เด็กสอนผู้ใหญ่ก็ได้นะ
มีวันหนึ่งที่บันทึกของฉัน มีครูคนหนึ่งเข้ามาคุยด้วย แล้วทำให้เรามีเรื่องราวที่คุยกันเรื่องของเด็กต่อยาว จำได้ว่าเหตุที่ชักชวนครูมาเกิดจากฉันไปชวนครูคุยขึ้นก่อน นับแต่ได้คุยเรื่องของเด็กตลอดมา เด็กนั้นได้พิสูจน์ตัวเองแล้วว่าที่ฉันตั้งธงบอกว่า เด็กๆนั้นเขามีใจพิสุทธิ์ มีใจใสและบริสุทธิ์อยู่ทุกคนโดยผู้ใหญ่มองไม่เห็นนั้นเป็นความจริงในโลก
ไม่ได้แวะเข้ามาบล็อกซะหลายวัน แวะเข้ามาเมื่อวานก็ได้เรื่อง ครูเขามารายงานเรื่องของเด็กๆที่ได้คุยกันเรื่อยๆ เรื่องอยู่ที่นี่นะค่ะ ใครอยากรู้ไปอ่านดูได้ ที่ฉันเขียนบันทึกนี้ขึ้นมาด้วยอยากคุยเรื่องเด็กๆนะเอง
ครูเล่าเรื่องของเด็กให้ฟังว่า ครูได้ชวนเด็กๆคุยเรื่องการเล่นพนัน อันเป็นต้นเรื่องซึ่งทำให้ครูไม่สบายใจ จนชักนำให้ฉันกับครูได้คุยกันต่อๆมาอีกหลายครั้ง
ในรายงานของครูเขานะ เขาบอกว่าคุยกับเด็กแล้วครูจึงรู้ว่า ที่ครูพิพากษาไปก่อนว่า เด็กๆนั้นจะชอบเล่นการพนัน จนติดเป็นนิสัยจนโตนั้น เป็นตัวครูที่พิพากษาไปก่อน ทั้งที่เด็กเขารู้ตัวเขาดีกว่าว่าตัวเขาทำลงไปเพราะอะไร เพียงแต่เขานั้นด้อยเดียงสา ฐานะครูจึงทำให้ห่วงลูกศิษย์ซะมากจนทำให้พิพากษาเด็กลงไป นี่คือคำที่เด็กพูดเล่าออกมาให้รู้และครูได้สรุปเขียนเล่ามาค่ะ
"ผู้ปกครองไม่ว่ากล่าว คิดว่าเป็นเรื่องปกติ ส่วนที่คิดจะไปเล่นเป็นอาชีพเมื่อเติบโตขึ้นนั้น เด็กเหล่านี้ยังไม่ได้คิด และมีความรู้ความเข้าใจว่าการเล่นการพนันเป็นอบายมุข"
คำพูดที่เด็กๆบอกครูนั้น บอกให้รู้ว่าเขาด้อยเดียงสาในบางเรื่องซึ่งเป็นเรื่องของบางสิ่งรอบตัวเขาที่ผู้ใหญ่เป็นแบบอยู่ทุกวัน มันยังบอกให้รู้อีกว่า เขาเดียงสาและรับรู้กับสิ่งที่โรงเรียนสอนด้วยหนา รวมทั้งมีเหตุผลที่ทำให้ตัดสินใจทำอะไรลงไป ฉันว่าคนเป็นผู้ใหญ่นั้นควรได้ไตร่ตรองและใคร่ครวญก่อนกล่าวคำพิพากษาเด็กว่าควรชื่นชมหรือต่อว่านะค่ะ
ความนี้ได้มาจากการที่เหล่าเด็กแก้วทั้ง 12 (ที่ถ้าเขาเป็นหญิงกันทุกคนฉันจะเรียกเขาว่า นางสิบสอง ) ต่างถูกครูขานชื่อมาเก็บตัวไว้ เพื่อให้ทำกิจกรรมที่ครูมอบหมาย
ในระหว่างการทำกิจกรรมที่มอบหมาย เด็กได้เรียนและรู้จักตัวตนแท้จริงของเขาแล้วเล่าออกมาให้ครูรู้ผ่านการถาม เป็นฉันแหละที่แนะให้ครูทำกิจกรรม และนี่คือคำที่เด็กๆบอกออกมา “ที่ต้องมาอยู่ในห้องภาษาอังกฤษกับครูคิมทุกวัน แทนที่จะไปทำกิจกรรมกลางวันร่วมกับเพื่อน ๆ ตอนแรกอึดอัดและเป็นกังวล กลัวครูคิมจะลงโทษ ภายหลังเมื่อให้ทุกคนค้นหาตนเอง ก็ทำให้เป็นสุขและพอใจ”
เรื่องที่เด็กเล่ามันบอกให้รู้เลยว่า เด็กเขารู้ว่ามีคำพิพากษาเกี่ยวกับตัวเขาซึ่งเป็นเรื่องที่เขาก็รู้ตัวว่ามันเกี่ยวข้องกับเรื่องการเล่นพนัน แต่เขาไม่รู้ว่าที่เขาลองทำตามผู้ใหญ่ทำอย่างปกตินั้น เหตุใดจึงต้องคำพิพากษาจากครู ความไม่เข้าใจครูทำให้เขารู้สึกอึดอัดจนกระทั่งเกิดความกลัวด้วยไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรกับตัวเอง
ผลจากกิจกรรมทำให้ครูเข้าใจเด็ก อีกทั้งครูได้เชื่อม G2K ให้เด็กเรียนรู้ เด็กกลุ่มนี้ได้สะท้อนให้ครูรู้ว่าเขานั้นคิดเป็นแม้ครูจะไม่ได้สอน ขอเพียงแต่โอกาสไม่ต้องสอนเขาก็ได้ เมื่อครูให้โอกาสผลจึงทำให้เขาตื่นรู้ว่าเขาทำอะไรได้บ้าง อีกทั้งเรื่องที่แท้ที่เขาอยากทำมันยังมี
ผลสะท้อนความคิดที่เด็กเขาเรียนรู้จากตัวเขานั้น ได้ก่อผลที่น่าชมขึ้นมาแล้วค่ะ
เขามีกิจกรรมที่ยิ่งใหญ่ที่ฉันรู้สึกว่ามันวิเศษอย่างยิ่ง เด็กทั้ง 12 คนคือผู้ทำให้เกิดขึ้น มันวิเศษพร้อมทั้งทึ่งที่เขาต่อยอดความรู้และแตกหน่อจากตัวเขาสอนตัวเองได้ดีกว่าที่ครูเอาแต่พูดพร่ำสอน เชื่อไม่เชื่อดูภาพนี่ซิค่ะ
เห็นภาพกันแล้ว มองเห็นมั๊ยว่า เด็กเขาสดใสและมีชีวิตชีวายิ่งแล้ว และเขาเรียนกันสนุกสนานอย่างยิ่ง นี่แหละค่ะวิธีเรียนที่แท้ของเด็ก
เรื่องที่นำมาเล่า บอกฉันว่านอกจากเด็กๆจะได้เรียนโดยครูไม่ต้องสอน มันยังมีความรู้หลายๆอย่างแฝงอยู่ในเรื่องราวที่เห็นในภาพ ซึ่งทำให้ฉันตั้งโจทย์กับตัวเองไว้ให้หาคำตอบ
