55.เรื่องที่ไม่อยากบันทึกแต่ต้องบันทึก(ยังไม่เสร็จค่ะ)

บันทึกนี้ เกี่ยวโยงกับบันทึกเรื่องโครงการหนึ่งโรงพัก หนึ่งวัด หนึ่งโรงเรียน สานสามัคคี ทำความดีปลูกต้นไม้ เพื่อพ่อ และแม่ของแผ่นดินไปปลูกป่า....ที่ศาลพันท้ายนรสิงห์ ใกล้หลักประหาร

ซึ่งความตั้งใจเดิมจะเขียนต่อด้วย ข้อเท็จจริง ของศาลพันท้ายนรสิงห์ที่ชาวบ้านเขาเชื่อ แต่ก็ยังเก็บข้อมูลได้ไม่จุใจ

แต่วันนี้ ขอนำบ้างสิ่งที่ไม่อยากเขียนเลยมาเขียน เพื่อจะบอกว่า ไม่อยากให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย   

 

                            เมื่อวันศุกร์ที่ ๑๒ ธันวาคม ๒๕๕๑ เวลา ๑๐ . ๕๐ น.  มีนักเรียนคนหนึ่งมาขอพบ เธอ อายุประมาณ ๑๔ ขวบ ก็เธอกำลังเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๒ โรงเรียนพันท้ายนรสิงห์วิทยา

 

เธอเข้ามาสวัสดีขณะที่ฉันกำลังสอนภาษาอังกฤษนักเรียน ป.๖ ฉันขอให้เธอรอ เพราะ ฉันกำลังสอนค้างอยู่ เมื่อฉันจบการสอน เดินมาหาเธอ และบอกให้เธอเข้ามานั่งรอก่อน

คำถามแรกเธอเป็นฝ่ายถามฉันว่า จำหนูได้ไหมคะ หนูมาตามหาอาจารย์ ๒ ครั้งแล้ว หลังจากหนูออกจากโรงพยาบาล และตาของหนู ได้ทำพิธีสู้ขวัญให้หนู็ ฉันหูผึ่งเลย โอ้ที่มหาชัยมีพิธีสู่ขวัญด้วย ฉํนกำลังอยากเห็นจริงๆ

เธอถามฉันซ้ำว่า อาจารย์จำหนูได้ไหมคะ   เด็กที่อาจารย์ช่วย ตอนไปปลูกป่าที่ศาลพันท้ายฯ

ฉันอึ้ง.... เหตุการณ์นั้นฉันยังจำได้ แต่หน้าตาเด็กในเหตุการณ์ ไม่ใช่อย่างนี้ 

วันนั้น เด็กในอ้อมกอดของฉันหน้าซีด ตัวขาว เปียกปอนไปทั้งตัว เธอจมน้ำ เพราะเธอว่ายน้ำไม่เป็น......ได้ยินเสียงตะโกน เด็กจมน้ำ ดังขึ้นทางฝ่ายมัธยม ที่ไม่มีครูควบคุมดูแลสักคนเดียว  

แวะตรงนี้สักครู่นะคะ

( ฉันเองกำลังจะลงมือปลูกต้นโกงกางต้นที่ลงที่ริมฝั่ง ส่วนกองหน้าที่ว่ายน้ำเก่งๆ ลงไปปลูกในน้ำ  แม้อากาศจะเย็น แต่เด็กๆ ก็สนุกสนานที่ได้ปลูกป่าชายเสน ในน้ำซึ่งลึกประมาณ 75 เซ็นติเมตร   บริเวณฃายฝั่ง ในบ่อขนาดใหญ่ซึ่งเตรียมไว่สำหรับการขยายพื้นที่ป่า

ลูกๆของฉันเป็นเด็กพิ้นที่ทั้งนั้น คุ้นเคย กับน้ำ เป็นอย่างดี ลักษณะของสภาพพื้นบ่อ ตามชายฝั่งทะเล หรือที่น้ำทะเลท่วมถึงและขังไว้  ที่เป็นดินเลน ยุบ เวลาก้าวลงไปจะจมลงไปอีกประมาณ มิดข้อเท้า หรือมากกว่านั้น ถ้าดินนิ่มมาก

