กลับมาเล่าเรื่องราว กลับมาเขียนใหม่ กลับมารายงานตัวครับ
ไม่ได้เขียนบันทึกเสียนานเกือบปี ล่าสุดเมื่อพฤษภาคม 2551
ไม่ได้เขียนก็จริงแต่ก็เข้ามาอ่านอยู่บ้างตามสมควร งานการก็เคลื่อนอยู่อย่างเข้มข้นเป็นปรกติ
เพื่อนฝูงก็โทรมาสอบถาม ล่าสุดก็เพื่อนเก่าคุณชาญวิทย์-นครศรีฯ ก่อนหน้านั้น ก็ ศ.นพ.วิจารณ์ พานิช ฝากบอกกับน้องปาน จาก สรส. ว่าให้บอกครูนงด้วยว่าให้กลับมาเขียนบันทึกบล็อกเหมือนเดิม
กลับมาก็มาพบกับความเปลี่ยนแปลงของ gotoknow ที่ประทับใจอย่างหนึ่งก็คือการนำรางวัลสุดคะนึงมาเป็นเครื่องมือ ซึ่งใช้ได้ผลมาแล้วในอดีต กระตุ้นให้คนดีนำความรู้ประสบการณ์มาแลกเปลี่ยน และผมเองก็เรียกร้องและสนับสนุน เป็นผลขึ้นมาแล้ว รู้สึกว่าดีใจ
ขณะเขียนก็ได้รับโทรศัพท์จากหมอวิเชียร ไทเจริญ จาก รพ.มหาราชนครศรีธรรมราช เพื่อน นร. ร.ร.คุณอำนวยเมืองคอน ที่ขับเคลื่อนกิจกรรมร่วมกันอยู่หลายกิจกรรม เช่น วิจัยหมอพื้นบ้าน จัดการน้ำเสียคลองท่าซัก ภาคีเครือข่ายชุมชนอินทรีย์ อยู่ดีมีสุข และเศรษฐกิจพอเพียงอำเภอเมืองนครศรีธรรมราช ที่กำลังประชุมสมัชชาสุขภาพอยู่ที่กรุงเทพฯ บอกมาทางโทรศัพท์ว่าท่านหมอประเวศ วะสี และหมอวิจารณ์ พานิช สองปูชนียบุคคลที่ชาวนครีศรีธรรมราชเคารพนับถือ มาร่วมในงานด้วย หมอวิเชียรกลับมาคงจะได้เล่าและสาธยายความรู้ประสบการณ์จากปูชนียบุคคลดังกล่าวให้ทราบอย่างแน่นอน
และเมื่อวานนี้ อ.บุญธรรม เทอดเกียรติชาติ เลือดเนื้อเชื้อไข กศน.ท่านหนึ่งก็มาหามาเยี่ยมและให้กำลังใจถึงที่ทำงาน พร้อมกับบอกว่างานที่ทำร่วมกันอยู่งานหนึ่งคือโครงการวิจัยและพัฒนาเครือข่ายศิลปินพื้นบ้าน ซึ่งเป็นโครงการวิจัยโดยทุนสนับสนุนจาก สกว. ผมเองก็ได้รับมอบบหมายให้ทำหน้าที่เป็นที่ปรึกษาโครงการวิจัย มีความคืบหน้าไปมาก ผ่านไปแล้ว 6 เดือน ควรจะได้รายงานความคืบหน้าให้สาธารณะได้รับทราบและได้ชื่นชมบ้าง ตกลงกันว่าจะใช้ห้องสมุดประชาชนจังหวัดนครศรีธรรมราชเป็นที่จัดกิจกรรมในวันที่ 23 ก.พ. โดยภาคเช้าจัดเป็นเวทีเสวนาวิชาการของทีมงานวิจัยและทีมสนับสนุนจากส่วนกลาง ส่วนภาคบ่ายจะเป็นการโชว์ของศิลปินในโครงการวิจัยทั้ง มโนราห์ ลิเกฮูลู และเพลงบอก
เข้ากับคอนเซ็ปห้องสมุดมีชีวิตเลย
