เราควรสวมหัวโขนเมื่อเขียนบล็อก GotoKnow กันหรือไม่
เป็นความสะกิดใจที่เกิดไม่นานมานี้เองค่ะ หลังจากที่สมาชิกที่ค่อนข้าง active ทั้งหลายของ GotoKnow ได้มีการพบปะกันแบบ F2F ทำให้เกิดการแลกเปลี่ยนถ้อยสนทนากันแบบเป็นส่วนตัวมากขึ้น ทำให้ทราบว่าหลายๆท่านเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ ผู้ทรงคุณวุฒิในหลายๆสถาบัน เป็นครูบาอาจารย์ ทำให้เมื่อพอจะทราบตัวตนจริงๆกันแล้ว สรรพนามที่เคยใช้เรียกกันในบันทึกหรือข้อคิดเห็นก็จะเปลี่ยนจาก "คุณ" แล้วตามด้วยนามแฝง ไปเป็น "อาจารย์" แล้วตามด้วยนามแฝงแทน
โดยส่วนตัวแล้วไม่มีความขัดแย้งใด คิดว่าเป็นสิทธิส่วนบุคคลของแต่ละท่านที่จะใช้ตามแต่สะดวก แต่ตัวเองพยายามคงความคิดเดิมว่า เราเคารพนับถือท่านนั้นๆได้ตามสภาพ แต่เมื่อต้องออกความเห็นหรือพาดพิงถึงในบล็อก จะพยายามใช้นามแฝงกับ "คุณ" เช่นเดิม เพราะคิดว่า เรากำลังสร้างวัฒนธรรมให้คนแสดงความคิดเห็นแบบเสมอภาค ไม่มีหัวโขนทางสังคมมาปิดกั้น แต่ในบางบันทึกที่จะออกความเห็น แล้วพบว่าวิธีการของตัวเองดูจะไม่เข้าพวกกับท่านอื่นๆ เพราะคุยกันแบบอาจารย์ๆ บางครั้งก็เป็นสิ่งที่ทำให้ไม่อยากออกความเห็นในบันทึกนั้นๆไปเสียซึ่งน่าเสียดาย ไม่แน่ใจว่า ความคิดแบบนี้มีใครรู้สึกบ้างหรือไม่ จึงอยากเขียนบันทึกนี้เพื่อขอความคิดเห็นจากชาว GotoKnow ท่านอื่นๆค่ะ
แต่อย่างไรก็ตาม โดยส่วนตัวก็ยังไม่สามารถทำใจให้หลุดได้จริงๆ ก็มี 2 ท่านคือ ท่านอาจารย์ วิจารณ์ และ อ.ปารมี หัวหน้าภาคฯของตัวเอง ที่เพราะทราบว่าท่านเป็นใคร และเคารพนับถือท่านจนไม่สามารถอ้างถึงในบล็อกโดยใช้วิธีที่ตั้งใจไว้ได้ แต่สำหรับท่านอื่นๆ เช่น คุณ JJ, คุณ Handy นั้น ดิฉันขออนุญาตใช้วิธีการของตัวเองในการอ้างถึงต่อไปนะคะ
อ้อ...มีอีกท่านที่ได้รับการยกเว้น จะอ้างถึงแบบพิเศษอีกท่าน ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนค่ะ อ.จันทวรรณ นั่นเอง เพราะท่าน "หน้าเด็ก" และค่อนข้างจะไม่ "get" ที่จะอ้างถึงในฐานะ Blogger ก็เลยต้องสวมหัวโขนไว้ให้เสมอค่ะ
ความเห็น (14)
มาลินี ธนารุณ
โดยส่วนตัว ดิฉันเชื่อมั่นเหลือเกินว่า ในสังคม Gotoknow ที่แสนดีนี้ ไม่มีท่านใดเลยที่สวมหัวโขน แม้แต่ท่านอาจารย์วิจารณ์
สำหรับดิฉัน ดิฉันเคารพในศักดิ์ศรีของทุกท่านเท่าเทียมกันด้วยใจจริง แม้จะทราบหรือไม่ทราบว่า ท่านเป็นใคร มีตำแหน่งหน้าที่การงานเป็นอย่างไร ดิฉันเคารพในความคิดเห็นที่ถ่ายทอดออกมาเป็นอักษรมากกว่า เพราะนั่นคือตัวตนที่แท้จริงของท่าน
ตัวอย่างที่ดีที่สุด ในสังคม Gotoknow คุณโอ๋-อโณ จะเห็นได้จาก blog ของ คุณหมอวัลลภ พรเรืองวงศ์ ซึ่งท่านจะเรียกทุกคนทุกท่านใน Blog ว่า "อาจารย์"
ชีวิตเป็นเช่นไร ก็เป็นเช่นนั้น ไม่ว่านอกหรือในบล็อก