โดยธรรมฃาติ ตามแหล่งน้ำจะมีปลาหมอเทศ มาอาศัยอยู่ มากกว่าปลานิล และปลาอื่นๆ และปลาหมอเทศตัวผู้จะเป็นผู้ขุดดินเลนให้เป็นหลุม  ๆ  เพื่อให้ตัวเมียได้วางไข่ โดยใช้ปากของมันคาบดินออกไปทิ้งนอกบริเวณที่มันต้องการจะสร้างอาณาจักร ความกว้างของหลุมก็ประมาณ 2 คืบ หลุมลึกประมาณ  มิดคาคุ่ม เมื่อย่ำลงไป  เท่าที่เห็นปลาหมอเทศ กับปลานิล จะทำหลุม แล้วมันจะเฝ้าแอ่งนอน เพื่อให้ตัวเมียมาวางไข่

  เมื่อตัวเมีย วางไข่ เรียบร้อยแล้ว ตัวผู้จะทำหน้าที่ ปล่อยเชื้อ ให้ไข่เป็นตัว  ส่วนตัวเมืยก็วนเวียน เฝ้าไข่ กับตัวผู้ เมื่อไข่เติบโต ก่อนฝักเป็นตัว ปลาตัวเมียก็จะเข้ามาทำหน้าที่ดูแลแทนตัวผู้ เพื่อให้ตัวผู้ออกไปหาอาหาร  จนไขฝักเป็นตัว แล้วมันก็จากไป  ปลาตัวผู้จะอมลูกไว้ในปาก รอจนลูกแข็งแรง ก็จะจากไป)

ย้อนมาหาเหตุที่เด็กจมน้ำ

ฉันวางงานทันที และควบคุมสติ พร้อมกับวิ่งมาที่เกิดเหตุ เด็กๆ กำลังชุลมุน เด็กมัธยม  บางคนไม่สนใจว่าเกิดอะไรขี้น ยังคงเล่นน้ำสนุกสนาน หลังจากปลูกป่าเสร็จแล้ว ฉันไดยินเสียงฃาวบ้านคนหนึ่งเรียกฉัน ทางนี้ค่ะ ครูต้อย เด็กอยู่นี่ค่ะ

  แล้วก็ยืนงงทำอะไรไม่ถูก คนที่คิดจะช่วยเพื่อนคนที่ว่ายน้ำไม่เป็นก็แทบตาย เพราะเพื่อนพยายามถีบเธอเพื่อจะต่อตัวให้พ้นน้ำให้ตัวเองรอดจากการจมน้ำ แต่โขคดีเธอได้สติดำน้ำหนี แล้ก็ฃุลมุนมาก เพราะเพื่อนๆพากันลากขึ้นมา ทุกคนงงงวยกับเหคุการณ์ กระทันหันเช่นนี้ แบบทุลักทุเล ฉันวิ่งเข้าไปจับตัวเธอ กอดไว้ ใหหัวสูงขึ้น เธอสำลักน้ำออกมา ฉันเปียกบริเวณหน้าอก แต่ก็กอดเธอไว้ เธอสวมชุดเนตรนารี ฉันจำเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่ได้ดี ขณะที่เธอเหมือนจะไม่ได้สติ  ในระหร่างนั้นไม่มีอะไรดีไปกว่า ตรวจสอบร่างกายดูบาดแผล ตรวจ จับจีพจร ลมหายใจยังอยู่  และที่สำคัญทำให้ร่างกายของเธออบอุ่นให้ได้  ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอ  ระหว่างรอรถนำเธอส่งโรงพยาบาลสมุทรสาคร

