" สิ่งที่สอนคนเราไม่ได้ก็คือ...สามัญสำนึก "

อ่านแล้วรู้สึกดี

ก็เลยติดไม้ติดมือมาฝาก

อย่าคิดมาก..แต่คิดให้ลึก

"หลายคนอาจลืมไป"

เราอาจลืมไปว่า...
เพราะดวงอาทิตย์ที่อยู่อีกฟากของท้องฟ้า
จึงฉายทาบให้แสงจันทร์ในคืนนี้สุกใส

เราอาจลืมนึกไป...
ว่าอดีตแห่งคืนวันของต้นไม้สูงใหญ่
ก็เป็นเพียงเมล็ดพันธุ์น้อยๆ กระจ้อยร่อยเท่านั้น

เราอาจลืมไปแล้วเช่นกัน...
สองมือของพ่อที่หยาบกร้าน
เคยประคองจนสองขาเราก้าวเดินได้

และเราอาจหลงลืมไป...
แผลเป็นที่หัวเข่าข้างซ้าย
คือครูคนสุดท้าย...
ที่สอนให้เราขี่จักรยานปล่อยมือ...

บางคุณค่า... มีคุณค่าที่สายตามองเห็น...
บางความจริง... ซ่อนอีกความจริงในสิ่งที่เป็น...
ไม่ได้หลบเร้น...
เพียงแต่เราอาจลืมที่จะมองเห็น... เท่านั้น

แล้วพบกันใหม่จ้า

เขียนใน GotoKnow โดย กัสจัง..
ใน หลากหลายประสบการณ์กับงานและคน

คำสำคัญ (Tags): #ศบอ.เมืองประจวบคีรีขันธ์.เตร็ดเตร่

หมายเลขบันทึก: 222156เขียนเมื่อ 11 พฤศจิกายน 2008 11:57 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 03:18 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (8)

chetnil

เขียนเมื่อ 11 พฤศจิกายน 2008 12:06 น. ()

ขอบคุณอย่างยิ่งเลยครับกับสิ่งดีๆและกับความปราถนาดีที่มีให้กับทุกคน อยางไรก็อย่าลืมทำให้ตัวเองมีกำลังใจที่ดีด้วย นะครับ

บุรุษนิรนาม

เขียนเมื่อ 11 พฤศจิกายน 2008 20:43 น. ()

ไม่ลืมกัน ดีที่สุด

มีความสุขวันลอยกระทงนะครับ

(เพลงลอยกระทง)

November full moon shine loy kratong loy kratong
And the water's high in local river and the klong
loy loy kratong loy loy kratong
loy kratong is here and everybody's full of cheers
We're together at the Klong each on with each krathong
as we push away we pray we woul see a better day