ระเบียงห้องของคน...กับการสร้างบ้านของนก
ช่วงเวลาที่งานยุ่งจนไม่ได้สนใจสิ่งรอบตัวมากนัก
โดยเฉพาะสิ่งใกล้ตัวมากๆ ทั้งเตียงนอน ตู้เย็น ห้องน้ำ
และระเบียงห้อง
ทุกอย่างถูกทิ้งไว้ได้ใช้งานเฉพาะที่จำเป็น
ซึ่งฉันคิดว่ามันไม่ใช่การปฏิบัติที่ถูกต้องนัก...
ระเบียงห้องชั้น 7
ของฉันในช่วงเวลาที่พระอาทิตย์ยังไม่ส่องแสงเต็มที่และฉันก็ยังไม่ตื่นเต็มตาในห้วงสัปดาห์ที่ผ่านมา
มีนกพิราบคู่หนึ่งมาเกาะที่ระเบียงส่งเสียงพูดคุยกันให้ฉันตกใจตื่นทุกวัน
ด้วยสายตาที่สั้นของฉันทำให้ฉันมองไม่ถนัดนักว่านกคู่นี้มาทำอะไรที่ระเบียงห้องฉันทุกเช้า
จนกระทั่งวันหนึ่งที่ฉันเพิ่งได้นอนเมื่อก่อนสว่าง
ความรู้สึกหงุดหงิดที่ต้องถูกปลุกเพราะการสนทนาของนกคู่นี้
ฉันเดินออกไปดูที่ระเบียงเห็นมูลนกเรี่ยราด
ฉันต้องจัดการล้างสิ่งที่ทั้งคู่ทิ้งไว้อย่างไม่เต็มใจ
ภาชนะหลังระเบียงของฉันที่อิงผนังไว้ถูกเคลื่อนที่
สิ่งที่ฉันพบหลังกาลามังอิงฝา คือ กิ่งไม้แห้ง
ไม้เสียบลูกชิ้น และใบไม้
ระเบียงชั้น 7
ไม่มีทางมีกิ่งไม้ ใบไม้ ปลิวมาแน่นอน
และที่สำคัญฉันไม่เคยเกินลูกชิ้นแล้วทิ้งเรี่ยราดไม่ว่าในห้องหรือนอกห้อง...
คงเป็นฝีมือของคู่รักนกพิราบแน่นอน
ฉันควรทำอย่างไรดี
นกมีเชื้อโรค มีมูล
คงไม่ดีแน่ถ้าจะมีเพื่อนร่วมห้องเป็นนกพิราบในเมืองใหญ่แบบนี้
ฉันควรเอากาลามังอิงไว้ที่เดิมให้มันสร้างรังรักกันต่อไปเพราะเห็นแก่ความพยายาม
หรือเก็บกิ่งไม้ ใบไม้ ไม้ลูกชิ้น
ไปทิ้งเพื่อประกาศเจตนาว่าเจ้าของที่ไม่เต็มใจให้ท่านอาศัยด้วย...
ฉันนิ่งคิดอยู่นาน ใจหนึ่งก็ไม่กล้าพอที่จะเก็บทุกอย่างไปทิ้ง แต่ก็ไม่ใจดีพอที่จะปล่อยให้การก่อสร้างลุล่วงไป
สิ่งที่ฉันทำได้ในเช้าวันนั้น คือ
เอากาลามังออกเผยให้เห็นวัสดุก่อสร้างที่ชัดเจน
และบอกกับนกคู่นั้นในวันต่อมาว่า
ฉันไม่ค่อยเต็มใจนักที่เค้ามาสร้างเรือนหอกันที่นี่
แล้วภาวะไม่สนใจสิ่งใกล้ตัวก็คืบคลานกลับมาอีกครั้งนกคู่นั้นยังมาเกาะที่ระเบียงตอนเช้าและใช้เวลาคุยกันนานขึ้นกว่าเดิม
หรือเพราะฉันตั้งใจฟังทั้งคู่มากขึ้นก็ไม่แน่ใจ
ฉันพร่ำบอกมันทุกวันจากเตียงนอนว่าไปหาที่อื่นที่เจ้าของเค้าเต็มใจให้อยู่ดีกว่าไหม
ฉันไม่อยากทำลายบ้านของพวกเธอนะ...
