"กุหลาบแดงสำหรับเด็กดื้อ"
นี่เป็นประโยคหนึ่งที่..เราสองคนพ่อแม่รางเลือน(ไม่ได้ลืม)
แต่ลูกชายเป็นคนไปพบการ์ดเล็ก ๆ (แผ่นกระดาษเล็ก ๆ)
ที่ผู้เป็นแม่เก็บไว้
ลูกชายแกะและอ่านออกเสียงดัง
"กุหลาบแดงสำหรับเด็กดื้อ"
ลูกถามว่า
"ใครเป็นเด็กดื้อล่ะ..พ่อ"
*********** ***********
ข้างบนนี้คือคอมเม้นท์ที่ไปเยี่ยมบ้านคุณดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี บันทึก พลังอมตะของครอบครัว
มาค่ะ
**แล้วจึงหวนคำนึงถึงเรื่องนี้**
"กุหลาบแดงสำหรับเด็กดื้อ"
หนึ่งตอนแทรกสั้น ๆ เรื่องเล่าของพ่อและแม่
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว สมัยที่ยังมีห้างไทยไดมารูอยู่ หลายคนเกิดไม่ทันแน่ ๆ ตอนนั้น เรา-หมายถึงดิฉัน เริ่มมีใจโอนเอน เกือบอืมน่าจะเซ็นสัญญาไปแล้ว คบกับเด็กนักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์ แถมเป็นคนที่ชอบวิชาคณิตศาสตร์และตรรกศาสตร์มาก ๆ
เมื่อเขาเปิดการเจรจานั้น เขาก็ hit to the point ในคำพูดเลย คือ
“คราวนี้ ใกล้ ๆ เรียนจบแล้ว บอกมาได้แล้ว จะคบเราเป็นเพื่อนธรรมดา หรือ เพื่อนใจ”
เราบวกลบแล้ว (รู้คณิตศาสตร์แค่นี้เองจริง ๆ)
เอา..เซ็นก็เซ็น
เมื่อวันหนึ่งของเดือนกุมภาพันธ์ ใช่แล้วค่ะ 14 กุมภาพันธ์ สมัยนั้นอย่างเริ่ดสุดก็คือ กุหลาบแดง
เราสองคนเดินเล่น เดินเที่ยวในห้างนี้นั่นแหละ ไทยไดมารู ตอนนั้นรู้สึกห้างเขาใกล้จะปิดกิจการ ดู ๆ เอาจากสถานการณ์ น่ะค่ะ หนังสือเราเลือกหาได้แล้ว ตั้งแต่คบกันมาก็มีสิ่งนี้ การเลือกหาซื้อหนังสือ ขนหนังสือ แย่งกันอ่านหนังสือฯ
มันดูเหมือนเป็น กิจกรรมธรรมดาสำหรับเรามาก เราไม่เคย หรือไม่ค่อยดูอย่างอื่นในห้างเลย เพราะราคาแพงเกินฐานะของเราทั้งคู่
จู่ ๆ เดิน ๆ อยู่ และใกล้ ๆ เวลาที่เราจะแยกย้ายกันกลับบ้าน
ดิฉันคิดอะไรขึ้นมาในใจก็ไม่รู้ นานจนจำเนื้อหารายละเอียดไม่ได้ทั้งหมด
จำได้แต่ว่า อารมณ์เด็กบวกอารมณ์โมแรนติค เข้าสิง
อยากได้ดอกกุหลาบเหมือนคนอื่น ๆ ที่เดินผ่านหน้าเราไปมา
คิดย้อนหลังแล้วคงเข้าข่าย จิตวิทยามวลชน
ไม่ยอมขึ้นรถเมล์กลับเสียที
