บนเส้นทางที่ไม่มีคำว่า "แน่นอน" และ "ยั่งยืน"
แม้ว่าจะผ่านร้อน ผ่านหนาวมายังไม่ถึงครึ่งร้อยขวบปี..ก็ยังพอซึมซับเก็บเกี่ยวประสบการณ์ต่างๆ ที่ได้ประสบ พบพานมา พอที่จะได้เอามาเป็นเรื่องเล่า เพื่อเตือนให้แก่คนรุ่นต่อไป ได้คิด และพิจารณา อย่างน้อยก็ยังดีกว่า ให้มัน "ตาย" ไปกับกาลเวลา ที่ไม่มีค่าใดๆให้ก่อเกิด...
และต้องขอขอบคุณที่แห่งนี้จริงๆ "go toknow" เพราะถ้าไม่มีที่แห่งนี้...ที่ที่เราจะมาแลกเปลี่ยนประสบการณ์ ความรู้ เรื่องราวดีๆ ได้อย่างมีสาระ....
เคยคิดไหมว่า...การที่เราต้องเกิดมา แล้วต้องตั้งหน้าตั้งตา เรียน เพื่อให้ได้ปริญญา เพื่อให้ได้งานที่ดีๆ มั่นคง และมีครอบครัว คนรักที่สมบูรณ์ เหล่านั้น มันเกิดมาจากแรงผลักดัน หรือความต้องการจากไหน...
แน่นอน ว่านั่น คือ "ความอยาก" ที่เป็นขั้นๆ มนุษย์ สามัญชน คนเดินดินทั้งหลาย มักมีความอยากที่ไม่มีที่สิ้นสุด..เป็นสัจธรรม..โดยแท้
- เมื่อเล็กๆ ก็ต้องการจะโตเป็นผู้ใหญ่
- เมื่อโตขึ้นก็อยากเรียนให้สูงๆ
- อยากได้งานดีๆ มั่นคง
- อยากมีตำแหน่งใหญ่โต ยิ่งๆขึ้นไป
- อยากมีเงินทอง เพื่อสนองความอยาก เช่น อยากทานนู่นทานนี่ อยากมีรถสวยๆ มีบ้านหลังงามๆ มีแล้วก็อยากเปลี่ยน ฯลฯ ไม่เคยจบ
- อยากมีแฟนหน้าตาดี นิสัยดี
- อยากมีแฟนที่รักเรามากๆ
- อยากให้พ่อแม่ ได้มีหน้ามีตา และสุขสบาย
- อยากไปเที่ยวที่ไกลๆ ที่ยังไม่เคยไป
- อยากมีชื่อเสียง
- อยากให้มีคนรู้จัก มีสังคมมากมาย
- อยาก..อยาก...อยาก.............
- ......
- เราเคยทานข้าวอิ่ม แล้ว ยังรู้สึกว่า อืม..น่าจะมีขนม หรือผลไม้มาแก้เลี่ยน ไหม?
- ถ้าเคย นั่นล่ะค่ะ...คุณกำลังอยู่ในวังวนของความอยาก...
- คุณเคยไปเดินห้างสรรพสินค้า แล้วไม่ได้คิดว่าจะซื้อของ แค่ไปเดินเล่นๆ แก้เซ็ง แต่ดันได้เสื้อตัวใหม่มาโดยเผอิญไปเจอเขาลดราคาพอดี เลยซื้อมาเพราะคิดว่าถูก ..ทั้งๆที่มีเสื้อผ้าอยู้เต็มตู้ และอีกหลายกล่องที่เก็บพับไว้ เพราะไม่มีที่เก็บหรือเปล่า...
- ถ้าใช่.....นั่นล่ะ ใช่เลย คุณก็คนเดินดินธรรมดาที่ยังอยากๆๆๆๆๆ ไม่สิ้นสุด
ไม่แปลกหรรอกค่ะที่คุณเป็นแบบนั้น
เพราะคนในโลกนี้ อีกหลายล้านคนทั่วโลก... ก็เป็นแบบคุณ..
เพียงแต่ว่า....หากคุณ รู้ตัว และ"ระงับ" หรือ "ลด" ความอยากในน้อยลงกว่าเดิม ได้...คุณจะโชคดีกว่าคนอื่น...ตรงที่ว่า คุณไม่ได้เป็น "ทาสของความอยาก" อีกต่อไป
ความเห็น (14)
ขออภัยผิดพลาดตั้งใจจะส่งภาพเดียว ขอบพระคุณมากครับ
แวะมาทักทายค่ะ
เศรษฐกิจพอเพียง ใช่ไหมครับ :)
สวัสดีคะพี่มะนาวหวาน
มาทักทายตอนจะบ่ายค่ะ
กำลังอยากกินข้าวอ่าค่ะ
แต่ยุ่งๆ ขอกินไวไว นะคะ อิอิ
สวัสดีค่ะน้องมะนาวหวาน
มาส่งความสุข
มายืนยัน... หากคุณ รู้ตัว และ"ระงับ" หรือ "ลด" ความอยากในน้อยลงกว่าเดิม ได้...คุณจะโชคดีกว่าคนอื่น...ตรงที่ว่า คุณไม่ได้เป็น "ทาสของความอยาก" อีกต่อไป
คารวะทั่นกร ตอนบ่ายๆค่ะ...ขอบคุณสำหรับรูปภาพส่งเสริมการใช้ชีวิต เรียนรู้อย่างพอเพียงค่ะ
สวัสดีเช่นกันค่ะ
เศรษฐกิจพอเพียง และเพียงพอในสิ่งอื่นด้วยก็ยิ่งดีค่ะ
สวัสดียามบ่ายจ้า...
แหม่ะ...ไปทานส้มตำกะข้าวเหนียวกานดีก่าป่ะ..อิอิ (ของโปรด)
สวัสดีค่ะ...ดีใจด้วยค่ะ...คุณพี่เป็นคนโชคดีที่สุดแล้วล่ะค่ะ..
อนุโมทนาด้วยนะคะ
สวัสดีครับ
พอเพียง พออยู่ พอกิน พอใจ
แปะๆๆ(เสียงปรบมือชื่นชมน่ะค่ะ) ...เยี่ยมจริงๆค่ะ
บันทึกนี้เต็มไปด้วยกำลังใจนะคะ พี่พอทำได้ด้วยค่ะ ไปเดินเล่นในห้างสรรพสินค้าเฉยๆ จนลดลงๆ และไม่ไปบ่อยถ้าไม่มีความจำเป็นค่ะ ที่สำคัญตัดขาดบัตรเครดิตได้ด้วยค่ะ (ดีจัง)
ขอบคุณ...คุณพี่ดาวลูกไก่เจ้าค่ะ
ดีใจจัง...มีคนเลิกเป็นทาส"ความอยาก" อีกคนแย้วววว
สวัสดีค่ะ คุณพี่ทหารอากาศขนาดยักษ์
Merry chrismas ด้วยเช่นกันค่าาา..