เช้าวันนี้ฉันออกไปที่ระเบียงอีกครั้งเพื่อสูดอากาศบริสุทธิ์หลังจากอุดอู้อยู่หลายวัน
รอยยิ้มของฉันอาบแก้มด้วยความฉงน
กิ่งไม้ ใบไม้ และไม้เสียบลูกชิ้น หายไปหมดแล้ว
ฉันย้อนคิดอีกครั้ง
ไม่ได้ยินนกสนทนากันตอนเช้าที่ริมระเบียงมาหลายวันแล้วเช่นกัน
นกคู่รักนี้คงรับรู้ได้สินะว่าเจ้าของบ้านไม่เต็มใจให้พักพิง
จึงเก็บข้าวของออกไปเองโดยที่ไม่ต้องมีการขับไล่ให้เจ็บช้ำน้ำใจกัน
ฉันดีใจที่ไม่ต้องทำลายบ้านของใคร
ฉันดีใจที่ไม่ตัดสินใจเก็บวัสดุก่อสร้างนั้นทิ้งไปตั้งแต่วันนั้น
ฉันดีใจที่เค้าจะได้ไปอยู่ในที่ที่ดีและเจ้าของเต็มใจกว่านี้
ฉันเชื่อและทำตามความคิดของฉันที่ว่า...จงทำในสิ่งที่อยากทำ แต่อย่าทำให้ใครเดือดร้อน...
คงเหมือนนกคู่นี้กระมังมันคงรู้ว่าฉันคงไม่สบายใจถ้ามีพวกมันร่วมชายคา
นกมันยังรู้ ไม่ต้องพูดก็เข้าใจ แต่คนเรานี่สิ...ยากแท้จะเข้าใจอะไรง่ายๆ
หรือฉันคิดมากไป
ความเห็น (17)
พี่ว่าคิดไม่มากไปหรอกครับ...
คิดกำลังดีครับ...
เฮ้อ...
หลังจากที่น้องพิม โทรมาปรึกษาเรื่อง "น้องนก" คู่นี้ เล่นเอาผม ขบคิด ตั้งหลายวันแนะ...
แต่พอมาเห็นการแก้ไขปัญหานี้ ของพวกเค้าแล้ว โล่งอกไปทีครับ
พี่ดิเรก
แล้วพี่คิดเหมือนน้องพิมพ์หรือเปล่าเอ๋ย... :)
สวัสดีวันอากาศร้อนๆ นะคะ
---^.^---
อ้ายเอกเจ้า
การไม่ดิ้นรนกับปัญหา บางทีทางออกก็เหลือเชื่อ...