หนักเข้า เขา..คุณพ่อขายาวเนี่ยแหละ ต้องหันมาถามตรง ๆ ว่า “จะเอาอะไร”
เราเขิน บวกน้อยใจว่า ต้องให้บอกด้วยหรือ
จึงชี้ไปที่ดอกไม้ ดอกกุหลาบสีแดงดอกเบ้อเริ่มข้างป้ายรถเมล์ เป็นดอกไม้พลาสติค ซึ่งมันไม่ใช่ดอกที่เราอยากได้ แต่ชี้เพื่อเป็นสัญญลักษณ์ให้ดูเป็นตัวอย่างเท่านั้นว่า
นี่คือสิ่งที่ต้องการ
การกลับเป็นว่า เขารีบซื้อเจ้าดอกกุหลาบสีแดงสด แต่เป็นดอกพลาสติค
ใหญ่เบ้อเริ่มนั้น ข้าง ๆ ป้ายรถเมล์ และก็ยื่นใส่มือเราพร้อมกับเสียงดุ ๆ ห้วน ๆ ว่า “เอ้า”
เรา งอน เฮ้อ คุณจ๋าคุณ ซื้อดอกไม้วาเลนไทน์ให้แบบนี้น่ะหรือ
น้ำตาเจ้ากรรมรื้น ๆ ขึ้นมา
เขา งง
สักพักคงคิดขึ้นมาได้
จึงหยิบกระดาษฉีกออกจากสมุดโน้ตงานเล่มเล็ก ๆ ที่ติดกระเป๋าตลอด
เขาจบทำงานแล้วในตอนนั้น
ได้กระดาษแล้วก็คว้าปากกาหมึกซึมสีดำขึ้นมาเขียนกำกับ
"กุหลาบแดงสำหรับเด็กดื้อ"
ดิฉันยิ้มออก
ขำ ความโมแรนติคของคนอุปนิสัย “ตรงไปตรงมา” อย่าง
เขา
โอโห โรแมนติกน่าดู ขำๆๆ อยากได้บ้างครับคุณหมอ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
พี่หมอเล็ก
บันทึกและเรื่องราวน่ารัก ทำให้อดอมยิ้มไม่ได้ครับ ความรักนี่สวยงามจริงๆนะครับ
"กุหลาบแดงสำหรับเด็กดื้อ"
:)
น่ารักจังค่ะ ผู้ชายเป็นอย่างนี้ทุกคนหรือเปล่าคะ (อิอิ)
ขำ ๆ ค่ะ
ยุงขำ ๆ ชุม อิ อิ
ดอกไม้ไม่อยู่แล้ว ไม่งั้นจะยกให้อาจารย์ขจิต
หลักฐาน"กระดาษแผ่นเล็ก"ยังอยู่
ติดอยู่ที่ประตูหน้าห้องนอนของลูกซะเลย !!!
ความรักสวยงาม ค่ะ
ถ้าเรามองมันอย่างความเป็นจริง บ้าง
หลับตามอง บ้าง (อิ อิ) ใช่มั้ยเอ่ย
ล้อเล่นนะคะ จริง ๆ แล้วคงต้องยกคำพูดคุณเอกเองที่เคยแสดงความคิดเห็นว่า มองโลกแบบคิดบวก และมองโลกแบบที่มันเป็นจริง ขณะเดียวกันก็ทำความเข้าใจใน"ชีวิต" อย่างถ่องแท้
พี่เห็นด้วยค่ะ ;P
อ่านบันทึกน้องก่อนน่ะค่ะ พลังอมตะของครอบครัว
จึงจดจำเรื่องขำ ๆ นี้ขึ้นมาได้
ฝากกระซิบว่า พี่ก็เป็น fammed ด้วยคนหนึ่งค่ะ ;P
แหม เรื่องนี้ หวานจริงๆนะคะ
พี่ก็มีเรื่องแบบนี้เหมือนกัน ยังจำได้อยู่ค่ะ
ป๊าบบบบ ตบยุงได้หนึ่งตัว แต่อยากเป็นเด็กดื้อมั่งอ่ะพี่ 555
