จากประสบการณ์จะพบว่าการที่เราเคยทำงานร่วมกันเคยร่วมกันแก้ปัญหาคล้าย ๆ กัน เคยมีสุขทุกข์ร่วมกันจะเป็นกลุ่มก้อนที่มีความยั่งยืน จะเรียกพบเมื่อไรก็เต็มใจมาพบได้ทุกขณะ แต่เราพลาดโอกาสที่จะนำประโยชน์กับการที่จะมาพบมาใช้ให้เกิดประโยชน์ หรือบางครั้งพบกันแล้วไม่มีอะไรเป็นแก่นสาระที่นำมาทำให้เกิดประโยชน์ในการพัฒนางานอย่างต่อเนื่อง โดยสรุปสาเหตุสำคัญคือ
1. ขาดความต่อเนื่องไม่จัดเวลามาพบกันอย่างต่อเนื่องหรือไม่มีเวทีมาเจอกัน
2. เมื่อพบแล้วการบันทึกหรือจนสิ่งที่เราพูดคุยสรุปเอาไปใช้อย่างเป็นทางการน้อยมาก
จึงทำให้ได้เกิดชุมชนไม่เข้มแข็งต่อไปนี้กลุ่มที่มีอยู่แล้วหรือจะเกิดน่าจะนำวิธีการต่อไปนี้ไปทดลองใช้ 1.หาคุณอำนวยที่มีใจที่จะพัฒนางานให้เป็นที่รวมศรัทธากลุ่ม(ภาระน่าที่ของคุณอำนวย ท่านนพ.วิจารณ์ พานิช เขียนในบล๊อคหลายตอน) 2. คุณกิจ มาร่วมกันกำหนดเป้าหมายที่ชัดเจน 3 คุณลิขิตต้องขาดไม่ได้จริง ควรเขียนสรุปในบล๊อกเพื่อให้ผู้เกี่ยวข้องได้อ่านแล้วสามารถเพิ่มเติมได้
เคล็ดลับที่ได้ค้นพบนี้มาจากการได้ร่วมได้ไปเปลี่ยนเรียนรู้จากสถาบันอื่น ๆ (UKM เรื่องชุมชนแนวปฏิบัติวันที่ 7-8 เม.ย.2549) และประสบการณ์ตรงก่อนไปประชุม
จรัสศรี KKU
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย MS Charatsri Chutachindaket ใน บุคลากรสายสนับสนุน มหาวิทยาลัยขอนแก่น
เห็นด้วยกับข้อที่ 1 ค่ะ อย่างเช่น งานพัสดุเป็นงานที่ต้องตื่นตัวอยู่เสมอไม่ว่าจะเป็นการตอบสนอง(การจัดหา)ให้ทันต่อความต้องการของผู้ใช้ การทำงานต้องปฏิบัติตามระเบียบอย่างเคร่งครัด บางครั้งการพบปะพูดคุยขาดความต่อเนื่องจริงๆ ค่ะ (เพราะไม่มีเวลาให้กันและกัน) ทาง ม.นเรศวร ใช้วิธี MSN (ไม่ใช่ SMS นะคะเพราะต้องเสียเงิน) เป็น KM แบบไม่เป็นทางการอย่างหนึ่ง พัสดุส่วนกลางจะเป็นจุดเชื่อมโยงของเจ้าหน้าที่พัสดุคณะต่างๆ หากมีระเบียบ หนังสือเวียน หรือแจ้งข่าวด่วน เราจะแจ้งกันโดยวิธีนี้ แต่ทั้งนี้ทุกคนต้องมีจรรยาบรรณในการใช้นะคะ เพราะหากใช้ในการดูหนังฟังเพลงหรือคุยเล่นระหว่างการทำงาน วิธีนี้จะทำให้เกิดโทษได้เช่นกัน