ภาพที่ฉันกอดเธอไว้แนบอกผุดขึ้นมา  ภาพที่ฉันถอดแจ๊คเก็ตออกแล้วสวมให้เธอ พร้อมปากก็ทำงานขอให้ใครก็ได้  สละเสื้อออกมาห่อหุ้มเธอไว้ ให้เธออบอุ่น เธอไม่รู้สึกคัว อีกครั้ง  ภาพที่ฉันอุ้มเธออย่างทุลักทุเล และปากก็ร้องถามว่าใครจะกอดเธอไปส่งโรงพยาบาลได้ ในขณะที่ฉันเองก็พะว้า พะวังกับเจ้าตัวเล็กของฉัน  ยังอยู่กันครบไหม  ๕๐ ชีวิต  ......นับเร็ว  สมองสั่งการ ฃ่วยเรียกเด็ก เก็บเด็กก่อน   ...เฮ้ยโล่งอก ...... อยู่ครบ  เจ้าตัวน้อยๆ ของฉันนี้ทำตัวได้ น่ารักมาก เวลามีเหตุการณ์ระทึก จะพากันวิ่งหน้าตื่นมาอยู่ใกล้ทุกที  และฉันก็เห็นเด็กผู้หญิง สาม สี่คน ก้าวเดินออกมา พร้อมพูดว่าหนูเป็นเพื่อนค่ะ หนูจะไปเอง 

ฉันรู้สึกละอายใจมากที่ไม่อาจนำพาเธอให้ถึงมือหมอได้   เพราะเด็กๆ ตัวกระเปี๊ยก อีก ๕๐ ชีวิตที่ต้องการกำลังใจ และความคุ้มครองจากฉัน  โชคดี ที่รถตู้ของตำรวจมารับ มีผู้หญิง ฉันจำไม่ได้ แต่ดูการกุลีกุจอช่วยเหลือ และการติดตามของเพื่อนของเธอแล้วฉันก็เบาใจ

วันนี้เธอมาหาฉัน  มาขอบคุณฉัน เรื่องที่ฉันลืมไปแล้ว เพราะมีเหตุให้ต้องลืม แล้วฉันจะเล่าใหม่

เธอมีสิ่งนี้มาให้ฉันค่ะ มันแทนคำขอบคุณของเธอที่ฉันยินดีรับเป็นอย่างยิ่งค่ะ วันจันทร์ เธอบอกว่า จะมาหาฉันอีก แล้วฉันจะขออนุญาตเธอนำรูปของเธอมาลงให้รู้จักในความน่ารักของเธอค่ะ (ยีงลงรูปไม่ได้ค่ะ)

วันนี้เป็นวันจันทร์ที่ 15 ธันวาคม 51 เธอมาพบฉันอีก จึงขอถ่ายรูปมาให้ฃม และเก็บไว่เป็นที่ ระลึกและเธอมาพบฃ่วงพักกลางวัน ฉันจึงขอเป็นเจ้าภาพเลี้ยงรับขวัญเธอ ที่ร้านอาหารหน้าโรงเรียน  และขอตัวกลับไปเรียนหนังสือต่อที่โรงเรียน ฉันอวยพรเธอ และแนะนำให้เธอรีบเรียนว่ายน้ำโดยเร็ว

เธอเพิ่งย้ายมาจากจังหวัดหนึ่งของภาคอีสาน มาอยู่กับพ่อแม่ เธอไม่เคยลงน้ำ

และเป็นน้ำที่เย็นเจี๊ยบ ในยามหนาว

หลังจากเหตุการณ์วันเกิดเหคุ ฉันพาเด็กๆไปร่วมกิจกรรมแข่งจันกีฬานักเรียน

ฉันเจอครูที่พาเด็กไป ปลูกป่า แต่กลับก่อนเด็ก และไม่ได้มาอยู่ดูแลเด็ก ฉันรู้สึกรังเกียจ จังเลย ผักชีที่ไม่มีวันเติบโต

แรกที่เจออาจารย์ท่านนี้ฉันยิ้มทักทาย และดีใจที่จะได้ถามข่าวคราวของเด็ก ฉันจึง ถามเขาว่า เด็กเป็นอย่างไรบ้างค่ะ