ผู้ชายเป็นอย่างนี้ทุกคนหรือเปล่าคะ (อิอิ)
ไม่แน่ใจนะคะ แต่คนที่บ้านเป็นอย่างนี้มาตลอด
ต้องขอดอกกุหลาบ..ทุกปี ปีไหนลืมขอ ก็..อด
สิ่งที่(ทั้งแม่และลูก)ไม่ได้ขอ แต่ได้ ไม่เลือกวาระสำคัญคือ หนังสือ และนาฬิกา ค่ะ
(แอบสอนเราไงคะ)
เล่าสู่กันฟังบ้างสิคะ อยากฟังเรื่องหวาน ๆ (จริง ๆ)
ไม่ใช่ขำ ๆ อิ อิ
ทำงานสนุก ลุกนั่งสบาย สมบูรณ์ครบถ้วน แล้วรีบกลับมาโกทูโน นะคะ คิดถึงอยู่ค่ะ
พี่คะ เรื่องหวาน ๆ คิดถึงก็มีความสุข(ปนตลก)
อยากอ่านเรื่องที่พี่ศศิ"หวาน ๆ"บ้างจังค่ะ
ปล่อยเรื่องหวาน ๆ บวกภาพสวย ๆ ฝีมือคุณพี่มาโชว์ บ้าง
มีคนตั้งตารอแน่ ๆ ค่ะ
น้องซาน น่ะ เป็นผู้ใหญ่ดื้อ (สมเหตุสมผล)อยู่แล้ว !!!
...ป้าบ..เสียงน้องซาน..ทำอะไรหรือเปล่านั่น..อิ อิ
สวัสดีตอนเช้าค่ะคุณหมอ
ขอบคุณสำหรับบันทึกเรื่องราวน่ารัก ทำให้อดอมยิ้มไม่ได้เชียวค่ะ เรื่องราวโรแมนติก"ความรัก" นี่สวยงามจริงๆเลยนะค่ะ^_^
เรื่องมันน้าน นาน มามากแล้ว ยกให้เป็นเครดิตของคุณดาวลูกไก่(บันทึก-พลังอมตะของครอบครัว)ค่ะ ที่ทำให้เราคิดถึงขึ้นมาได้
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณหมอ
เหมือนนวนิยายยอดฮิตในสมัยวัยรุ่นเลย เรื่อง นิยายรักนักศึกษา เขาก็คงจะเขียนมาจากเรื่องจริงแต่เรื่อง "กุหลาบแดงสำหรับเด็กดื้อ" นี้ สุดแสนจะโรแมนติก (สำหรับสาวเจ้า) และแสนจะตรงเหมือนทื่อๆ (สำหรับชายหนุ่ม) สนุกและขำกว่านิยายตั้งเยอะแยะ อิอิอิ
สนุกจนหายน้อยใจ หายงอน และหายจากระบบ "จิตวิทยามวลชน"
อาศัยเล่าให้ลูกฟังเพื่อขำ ๆ
ยังดีใจค่ะที่แผ่นกระดาษชิ้นเล็ก ๆ ที่ลูกเก็บมาถาม ได้เป็นอนุสรณ์และได้ใช้เขียนเล่าสู่กันสนุก ๆ
และใช้สอนลูก ด้วยค่ะ
สงสัยว่าคุณพ่อขายาวตอนนั้น คงโรมันกะติกลึกๆ แบบวัยรุ่นผช. ... น่ารักจังเลยค่ะ
อ่านเรื่องนี้แล้ว นึกถึงเพื่อนสนิท เค้าบอกว่าวาเลนไทน์แรก หนุ่มคนรักให้ ดอกบัว ค่ะ ;)
ชอบเรื่องราวความรักของพี่หมอกะคุณพ่อขายาวจัง คงมีอีกหลายเรื่องโรแมนติกแน่ๆ
ไว้จะรอติดตาม ไปเรี่อยๆ นะคะ ๕ ๕ สนุกกว่า คุณพ่อขายาว นิยายอีก ขอบคุณค่ะ ;)
น่ารัก..สุด สุด เลย ครับ คุณหมอภูสุภา