ความจริงของชีวิต
ดูกร แม้ความเด็กจะเป็นช่วงเพลาที่หอมหวาน แต่มินานก็คลาคลายลงไป ด้วยเหตุอันใดฤามิใช่ธรรมชาติ ที่มาพิฆาตเอาความงามแห่งเยาวัยพังทลาย ก็กลับกลาย หมุนเปลี่ยนเป็นความแก่ชราแลโรคาก็มาพาลเบียนเบียดเรา ด้วยความเขลาเหตุอันนี้ จึงบังเกิดมีอวิชชาในจิต ความระนึกคิดจึงปรวนแปร ละลืมกระแสความจริงว่าทุกข์สิ่ง ย่อมเป็นไปตามวัฏฏะแห่งกฎธรรมชาติ แม้หากคนจะบังอาจแหกกฎ แต่กำหนดที่แท้จริงแล้ว ยากที่คนจะคลาดแคล้วไปได้ คงมีเพียงพระจอมไตรโลกนาถบรมราชสมภารเจ้าที่พาหมู่เหล่า เวไนยสัตว์เข้าสู่นฤพาน อันสุขเกษมศานติภพเลอลบกว่าแผ่นพื้นใดใด แต่ก็หาได้มีใครสนใจ อย่างยิ่งยวดแม้มีผู้บ่มบวชเจริญพรต ก็ใช่ว่าจะละลดปลดตัณหาอันพันผูกลงได้บ้าง กลับทวี ความบรรลัยก์ในธรรมพรต บ้างก็กำหนดคุณวิเศษด้วยอุปทาน บ้างก็พบสุขเกษมศานต์ด้วยเหล่าสานุศิษย์น้อมนำและแห่แหน อยุธยามีขาดแคลนคนดี พุทธศาสนาก็มีอยู่บ้าง ผู้ถึงสุขบ่ร้าง ดับทุกข์บ่เหลือค้าง เข้าสู่นิรพาน ธานี ๚๛
ความเห็น (17)
แวะมาอ่านและทักทายค่ะ
ความจริงของชีวิต
มีอะไรๆที่ต้องสัมผัส เรียนรู้มากมาย
มีความสุข ในทุกๆวัน นะคะ
แวะมาอ่านร่ายครับ นานๆจะมีคนเขียนสักที
สุขสันต์วันปีใหม่นะครับ
สวัสดีปีใหม่ 2552 ค่ะ
ขอบพระคุณครับคุณ@..สายธาร..@ คุณไพโรจน์ คงเกิด คุณครูตาล คุณpa_daeng [มณีแดง คนสวย แซ่เฮ] ที่แวะมาทักทายกันนะครับ ศกใหม่นี้ขออำนาจคุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์ คุณบิดามารดา คุณครูอาจารย์ ดลบันดาลให้ทุกท่านประสบพบแต่ความสุขนะครับ
เคยอ่านแต่ร่ายในหนังสือกฏหมายโบราณ และนิราศนรินทร์
เพิ่งได้มาอ่านร่ายที่แต่งในสมัยปัจจุบันที่นี่เอง
"นิพานัง ปรมัง..." ครับผม
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับคุณpaleeyon
ที่จริงคนไทยใช้ร่ายเกือยทุกลมหายใจแต่เราไม่สังเกตเองเท่านั้น โดยเฉพาะร่ายยาวซึ่งในแต่ละวรรคไม่จำกัดจำนวนคำ ขอแต่ส่งสัมผัสระหว่างวรรคเป็นพอ ดังนั้นถ้าเราสังเกตเวลาคนพูดจะเห็นว่ามีสัมผัสเข้าหลักร่ายยาวนะครับ สุขสันต์วันเปลี่ยนศกครับ
แวะมาอ่านและตั้งใจอ่านตั้งหลายรอบนะคะ..ดีจังเลยคะ.อยากอ่านอีกจังเลย
ขอบคุณนะคะทีม่ร่ายมาให้อ่าน
