♥. ลพบุรี มีดีอีกแล้ววววว... ♥.
วันที่สองของการประชุมโครงการการพัฒนารพ.คุณภาพด้วยรัก ณ จังหวัดลพบุรี ณ ที่นี่ทีมเราได้จุดประกายความคิดเรื่องการบริการด้วยหัวใจของความเป็นมนุษย์ ในวันแรกจากบันทึกก่อนหน้านี้ และบันทึกของแม่ต้อยค่ะ
การบริการด้วยหัวใจในความคิดของที่นี่ เขาเปรียบเทียบได้น่ารักมากค่ะ ..”เหมือนกับการเติมเงินโทรศัพท์มือถือ” คือต้องหมั่นเติมใจให้เหมือนเติมเงินโทรศัพท์ค่ะ “เติมเงินหรือเติมใจ ..ต้องเติมให้เต็ม..” (สงสัยที่บ้านขายบัตรเติมเงิน อิอิ) และหากอยากรู้ว่าคนตาบอดต้องการอะไร เราต้องลองไปเป็นคนตาบอดดูค่ะ เอาใจเขามาใส่ใจเรานั่นเองค่ะ
เรื่องเล่าความดีที่นี่มีมากมาย แม่ต้อยเล่าไปบ้างแล้วค่ะ สำหรับตนเอง มีความสุขทุกครั้งที่ได้ฟังเรื่องราวดีๆ แม้พี่ๆบางท่านอาจจะคิดว่าไม่กล้าเล่าเพราะมันเป็นเรื่องเกน้อยแต่ถ้าเราเรียนรู้และรับรู้ รู้สึกกับเรื่องนั้นแล้ว จะกลายเป็นเรื่องที่สามารถเปลี่ยนใจคนฟังได้หรือเรื่องนั้นสามารถเปลี่ยนความคิดของคนเล่าก็ได้ค่ะ แต่สำหรับตนเองแล้ว เรื่องดีๆ นำมาใช้และทบทวนปรับปรุงตัวเองอยู่เสมอๆค่ะ
เรื่องเล่าจากสอ.ท่านหนึ่งค่ะ
ฉันเป็นพยาบาลสถานีอนามัย...วันหนึ่งฉันอยู่เวร เมื่อถึงเวลาเที่ยงกำลังจะออกไปทานอาหาร มีชาวบ้านวิ่งมาบอกว่าโดนงูเห่าวิ่งผ่านหลังเท้า ฉันถามว่า..มาทำไม !!! เห็นยายตกใจ ใจสั่น จึงถามไปว่างูกัดไหม??? ไม่มีรอยแผลเลย.. จึงบอกไปว่าไม่เป็นไรหรอก พอยายได้ยินว่าไม่เป็นไรหรอกยายจึงกลับบ้านไป ฉันรู้สึกว่าชาวบ้านเขารู้สึกว่าหมอคือเทวดาเมื่อบอกว่าไม่เป็นอะไรจึงรู้สึกหายเลย....อยู่มาวันหนึ่ง...ฉันกำลังถางหญ้าที่หลังบ้าน เมื่อนั่งยองๆ มีใบไม้แห้งๆปลิวผ่านหลังเท้า เท่านั้นแหละฉันรู้สึกว่าหัวใจแทบวาย ตกใจมาก ทันใดนั้นได้คิดถึงคนไข้คนนั้นทันทีว่า เขาคงรู้สึกเหมือนเรา...และเข้าใจความรู้สึกยายได้ดีมากขึ้น ต่อไปจะไม่ถามแล้วว่ายายมาทำไม... เป็นตัวอย่างเล็กๆ ที่คนเล่าสามารถรู้สึกและเข้าใจความรู้สึกของคุณยายได้เพราะตัวเองได้ประสบกับเหตุการณ์คล้ายๆ คุณยายนั่นเอง...
