การพัฒนาทีมงาน : คุยกัน

หากคนทำงานไม่พัฒนาตนเอง และหากเราไม่พัฒนาหรือก้าวไปข้างหน้า เราก็จะล้าหลังตลอดกาล

ในการทำงานส่งเสริมการเกษตรนั้น หัวใจสำคัญที่หลายส่วนมักจะมองข้าม หรือแม้แต่ไม่ได้มองข้าม แต่ก็มักจะมองไม่เห็น อิอิ...ไม่ได้เล่นลิ้นนะครับ ก็คือการพัฒนาตัวนักส่งเสริมการเกษตรครับ เป็นเรื่องจริงนะครับ เพราะชีวิตจริงทำงานมานานพอสมควร มิติของการพัฒนาตัวนักส่งเสริมการเกษตร ที่ควรจะเป็นเรื่องสำคัญและเป็นมิติหนึ่งของเป้าหมายในการพัฒนาขององค์กรมักจะถูกมองข้ามเสมอๆ เพราะหากคนทำงานมีฝีมือแล้ว งานทุกอย่างบรรลุผลได้ไม่ยากเลย

ที่ผ่านมาเคยได้ยินโครงการพัฒนาเกษตรกรสู่การเป็นเกษตรกรมืออาชีพ (ทั้งๆ ที่เขาก็เป็นมืออาชีพกันอยู่แล้วทั้งนั้น....555) แต่ไม่มีการพัฒนาคนทำงานทุกคนให้เป็นมืออาชีพ จะมีก็เพียงบางส่วน

เมื่อ 3 - 4 ปี ก่อน ทีมงานเราเคยคิดโมเดลการพัฒนาสู่การเป็นนักส่งเสริมการเกษตรมืออาชีพ เป็นเป้าหมายในการทำงานของเรา มีการคิดกิจกรรมที่สร้างสรรค์ต่างๆ หลายกิจกรรม อาทิ การสอนงานนักส่งเสริมการเกษตรมือใหม่ก่อนลงสู่สนามจริง การแทรกกิจกรรมการ ลปรร.ระหว่างนักส่งเสริมด้วยกันเอง รวมไปถึงการลงไป ลปรร.กับเกษตรกรหัวก้าวหน้าในกิจกรรมการสัมมนานักส่งเสริมการเกษตรระดับอำเภอ ฯลฯ แต่กำลังเรามีน้อยครับ ก็ทำได้ในระดับหนึ่ง ยังไม่สามารถทำได้อย่างต่อเนื่องเท่าที่ควรจะเป็น

แม้จะอ่อนล้า เรี่ยวแรงไม่ค่อยมี แต่ก็ไม่เคยเลิกคิดที่จะทำนะครับ เพราะเราก็รู้ๆ กันอยู่ว่าการผลักดันหรือพัฒนาอะไรที่ดีๆ ในงานราชการนั้น หากไม่ถูกกำหนดหรือสั่งการมาจากเบื้องบนแล้ว(หากไม่ถูกสั่งให้ทำ) ก็ยากที่จะทำได้ หรือหากทำได้บางครั้งก็ต้องค่อยๆ สอดแทรก หรือเรียกให้โก้หรูหน่อยก็คือการบูรณาการแบบลับๆ แล้วค่อยเฉลยกันในวันหลัง...

ไม่รู้ว่าบันทึกนี้จะไปขัดใจ หรือไม่ถูกใจใครบ้าง ต้องขออภัย แต่ที่อยากจะนำมาแลกเปลี่ยนกันในบันทึกนี้ก็คือ แล้วเราแก้ปัญหาหรือเราปรับวิธีการ-กระบวนการในการพัฒนา "คน" กันอย่างไร

สิ่งที่ได้ลงมือทำเมื่อไม่นานมานี้ ก็คือการ เปิดเวทีหาโอกาส "คุยกัน" ไงครับ จะเรียกว่า AAR ก็ไม่ผิด จะเป็นการสรุปบทเรียน- การ ลปรร. หลังการลงมือทำงาน เพื่อหาจุดอ่อน และกำหนดแนวทางในการทำงานกันต่อไปก็ใช่อีกนั่นแหละ

สิ่งที่ผมได้รับจากการใช้การ "คุยกัน" หลังจากลงมือทำงานร่วมกันมาแล้วเป็นเครื่องมือในการพัฒนา"คน" นั้น ก็คือ ผมใช้โอกาสนี้ในการปรับความเข้าใจ และเติมเต็มหลักการ - หลักวิชา ที่มีอยู่(เท่าที่รู้) ให้แก่เพื่อนร่วมงานทั้งคนที่รู้มาก รู้บ้าง หรือว่ารู้ไม่มาก ถือว่าเป็นการแลกเปลี่ยนความรู้กันและกัน เพราะ