ไหนๆก็เอ่ยตอนต้นแล้วว่า เด็กๆคือเหตุจูงใจให้มาเขียนบันทึกเรื่องนี้ขึ้น เด็กเขาเป็นครูให้ได้เรียนรู้ค่ะ จึงฝากคำถามเตือนใจไว้ตามหาคำตอบต่อไป
1. ดูภาพของเด็กๆกันแล้ว รู้สึกอย่างไรกับตัวเองบ้าง
2. เรียนรู้อะไรเกี่ยวกับตัวเองบ้างจากความรู้สึกในข้อ 1 ที่เกิดขึ้น
ส่วนเด็กๆนั้น หากว่าได้เข้ามาอ่าน ขอให้ถามคำถาม 2 ข้อที่ฝากไว้ด้วยนะค่ะ แล้วมาบอกคำตอบแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันหน่อยค่ะ
ชื่นใจและชื่นชม ในความรู้ที่เด็กๆช่วยให้บทเรียน ชื่นชมครูดีที่ช้าได้ จนสามารถสร้างคุณค่าทางใจที่ใหญ่หลวงให้เกิดขึ้นกับเด็กและตนเอง
ขอบคุณเด็กๆและครูค่ะ
15 มค.2552
ความเห็น (49)
ชีวิตนี้มีมิติ
มิควรด่วนวางใจ
ทักษะใดเกิดแต่จิตซ้ำซ่อนซ้อนซับ
พร้อมจะขับเคลื่อนกายพฤติกรรมยากเกินยั้ง
เพียงอาจบางบุญกรรมเบี่ยงเบนเป็นคุณ
และเพรงกาลกุศลต้นธารอดีตชาติ...อาจแตกต่าง
อย่างไรก็...ชาติภพนี้
อันใดมิใช่ทักษะพึงเสี่ยงก็เลี่ยงละ
สารานุสาระแห่งชีวิตหอมหวานเบิกบานปีติ
อีกหลากอีกล้านแสน
กว่าจะสิ้นลมหายใจ...มนุษย์ก็มิอาจเสพสิ้น
รอคอยสุปฏิปัณโณผู้แสวงหา
...
ชื่นชมแด่ความปรารถนาดี
ยินดีต่อความมีน้ำใจ
ลึกซึ้งกับดวงหทัยโอบอ้อม
...
อายุบวร
สุดยอดคุณครู ต้องเรียนรู้จากเด็กครับ
สวัสดีค่ะ หมอ คนน่ารักของครูอ้อย
- นักเรียน สอนครูอ้อย แทบทุกวันค่ะ
- คิดถึงจังเลย ได้รับของขวัญมีค่า ครูอ้อย กอด หอม แล้วนะคะ แทนการขอบคุณจากหัวใจ ที่สะอื้น ฮักฮัก
รักษาสุขภาพนะคะ รักและคิดถึงเสมอ
สมเป็น อาจารย์ หมอเจ้ เป็นทั้งครู เป็นทั้งหมอ สุดยอด ค่ะ
สวัสดีค่ะ
- เห็นหัวข้อน่าตื่นเต้นค่ะ
- รีบเข้ามาอ่านเพราะเกี่ยวข้องกับการเรียนการสอน
- ด้วยใจจริงแล้วกำลงเตรียมกล้วยไม้มาให้คุณพี่หมอ
- เพื่อกราบคารวะ..คุณครูคุณพี่หมอค่ะ
- เวลาในการทำกิจกรรมของเด็ก ใช้เวลาหลังเลิกเรียนค่ะ ครูต้องอยู่เฝ้าทุกวัน
- ใช้เวลาทำปุ๋ยหมัก 2 วัน ทำแปลง 3 วันค่ะ ได้ผลสำเร็จตามภาพนี้ค่ะ
- วันนี้วันครูเขานัดกันไปทำกิจกรรม บอกว่าจะถางป่ารอบ ๆโรงเรียนอีก ขอให้เจ้าหน้าที่โรงเรียนเตรียมรถไถและเครื่องมือให้ค่ะ
- มีการกระซิบว่าจะเป็น..ของขวัญวันครูค่ะ (เจ้าหน้าที่โรงเรียนมาเล่าให้ฟัง)
สวัสดีครับ ชื่นชมในแนวคิด อยากให้ครูทุกคนได้เข้ามาอ่าน ครูอาชีพเพื่อชาติครับ
ความคิดและข้อเสนอแนะดีดีนะคะ มาบูชาครูค่ะ
สวัสดีค่ะพี่หมอเจ๊
ครูคิมไปบอกใยมดที่บ้าน
ให้มาดูที่บันทึกพี่หมอ
นึกว่าเค้ามีดูหมอกัน อิอิ
วันนี้ที่ทำงานใยมดกำลังยุ่ง
มีโจรขึ้นหอพักนักเรียนค่ะ
ได้เงินไปสองพันกว่า เมื่อวานเอาอีกแล้ว
ไปแย้วๆๆๆๆๆๆ
โชคดีมีความสุขค่ะพี่หมอเจ๊
- สวัสดีค่ะ
- แวะเข้ามาอ่านบันทึกดี ๆ มีสาระ
- ยอดเยี่ยมทั้ง คุณครูและคุณหมอค่ะ
- ตามพี่ครูคิมมาครับพี่หมอ
- เด็กๆๆต้องให้โอกาสเขาครับ
- มาทักทายพี่ก่อน
จากครูคิม ครับอาจารย์
ครูสร้างคนดี เป็นศรีแผ่นดิน ทั่วถิ่นศรัทธา บูชาคุณครู
สวัสดีค่ะตามพี่คิมมาเช่นกันค่ะ
ขอขอบคุณเรื่องราวดีค่ะ
ความรักที่ครูมอบให้นอกจากวิชา ช่วยปั้นแต่งเด็กให้มีภูมิคุ้มกันในจิตใจให้ทำสิ่งดีดี..ขอบคุณบันทึกนี้..ชื่นใจในความคิดที่เป็นผู้ใหญ่ของเด็กๆค่ะ
- สวัสดีค่ะคุณหมอ
- กิจกรรมของชาวโกทูโนว์ สอดประสานกันไปมาเปรียบเสมือนใยแมงมุม
- เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของการแลกเปลี่ยนเรียนรู้
- ดีใจจัง ที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของชุมชนนี้
- ขอบคุณคุณหมอและครูคิมที่ทำให้เกิดบันทึกดี ๆ นี้ขึ้นมา
- และขอคารวะคุณครูทุกท่านค่ะ
สวัสดีวันครูค่ะ ... ขอบคุณสำหรับสิ่งดีๆที่ได้รับค่ะ
สวัสดีครับ
ขอแสดงความชื่นชมด้วยคนครับ
สวัสดีค่ะคุณพี่หมอ
- วันนี้น้องแอบไปโรงเรียนค่ะ ไปดูพวกเด็ก ๆที่เขากำลังรวมกลุ่มกันจะถางหญ้าและไถที่รกร้างว่างเปล่า บังเอิญรถเสียจึงทำงานได้ไม่มาก
- น้องได้พูดคุยกับนักเรียนที่มาทั้งหมดเป็น ม.2 ส่วนใหญ่ และทีม 12 ครบทุกคน