แต่ก็ใช่ทุกครั้งที่ทางออกจะเคลื่อนตัวมาหาเรา
เราต่างหากที่ต้องมองหาแสงปลายอุโมงค์แล้วตามมันไปให้สุดท้าย
ขอบคุณมากเจ้า
---^.^---
ปัญหาที่บางครั้งไม่มีทางออก
ก็ออกตรงทางเข้านั่นหละ ;)
เคยเจอเหตุการณ์นี้มาแล้ว 2 ครั้งค่ะ
ครั้งแรกเจอนกนำเศษหญ้ามาสร้างรังยังไม่เป็นรูปร่างดีค่ะที่ระเบียงหน้าต่าง ตอนนั้นเห็นแล้วก็ไม่ค่อย happy นักค่ะ กลัวเชื้อโรคเหมือนกันแล้วก็ดูไม่สะอาดตาด้วย ยอมรับค่ะว่าตอนนั้นใจร้ายย้ายรังเค้าไปจากที่เดิม แต่รู้สึกไม่ดีมากๆ เลย สงสารนกกลัวเค้าไม่มีที่ไปก็เลยนำรังกลับมาวางที่เดิม แต่วางยังไงก็ไม่เหมือนเดิม ถึงขนาดนำเชือกมาผูกยึดรังไว้ก็พออยู่ตัว หลังจากนั้นนกไม่มาอีกเลย เค้าคงอยากสร้างรังเพื่อที่จะวางไข่ ตอนนั้นในใจรู้สึกผิดมากๆ จนทุกวันนี้
เมื่อประมาณต้นเดือนเหตุการณ์เดิมหวลกลับมาอีกครั้งเค้ามาสร้างรังที่เดิมอีกค่ะ ไม่แน่ใจว่านกตัวเดิมรึเปล่านะคะ ครั้งนี้ไม่รื้อรังเค้าอีกแล้วปล่อยให้เค้าสร้างไป ทุกๆ วันจะคอยมองว่าเค้าสร้างรังไปถึงไหนแล้ว กลัวเชื้อโรคก็กลัวค่ะ แต่ก็สงสารนก ตอนนี้เหมือนเค้าเป็นส่วนหนึ่งแล้วค่ะ ทุกวันต้องไปแอบมองดูนกทั้งคู่เค้าจะกลับมานอนรังตอนค่ำ เช้าตื่นมาก็ไม่เห็นเค้าแล้วเป็นอย่างนี้ทุกวัน จนเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาตื่นเช้าไปแอบดูอีกไม่เจอนกทั้งคู่ค่ะ พบแต่ไข่นกฟองเล็กๆ 1 ฟองค่ะ ดีใจจัง ครั้งนี้รู้สึกดีแล้วค่ะ ตื่นเต้น มีความสุข
คุณพิมไม่ต้องเป็นกังวลนะคะ คนเราทุกคนมีเหตุผลในการกระทำค่ะ
มีความสุขนะคะ
อ้ายเอกเจ้า...
ทางเข้าถูกปิดเสียแล้วจะทำไงดี..ฮา
ขอบคุณเจ้า
---^.^---
สวัสดีคะ คุณทะเลดาว
ดีจังที่มีโอกาสได้ให้โอกาสกับชีวิต 1 คู่ และอีกหนึ่งชีวิตเล็กๆ ในไข่ใบนั้น...
ความจริงที่ต้องกระทำมีมากมายที่ขัดกับความรู้สึกลึกๆ ในใจ
คิดดี คิดดี คิดดี
ขอบคุณมากคะที่แวะมาแลกเปลี่ยนกัน
---^.^---
น้องพิมพ์
นกคงหาที่อยู่ที่ดีแล้วล่ะคะ ถือซะว่านกควรจะไปหาต้นไม้ที่รมรื่นอยู่ ดีกว่าจะอยู่กับเรานะคะน้อง
น้องพิมพ์ ขำดี ถือเป็นวิธีการที่รอมชอมกันดีเนอะ
สวัสดีครับ
แถวนี้ก็มีนกเยอะเหมือนกัน
แต่คงมีบ้านอยู่เป็นที่เป็นทาง เพราะมีต้นไม้อยู่หลายต้น
ตอนเช้าๆ บางทีก็ต้องตื่น เพราะเสียงนกร้องดังจนนอนไม่ไหว อิๆๆ
สุดท้ายก็จบลงด้วยดีนะครับ
สวัสดีคะ พี่แก้ว
ปลูกเรือนตามใจผู้อยู่ แต่ปลูกแล้วต้องดูดีๆ ว่ามันเหมาะกับตัวเองหรือเปล่า...ต้นไม้เหมาะกับนกที่สุดแล้วคะ
ขอบคุณมากคะพี่แก้ว
---^.^---
สวัสดีคะ พี่ใบบุญ
รอมชอม กับ ไม่กล้า...เส้นแบ่งนิดเดียวเองนะคะ อิอิ
ขอบคุณที่แวะมาทักทายคะ
---^.^---
สวัสดีคะ คุณ ธ วั ช ชั ย
ลุ้นอยู่เหมือนกันคะ ว่าท้ายที่สุดแล้วจะจบยังไง เพราะใจไม่อยากทำลายบ้านใครเลยคะ
อิจฉาแถวนั้นจังนะคะที่มีต้นไม้ให้นกอยู่...แถมคนยังได้สดชื่นอีกด้วยนะคะ
อากาศร้อนนะคะ รักษาสุขภาพด้วย
---^.^---
สวัสดีค่ะน้องพิมพ์ดีด
อ่านแล้วถอนหายใจ....โล่งอก...^_^...
