จดหมายฉบับนี้ ถูกตั้งต้นด้วยคุณธาริน ณ ริเวอร์ บีช นครพนม เนื่องจากการนั่งรอบกองไฟ ชมแสงจันทร์ ณ ลานหิน ภูลังกา เกิดอารมณ์ศิลปินอยากต่อกลอนสดกัน แต่อารมณ์นั้น เราไปกันได้ไม่สุด อิอิ
ณ วันนี้ลมหนาวพัดผ่าน อารมณ์เหงาก็ผ่านเข้ามา ก็เลยหยิบกอนบทเก่า ที่ตั้งต้นไว้ที่ภูลังกามาเขียนต่อให้จบ จนได้.... อิอิ ดีใจจัง ทำสำเร็จแล้ว ส่วนจะไพเราะแค่ใหนนั้น พิจารณาเอาเองนะคะ
บรรยากาศโดยรวมทั้งการเดินทาง การพักรายทาง แล้วจะมาเล่าเพิ่มเติมนะคะ
อยากไปเที่ยวจังเลยค่ะ
สวัสดีปีใหม่นะจ๊ะกาเหว่า...ไม่เห็นหน้ากันนานแล้วเน๊าะ
เอาภาพมาดูอีก ไม่เอามาให้ดู แช่งให้ .... อิอิๆๆสวัสดีปีใหม่ครับ.....
บรรยากาศดี
ชอบๆๆๆ
สวัสดีค่ะ ทุกท่านเลย
ขออนุญาติตอบทุกท่าน ณที่นี้เลยนะคะ
หากมีโอกาสแวะผ่านมาทางนครพนม แวะเที่ยวภูลังกานะคะ ยังบริสุทธิ์อยู่มากๆ ไม่มีสิ่งแปลกปลอมใดๆ ที่ทำให้ความเป็นธรรมชาติเสียไปเลย แต่คนที่ชอบสบาลก็จะรู้สึกลำบากบ้าง แต่นาเที่ยวมากๆ เลยค่ะ
แล้วจะเอาภาพที่ถ่ายไว้ ไปรีไซส์ มาลงให้ชมกันนะคะ
แวะมาชมความสวยงามนะคะ
วันหนึ่งคงได้ไปชมธรรมชาติภูลังกาบ้าง
ไปมาเหมือนกันค่ะ เมื่อ 01/01/2553 ขอบอกว่าสวยและสงบมาก วันที่ไปนั้น ตอนที่ยงคืน พอดิบ พอดี มีพระ 1 องค์ แล้วก็ อุบาสก อุบาสิกา นุ่งขาวห่มขาว อีกประมาณ 30 คน ขึ้นมาสวดมนต์ เราเลยได้ร่วมสวดด้วย นับว่าเป็นบุญของเราจริง ๆ เลย