- น้องได้กล่าวขอโทษต่อหน้านักเรียนทั้งหมด ที่ได้ลงโทษ 4 คนให้ขุดแปลงเดี่ยว น้องบอกว่ารู้สึกไม่สบายใจ และมีที่ปรึกษาคือพี่หมอที่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านจิตวิทยา ได้แสดงความคิดเห็นมาให้
- เพราะวันหนึ่งเด็ก ๆก็ต้องได้อ่านบันทึกค่ะ แต่เด็ก ๆเขาก็บอกว่า "คุณครูอย่าคิดมาก พวกเขามีความสุขดี ขอให้คุณครูสบายใจด้วย ต่อไปพวกเขาขอเริ่มต้นใหม่"
- ค่ะ..น้องมีความสุขกว่าตอนแรกที่รู้ว่าเอาชนะพวกเขาได้
พี่ตาเป็นทั้งครูทั้งหมอจริงๆ
แต่ไม่ใชคอหมูย่าง อิอิ (ครูหมอ = คอหมู) อิอิ
ตามมาอ่านแล้ว เรื่องนี้มีข้อคิด
คสวัสดีครับ หมอเจ็ ครูคิม พามา ดีครับได้อ่านสิ่งที่เป็นสาระที่เป็นประโยชน์
- ครูกานท์ ค่ะ
- ไปเที่ยวทุ่งสักอาศรมเพื่อแวะเยี่ยมมาค่ะ
- ไปแล้วร้องอื้อฮือ
- อาศรมแห่งนี้น่านั่งพักกายซะนี่กระไร
- ด้วยความชมชอบใจจึงแอบหยิบสมบัติที่วางไว้ในอาศรมติดมือมา
- วันนี้จึงขอชวนเจ้าของอาศรมคุยแลกเปลี่ยนกันค่ะ
- ที่ชมชอบเพราะมีเรื่องแวบเข้ามาให้รับรู้ค่ะว่าเออเทคนิคนี้ดี
- น่าเอาไปใช้ในกิจกรรมหมอๆ-พยาบาล-คนไข้
- ......
-
คุณเคยฉุกคิดไหมว่าเพลงนี้ช่างเป็นกุศโลบายในการฝึกเด็กๆ ให้คิดแบบสาวหาต้นตอ “สมุทัย” (เหตุที่ทำให้เกิดผล) ได้ดียิ่งนัก แม้จะไม่เป็นเหตุเป็นผลจริงจังอะไรในทางวิทยาศาสตร์ แต่ก็เป็นวิธีฝึกทักษะแห่งการ “คิดอย่างเชื่อมโยง” ไม่หยุดอยู่ที่คำตอบเพียงชั้นเดียว นี่นับเป็นร่องรอยของกระบวนการเรียนรู้แบบไม่รู้ตัว คือเรียนผ่านการร้องเล่น
-
.........
-
ยิ่งทำให้ภาพที่เห็นในบันทึกนี้มีคุณค่ายิ่งขึ้นค่ะครู
-
ขอบคุณที่นำเพลงนี้มาเล่า ให้เห็นคุณค่าของมรดกไทย วัฒนธรรมไทยด้วยค่ะ
-
.........
-
...ฝนเอยทำไมจึงตก
ฝนตกเพราะกบมันร้อง
กบเอยทำไมจึงร้อง
กบร้องเพราะท้องมันปวด
ท้องเอยทำไมจึงปวด
ท้องปวดเพราะข้าวมันดิบ
ข้าวเอยทำไมจึงดิบ
ข้าวดิบเพราะไฟมันดับ
ไฟเอยทำไมจึงดับ
ไฟดับเพราะฟืนมันเปียก
ฟืนเอยทำไมจึงเปียก
ฟืนเปียกเพราะฝนมันตก
-
............
-
เพื่อจะเพิ่มความคาดหวังให้ทุกภาคส่วนมีคนดีและคนเก่งดูแลแก้ไขได้พร้อมๆ กัน แม้ว่าสังคม “บัวสี่เหล่า” ก็ยังจะคงดำเนินต่อไป
-
ขอบคุณค่ะครู
-
- อาจารย์ small man~natadee ค่ะ
- วันก่อนที่ได้แวะไปเยี่ยมที่บันทึกแลกเปลี่ยนเรียนรู้มานั้น
- พี่แอบปิ๊งอาจารย์ค่ะ...อิอิ
- .........
- วันนี้ขออนุญาตบอกกันหน่อยว่าปิ๊งอะไรนะค่ะ
- .........
- ปิ๊งตรงนี้ค่ะ
- .........
- "ความจนไม่ใช่อุปสรรคในการพัฒนาเด็ก"
- "เด็กสมัยนี้ เขากล้าคิด กล้าพูด กล้าแสดงออก"
- "ผู้เรียนที่สมบูรณ์ได้ทั้งกาย ใจ ความคิด มาจาก การให้ ของคุณครูและผู้บริหาร"
- ..........
- ปิ๊งอาจารย์แล้วมาโยงกับที่มาของบันทึกนี้
- ..........
- ยิ่งรู้สึกว่าเรื่องในภาพมีคุณค่าน่าเรียนค่ะ
- ..........
- นี่แหละค่ะที่ทำให้พี่ฝากคำถามเตือนใจไว้ 2 ข้อ
- เป็นคำถามที่ฝากไว้เพื่อเตือนใจตัวเอง
- ว่าวันนี้เรา "เรียนรู้อะไรใหม่" ค่ะ
- และอะไรเป็น "แก่นความรู้"
- ซึ่งพี่ให้ความหมายคนละความหมายกับคำว่า ความรู้หลัก ค่ะ
- .........
- แอบปิ๊งวิธีวัดผลของอาจารย์ด้วยค่ะ
- "พฤติกรรมของเด็ก สะท้อนถึงการจัดการเรียนการสอนของครู และ ภาวะผู้นำของผู้บริหารได้เป็นอย่างดี"
- นี่คือเรื่องที่พวกหมอๆ-พยาบาลของพี่
- ควรนำหลักไปประยุกต์ใช้วัดผลในการสอนคนไข้ให้เรียนรู้วิธีดูแลตัวเองด้วย
- ..........
- ขอบคุณอาจารย์ค่ะ
- ครูอ้อย แซ่เฮ ค่ะ
- ทีแรกที่ได้รู้จักครูอ้อย เข้าใจไปว่าตัวเองเป็นน้องครูอ้อยนะค่ะ
- และแล้วเมื่อความจริงปรากฎ
- กลับกลายตรงข้ามซะนี่
- ........
- ดีใจนะค่ะที่ครูอ้อยให้นักเรียน สอนครูอ้อย แทบทุกวันอ่ะค่ะ
- ขอบคุณที่บอกมาว่าคิดถึงจังเลย และของขวัญนั้นมีค่าสำหรับ ครูอ้อย
- รับ รับ เอาไว้ค่ะเรื่องนี้
- ได้กอด ได้หอม แล้วอุ่นใจจริงนะค่ะ
- ยิ่งเด็กนักเรียนได้จากครูที่เขารัก
- เขายิ่งขอบคุณจากหัวใจเลยค่ะครู
- ......