ขอบคุณครับคุณ add มีคนชอบร่ายขึ้นมาอีกคนแล้ว ขอบคุณนะครับที่แวะเข้ามาเยี่ยมกันขอให้มีความสุขในวันเปลี่ยนศกนะครับ
เช่นกันค่ะ ชอบร่าย ไม่เคยศึกษา ทางนี้
รบกวนเขียนผังให้บ้างสิคะ จะได้หัดเรียน เขียนบ้างค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณครับคุณครูปู~natadee t'ซู๊ด คุณภูสุภา
ร่ายยาวนั้น จะประกอบด้วยกี่วรรคก็ได้ วรรคละกี่คำก็ได้ แต่ต้องมีคำสัมผัสระหว่างวรรคซึ่งจะวางสัมผัสตรงไหนก็ได้ โบราณท่านไม่เขียนแผนผังครับก็เลยจนปัญญาจริง ๆ
เท่าที่อ่านดู รู้สึกว่าไม่ยากเย็นเข็ญใจ เขียนสั้น-ยาวเพียงไหน ขึ้นอยู่กับใจท่านเขียน พากเพียรจึงลองหัด ไม่ถนัดชัดเจน หากบิดบิดเบี่ยงเบน รบกวนเปนหน้าที่ท่านเจ้าบ้าน ช่วยเสริมเติมแต่ง ตัดต่อมิให้ขัดถ้อยขวางความ ทำตามท่านนิยาม จรดจารเรียนรู้...
*บังคับใช้คำ สันสกฤต บาลี อะไรหรือเปล่าคะ
ขอบคุณค่ะ
เรียนคุณภูสุภาครับ
ร่ายยาวไม่บังคับใช้ศัพท์ใด ๆ ทั้งสิ้นครับ ตามแต่ใจต้องการครับ เท่าที่อ่านดูก็รู้เลยว่าเริ่มเขียนได้แล้ว และใกล้เขียนเป็นแล้วครับ ลองอ่านดูนะครับรู้สึกวรรคท้าย ๆ ไม่มีการส่งสัมผันการเลย ร่ายยาวสำคัญที่สัมผัสครับต้องสอดร้อยกันไปดุจลำน้ำที่ไหลทอดกันเสมอ แต่ถ้าเป็นร่ายสุภาพค่อยบังคับวรรคละ 5 คำ เวลาจบต้องจบด้วยโคลง 2 สุภาพหรือ บาทที่ 3-4 ของโคลงสี่สุภาพ ร่ายยาวจึงเขียนง่ายกว่าเยอะเลยครับ เวลาเขียนไดอารีลองเขียนให้มีสัมผัสต่อเนื่องดูนะครับจะได้อรรถรสไปอีกแบบดีครับ
เท่าที่อ่านดู รู้สึกว่าไม่ยากเย็นเข็ญใจ เขียนให้สั้น-ยาวเพียงไหน ขึ้นอยู่กับใจท่านเขียน พากเพียรจึ่งลองหัด แม้นไม่ถนัดชัดเจน หากบิดบิดเบี่ยงเบน รบกวนเปนหน้าที่ท่านเจ้าบ้าน ช่วยสานช่วยเสริมเติมแต่ง แบ่งความรู้แลตัดต่อมิให้ขัดถ้อยขวางความ ทำตามท่านนิยาม พยายามจรดจารเรียนรู้...
พอได้แล้วยังคะ
สุดยอดแล้วครับ
ฝาก ระทึก ให้อ่าน เขียนไว้น้านนานแล้วค่ะ ตั้งใจให้มีจังหวะจะโคน โดยไม่รู้ว่าจะโดนใจใครบ้าง ผู้สร้างแลเขียนย่อมชอบ ขอบคุณล่วงหน้า คาดเอาเองว่า..น่าจะกดตามไปอ่าน..(สนุก ๆ น่ะค่ะ)
ชอบ ระทึก เพราะเขียนด้วยความสนุก รวดเร็ว แต่ตอนสองไปใส่ไว้ในอนุทิน ยังหาไม่เจอเลยค่ะ