จะต้องนำสิ่งดีๆอย่างนี้เข้าห้องสมุดให้บ่อยๆให้ผู้สนใจได้เรียนรู้ได้แลกเปลี่ยนได้ชื่นชม ได้สืบสานอันเป็นการเรียนรู้ในวิถีชีวิต เรียนรู้ตามอัธยาศัย ซึ่งคิดว่าห้องสมุดประชาชนจังหวัดนครศรีธรรมราชจะจัดกิจกรรมห้องสมุดมีชีวิตอย่างนี้อย่างน้อยสัปดาห์ละครั้ง
กลับมาเล่าเรื่องราว กลับมาเขียนใหม่ กลับมารายงานตัวครับ
ความเห็น (13)
สวัสดีค่ะ
คิดถึง "มโนราห์ ลิเกฮูลู และเพลงบอก" แม้จะลงพื้นที่บ่อย แต่จังหวะที่ลงไปใต้และได้ชมนั้น ดูจะหายากเต็มที ไปเดินแถวหาดใหญ่ จะหาหนังตลุงเป็นของที่ระลึกสักตัวก็หาไม่ได้ เจอแต่ของที่ระลึกจากภาคเหนือและภาคกลาง ไปหาที่นครฯก็คงจะเจอแต่ที่สนามบิน.. สนับสนุนแนวคิดห้องสมุดมีชีวิต..เผื่อว่าจะได้แวะไปเยี่ยมชมบ้างค่ะ
หวังว่าจะได้เจอครูนงในไม่ช้านี้ค่ะ
- เห็นบันทึก ต้องรีบเข้ามาจองแถวหน้าก่อนละค่ะ คิดถึงครูนงมากๆ เลย
- ตอนนี้เข้ามาบันทึกถาวรแล้วนะคะ
ยินดีมาก ชื่นชมกิจกรรมที่ทำครับสู้ต่อไป
ขอบพระคุณครับที่ยังมีผู้ให้ความสนใจทำวิจัยศิลปะการแสดงพื้นบ้าน ที่นับวันก็จะเหลือน้อยลง และเปลี่ยนแปลงไปหรือวิวัฒนาการให้เข้ากับยุคสมัย อันนี้ก็คงแล้วแต่มุมมอง
สำหรับตัวหนังตลุง ที่คุณปัทมาวดี ตามหา ผมเดินทางโดยรถไฟขาขึ้นกรุงเทพฯ จะมีพี่ผู้ชายคนหนึ่งมักจะขึนมาขายช่วงพัทลุงครับ ส่วนพี่เค้าจะไปลงที่ทุ่งสงหรือเปล่ากระผมไม่แน่ใจ แต่ก็เป็นบรรยากาศที่แสดงให้ทราบว่ายังมีคนช่วยอนุรักษ์ศิลปะพื้นบ้านที่บางครั้งอยู่ใกล้แต่เหมือนไกล หากมีโอกาสมาเที่ยวประจวบแล้วกระผมจะให้เป็นของฝากครับ แล้วถ้าโชคดีอาจจะพาไปชมตลุงเคลื่อนที่ ซึ่งจะใช้รถจักรยานยนต์สามล้อพ่วงข้างเป็นโรงแสดงจอดแถวๆหน้าอำเภอ กระผมเคยไปยืนให้กำลังใจพร้อมกับคอยระวังรถที่จะเฉี่ยวคนที่มายืนดูเป็นเพื่อนกัน โดยเฉพาะเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่แสดงท่าทางตามตัวหนังเป็นเหตุการณ์ที่ทำให้กระผมประทับใจมากครับ ไม่คิดว่าจะได้เจอ
อ.ปัทมาวดี
รูปหนังตะลุงอย่างที่อาจารย์ต้องการมีครับ ที่นครศรีฯมีแน่นอน มาวันใดอย่างลืมส่งสัญญาณมานะครับ จะเป็นไกด์และเลี้ยงดูปูสาด(เสื่อ) กินขนมจีนกันครับ
หมอนนทลี ครับ