- ครูบอกพี่ว่า หัวใจนะสะอื้น ฮักฮัก
- แปลจากคำว่า "ฮัก ฮัก" นะค่ะ ว่าหัวใจครูอ้อยมีความปิติ และมีความรักก่อเกิดขึ้นในใจ จนกล่าวคำออกมา
- รักใครบ้างครูอ้อยรู้
- เหมือนอย่างใจพี่ที่รู้เวลามีความรู้สึกเยี่ยงนี้ขึ้นมา
- ดังนั้นที่บอกออกมา
- ขอรับน้ำรักเอามาเติมเต็มใจพี่ด้วยความขอบคุณเช่นกัน
- ........
- ที่อยากแลกเปลี่ยนกับครูอ้อย คือ
- เมื่อเกิดความรู้สึกอย่างนี้เกิดขึ้นกับตัวเรา
- เราได้เรียนรู้อะไรใหม่บ้างค่ะ
- ลองถอดบทเรียนรู้ จากโลกภายในของตัวเราดูนะค่ะ
- ........
- แล้วเราจะเข้าใจเด็กๆของเราค่ะ
- ........
- ขอบคุณที่แวะมาค่ะ
- ........
- ฝากความคิดถึงคุณพ่อบ้าน
- คิดถึงงงงงงงงงงงมากด้วยนะค่ะ
- จะมีจัดเฮฮาศาสตร์ที่กระบี่เร็วๆนี้
- ติดตามข่าวที่ลานปัญญาได้นะค่ะ...หากสนใจ
- ครูคิม ค่ะ
- ...........
- มีการกระซิบว่าจะเป็น..ของขวัญวันครูค่ะ
- นี่คือรางวัลที่เด็กได้คืนมาให้ครู เมื่อครูให้ใจกับเด็กอย่างซื่อตรง
- ..........
- เด็ก ๆเขาก็บอกว่า "คุณครูอย่าคิดมาก พวกเขามีความสุขดี ขอให้คุณครูสบายใจด้วย ต่อไปพวกเขาขอเริ่มต้นใหม่"
- นี่คือรางวัลที่ได้คืนมาเมื่อครูจริงใจกับเด็ก และกล้าให้เด็กๆรู้สึกเท่าเทียมกับครู
- ...........
- พี่มองเห็นอีกบทเรียนหนึ่งที่ครูทำให้เด็กได้เรียนรู้ บทเรียนของการรู้จักกับคำว่า "ให้อภัย" ค่ะครู
- ...........
- ค่ะ..น้องมีความสุขกว่าตอนแรกที่รู้ว่าเอาชนะพวกเขาได้
- นี่คือรางวัลที่ได้คืนมาเมื่อครูเปิดใจและซื่อตรงกับตนเองค่ะครู
- ...........
- ครูพอจะมองเห็นมั๊ยค่ะว่าเมื่อให้ชั่งน้ำหนักโดยให้ค่าเป็น win-loss นะ ขั้นสุดท้ายเมื่อเรื่องจบลง ณ จุดที่ครูเล่ามานี้ มันเป็นอย่างไรบ้าง
- ...........
- สำหรับพี่ พี่รู้สึกว่าพี่ได้น้ำความสุขมาเติมให้ใจพี่ ในสิ่งที่พี่มีส่วนร่วมในเหตุการณ์นี้ ......นี่คือผลที่ควรประเมินสำหรับผู้ทำหน้าที่ให้ความรู้ค่ะ
- .............
- ในมุมมองของพี่เมื่อชั่งน้ำหนักแล้ว......ถ้าหากว่าภาพที่อยู่ในบันทึกนี้คือหนังสั้น หนังสั้นเรื่องนี้จบลงด้วย....win
- ...........
- นี่คือความรู้ใหม่ที่พี่ได้เรียนจากเด็กๆและครูค่ะ
- ...........
- น้องละค่ะ....ได้ความรู้ใหม่อะไรบ้างจากเรื่องที่ไปเคาะประตูบ้านชวนเล่นไว้
สวัสดีค่ะ
เรื่องบางเรื่องเราอาจไม่รู้เท่าเด็ก ...สิ่งที่เรามีมากกว่า คือ อายุค่ะ เรื่องใหม่ ๆ ในปัจจุบัน คำพูดแปลก ๆ ในสมัย เรา ๆ ไม่มี แต่วันนี้ เด็กสอนให้เราได้เรียนรู้ค่ะ
-
- พญ รวิวรรณ หาญสุทธิเวชกุล หมอหน่อยที่รัก
- ไปเคาะประตูบ้านเยี่ยมเยียนแล้ว
- .........
- ได้ความรู้มาเพียบเลยสำหรับประยุกต์ใช้
- ทำให้พี่ได้เรียนจากรองขวัญฯด้วย
- ขอบคุณนะค่ะ
- .........
- สิ่งที่วิชาชีพของเรา มักจะใช้จนกลายเป็นวัฒนธรรมปฏิบัติ
- น่าจะปฏิวัติซะแต่วันนี้นะน้อง
- ปฏิวัติซะก่อนที่คนเป็นหมอ-พยาบาล
- จะถูกคนไข้กลุ้มรุมห้อมล้อมซะจนค้นหาตัวไม่เจอ
- แล้วทำให้หมอ-พยาบาลซึ่งบังเอิญหลุดออกมา
- หลีกหนีลี้กายห่างไปจากทีม
- .........
- ไม่รู้หมอหน่อยเอ๊ะอย่างพี่รึเปล่า ตรงที่เปอร์เซ็นต์ที่รองขวัญฯโชว์ไว้
- ว่ามันวัดที่ใคร ระหว่าง "อาจารย์" กับ "ศิษย์"
- ภาพในบันทึกนี้ ทำให้เกิดคำถามนี้ถามตัวเอง ระหว่างที่ไปแวะไปเคาะประตูบ้าน ที่นี่ ค่ะ
- .........
- ขอมอบคำถามเป็นของฝากให้น้อง ในฐานะเป็นครูหมอค่ะ
แวะมาดูกิจกรรม มาอ่านข้อคิดดีๆ ค่ะ
มีความสุขเสมอๆนะคะ
ขอบคุณค่ะ
- เบดูอิน ค่ะ
- พี่แวะไปเยี่ยมๆมองๆที่นี่มา
- ก็ได้ข้อยืนยันมาว่าที่คุยไปกับน้องครูอ้อยข้างบนนะ
- ถ้าครูลงมือทำจริง เด็กนร.เขารู้สึกดีกับครูเนอะ
- ...........
- น้องช่วยให้ความรู้ใหม่กับพี่เกี่ยวกับเด็กวัยรุ่นชายบางเรื่อง
- และทำให้พี่เกิด เอ๊ะ! กับเรื่องนี้ค่ะน้องว่าทำไม
- "ผมจะนำของฝากจากทางบ้านไปให้ครูเสมอๆ ตอนนั้นก็อายนะครับ"
- ............
- อีกทั้งเกิดความอยากรู้ด้วยว่า เมื่อเจอเหตุการณ์เช่นนี้นั้น เด็กรู้สึกอย่างไร
- "มีอยู่ครั้งหนึ่งผมถูกครูตี"
- .............