เขามองหน้าฉัน และย้อนถามฉันว่าเด็กคนไหน  ฉันตอบเขาว่า เด็กที่จมน้ำเมื่อวานนี้  เขาหันขวับมา และพูดเครียดๆว่า เด็กผม ไม่เป็นอะไ ไม่มีใครเป็นอะไร  แค่เป็นตะคิว กํกลับบ้านแล้ว ไม่มีอะไร ผมอยู่กับเด็กคลอดเวลา ไม่เห็นมีใครเป็นอะไรนี่  อาจารย์อย่าไปพูดว่าเด็กผมเป็นอะไรนะ  เพราะผมก็อยู่ในที่เกิดเหตุ  ฉันนึกในใจ ไอ้บ้าเอ๋ย  บ้าจนกู่ไม่กลับ 

ฉันงง ผู้ปกครองที่ช่วยตะโกน และโทรศัพท์ หารถนำเด็กส่งโรงพยาบาลก็ยืนอยู้ข้างๆฉัน  เรามองหน้ากัน ฉันอายแทนอาจารย์ ท่านนี้มาก  ขอบอก หน้าไม่อายจริงๆ ฉันเพียงต้องการรับรู้ว่าเด็กที่ฉันช่วยเมื่อวานเป็นอย่างไร ด้วยความเป็นห่วง

อย่างนี้เข้าตำราจึน  ไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตา   นี่แหละเป็นเหตุผลที่ฉันไม่อยากบันทึก  มันเสียชาติครู อย่างนั้นจริงๆ  น่าอายที่แม่พิมพ์ พ่อพิมพ์ มีคนปรฃะเภทนี้อยู่ แล้วอนาคตของชาติจะเป็นเช่นไร หรือต้องไม่ซื่อ ไม่รับผิดชอบ  ทำงานเอาหน้า เพื่อลูกศิษย์จะด้เอาแบบอย่าง   

   

     อย่าเลยพี่น้องทุกวันนี้ เราก็อายฟ้าดินเต็มประดาแล้ว ที่ไม่อาจผลิตคนดีได้ 100% ตามที่หวัง  ฉันอโหสิให้ ที่กลับใจมาบันทึกเพราะ หลายคนบอกการบันทึกเป็นสิ่งที่ดี มันสามารถต่อยอด การคิด แก้ปัญหาได้  จริงหรือกรณีอย่างนี้  กรณีที่ฉันไม่อยากเจอเลย  ..

****ยังไม่สามารถลงรูปให้ดูได้ เพราะคอมของฉันยังรบกับไวรัสอยู่ ****

[add]

???รออ่านนะคะ

[ประกาย~natachoei ที่~natadee]

สวัสดีคะครูพี่ต้อย

เนื้อเรื่องหายไปไหนคะ อ่านได้บรรทัดเดียว

[หนุ่ม กร]

สวัสดีครับอาจารย์ ไม่ทราบว่าเครื่องคอม ผมขัดข้องหรือเปล่า ครับ

[Col.boonyarit]

สวัสดีครับ แวะมาเพิ่มเติมความรู้ครับ ขอให้มีความสุขนะครับ

[ดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี]

ใจเย็นๆ กับ Notebook สำรองใช้นะคะ สงสารครูต้อยจัง ไวรัสตัวไหนกันนะรังแกครูต้อยได้ลงคอ

[หยั่งราก ฝากใบ]

พี่ต้อยคะ

เครื่องของพี่ต้อยโดนไวรัส จึงเป็นหวัด...เหมือนน้องเลยค่ะ  (^___^)

แม้บันทึกยังไม่เสร็จก็มีแฟนมาตรึมแล้ว....

การเดิน เป็นทั้งการผ่อนคลาย ผ่อนพัก ตระหนักรู้และได้ออกกำลังกายไปพร้อม ๆ กันค่ะ  น้องจึงชอบ การเดิน มาก

ส่งภาพดอกหญ้าที่ชอบมาให้พี่ต้อยชม จะได้สบายใจค่ะ

[♥< lovefull >♥]

[น้ำฝน]

สมัครเป็นน้องพี่ต้อยด้วยคนนะคะอ่านเรื่องของพี่แล้วชอบมากค่ะอยากไปร่วมกิจกรรมด้วยจัง

[คนพลัดถิ่น~ต้นตอ-natachoei(หน้าตาเฉย)]

