- สวัสดีค่ะ
- แวะมาทักทายค่ะ
วันนี้อากาศปลอดโปร่งถึงแม้กรมอุตุฯ จะเตือนพวกเราซึ่งเป็นพยาบาลผู้จัดการรายกรณีจากโรงพยาบาลท่าวังผา โรงพยาบาลน่าน และโรงพยาบาลเวียงสา ให้ระวังพายุฤดูร้อน แต่พวกเรารอไม่ได้แล้ว ยังไงก็ต้องเดินทางมุ่งหน้าไปหมู่บ้านบ่อหอยภักดีธรรม ซึ่งเป็นเขตรอยต่ออำเภอเวียงสาและจังหวัดแพร่ให้ได้ เพราะเรามีผู้ป่วยเด็กฮีโมฟีเลียชาวเขาเผ่าม้งที่ต้องการความช่วยเหลือรออยู่ที่นั่น ระยะทางที่ห่างจากโรงพยาบาลท่าวังผากว่า 120 กิโลเมตร กับเส้นทางที่เห็นร่องรอยของการเอากรวดหยาบมาโรยบนหน้าดิน สลับกับทางเกือบจะลาดยาง เป็นช่วงๆ สื่อให้พวกเราทราบว่าถนนเส้นนี้พึ่งจะได้รับการปรับปรุงไม่นานมานัก เมื่อเข้าถึงหมู่บ้านเป็นทางขึ้นเขา เกือบมองไม่เห็นป้าย อนามัย เพราะเป็นทางลงที่แคบและลาดชันมาก เราพบกับผู้ป่วย และผู้ปกครองมาคอยกว่า 2 ชั่วโมงด้วยความดีใจ เราได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดีจากหัวหน้าสถานีอนามัยที่ขนานนามตัวเองว่า เสือภูเขา เป็นบุคลากรที่อาศัยอยู่ในท้องถิ่น เป็นผู้ที่มีความสามารถในการพัฒนาตนเองโดยเฉพาะด้านสาธารณสุขและเทคโนโลยีสารสนเทศ
ผู้ป่วยรายนี้เป็นบุตรคนสุดท้องในบรรดาพี่น้อง 12 คน ซึ่งมีพี่ชายเสียชีวิตตั้งแต่เด็กๆ โดยไม่ทราบสาเหตุ จำนวน 3 คน เราต้องสื่อสารผ่านล่ามที่เป็นเจ้าหน้าที่สถานีอนามัย พบว่าผู้ป่วยมักมีปัญหาเลือดออกที่ข้อเท้าเนื่องจากวิ่งเล่น หกล้ม ไม่เข้าใจวิธีการดูแลตนเอง ครอบครัวผู้ป่วยมีเศรษฐานะยากจน ไม่มีตู้เย็นสำหรับเก็บแฟกเตอร์ สภาพแวดล้อมบริเวณบ้านที่ขรุขระ เป็นเชิงเขาที่ลาดชัน แต่โชคดีที่มีบ้านอยู่ใกล้สถานีอนามัย หมออนามัยเป็นคนในท้องถิ่น สามารถให้บริการได้ตลอด 24 ชั่วโมง เราจึงฝากความหวังไว้กับบุคลากรเหล่านั้น รวมทั้งคุณครูที่มาร่วมรับฟังปัญหาสุขภาพของเด็กด้วย เราขอฝากยาไว้ที่ตู้เย็นของสถานีอนามัย ให้คำแนะนำการประเมินอาการเจ็บป่วย การตรวจร่างกายที่เกี่ยวข้อง การดูแลตนเอง การจัดการกับเลือดออกเมื่อเริ่มต้น การฉีดยาแฟกเตอร์ การจัดการเมื่อเกิดภาวะวิกฤติ ช่องทางในการร้องขอความช่วยเหลืออย่างไรบ้าง รวมทั้งการบันทึกทางการพยาบาล ผู้ป่วยรายนี้เราประเมินว่าผู้ปกครองไม่น่าจะฉีดยาให้ลูกชายได้ แต่เราฝากความหวังไว้ที่ทีมงานหมออนามัย และตัวผู้ป่วยเองที่จะเติบโตในภายภาคหน้า พวกเรามั่นใจว่าการได้รับความช่วยเหลือจากสังคมผู้ป่วยจะสามารถดูแลตนเองได้