ไร้นามไม่มีรูป ไม่มีประวัติ ถึงจะไม่ขึ้นต้นด้วยคำว่า "คุณ" ไร้นามก็ยังเป็นไร้นาม ไม่ได้ดีขึ้นหรือแย่ลงเพราะคำที่จะถูกเรียก
สบายใจเถอะ
ขอขอบพระคุณจริงๆค่ะ สำหรับความคิดเห็นจากทุกท่าน ประทับใจกับบล็อกใน GotoKnow ก็ตรงนี้แหละนะคะ อะไรที่ค้างคาใจหายได้ในเร็วพลัน
คิดว่าจะใช้แนวทางเดียวกับคุณชายขอบดีกว่านะคะ เพราะดูจะเป็นแบบที่ทำให้สบายใจที่สุด เพราะอย่างน้อยๆตอนนี้ก็เริ่มอยากใช้ อ.มาลินี, อ.หมอ JJ, อ.พินิจ (แต่เป็นคุณ Handy นะคะ), คุณหมอวัลลภ (อ่านบล็อกของท่านแล้ว ไม่กล้าเขียนความคิดเห็นอยู่เลยนะคะ อ.มาลินี เพราะกลัวโดนเรียกว่า อาจารย์นี่แหละค่ะ...นี่ก็ค้างใจเหมือนกัน *@_@*)
แต่ยังไงก็ขอเรียก"คุณชายขอบ" กับ"คุณไร้นาม" แล้วกันนะคะ เพราะรู้สึกประมาณว่า สามเราเท่ากัน น่ะค่ะ
riverofdream
-
ธรรมชาติ! ดีกว่าค่ะ คุณโอ๋...ตามสบาย สไตล์ของตัวเอง
-
แต่พี่เม่ยก็คิดว่า การเขียนคำนำหน้าชื่อผู้กล่าวถึง "ด้วยความตั้งใจจริง" ที่อาจเกิดจากความศรัทธาและเคารพนับถือ หรือความคุ้นเคยส่วนตัว ไม่ใช่หัวโขนทางสังคมนะคะ..และก็ไม่ได้รู้สึกว่าจะทำให้ปิดกั้นการแสดงความคิดเห็นแต่อย่างไรค่ะ
mitochondria
Dr.Ka-poom
มา ลปรร.
ปกติทัศนะส่วนตัวของ"ตัวเอง"..จะยึดที่"นามแฝง"..ที่แต่ละท่านใช้ใน Blog เพราะดูไม่มีหัวโขน และเวลาที่ให้ความเห็นจะไม่ค่อยสนใจหรอกคะว่าท่านเป็นใคร อะไร อย่างไร แต่จะมองไปที่ประเด็นที่ ลปรร. มากกว่า แต่จะยึดอยู่บนพื้นฐาน "หลักการเชิงวิชาการ" และความ "จริงใจ" โดยจะไม่ใช้อารมณ์ ความรู้สึกแทรก หากจะยึกหลัก "ความถูกต้อง" เป็นสรณะสำคัญมากกว่า แม้แต่ คุณ"ชายขอบ" ที่ดูเหมือนจะมีจริตตรงกัน หากเวลาคิดเห็นไม่ตรงกันก็อภิปรายกันแรงเหมือนกัน แต่ก็จบลงตรงเจตนาที่ดีที่มีต่อ "ประเด็น" นั้นๆ มากกว่า โดยไม่ได้มามีอารมณ์พอใจหรือไม่พอใจแทรก (แต่บาง Blog ที่ไปให้ คห. หากท่านเจ้าของ Blog รับไม่ได้ก็จะเลี่ยงๆ ไม่ให้ความเห็นซะ แต่ถ้าหากมีการบิดเบือนมากไปในเชิงวิชาการ เช่น การไม่อ้างอิงแหล่งที่มา...ที่ตัวเองเอามากล่าวอ้าง ก็จะซีเรียสและกระทุ้งไปบ้างเหมือนกัน..)
ในฐานความเชื่อของตนเอง เชื่อว่าเรื่องของ "ความรู้" และ "ปัญญา" ไม่มีการแบ่งตามลำดับขั้นเชิงสังคม หัวหน้าไม่ได้รู้มากกว่าลูกน้อง อาจารย์ไม่ได้รู้มากกว่าลูกศิษย์ หากแต่คอยเอื้ออำนวยให้กันและกัน "รู้" มากกว่า แม้บางครั้งเด็ก ประถมสี่ (ยกตัวอย่างหลายชายตัวเอง) มีความเห็นที่เข้าท่า เรา(หมายถึงทุกคนในบ้าน) ก็เลือกที่จะทำตามความคิดเห็นของเขา...ความรู้ความฉลาดไม่ได้มีมากตามอายุ แต่หากมีมากตาม"การเรียนรู้" ของแต่ละบุคคล แม้บางคนเรียนมาหลายอย่าง หลายปริญญา (เฉกเช่นตัวเอง) บางครั้งบางเรื่องก็อาจ"เซ่อ"ไปเลยก็มี...ก็เมื่อไม่ get อย่างไรก็ไม่ get หรือหากเมื่อ get อย่างไรก็ get...