ปันใจรัก
ใจคนหากรู้พอย่อมก่อสุข
ใจคนหากรู้พอย่อมก่อสุข
ไม่ทนทุกข์รุกรานเกินต้านไหว
ต่างเบียดบังหวังเอามากกว่าใคร
สะสมไว้กักตุนจึงวุ่นวาย
ความมักได้ใคร่ดีมิสิ้นสุด
ก็มนุษย์โลภมากมีหลากหลาย
ต่างขันแข่งแย่งชิงมุ่งทำลาย
ผลสุดท้ายโลกร้อนไม่ผ่อนปรน
แบ่งกันเป็นซ้ายขวาท้ากันรบ
ไม่สงบก่อการพาลสับสน
นโยบายขัดแย้งแห่งมวลชน
ต่างทุกข์ทนภัยนานาฝ่าผจญ
เพียงแค่คิดโลกนี้ที่อาศัย
อยู่ที่ใดก็โลกเดียวเกี่ยวทุกหน
เสมือนเพื่อนร่วมทุกข์กันทุกคน
ไม่ว่าจนหรือรวยต่างม้วยมรณ์
เปลี่ยนท่าทีศัตรูเคยคู่แค้น
มาวางแผนเจรจาอย่าหลอกหลอน
ปันใจรักจุนเจือเอื้ออาทร
ความเดือดร้อนคงสลายมลายพลัน
มอบน้ำใจไมตรียินดีช่วย
เอื้ออำนวยทุกเชื้อชนคนสุขสันต์
ทำสิ่งดีด้วยหวังดีมีแบ่งปัน
พึ่งพากันรักเมตตาใต้ฟ้าเดียว
หมายเลขบันทึก: 248331เขียนเมื่อ 14 มีนาคม 2009 08:00 น. ()แก้ไขเมื่อ 17 มิถุนายน 2012 15:33 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (3)
อยู่ใต้ฟ้าเดียวกัน ต้องพึ่งพากันค่ะ
มีสิ่งดีๆเสมอๆนะคะ
แวะมาทักทายค่ะ
อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่เก็จถวา
มาอ่านกลอนปันรักยามเช้า เพิ่มพลังในการทำงานค่ะ
มอบน้ำใจไมตรียินดีช่วย
เอื้ออำนวยทุกเชื้อชนคนสุขสันต์
ทำสิ่งดีด้วยหวังดีมีแบ่งปัน
พึ่งพากันรักเมตตาใต้ฟ้าเดียว
ขอบคุณบทกลอนไพเราะค่ะ ยังระลึกถึงนะคะ
แก้วประภัสสร
การพึ่งพา ถ้อยที ถ้อยอาศัย กัน มีมาตั้งแต่โบราณค่ะพี่ป้ากันฯ
แวะมาเยี่ยมเจ้าค่ะ