สำนวนคุ้นๆจะมาบริการชาว G2K แฟนๆให้อ่านกันต่อนะครับ แต่จะเขียนไปได้ยั่งยืนได้อีกสักแค่ไหน ก็ตอบยากครับ มันขึ้นกับหลายปัจจัยที่มาประกอบกัน แต่อย่างไรเสีย แม้จะไม่ได้เขียนแบบออนไลน์ แต่นิสัยการเขียนบันทึกนั้นเนี่ยอยู่ในหัวใจผมอยู่แล้วครับ
เมื่อกันยายนปีที่แล้ว ยังไปพูดที่ห้องประชุม สป.สธ.เลยครับ กรมพัฒนาและสนับสนับสนุนบริการสุขภาพ เขาเชิญไปร่วมเสวนา เรื่องการเรียนรู้ตามอัธยาศัยในวิชีวิตประเด็นสุขภาวะ ยังลังเลอยู่เลยว่าจะขึ้นไปที่ห้องทำงานนของคุณหมอดีหรือไม่ เลยตัดสินใจว่าอย่าเลย เกรงใจคุณหมอ เพราะไปกันเป็นทีม ไปร่วมกันเล่าเรื่องราวร่วมกันหลายคน
คิดถึงเช่นกันนะครับ
คุณ เบนดูอิน ครับ
ยินดีที่ได้รู้จักครับ บันทึกของท่านน่าอ่านน่าติดตามมาก ผมนำมาไว้ในแพลนเน็ต เพื่อนเรียนรู้ เรียบร้อยแล้วครับ
สวัสดีครับอาจารย์ ว่าที่ ร.ต. วุฒิชัย สังข์พงษ์
ขอบคุณนะครับที่เข้ามาแลกเปลี่ยนความคิดเห็น ลงเที่ยวนครศรีฯบ้างนะครับ เรา กศน.ด้วยกัน ยินดีและเต็มที่ครับ
- สวัสดีครับครูนงเมืองคอน
- หายไปนานเลยนะครับ
- หรือว่าไปเข้าค่ายเก็บตัวลับคมมีด
- อิอิ...
- ยินดีที่ได้เจอกันอีกครั้งครับ
น้องสิงห์
พี่ดีใจที่ได้กลิ่นอายแห่งกัลยาณมิตร G2K อีกครา.....
ขอบคุณนะครับ
ดีใจมาก ๆ ที่กลับมาแล้ว
- อ่านจนมาถึง งานกิจกรรมของห้องสมุด
- เสียดายมาก ๆ ที่จริงมีโอกาสเจอทีมงานแต่มาไม่ได้ เพราะติดเป็นวิทยากรที่ศาลากลางชั้น 5 ทั้งวัน ใน 23 ก.พ.52 เวลาเดียวกันภาคบ่ายนั้นขึ้นเวทีนำเสนอพอดี ในเรื่องการบริหารจัดการภาครัฐ มีบุคคลเป้าหมาย หัวหน้าส่วนราชการจังหวัดทุกส่วน ส่วนราชการระบอำเภอ ๆ 8 ส่วนราชการ
คุณ ชาญวิทย์-นครศรีฯ คนคอเดียวกัน ครับ
ขอบคุณที่ติดตาม ถามไถ่ แค่นให้กลับมาเขียนใหม่ จนประสบความสำเร็จ
สำหรับเวลาคุณชาญวิทย์นั้น คงมีไม่มาก ผมเข้าใจดีว่าคุณชาญวิทย์คือ KM จังหวัดนครศรีฯ สายส่งเสริมการเกษตร อีกทั้ง ร.ร.คุณอำนวยเมืองคอน ห้องเรียนพนักงาน จนท.ส่งเสริมการเกษตร และ PMQA สนง.เกษตรจังหวัดนครศรีฯ
มาไม่ได้ไม่เป็นไร ผมจะทะยอยเล่าให้ฟังครับ ตั้งใจว่าจะรายงานสดก็ทำไม่ได้ เอาเข้าจริงในวันงานยุ่งหลายเรื่อง หาเวลามานั่งบันทึกบล็อกไม่ได้เลย
มีอะไรก็โทร.หากันนะครับ