- "กลับบ้านไปบอกแม่ว่าครูตี ผลที่ผมได้รับคือผมถูกแม่ตีซ้ำ แม่ไม่ถามสักคำว่าครูตีเรื่องอะไร"
- ............
- ครูเคยมีประสบการณ์มาก่อน แลกเปลี่ยนให้ครูคิมเขารู้หน่อยเป็นไง ว่าครูรู้สึกอย่างไรในตอนนั้นกับเหตุการณ์นี้ค่ะ
- ............
- เรื่องราวที่ครูจะบอกให้รู้ มีประโยชน์มหาศาลกับการช่วยเด็กที่อยู่ในภาพข้างบนค่ะครู
- .............
- บอกกันหน่อยนะค่ะ
- พี่เชื่อว่ามันจะเป็นความรู้ใหม่ๆที่เราคาดไม่ถึงก็ได้นะค่ะ....
- ............
- เมื่อคิดใหม่ มองใหม่ มุมใหม่คือ ความรู้ในตัวคนนั้น ไม่สามารถที่จะหาจากตำราที่ไหนได้ มีแต่ผู้นั้นเท่านั้นที่มีและเล่าออกมา
- โดยเฉพาะตำราที่บันทึกความรู้สึกที่สัมพันธ์กับเหตุการณ์หนึ่ง
- ช่วยกันเขียนตำราเถอะค่ะครู
- น้องครู add ค่ะ
- พี่ไปเมียงมองที่นี่โดยที่ไม่ปรากฎตัวให้เห็น
- ไปแล้วได้เรียนจากน้องในเรื่องของการทำดีเล็กๆ
- ซึ่งใช้คำในภาษาไว้ยิ่งใหญ่
- นั้นคือการแสดงความกตัญญูต่อผู้มีคุณกับเรา
- ผู้มีคุณนั้นหมายถึงผู้ที่เคยให้อะไรกับเรา
- จะเล็ก-ใหญ่แค่ไหนไม่สำคัญ
- ขอเพียงแต่ "เคยให้" ก็พอ
- .............
- ส่วนมากคนเป็นผู้ใหญ่อย่างเรา
- มักจะสอนเด็กเขาไม่เข้าใจ
- ชอบบอก-ชอบสั่งแทนสอน
- เด็กๆเขาไม่เข้าใจหรอก
- แต่หากว่าเขาเห็นที่ครูทำ
- เขาก็จะเข้าใจทันที
- .............
- ไม่รู้บทเรียนอย่างนี้ มีสอนในหลักสูตรมั๊ยค่ะครู
- ใยมดฮ่ะ..เย้ๆๆๆๆๆ จ๋า
- ครูคิมมีเรื่องสนุกๆเขียนให้อ่าน
- พี่ตามไปอ่านดูบ้าง
- ดูแล้วใยมดมีความสุขเนอะ
- รัชดาวัลย์ (ครูตาล) ค่ะ
- ดีใจที่แวะมาเยี่ยมกัน
- เป็นกำลังใจให้ครูนะค่ะ
- .........
- ชีวิตของคนทุกคนนั้นแม้มีแสงสว่างแค่หิ่งห้อย
- ก็ทำอะไรได้เยอะแยะแล้วค่ะ
- ทุกอย่างที่เกิดขึ้นนั้น
- ใช้ใจของหิ่งห้อยแต่ละตัว
- ร่วมกันส่องแสงจนพราว
- แล้วทำให้เกิดแสงสวย
- ที่ทำให้ต้นลำพูสวยชวนมอง
- .........
- เด็กๆนะเขาเป็นหิ่งห้อยตัวเล็ก
- ที่ยังอ่อนด้อยแสงกันนัก
- หากผู้ใหญ่ได้ช่วยพากันฟูมฟัก
- เขาก็จะอยู่ยงเป็นหิ่งห้อยตัวโตให้ได้ยล
- เมื่อเขาดลให้ลำพูส่องแสงงาม
- ช่วยกันสร้างอนาคตของชาติกันนะค่ะครู
- น้อง ขจิต ฝอยทอง เจ้าขา
- ไม่ได้เจอะเจอกันนาน
- เดือนหน้าจะได้เจอกันที่สวนป่ามั๊ยนี่
- เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
- ดูแลสุขภาพด้วยค่ะ
- ครู หนุ่ม กร~natadee ค่ะ
- ไปเยี่ยมๆมองที่นี่ มาค่ะ
- เป็นกิจกรรมดีๆที่ให้ได้เด็กได้ฝึกตนค่ะ
- .............
- ถ้าได้มีโอกาสให้บทเรียนเด็กได้วางแผนการใช้จ่ายเงินด้วยยิ่งดีใหญ่เลยค่ะครู....
- ดีในแง่ของการปลูกฝังจิตสำนึกการรู้จักเลือกสิ่งที่ดีกับตน...
- .............
- ขอให้เขามีโอกาสสะท้อนคิดของเขาเองเท่านั้น
- .............
- พี่เชื่อว่าครูจะได้เรียนรู้อะไรเหมือนที่ครูคิมและพี่ได้เรียนจากเด็กในภาพค่ะครู
- .............