วันนี้เรายังได้เรียนรู้วิธีทำให้เกิดการบริการด้วยหัวใจของความเป็นมนุษย์ ซึ่งแต่ละกลุ่มได้เปิดใจพร้อมที่จะเปลี่ยนตัวเองก่อนและจะกำจัดปัญหาอุปสรรค ที่เขาเรียกว่ากิเลสออกไปเสียก่อน เช่น ...ไม่ทำเพราะเหนื่อย ภาระงานมาก ไม่มีงบประมาณ ต้องดูแล สามีและลูกเป็นต้น (แม่ต้อยเรียกว่าเป็นความเห็นขั้นเทพเลยค่ะ) เพราะเป็นความรู้ที่เขาคิดเองสดๆ เป็นความรู้มือหนึ่งไม่ใช่ second hand knowledge ที่เราอ่านได้ทั่วไปค่ะ
นอกจากนี้ ยังมีความเห็นของกลุ่มแบบขั้นเทพอีกค่ะ เราให้กลุ่มได้ทบทวนกันว่า ระดับของความสัมพันธ์กับคนไข้ในรพ.แต่ละแห่งเป็นอย่างไร?? ตามทฤษฎีบอกว่า
1) ความสัมพันธ์ขั้นตั้น แพทย์เป็นช่างซ่อมคือรักษาแต่โรค ป่วยตรงไหนรักษาตรงนั้น
2) ระดับที่ 2 เป็นครู นักเทศน์ เป็นครู สอนคนไข้ หรือบอกว่าต้องทำอย่างนั้นอย่างนี้เพื่อต้องการจะปรับพฤติกรรมของคนไข้..อันนี้เราพบเจอบ่อยๆ
3) เป็น coach ใช้วิธีสะท้อนความคิดเห็นความรู้สึกเพื่อให้คนไข้ได้คิดและตัดสินใจเอง เพราะเขารู้ปัญหาของเขาดีที่สุด เราเป็นผู้รับฟังให้เขามีโอกาสคิดด้วยตนเอง
4) ระดับนี้ เป็นขั้นเทพเลยค่ะ เราเป็นผู้ประคบประหงมให้เกิดตัวตนใหม่ สามารถจะปรับเปลี่ยนความคิดตัวตนของเขาเอง เป็นการเปลี่ยนจริงๆและจะเปลี่ยนอย่างยั่งยืน ระดับนี้ขั้นเทพมากๆ ต้องอาศัยการฟังอย่างลึกซึ้ง เพื่อให้เกิดตัวตนใหม่ ปรับเปลี่ยนได้อย่างชัดเจน
รพ.แห่งหนึ่งเปรียบเทียบกับบัวสี่เหล่าค่ะ ดังภาพ มานึกๆดูแล้วก็จริงของเขานะคะ เห็นความคิดสร้างสรรค์ที่เกิดขึ้น ทำให้ทีมเปิดใจเรียนรู้และเข้าใจมากขึ้นค่ะ ชมภาพได้ค่ะ
ก่อนกลับบ้าน กิจกรรมสุดท้าย เราให้ทุกคนได้ทบทวนว่า เราอยู่ที่นี่เพื่ออะไร ตัวตนเราเป็นอะไรและอะไรคือภาระกิจที่แท้จริงของเรา ...มีตัวอย่างจากพี่ๆ มาฝากค่ะ
เราอยู่ที่นี่เพื่อจะได้รับรู้ เรียนรู้การให้บริการด้วยหัวใจของความเป็นมนุษย์ตามหลักวิชาการ เพือ่จะนำความรู้หรือแนวทางไปปรับใช้กับชีวิตและงานประจำของเรา เราไม่อยากเสียโอกาสในสิ่งดีๆในชีวิต ไหนๆ เราก็ได้พักงานประจำที่วุ่นวายและยังมีภาระอีกมากที่ยังไม่เสร็จ แต่เรายังอยู่ที่นี่จนเกือบสิ้นสุดการอบรม เพราะอยากได้รับสิ่งที่มีค่าไปปรับใช้ในการทำงานในชีวิตองเรา ตัวตนของเราคือผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่มีหน้าที่ของความเป็นแม่ ของลูกชาย 2 คน เป็นภรรยา เป็นลูกสาวของพ่อ แม่ เป็นพี่ของน้อง เป็นพยาบาลของคนไข้ เป็นที่พึ่ง เป็นที่ปรึกษา เป็นคนที่ต้องตอบคำถามในสิ่งที่ไม่รู้ เป็นคนบอกทางให้คุณยายที่มาตรวจรักษาว่าร้านอาหารไปทางไหน ทางไปห้องน้ำไปทางไหน ยามที่คนไข้ที่มารักษานอนสังเกตอาการยังไม่ได้ทานข้าวเพราะเลยเวลาอาหารของรพ. เราต้องหานมหรือไปซื้ออาหารให้คนไข้ ยามคนไข้เสียชีวิต ไม่มีญาติรับรู้ เราต้องติดต่อญาติให้เพียงเพื่อให้เขาตายตาหลับ เราต้องรักษาลมหายใจไว้ให้มีชีวิตอยู่เพื่อที่จะทำประโยชน์ให้กับมวลมนุษย์สืบต่อไป....