• 
• สวัสดีครับ พี่ครูต้อย สบายดีไหมครับ
• รักษาสุขภาพด้วยนะครับ
• ไวรัสตัวไหนครับมารังแก เดี๋ยวผมเคลียร์ให้ครับ แหะๆ

[sukunya su hom]

อ่านแล้วรู้สึก....บอกไม่ถูกแต่เห็นด้วยว่าเสียชาติครูจริงๆ ครูไม่ดีๆ ตอนนี้มีเยอะ จิตวิญญาณของความเป็นครูถูกลบเลือนลงไปทุกๆ วัน คนมักจะมามีอาชีพเป็นครู ไม่ใช่ครูมืออาชีพเหมือนคุณครูของเราในสมัยก่อนแล้วนะคะ...สงสารอนาคตของประเทศไทยจัง

[ครูโย่ง]

• sukunya su hom ทุกอาชีพล้วนมีคนดีและไม่มี
• อาชีพครูก็เหมือนกันครับ
• ดีบ้างไม่ดีบ้างแต่ผมเชื่ออย่างหนึ่ง ว่า
• ครูดีต้องเยอะกว่าครูไม่ดี
• เช่นเดียวกับคนดีเยอะกว่าคนไม่มี

[ครูโย่ง]

• sukunya su hom ทุกอาชีพล้วนมีคนดีและไม่มี
• อาชีพครูก็เหมือนกันครับ
• ดีบ้างไม่ดีบ้างแต่ผมเชื่ออย่างหนึ่ง ว่า
• ครูดีต้องเยอะกว่าครูไม่ดี
• เช่นเดียวกับคนดีเยอะกว่าคนไม่มี ดี

[นายประจักษ์ ปานอินทร์]

[หมอเจ๊ คนสวย แซ่เฮ]

• พี่แวะมาเยี่ยมค่ะน้องครูต้อย
• ในความเป็นคนไม่ดีที่ครูเห็น
• พี่ว่าเขานั้นกำลังเสียใจ
• เสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
• หากแต่เขาไร้ซึ่งความกล้า
• ที่จะเผชิญกับข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้น
• เขาจึงลงโทษตัวเองด้วยความเสียใจ
• การไม่ให้อภัยกับตัวเขาเอง
• ทำให้เขาโกหกออกมาให้ได้ยิน
• ความจริงคนเยี่ยงนี้
• น่าสงสารกว่าเด็กที่เกิดเรื่องราวนะค่ะ
• เด็กนะปลอดภัยในชีวิตแล้ว
• จิตใจก็ได้รับการบำบัดแล้ว
• แต่ครูนี่ซิยังป่วยใจ
• และในที่สุดก็จะป่วยกาย
• ใครหนอจะช่วยเขาได้
• ทำให้เขาเข้าใจตัวเอง
• ว่าการเสียใจอย่างที่แสดงออกมา
• มิใช่สิ่งที่ตัวเองต้องการหรอก
• ใช้เมตตา คือ เข้าใจเขา
• กรุณา คือ รับรู้ว่าเขาเสียใจ
• มุทิตา คือ ปล่อยให้เขาดูแลตัวเอง
• อุเบกขา คือ เข้าใจว่าเขาเท่านั้นที่จะแก้ไขตัวเองได้
• ครูต้อยก็จะอโหสิให้เขาได้
• ทำให้ใจครูไร้ความอคติ
• และมีความปิติที่มีคนเป็นกระจกเงาให้เห็นสิ่งใดควรทำไม่ทำ
• มิดีกว่าหรือครู
• จิตจะได้ประภัสสร
• ไร้เมฆหมอกมาทำให้หมอง

 

[ศน.อ้วน]

อรุณสวัสดิ์ค่ะ..ครูต้อย

• คิดถึงค่ะ..จึงมาเยี่ยม
• เรื่องราวของครูต้อย..ไม่อยากให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยจริงๆค่ะ
• เป็นแรงใจให้คนทำดีค่ะ..คนเป็นครู

 

[liverbird]

• สวัสดีครับคุณครู
• มาอวยพรปีใหม่ให้คุณครูครับ

 

[ยูมิ]

มาชม ทักทาย แบบสบาย ๆ

[♥< lovefull >♥]

