๆอย่างพวกเรา ๕ คน ไม่มีชื่อเสียงด่างพร้อย มาถึงหลานอีก ๕ คน ต่างก็แข่งกันสร้างชื่อเสียง ไม่มีหลานคนใดสร้างความเสียหายให้กับครอบครัว พ่อกับแม่ยิ่งมีความสุขและอายุยืนครับ
เฮ้ๆ พอลล่า...
ชมกันซึ่งหน้า เขินเหมือนกันนะ..ตัวเอง..ฮ่าๆ
- ติดตามอ่านด้วยความชื่นชมในความรักของพ่อ
ตามมาขอบคุณท่านอัยการ ลูกชายน่ารักดี แต่ทึ่งวิธีการเลี้ยงลูก สงสัยต้องขอตามอย่าง ตอนนี้ต้องหาแม่เด็กให้ได้ก่อน อิอิๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุณท่าน ศน.ลำดวน ที่ยังติดตามอ่านอย่างสม่ำเสมอครับ
ถูกต้องนะครับ จะมีลูกน่ารักต้องหาแม่น่ารักให้ได้ก่อน อิอิ
จะมีลูกน่ารักต้องหาแม่น่ารักให้ได้ก่อน อิอิ..ถูกต้องนะครับ
สวัสดีค่ะ ท่านอัยการชาวเกาะ
การคอรัปชั่น ไม่ดีเลยค่ะ
พี่คนโตไม่ได้ถูกต้องทั้งหมด
........................
เป็นผู้นำ ท่องเวปไปทั่วทุกแว่นแคว้น
สิ่งตอบแทนแสนคุ้มค่าพาผ่องใส
เช้า-ค่ำภาวนาทำให้พ้นภัย
เป็นปัจจัยให้บรรลุสุขาวดี
โชคดีค่ะ
อ.แหววยังมาอ่านงานของท่านอัยการชาวเกาะตามปกติที่มีเวลา
ชอบ "บันทึกให้ลูกชาย" มากค่ะ
สวัสดีครับคุณเบดูอิน
ขอบคุณที่มาทักทาย
สวัสดีครับคุณ ภัทรานิษฐ์ เจริญธรรม
คอรัปชั่นไม่ดีทุกประการครับ
สวัสดีครับ อ.แหวว
เขียนบันทึกแบบนี้ให้ลูกบ้างหรือเปล่าครับ
ฮิฮิ...ไม่มีลูก มีแต่ลูกศิษย์
ไม่มีบุญเหมือนคุณบัณฑูรค่ะ