ที่ประทับใจมากๆคือ พี่ที่ดูแลเราที่เป็นพนักงานของศูนย์สัมนา เขาบอกว่าผมมาแอบเรียนรู้ไปด้วย ชอบมากๆเลย ผมสามารถนำไปใช้กับงานของผมได้ และพี่ท่านนี้ให้บริการเราดีมากๆค่ะ เรียกได้ว่าเป็นบริการที่มาจากหัวใจก็ว่าได้ค่ะ..
และวันนี้เองเกือบทำให้พอลล่าต้องหลั่งน้ำตากับการพูดความในใจ... เรื่องของภาระกิจนี้ ที่เป็นความภูมิใจของตนเอง ทำเอาคนทั้งห้องประชุมเงียบกริบและอึ้งไปตามๆกันค่ะ ...
ขอบคุณโอกาส... ขอบคุณทุกๆสิ่งที่ทำให้พอลล่าได้มีวันนี้ค่ะ
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
อ่อ ...วันนี้นึกได้อีกประเด็นนึงค่ะ แอบมาเติม อิอิ....ที่นี่มีสอ.อยู่สองกลุ่มจะมาประเมินตนเองตามมาตรฐานรพ.ภาพรวม ป๊าด ตอนแรกพอลล่าก็อยากให้เขารวมกับรพ. แต่เขาไม่อยากรวม อยากคิดเอง เชื่อไหมคะเขาเลือกมาตรฐานที่เกี่ยวข้องกับเขาค่ะ กลุ่มแรกเลือกการให้ข้อมูลและการเสริมพลังผู้ป่วย น่ารักมากทีเดียวค่ะ ก็ได้เรียนรู้ว่า ถ้าใจเปิดรับแล้ว อะไรมาก็ใช้ได้ทุกอย่างหากเราคิดว่าได้ประโยชน์กับเพื่อนมนุษย์ค่ะ
ความเห็น (28)
- สวัสดีค่ะ
- มาหนองคายป้าแดงจะเล่าเรื่อง อ.ขจิต
- อิอิอิ
หวัดดีจ้า
- ประสบการณ์ทำให้เราเข้าใจคนที่อยู่ในเหตุการณ์
- จึงมีหลาย ๆสถานการณ์ที่อาจจะมีใครต่อใครเคยพูดว่า "ถ้าเป็นฉันจะไม่ทำอย่างนั้น" เพราะบางทีถ้าเป็นเรา ในสถานการณ์อย่างที่เกิดกับเขา เราอาจต้องทำเช่นเดียวกับเขาใช่ไหมคะ
- ดีใจที่ได้รับประสบการณ์ดี ๆ จากการอ่านบันทึกนี้ค่ะ
ตามมาอ่าน โอโห ถ่ายภาพได้เก่งแล้ว แต่ภาพที่เป็นดอกบัว ผู้เข้าประชุมวาดใช่ไหม สวยมากๆๆ ใครอกหัก แงๆๆๆๆๆๆ
ระดับของความสัมพันธ์กับคนไข้ 4 ระดับ
นำมาใช้เยบเคียงกับการศึกษาได้ครับ เป็น
ระดับความสัมพันธ์ระหว่างครูกับนักเรียน ใช้ได้ตรงเป๊ะ ครับ
( ป.ล, พอเขียนถึงลพบุรี อยากจะเล่นมุขเพลงของ พี่เป้า สย สญ แต่กลัวคุณพอลล่าจะไม่รับมุขด้วย เลยอย่าดีกว่า 555)
การบริหารใจ..
ด้วยการ หมั่นเติมใจใน "การงาน" และ "ชีวิต"
เช่นนี้ ใช่ไหมครับ
สวัสดีค่ะ คุณพี่ 
phayorm แซ่เฮ
ดีใจจังค่ะที่พี่มาเม้น คิดถึงนะคะ
เรื่องเล่าดีๆ มีค่ามากมายเลยค่ะพี่ทั้งคนเล่า คนฟัง...