• สวัสดีค่ะ
• แวะมาทักทายค่ะ
• ปีใหม่ไปพักผ่อนที่ไหนคะ
• เอารูปมาให้ชมบ้างนะคะ
• lovefull ขึ้นเหนือค่ะ ไปชมสายหมอก สายลมเย็น ๆ ค่ะ
• ขอให้มีความสุขนะคะ

[ครูปู~natadee t'ซู๊ด]

• ขอบคุณค่ะ พี่ครูต้อยขา
• ว่าแต่ ได้ยินข่าวแว่ว ๆ มาด้วยหล่ะค่ะ
• ว่ามีคนโชคดีรับปีใหม่
• อิอิ
• ยินดีด้วยค่ะพี่
• ขอให้พี่ครูต้อยและครอบครัว มีความสุข สำเร็จ และสมหวังเสมอ ๆ เลยนะคะ
• (^_^)

[คิม นพวรรณ]

• มาเป็นกำลังใจค่ะ
• ได้อ่านความคิดเห็นของเพื่อน ๆ ประกอบ
• ได้ข้อคิดที่ดี  รู้สึกดี
• รออ่านต่อไปค่ะ

[krutoiting]

  ขอบคุณศฯ.คนเก่งค่ะ 

            เนื้อเรื่องมาล่า เพราะคอมมปห.ค่ะ อิอิ

                 คอมหายป่วยแล้วใช่ไหม เป็นที่ พี่เอง อย่าเพิ่งงงค่

 ขอบคุณค่ะ งานราชการ ตลอด 24 ชั่วโมง  เพราะหลับยังเอาไปฝัน  ฝันว่า จะทำไงดี การปลูกป่าครั้งต่อไปจะไม่เกิดปัญหา 55+

 

[krutoiting]

  ได้ตามไปตอบที่บันทึกแล้ว  ขอบคุณค่ะ

  ขอบคุณค่ะน้องคนไม่มีราก  ดอกหย็เป็นไม้ที่คนมักมองข้าม แต่พี่ชอบค่ะ กลีบที่บอบยบาง รูปทรงที่แปลกตา และที่สำคัญ ดอกหญ้าบอกให้เรารู้อะไรหลายอย่าง  มันสอนให้เราก้มหน้าเมื่อเผชิญกับความดี สอนให้เดรายอมรับ และรู้จักนบนอบ แต่มันก็หยิ่งที่จะเป็นดอกไม้แม้เพียงประดับป่า ประดับดง

[krutoiting]

 มีภาพน่ารักๆ มาฝากเสมอ  อยากบอกว่าพี่ไม่ถนัดเลยค่ะ แต่ชอบนะคะ  มันเป็นสื่อให้คิดได้ดีทีเดียว ขอบคุณค่ะ

[KitTyjump]

แวะมาบอกว่าคิดถึงๆๆๆค่ะ

[krutoiting]

 มาเลยน้องฝน เห็นท่าแล้วคงจะสนุกแน่ เพียงส่งใจมางี๊พี่ก็หัวใจพองโต ตุ๊บตั๊บ  แล้วน้องเอ้ย

[krutoiting]

น้องพลัดถิ่น กลางวัน วันนี้ พี่ได้อ่านบทความเรื่องPROUT ที่คนไม่มีรากนำเสนอ เข้าท่าดี ลองไปเยี่ยมดูนะคะ

ตอบช้าไม่ว่ากันนะ  เพราะ ต้องการให้ผูที่เข้ามาเม้นท์ มีอิสระทางความคิดก่อน ขอบคุณค่ะ

การ์ตูนนี้ แทนตัวรึปล่าว  เตรียมพร้อมจะพลัดถิ่นอีกแล้วใช่ใหม  น้องพี่

[krutoiting]

  ขอบคุณ

พี่เพียงเสียความรู้สึกดีๆ และนึกไม่ถึงว่าโลกของพี่มีตุ๊กแกมาอยู่ด้วย อิอิ 

[krutoiting]