ธรรมชาติมักเติมเต็มให้ทุกสิ่งสามารถทดแทนกันได้เสมอ เห็นได้จากผู้ป่วยรายนี้ที่พบปัญหาและอุปสรรคมากมาย แต่ยังมีความโชคดีที่มีหมออนามัยใกล้บ้านใกล้ใจ ชุมชนที่เข้มแข็ง ความร่วมมือจากโรงเรียน ที่จะมีความสามารถดูแลพวกเขาได้เป็นอย่างดี
ธรรมชาติมักเติมเต็มให้ทุกสิ่งสามารถทดแทนกันได้เสมอ ถูกต้องแล้วคร้าบ
งาน ที่จำเป็นต้องรับทำ ทำทั้งๆที่รู้เต็มอกว่า มันเกินอำนาจหน้าที่ หน้าที่ของลูกจ้างประจำและ ลูกจ้างชั่วคราว เขินอายกับคำหวานที่หมอเรียกผมเป็นหัวหน้า ทั้งที่ความจริงเป็นแค่ผู้อาวุโสไม่มีอำนาจรัฐ มีเพียงอำนาจบริสุทธิ์ที่ประชาชนศรัทธาเชื่อถือ ไว้วางใจให้ยืนอยู่ ณ ตรงนี้ "อยู่ที่ใดไหนเล่า จะมีความสุขเท่า อยู่ในหัวใจประชาชน"ถูกผิดอย่างไรไม่ต้องคำนึงถึง ทำไว้ก่อนเพราะพวกเราลูกจ้างต่างๆนานา ทั้ง 4ชีวิตในสถานีอนามัยนี้ คงเป็นความหวังที่ดีที่สุดในชุมชนสุดชายขอบ นี้
สวัสดีค่ะ
ผมรู้จักพี่ชัชวาลย์ ที่เรียกตัวเองว่า เสือภูเขาเป็นอย่างดี ผมประทับใจในความเสียสละของเจ้าหน้าที่บ่อหอย หมออนามัยเป็นมากว่าหมอ ผมทราบว่ากว่าถนนเส้นนี้ไม่มีดินดคลน พี่ชัชวาลย์ต้องต่อสู้กับอะไรมาบ้าง คำว่าชุมชนสุดชายขอบผมได้ยินเสมอจากพี่ทุกครั้งที่ประชุมที่สสจ.น่าน อย่างไรก็ตาม หมออนามัยเป็นที่พึ่งทุกด้านแก่ประชาชนโดยเฉพาะผู้ยากไร้ เห็นจากบทความข้างต้นนี้ ผมภุมิใจในความเป็นพวกเราครับ
ตามคุณถนัดมาชื่นชมครับ
ดีใจมากที่เห็นความสำคัยของผู้ป่วยที่อยู่ห่างไกล
ทำด้วยใจจริงๆครับ
สมกับที่พี่น้อยหน่าได้รับรางวัลจริงๆครับ ยินดีด้วยครับ
เป็นกำลังให้ให้ทีมงาน จงทำเพื่อสังคมต่อไป น่ายกย่องครับ
:) เห็นด้วยค่ะธรรมชาติมักเติมเต็มให้ทุกสิ่งสามารถทดแทนกันได้เสมอ และธรรมชาติมักจะสร้างสมดุลขึ้นมาเสมอด้วยเช่นกัน
:) เด็กชาวเขาพวกนี้น่าสงสารค่ะ ห่าำงไกลไปซะทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นโรงเรียน การสาธารณสุข ฯลฯ แต่พวกเค้ายังถือว่าโชคดีที่ได้รับโอกาสจากผู้ใหญ่ใจดีหลายท่าน อย่างเช่นพยาบาลจากโรงพยาบาลท่าวังผา โรงพยาบาลน่าน และโรงพยาบาลเวียงสาค่ะ ให้กำลังใจนะคะ งานแบบนี้ "ยิ่งทำยิ่งได้รับ" ค่ะ