- ขอบคุณนะค่ะที่แวะมา
- หนูรี ค่ะ
- ขอบคุณที่มาเยี่ยมเยียนค่ะ
- ครูแอน ค่ะ
- ช่วงนี้อากาศทางเหนือหนาว
- ดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ
แวะมาเยี่ยมอีกรอบนะคะ..มาขอบคุณที่ไปเยี่ยมและถามคำถามที่ตรงใจน้องมากมาก
ดีใจค่ะ..ที่มีมิตรภาพบนG2Kที่สวยงาม
- คุณครู วรางค์ภรณ์ เนื่องจากอวน ค่ะ
- โลกนี้คือละครโรงใหญ่
- ในใจของเด็กๆเขาก็มีละครโรงหนึ่งอยู่
- โรงละครในใจของเด็กๆในภาพนั้น
- ถูกใช้เล่นเรื่องดี-เรื่องร้ายมาก่อนนับไม่ถ้วน
- หากจะยกระดับให้โรงละครเล็กๆเหล่านี้
- เป็นโรงละครชั้นหนึ่ง
- ที่ผู้ชมเข้ามาดูแล้วสุขใจ
- เจ้าของโรงละครต้องดูแลมันอย่างมีความสุขด้วย
- และความสุขที่สำคัญที่จะทำให้โรงละครนี้อยู่ได้
- มีสิ่งสำคัญที่สุดที่ ตัวเจ้าของเขายืนอยู่บนความคิดของตัวเองได้
- ภาพข้างบนนั้นบอกพี่ว่า
- ผู้ฝึกสอนการดำเนินกิจการละครกำลังจะได้เจ้าของโรงละครที่พี่เอ่ยถึงในไม่ช้า
- ขอเพียงแต่ให้เดินหน้าให้ช้าไว้
- เพื่อรอให้เจ้าของโรงมีเวลา สะสางละครเรื่องที่ไม่ดีออกจากโรงอย่างเต็มใจ
- ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมอีกครั้งค่ะครู
- ผศ. เพชรากร หาญพานิชย์ ค่ะ
- ดีใจที่แวะมาเยี่ยมเยียนกัน
- ดูนามสกุลอาจารย์แล้วคุ้นจัง
- น่าจะเป็นคนที่ไม่ไกลจาก
- คนที่หมอเจ๊รู้จักดีที่ขอนแก่น
- เป็นเพื่อนรุ่นพี่ที่น่ารักอีกทั้งเพื่อนสนิทอยู่ที่นั่นค่ะ
- น้อง อัยการชาวเกาะ เจ้าขา
- เรื่องนี้มันหนักนะน้อง
- แต่ว่าครูทำได้...ด้วยมีใจ
- ผลที่ออกมาจึงงดงาม
- เป็นครูที่น่าเอาอย่าง
- น่ารักจริงๆครูคนนี้
- เทคนิคที่เธอมีนั้นรึ
- ไม่เบาไปกว่าใจที่มีเลยค่ะ
มาขอบพระคุณอาจารย์หมอครับที่ให้ความกรุณา ก่อนอื่นต้องขออนุญาตเรียนว่า ผมไม่ได้เป็นครูและอยู่ในแวดวงของการศึกษา ครับ แต่ทำงานราชการในชนบทห่างไกลมาค่อนข้างนาน ที่ทำงานอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ ห่างจากตัวจังหวัดประมาณ 90 กม.เห็นด้วยกับอาจารย์หมอ ครับ เคยได้ยินได้ฟังผู้รู้หลายท่านกล่าวว่า "เด็กก็เหมือนผ้าขาว อยู่ที่ผู้คนในสังคมจะแต่งแต้มสีอะไรลงไป" ขอบพระคุณอีกครั้งครับอาจารย์หมอ
- คุณ เหรียญชัย เหรียญชัย มาวงษ์ ค่ะ
- ไปเห็นโครงการที่นำให้ชาวบ้านทำแล้วชื่นใจค่ะ
- ดูเหมือนผู้เฒ่าผู้แก่-เด็ก สนุกสนานกันนะค่ะที่มีโครงการให้ทำอย่างน่าสนุก
- ขอบคุณที่ทำให้เด็กๆในภาพข้างบนมีเรื่องสนุกๆทำกันค่ะ
- น้อง phayorm แซ่เฮ ค่ะ
- เราและเด็กมีสิ่งที่เท่าเทียมกัน
- คือความสามารถในการเรียนรู้
- ความรู้ของผู้ใหญ่นะน่าจะเป็นแก่นความรู้ที่เด็กได้รับไป
- ซึ่งผู้ใหญ่นะจะมีแก่นอยู่รึไม่
- ขึ้นกับการเรียนรู้ของผู้ใหญ่เอง
- เด็ก-ผู้ใหญ่จึงเรียนรู้ตลอดชีวิตเท่าเทียมกันค่ะ
- ไม่มีใครหลอกค่ะที่ไม่ต้องเรียน
- ตัวอย่างจากภาพนี้บอกถึงวิธีเรียนให้สนุก
- และมั่นใจผลการเรียนทุกด้านค่ะ
สวัสดีค่ะคุณพี่หมอที่เคารพและนับถือ
- วันนี้จะเล่าเรื่องที่เกี่ยวข้องและเรื่องใหม่ค่ะ ทำไมช่างท้าทายกันแบบนี้ไม่เว้นวัน แค่เรื่องสอนสาระวิชาก็พอสมควร มี ๒ เรื่องที่จะมารายงานค่ะ เรื่องหลังหนักสาหัสค่ะ ไม่เคยพบมาก่อน
- เจ้าสี่คนนั้น (ในเรื่อง)หนีโรงเรียนค่ะ น้องเป็นครูเวร ตอนทานอาหารกลางวันไม่เห็น ปกติเขาจะรอถามน้องเสมอนะคะว่า..วันนี้คุณครูทานอะไร ซื้อที่ไหน ใครทำให้
- ไม่นานครูที่ไปทานข้าวข้างนอกโทรเข้ามาบอก ตอนแรกครูเขาแกล้งไม่เห็น แต่พวกเขาเข้าไปทักทายครูก่อน เมื่อคุยกันพอทราบว่าหนี
- ครูท่านนั้นได้ถามว่า..จะให้ครูไปบอกกับครูคิมหรือไม่ เด็ก ๆตอบว่า..จะไปบอกครูคิมด้วยตัวเอง ไปสารภาพผิดด้วย
- ชั่วโมงบ่ายขึ้นมา..เห็นเงียบไป คอยติดตามว่าครูเวรอีกคนจะเล่นงานพวกเขาหรือไม่
- จนกระทั่งเลิกเรียน เราต้องไปทำแปลงเกษตรต่อ...ทั้ง ๔ สหายได้ มานั่งบนพื้นหญ้าใกล้ ๆ กับที่น้องนั่งอยู่ และช่วยกันเล่าว่า..."วันนี้แอบออกไปข้างนอก เพราะไม่ได้เอาข้าวกลางวันมา ถ้าจะขออนุญาตครูเวรอีกคนก็กลัวถูกดุ ถ้าจะขอคร๕มก็กลัวครูคิมต้องจ่ายเงินค่าข้าวให้"
- น้องก็ถามว่า..จะให้ทำอย่างไร รู้เรื่องกฎ ระเบียบของโรงเรียนว่าอย่างไร ทำไมโรงเรียนจึงมีกฏระเบียบ (ไม่อยากได้คำตอบเท่าไร เพราะจิตใจพวงอยู่อีกเรื่องที่บอกว่าไม่เคยพบค่ะ)
- เขาก็บอกให้น้องลงโทษ เมื่อคุยกันไปว่าควรเปลี่ยนวิธีการซิ เพราะครูไม่อยากลงโทษให้เจ็บ หรือให้อายใคร
- เขาหันหน้าไปปรึกษากันว่า จะขอไปทำตัวเองให้มีระเบียบ แต่งกายสะอาด เรียบร้อยและทำทรงผมเหมือนที่ครูต้องการ คือทรงนักเรียน (แบบเกรียน ๆ) เพราะน้องเย้าแหย่เรื่องทรงผมของเขาประจำ ว่าความน่ารักคืออย่างไร
- และ..หลังจากที่จะปล่อยกลับบ้าน เขาเสนอแนะว่า ต้นไม้ทุกต้นที่เกะกะเหมือนป่า น่าจะทำแบบโน้นแบบนี้ เห็นโรงเรียนในฝันที่ไหนก็ไม่ทราบจากโทรทัศน์
- เมื่อทุกคนลาครูกลับบ้าน เขาบอกให้น้องไปรอดูเขาตัดผมที่ร้านว่า..ตัดจริงไหม
- จบปัญหาแรก..พี่หมอว่าควรมีโจทย์อะไรอีกคะ
- เรื่องที ๒ วันนี้น้องสอนตอนเช้า ๓ ชั่วโมงต่อนักเรียน ๕ ห้องเรียน เพราะครูไปเข้าค่าย และตอนบ่าย ๓ ชั่วโมง ๔ ห้องเรียนเช่นกันค่ะ (คุณครูท่านอื่น ๆ ก็ทำเช่นเดียวกันค่ะ)
- ในชั่วโมงที่ ๕ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๒ เป็นเด็กชายหายไป ๑ คน ให้เพื่อนไปตามพบว่านั่งอยู่คนเดียวใต้ต้นมะขาม
- เมื่อถามไถ่..เด็กบอกว่า.."คุณครูครับผมเหงา ผมอยากอยู่คนเดียว มีน้ำตาคลอนิด ๆ"
- ถามแล้ว..ว่าอยู่กับพ่อ เด็กคนนี้ย้ายมาจากโรงเรียนอื่นค่ะ น้องบอกว่าอยากคุยอะไรกับครูไหม ถ้าคุยไม่ได้จะเลือกเขียนได้ไหม เขารับปากว่า..จะไปเขียนคืนนี้ค่ะ
- แล้วน้องก็ไม่สบายใจจนบัดนี้ ได้โทรไปหาบ้านผู้ใหญ่ก็ติดต่อไม่ได้ เพราะอยู่คนละหมู่บ้าน แต่เขาข้ามมาเรียนที่นี่
- จบปัญหาที่สองค่ะ..น้องคิดไม่ออกแล้วค่ะ
- กราบขอบพระคุณพี่หมอมากค่ะ
- ครูคิม ค่ะ
- เอาก็เอานะน้อง ถามมาก็ตอบไป
- ...............