   น้องโย่ง ปลูกต้นไม้ ท่าทางทะมัดทะแมง ดีจังเลย  ต้นไม้เต็นโรงเรียนแน่  ใช่ซิครูดีมากมาย จะไปสนใจทำไมครูไม่ดีน๊ะ อิอิ

[krutoiting]

 

เรียนท่านผอ. ประจักษ์

-สวัสดีปีใหม่ ขอให้สุขภาพแข็งแรง สุขใจ สบายกายทุกคืนวัน ลูกหลานเต็มบ้านเต็มเมือง ค่ะ

-หมู่นี้เห็นท่านhotline ครูต้อยดีใจมาก แสดงว่าท่านแข็งแรงดีแล้ว-ขอบคุณค่ะ

[krutoiting]

ขอบคุณพี่หมอเจ๊มากค่ะ  เข้ามาอ่าน แล้วได้คิด เกิดสงสารเขา

วันนั้นที่เข้ามาอ่านก็ยังไม่ได้ขอบคุณ  ถือโอกาสวันนี้เลยนะคะ

มันก็เป็นอุทาหรณ์ให้ผู้รับผิดชอบต้องดูแลเด็กให้ดีและเข้มงวดมาก หากพลาดไปหมายถึง 1 ชีวิต ที่จากไปก่อนเวลาอันควร และไม่มีวันได้คืนมา

[krutoiting]

  ขอบคุณค่ะ ศน.อ้วน

ติดตามเป็นกำลังใจเสมอๆอย่างนี้ นี่เอง การพัฒนาการศึกษาจึงก้าวไกล คุณครูชื่นชมกันเกรียวกราว อีกไม่นาน เด็กๆก็ต้อง NT ONET  ท่านคงเหนื่อยกับการทำงานเพื่อให้ทะลุเป้า  ครูต้อยขอเป็นกำลังใจนะคะ

[krutoiting]

 ขอบคุณคำอวยพรค่ะ  ขอให้มีความสุขยิ่งทวีคูณ นะคะ  นอนหลับให้เห็นเงินหมื่นๆ พอตื่นก็ให้เห็นเงินแสนๆล้าน .. สุขภาพสมบรูณ์ แข็งแรง ให้พรั่งพรูดั่งดาวน้อยใหย๋ที่ส่งมาให้นะคะ

[krutoiting]

  ตามอ. ไปศึกษษประวัติศาสตร์เอเชียเรียบร้อยแล้วค่ะ

  น้องแอร์ พี่ยังไม่มีโปรแกรม แต่วันพ่อได้ไปมาหลายจังหวัด ยังคิดถึง แม่สะเรียง ปาย เชียงใหม่ คิดถึงภูเรือ คิดถึงเชียงแสน และคิดถึงจังหวัดตาก  ไม่หาย  แต่ที่ลำปางหนาวมากค่ะ ดูโน๊ต อุดม หรือเปล่า ลำปางหนาวมากค่ะ อิอิ  เช่นกันค่ะ

[krutoiting]

  น้องปูมาดไม่เบา แปลว่าไม่หนัก  อิอิ ตัวเล็ก แต่น่ารัก ขอบคุณค่ะ 

 น้องคิม ภูเรือนะสวยมากเลย  มาแหย่ให้พี่ต้อยต้องหาโอกาสไปให้ได้ ชอบมากความหนาว

ยามลมหนาวพัดโบกโบย....คิดถึงเพลงของหม่อมนะ

  พี่เคยฝัน ว่าจะใช้จักรยานเป็นเพื่อนเดินทาง แต่กว่าฝันจะเป็นจริง สังขารก็บอกลาไปก่อน  ขอบคุณนะคะ  ภาพเหล่านี้ มีประโยชน์กับการจัดกิจกรรมการเรียนการสอนให้เด็กสนุก และเป็นการเรียนรู้อย่างมีชีวิต ชีวา  แต่พี่ด้อยความสามาร ก็ขอตามเก็บจากบล็อกเอาไปใช้ประโยชน์ในการพัฒนาการเรียน การสอน ทั้งครู และเด็กนะคะ ขอบคุณค่ะ

[krutoiting]

อยากบอกว่าชอบมากค่ะ  คันนี้ไม่ต้องออกแรงอิอิ