:) ลองดูรูปแล้วมองเข้าไปที่ดวงตาของเด็กๆ พวกนี้ซิคะ จะเห็นว่ามันเป็นดวงตาที่แสนบริสุทธิ์และเต็มไปด้วย "ความหวัง" ความหวังที่จะได้รับโอกาสดีๆ จากผู้ใหญ่ใจดีทั้งหลายค่ะ ^_^
สวัสดีค่ะ คุณน้อยหน่า
สวัสดีครับ
แวะมาเยี่ยมนะคะ ครูต้อยอ่านทุกบรรทัด และทุกเม้นท์ค่ะ เพราะอ่านแล้วทำให้เหมือนเห็นพ่อทำงาน งานสาธารณสุข นั้นเหนื่อยมากจริงๆยิ่งสมัยก่อนด้วยยิ่งลำบาก คอมก็ไม่มีใช้ นอกจากจะต้องไปเยี่ยมสถานีต่างๆแล้ว ครูต้อยเห็นพ่อต้องรักษาผู้ป่วยทุกโรค ไม่มีการเลือกว่าถนัดหรือชำนาญด้านไหนหละ ผู้ป่วยมาร้องเรียกดึกๆก็ต้องรักษา ไม่สบายเองก็ต้องลุกขึ้นมารักษา ผ่าตัดก็ต้องทำ
ครูต้อยเคยช่วยพ่อผ่าตัดกระสุน คว้านแผลใส่หมุด ชะแผล ผ่าตัดเล็ก เคยทำมาแล้วค่ะ เพราะสงสารพ่อเข้าไปช่วยเป็นลูกมือช่วยต้มเครื่องมือ แม้ทำคลอดก็เคยช่วย พูดถึงแล้วขนลุก ทำไปได้ยังไงก็ไม่ทราบ อาจเป็นเพราะเห็นพ่อเหนื่อยมั๊งคะ
ขอบคุณค่ะ
โอ เป็นกำลังใจให้นะครับผม
ได้อ่านแล้ว ทำให้รู้สึกดีๆ ว่าในสังคมของคนเรานั้น ยังมีคนดีอยู่มากมาย ที่เสียสละเพื่อผู้อื้น
สู้ๆๆ นะครับ ผม
สวัสดีค่ะคุณน้อยหน่า
โชดคดีของผู้ป่วยนะคะ
ได้รับบริการเชิงรุก ชุมชน
สถานีอนามัยก็ให้ความร่วมมือ
คนไข้ hemophillia น่าสงสาร
แม้จะไม่ได้ทำอะไรเลือดก็ออกได้
ถ้าออกตามข้อก็จะปวดทุกข์ทรมานมากๆ
ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
สวัสดียามเที่ยงคะ
อากาศร้อนจังค่ะ
วันนี้ปลายฟ้ามาทำงานอยู่ที่โรงเรียนค่ะ
ขอให้มีความสุข สดชื่น ทั้งวันนะคะ
★.• •★ ทานอาหาร...ตามกรุ๊ปเลือด...เพื่อสุขภาพที่ดี★... •★
สวัสดีค่ะ
มาเป็นกำลังใจให้คุณน้อยหน่าค่ะ ทำงานอย่างมีความสุขนะคะ
สวัสดีค่ะ
มาติดตามข่าวสาร ... กิจกรรมดี ๆ ช่วยเหลือกัน ทำให้จิตใจชุ่มชื่นมีความสุขค่ะ
ธรรมชาติมักเติมเต็มให้ทุกสิ่งสามารถทดแทนกันได้เสมอ
(^___^)
................ธรรมชาติมักเติมเต็มให้ทุกสิ่งสามารถทดแทนกันได้เสมอ.............
ขอบคำนี้ครับ..เข้ามาเป็นกำลังใจให้ครับ....
คนบ้านเดียวกัน...สู้ๆนะคับพี่น้องบ้านเรา
สู้ๆ
พี่น้องชาวเขา
คนบ้านผืนแผ่นดินเดียวกัน
คนบ้นเดียวกันคับ
สู้ต่อนะ
คนบ้านเดี่ยวกัน
เป็นกำลังใจให้ครับ สู้ๆๆ