- สิ่งที่น้องเล่ามาเป็นความงดงามในใจของเด็กๆ
- บอกเด็กว่าพี่ชื่นชมค่ะ
- ...............
- ครูได้สอนให้เด็กรู้ว่าการให้นะเป็นสุขอย่างไรแล้ว
- ครูได้สอนให้เด็กรู้เรื่องความมีเหตุผลแล้ว
- ..............
- ทีนี้ก็ยังเหลือ "ความพอดี" "ความพอเพียง" ละค่ะ
- ..............
- ความพอดี คือ เรื่องที่ว่า ให้ใจแล้ว ให้สิ่งอื่นๆอย่างไรที่ไม่เบียดเบียนตัวเขาเอง
- ความพอดีอีกเรื่องของเขาคือ ไม่ขาดในสิ่งที่ควรมีเป็นพื้นฐานที่จำเป็นสำหรับยังชีพตน
- ..............
- เพื่อให้มันส่งผล ความมั่นคงของใจ ไม่ปล่อยตามกระแสจนไปเบียดเบียนตนและคนอื่นในกาลหน้า
- ..............
- พี่มองภาพข้างบนแล้ว....พี่ว่าครูได้เริ่มแล้วนะค่ะ
- จุดที่จะสอนเขาเรื่อง "ความพอเพียง" มุมเล็กที่กิจกรรมในภาพช่วยได้
- ..............
- ส่วนความพอดี จะเกิดได้อย่างไร
- พี่ชวนครูไปเยี่ยมที่นี่พร้อมเด็กๆค่ะ
- ..............
- พี่เชื่อนะว่าครูและเด็กๆน่าจะปิ๊งอะไรขึ้นมาบ้างละน่า
- ในเมื่อเด็กๆกล้าที่จะหนีโรงเรียนเพื่อครู
- พี่นั้นเดาว่า ใจเขาก็กล้าจะลองดูค่ะ
- ...............
- ลองดูนะค่ะ เชื่อมกิจกรรมในภาพข้างบน
- กับเรื่องที่ไปดูให้หนุนกันได้ยังไง
- เพื่อให้เกิด "พอดี" "พอเพียง"
- แล้วช่วยเด็กๆได้
- ..............
- พี่ยึดถือหลักของพ่อหลวงไว้นำชีวิต
- ทุกเรื่องที่คิด อิงหลักนี้ทั้งสิ้นค่ะ
- ..............
- แค่ครูทำให้เด็กๆเขาเชื่อมโยงเป็นตามหลักพระองค์ท่าน
- พอดี พอเพียง มีเหตุมีผล
- ภูมิคุ้มกันเขาก่อเกิดขึ้นเองค่ะครู
- ...............
- เรื่องฝันๆของเขา นั้นดีอยู่แล้ว
- ให้เขาฝันแล้วทำเท่าที่เขามีพลังใจ
- ให้ความใสๆหล่อเลี้ยงใจเขาค่ะครู
- ถ้าครูหนุนได้หนุนเขาไปเถอะค่ะ
- แล้วครูจะได้ความรักผืนดินบ้านเกิดคืนมา
- จากเด็กๆเต็มเลือดเนื้อและหัวใจของเขา
- ...............
- ที่เขาจะไปตัดผมแล้วให้ตามไปดู
- เพราะเขาไม่มั่นใจว่าครูเชื่อเขารึไม่
- เขาตัดสินตัวเองแล้ว
- ว่าเขาทำให้ครูไม่เชื่อถือเขา
- จากเหตุการณ์กลางวัน
- ที่ครูถามเขาเรื่องกฎระเบียบค่ะ
- นี่คือเหตุผลว่าทำไมเขาเสนอว่า
- เขาจะเปลี่ยนตัวเอง
- ...............
- โลกใบนี้สดใส ณ วันนี้สำหรับพี่ค่ะ
- เพราะว่าพี่เชื่อว่า เด็กน้อยได้เติบโต
- ขึ้นเป็นต้นไม้งดงามแล้วค่ะ
- พวกเขาอยู่รอดทางจิตใจระดับหนึ่งแล้วค่ะครู
- ขอบคุณนะค่ะครูกับเรื่องดีๆที่ได้ทำให้กับโลกใบนี้
- ...............
- สำหรับเด็กคนหลังที่ครูแจ้งข่าวไว้
- ให้เขาร้องไห้เถอะค่ะ
- ที่ครูทำไปนะ...ใช่เลยวิธีนี้
- ...............
- พรุ่งนี้ครูบอกเขาไปว่า
- ครูแค่ขออ่านในสิ่งที่เขาเขียนเล่า
- อย่าลืมถามเขาใหม่ว่ามีอะไรเล่าครูไหม
- ถ้าเขายังไม่เล่า...ครูก็ใช้วิธีเดิมคือให้เขียน
- ..............
- ส่วนเรื่องที่เขาเขียนอ่านก่อนนะครู
- แล้วจึงค่อยมาเล่าใคร่ครวญไตร่ตรอง
- บอกกับตัวเองว่าเรื่องราวที่เขาเล่า
- ฟังตัวเองแล้วปมสำคัญอยู่ตรงไหน
- .............
- บางเรื่องไม่เท่าไรสำหรับเขาหรอกนะค่ะ
- หากแต่ว่าเราอาจคิดไปเอง
- ว่าใหญ่โตซะจนรอช้าไม่ได้
- แต่ตัวเขารอได้....ระวังนะค่ะครูเรื่องนี้
- ............
- ขอตอบแค่นี้ให้ก่อนละกันค่ะ
- ยินดีเสมอกับข้อคำถามค่ะ
- น้อง phayorm แซ่เฮ ค่ะ
- พี่ไปเยี่ยมชมที่นี่
- เพราะหอมกลิ่นดอกไม้
- ฟุ้งกระจายทั้งบล็อก
- ดีใจที่ได้เห็น ไม่เคยเห็นเลยค่ะ
- ขอบคุณนะค่ะที่นำภาพมาให้ชมกัน
- น้อง @..สายธาร..@ ค่ะ
- ไปเคาะประตูบ้านแล้วแอบแว๊บหนีมาโดยไม่ทิ้งร่องรอย
- เพื่อที่จะมาต้อนรับที่นี่
- ไปแล้วแอบจิ๊กเจ้านี่มาหน่อย
- มาเปลี่ยนมันเป็นอย่างนี้ค่ะน้อง
- ..............