เข้าอ่านแล้วจ๊ะ มารายงานตัวค่ะ
ขอแจมอีกนิดส์หนึ่งค่ะ
กิจกรรมที่ลพบุรี จากการสังเกตุ ผู้เข้าอบรมเกิดจิตตปัญญาเยอะเลยค่ะ confirm
สวัสดีค่ะ ป๋า 
. ขจิต ฝอยทอง
อิอิ....ใครอกหักหรอคะ เอ..จำไม่ได้แล้ว แต่ว่าเขาหลงรักพยาบาล อิอิ
ภาพนี้ผู้เข้าประชุมวาดค่ะ ไม่ได้เอากล้องไป ถ่ายจากมือถือ นะคะ อาจจะไม่ชัดค่ะ อิอิ
ขอบคุณป๋า
สวัสดีค่ะ ท่านรอง.... 
. small man~natadee
ดีใจจังเลยค่ะ ที่เป็นประโยชน์
ขอบคุณมากนะคะ
อะไรหรือคะ สายันณ์ สัญญา เพลงอะไรหรือคะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์ 
แผ่นดิน
คงเป็นอย่างที่อาจารย์บอกค่ะ ใส่ใจในทุกขั้นตอนการบริการค่ะ
บริการด้วยหัวใจ ต้องใช้ใจค่ะ
ขอบคุณค่ะ
อ่านแล้วประทับใจค่ะ โดยเฉพาะประโยคนี้ค่ะ
เราต้องรักษาลมหายใจไว้ให้มีชีวิตอยู่เพื่อที่จะทำประโยชน์ให้กับมวลมนุษย์สืบต่อไป....
คุณพอลล่าครับ
มาอีกรอบครับ ลพบุรี กับ คุณสายัณห์ สัญญา
เพลง เกลียดห้องเบอร์ห้า ไงครับ จำได้เพียงว่า
หนีความอกหัก มาพักอยู่ลพบุรี โรงแรมชั้นสอง เข้าจองที่ห้องเบอร์สี่
(สรุปว่า แฟนตัวเองอยู่ห้องเบอร์ห้าครับ)
สวัสดีคะ คุณพี่ 
CAT9
ขอบคุณที่ร่วมแจมไปกับพอลล่าและแม่ต้อยนะคะ
เป็นกำลังใจให้พี่สู้ๆๆๆ นะคะ
น้อง ♥.paula ที่ปรึกษาตัวน้อย✿
พี่แอ้ดจะบอกน้องว่าสู้ตายค่ะน้องรัก...
ไปลพบุรีเจอพี่แจ๋วหรือยังคะ..กอดพี่แจ๋วอุ่นนะคะจะบอกให้อิอิ
สั่งสมบุญด้วยการทำงานนี่ล่ะค่ะ..เยี่ยมที่สุด..
เป็นกำลังใจให้น้องพอลล่า..นะคะ.น้องเยี่ยมมากเลยจ้ะ..
^^
สวัสดีค่ะ
* แวะมาเป็นกำลังใจค่ะ
* สุขกายสุขใจนะคะ
อิอิ วันนี้ อ.ขจิต แอบมาโรงพยาบาลเรา ใครว่าอกหัก
อาจารย์พอลล่า อย่าลืมสัญญาหน้าฝนนะจีะ พฤษภาต้องมาเยี่ยมเมืองกาญจน์
. 
สวัสดีคะ
เรื่องเล่าของแม่ต้อยไม่มีรูปประกอบหรอกนะคะ เพราะว่าคอมฯยังใช้ไม่ได้เลยคะ
. 
สวัสดีคะน้องพอลล่า
ชอบมากนะคะเรื่องเล่าดี ๆ แบบนี้
เมื่อไหร่จะมีแบบนี้ที่รพ.ศรีนครินทร์ พี่จะสมัครเป็นคนแรก
อยากมีกิจกรรมแบบนี้
สวัสดีค่ะ ท่านรอง... small man~natadee
โอ้โห มุกท่าน พอลล่าคาดไม่ถึง คริคริ
หนีความอกหักมาพักอยู่ลพบุรี โรงแรมชั้นสองฉันจองที่ห้องเบอร์สี่
อิอิ
สวัสดีค่ะ พี่แอ๊ด... 
. add
พอลล่าสู้ๆ เสมอค่ะ
ยังไม่เจอพี่แจ๋วเลยค่ะ อดกอด อิอิ...
คราวหน้าไม่พลาดค่ะ คราวนี้วางแผนไม่ค่อยดีค่ะ
. สวัสดีค่ะ พี่ครู 
. นาง พรรณา ผิวเผือก (ไม่มีชื่อกลาง)
ขอบคุณมากค่ะ สำหรับกำลังใจที่งดงาม
คิดถึงนะคะ อยากไปเยี่ยมที่รร. ค่ะ