การทำงานสนามแต่ละครั้ง แต่ละเวทีนั้น โจทย์เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา ไม่เคยนิ่ง ดังนั้นจึงไม่มีสูตรสำเร็จ...
เชื่อมหลักการ หลักวิชา โยงเข้ากับสถานการจริง ว่าอะไรชัดเจน-ตรง อะไรที่เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นมาใหม่ แตกต่างจากหลักวิชา -การปฏิบัติจริง
เราคงทำงานกันแบบมวยวัดไม่ได้อีกแล้ว ต้องปรับตัว งานพัฒนานั้นไม่ได้ง่ายต้องพัฒนาตัวคนทำงานให้มีขีดความสามารถให้ถึง...ดังนั้นเคล็ดวิชาต่างๆ ที่จะนำมาใช้ต้องเหมาะสม
ฯล ฯ

ลปรร.ระหว่างทีมส่วนกลาง-จังหวัด-อำเภอ

คุยกัน....

ลปรร.กัน...

หาความสำเร็จ จุดอ่อนเพื่อมาปรับปรุง

สรุปบทเรียนร่วมกัน

งานส่งเสริมการเกษตร "คนทำงานส่งเสริมการเกษตร" นั้น ก็มีความสำคัญไม่น้อย ดังนั้นการพัฒนาทีมงานด้วยกันเองนั้น ย่อมไม่ควรมองข้าม แม้งานจะไม่ได้ถูกสั่งหรือกำหนดมาจากเบื้องบน แต่เราก็ต้องทำเพราะงานพัฒนาจะสำเร็จไปไม่ได้หากคนทำงานไม่พัฒนาตนเอง และหากเราไม่พัฒนาหรือก้าวไปข้างหน้า เราก็จะล้าหลังตลอดกาล

....คุยกันให้มากๆ เข้าไว้นะครับ....(เรื่องงานนะ)

บันทึกมาเพื่อการ ลปรร. ครับ

สิงห์ป่าสัก 12 ก.พ. 2552

เขียนใน GotoKnow โดย สิงห์ ป่าสัก
ใน KMนักส่งเสริมการเกษตร

คำสำคัญ (Tags): #aar#การพัฒนาทีมงาน#นักส่งเสริมการเกษตรมืออาชีพ#สรุปบทเรียน#r2r#แลกเปลี่ยนเรียนรู้คุณอำนวย

หมายเลขบันทึก: 241615เขียนเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2009 16:04 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:17 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (26)

หนุ่ม ร้อยเกาะ

เขียนเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2009 17:16 น. ()

หวัดดีครับ

สิ่งที่ต้องมี คือ ทีมงาน
ทีม คือ หลายๆคน ที่ร่วมทำงาน มีความเข้าอก เข้าใจกัน
เคยทำมาแล้วเหมือนกัน ได้ผลดีครับ แต่หัวใจคือทีม
เมื่อทีมสลายตัว ต่างคนต่างมีภาระ จึงยุติอยู่เพียงแค่นั้น
กำลังจะทำมันใหม่ แต่รวม ทีม ยาก จัง

Lin Hui

เขียนเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2009 20:02 น. ()

ดีใจที่น้องสิงห์ป่าสักทำงานเป็น และเป็นคนทำงานจริง และพัฒนาทั้งความคิด และการลงมือทำ นี่แหละเป็นสิ่งที่บอกว่าทำงานจริง แล้วยังมีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ เพื่อเติมเต็มให้แก่กัน สร้างระบบการทำงานที่สอดคล้องกับธรรมชาติของความเป็นจริง การรู้จักคิดรู้จักสังเกตุ เอาหลักการฤทษฎีมาจับ แล้วจะพบความจริงว่าฟษำ๊กับความเป็นจริงมันต่างกัน จึงต้องมีการพัฒนา แสดงว่าทำงานเป็น น่าชื่นชมยิ่งนัก การเรียนรู้สามารถทำได้หลายทาง แต่ที่ดีที่สุดลงมือเรียนรู้ด้วยการลงมือทำเอง จะรู้ปัญหา ปัจจัยของเหตุ และผล ว่าแก้ด้วยตัวเองได้หรือไม่ ถ้าไม่ได้ก็หาหนทางหาผู้ที่มีประสบการณ์ในเรื่องนั้นๆ มาช่วยชี้แนะ นับว่าเป็นนักส่งเสริมฯ. ที่ดีค่ะ มุ่งมั่นต่อไปค่ะ จุดหมายไม่ไกลเกินไปค่ะ