- บางที....การที่ทำอะไรๆที่ง่ายเกินไป...ก็ทำให้พลาดพลั้งได้
- ทบทวน ไตร่ตรองทำใจให้สบายๆ สดชื่นๆเข้าไว้
- .............
- ใคร่ครวญให้เข้าใจนั่นแหละความรู้จากการลอง
- หาใช่การพลาดไม่
- .............
- สิ่งมีชีวิตในโลก ไม่มีใดไม่ต้องเรียน
- เมื่อเจอให้เรียนว่ารู้สึกอะไรบ้าง
- ตะลึงแลชะแง้หาความรู้ใหม่ให้เจอ
- เพื่อให้มีวันใหม่ที่สดใสกว่าวันเก่า
- เข้ามาทำให้ใจเราสดใสสุโข
สวัสดีค่ะคุณพี่หมอ
- วันนี้นักเรียนกลุ่มปัญหา ๔ คนอยู่ ม. ๒ ทั้งหมด
- น้องอบรมก่อนการเรียนการสอนเสมอ เป็นนโยบายของโรงเรียนด้วยค่ะ
- เด็ก ๔ คนเขาอยากจะอวดทรงผมใหม่ แต่น้องก็ใจแข็งไม่ชม ไม่พูดถึง
- ตอนเย็นหลังเลิกเรียนเจอกันที่แปลงเกษตร วันนี้แต่ละคนเอาความรู้มาแลกเปลี่ยนจากที่ไปถามผู้ปกครองว่า การเพาะเมล็ดต่าง ๆ มีขั้นตอนอย่างไร และอยากทดลองที่นอกเหนือจากนี้อย่างไร เพราะแต่ละกลุ่มมี ๒ แปลง
- แต่..๔ คนนี้กลับไม่ถามใครเลย บอกว่าอ่านมาจากซองเมล็ดที่พันธุ์ที่บ้าน และจะทดลองอีกแปลงโดยหยอดหลุมละ ๑ เม็ด
- แล้ว ๑ ใน ๔ ก็เสนอว่าวันนี้เพาะเมล็ดแล้ว เขาอยากทำถั่วงอกบ้าง ขอให้ครูซื้อเมล็ดถัวเขียวมาให้ เขาบอกว่าอ่านมาเหมือนกัน เพื่อน ๆ เห็นด้วย
- ตกลงเขาให้เพื่อน ๆ นำขวดพลาสติคมาคนละ ๑ ขวด เพื่อทดลองทำถั่วงอก
- น้องวิเคราะห์ว่า..๔ คนนี้ไม่ใช่กลุ่มนักเรียนที่เล่นการพนัน ซึ่งเขาอยากให้เพื่อน ๆ และครูยอมรับเช่นเดียวกับ ๑๒ คนนั้น
- จบด้วย..การทำความเข้าใจเรื่องพอเพียง ตอนนี้ก็จะบานปลายโดยการไปทำแปลงปลูกพืชผักที่บ้านของแต่ละคน (ระยะยาวต่อไปค่ะ)
- วันพรุ่งนี้เขาจะทำรั้วรอบ ๆ บริเวณแปลงผัก โดยการปลูกตระไคร้ค่ะ
- ส่วนการออมนั้น เขาตอบว่าเขาก็อยากเก็บออม เมื่อเก็บได้บ้างแล้วก็ต้องให้พ่อแม่ ต้องหาวิธีการต่อ แต่โรงเรียนมีธนาคารมารับภาคเรียนละ ๒ ครั้ง (ยังไม่เข้าเส้นเลือดมากนัก) อันหลังนี้ต้องต่อสู้กับชุมนที่เขาอยู่และครอบครัวของแต่ละคนด้วยค่ะ
- รายที่บอกว่า..จะเขียนบันทึกมาส่ง..ยังไม่เขียน และสังเกตดูก็ยังเหมือนเดิม น้องได้ทักทายและชวนคุยมากขึ้น แนะนำให้เพื่อน ๆ ชวนคุยค่ะ
- ขอขอบพระคุณค่ะ
- เด็กๆก้าวหน้าทางปัญญาแล้วค่ะครู
- ดูแลเขาให้เกิดความพอเพียงและพอดีทางใจด้วยนะค่ะครู
- .............
- ถ้าเป็นพี่...พี่จะชมเขานะที่เขาทำดีอย่างตั้งใจได้
- .............
- มิได้ชมเพราะถือว่าเขาทำดีแลกเปลี่ยนกับการทำนอกกรอบ
- แต่ชมเพราะสิ่งที่เขาทำนั้นสมควรได้รับคำชมตะหากค่ะ
- .............
- ที่จริงเหตุที่เขาได้ลงมือทำนอกกรอบไปนั้น
- มีพื้นฐานจากการคิดดีนะค่ะครู
- แต่ที่พลาดไปนั้นเพราะว่าครูลืมไปว่าเด็กเหล่านั้นเขาให้ใจครู
- .............
- พี่เสนอชวนครูไปดูเรื่องการออม...นั้นเพื่อกระตุก....ให้ชวนเด็กคิดต่อ....ว่าเชื่อมโยงการออม กับเรื่องที่เกิดอย่างไร...ไม่ให้เกิดซ้ำอีกค่ะ
- ชวนเขาคิดกัน.....ซิค่ะครู
- ..............
- ดูเหมือนเด็กพวกนี้นะเขามีต้นปัญญาที่เจริญเติบโตขึ้นมาเป็นต้นกล้าดีๆ
- ณ วันนี้เขาต้องการการหล่อเลี้ยง
- เพื่อรักษาพลังของต้นกล้าไว้ให้ดูแลต้นปัญญาจนเติบโตแข็งแรง
- ..............
- น้ำใจที่จริงแท้ ที่เทให้อย่างพอดี พอเพียง คือ น้ำหล่อเลี้ยงพวกเขาค่ะครู
- .............
- สำหรับเด็กคนหลังนะค่ะ ครูลองถามเอมอรดูซิค่ะ
- เธอออาจจะบอกกับครูได้ว่า เด็กๆที่เคยร้องไห้แล้วบอกว่าเหงา ในใจของเขารู้สึกอย่างไร
- มีเหตุอะไรเกี่ยวข้องในชีวิตได้บ้างหนา
- ............
- ถามเอมอรนะค่ะครู
- ได้ข้อมูลแล้วลองนำมาประเมินเด็กคนนี้ดู
- เวลามาคุยกับเด็กต่อ ครูน่าจะถามเอมอรได้ว่า
- เริ่มคุยยังไงดี เรื่องราวจึงบอกออกมาด้วยความวางใจค่ะ
- ............
- พี่เชื่อมือค่ะว่าครูทำได้...ด้วยครูจริงใจกับเขา
- และก็จริงใจกับตัวเองค่ะครู