ฉันเชื่อและทำตามความคิดของฉันที่ว่า...จงทำในสิ่งที่อยากทำ แต่อย่าทำให้ใครเดือดร้อน... คงเหมือนนกคู่นี้กระมังมันคงรู้ว่าฉันคงไม่สบายใจถ้ามีพวกมันร่วมชายคา นกมันยังรู้ ไม่ต้องพูดก็เข้าใจ แต่คนเรานี่สิ...ยากแท้จะเข้าใจอะไรง่ายๆ หรือฉันคิดมากไป
กำลังยิ้มแก้มตุ่ยค่ะ....
น้องเราน่ารักจังเลย...^_^....
มีความสุขมาก ๆ นะคะ
(^___^)
สวัสดีคะ พี่คนไม่มีราก
โล่งอกเหมือนกันเลยคะ
ดีใจที่สร้างรอยยิ้มให้พี่ได้นะคะ..ยิ้มกว้างซะด้วยนะเนี้ยะ
---^.^---
ทุกเรื่องมีทางออกของมันเองครับ...
เช่นเดียวกับเรื่องนี้...
บางทีก็อดคิดถึงคำกล่าวในทำนองว่า ...อย่าทำลายความฝันของคนอื่น เพราะบางที มันอาจจะเป็นความฝันเดียวที่เขาเหลืออยู่
เป็นเรื่องที่ดีจริงๆ ครับ
อ่านแล้วได้เห็นมุมมองใหม่ๆ
กระแสจิตของเรานั้น
สามารถส่งถึงพวกเขาได้
ขอเพียงเราแน่วแน่
และทุกสิ่งที่เราทำก็อยากให้เป็นเช่นนั้นครับ
คือตั้งใจจดจ่อใส่ใจกับสิ่งที่จะทำ
แล้วความสำเร็จก็จะเข้ามาเยือนในไม่ช้า
ขอบคุณที่คิดตาม Blog ของผมครับ
สวัสดีคะ คุณพนัส
ทุกเรื่องมีทางออกจริงๆ คะ แต่บางครั้งกว่าจะมองเห็นทางออกใช่เรื่องง่ายเลยนะคะ...
รักษาความฝันของคนอื่น เฉกเช่นกันรักษาความฝันของตนเอง
ขอบคุณมากคะ
---^.^---
สวัสดีคะ คุณพัฒนะ
ตั่งใจกับทุกสิ่งที่ทำ...แต่มักขาดสมาธิ และการจัดการ ทำให้หลายครั้งความสำเร็จมาช้า หรือมาด้วยความบังเอิญบ่อยๆ ... ไม่ค่อยดีเลยนะคะ
ขอบคุณเช่นกันที่ติดตามคะ
---^.^---
น้องพิมพ์ เลยอดดูน้องนกเลย พี่มีน้องนกที่บ้านให้ดูทุกวัน อิจฉาไหมครับ อิอิๆๆๆๆๆๆ
มีคำถามอยากถามค่ะ ว่า รังนกเป็นสิ่งประดิษฐ์หรือป่าวค่ะ สงสัยมานานแล้ว
ถ้ามีใครที่พอจะรู้ช่วยตอบให้ด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