เมื่อวานนี้ (30 ตุลาคม 2551) คนที่บ้านครูวรางค์ภรณ์ไปประชุมมา กลับมาถึงบ้านเวลาประมาณ 15 นาฬิกา หอบหนังสือและสิ่งของต่าง ๆ มาเต็มไม้เต็มมือไปหมด เมื่อวางของได้ก็ยื่นถุงใส่สิ่งของสิ่งหนึ่งมาให้ ครูวรางค์ภรณ์ เมื่อเปิดถุงออกพบรูปร่างหน้าตาเป็นแบบนี้ค่ะ
ทุกคนในบ้านสงสัยว่าคืออะไร พอดีครูวรางค์ภรณ์นึกไปถึงข้าวเกรียบที่น้องอ๋อยกับหลานแอมแปร์เคยส่งไปให้น้องครูโย่ง ก็เลยบอกคนที่บ้านว่าข้าวเกรียบแน่เลย ว่าแล้วก็เอาไปทอด จนเหลือง ฟู กรอบ น่ารับประทานมาก รูปร่างจึงออกมาเป็นเช่นนี้
ทุกคนแย่งกันหยิบขึ้นชิมคนละชิ้นสองชิ้น และแล้ว...ข้าวเกรียบหนึ่งจานก็หายวับไปกับตา รสชาติเป็นข้าวเกรียบปลา อร่อยมาก ถึงมากที่สุด ไม่เชื่อถามคุณแม่ของครูวรางค์ภรณ์ได้ค่ะ ...ยืนยันด้วยภาพค่ะ..
และนี่คือมิตรภาพแสนอบอุ่นที่ผู้บริหารโรงเรียนและคณะครูโรงเรียนบ้านบูดี ตำบลแหลมโพธิ์ อำเภอยะหริ่ง จังหวัดปัตตานี ส่งมอบมาให้ผู้บริหารและคณะครูโรงเรียนวัดบางพึ่ง อำเภอบ้านหมี่ จังหวัดลพบุรี ด้วยสายใยแห่งความผูกพันระหว่างโรงเรียนพี่กับโรงเรียนน้อง
คนที่นำข้าวเกรียบมาให้ครูวรางค์ภรณ์ทอด บอกว่าทางโรงเรียนบ้านบูดีเคยมาศึกษาดูงานที่โรงเรียนวัดบางพึ่ง อำเภอบ้านหมี่ จังหวัดลพบุรี เมื่อวันที่ 28 มกราคม 2551 และวันนี้ทางโรงเรียนวัดบางพึ่งก็ได้รับของฝากจากแดนไกลเป็นข้าวเกรียบปลาแสนอร่อยดังกล่าว เป็นจำนวน 1 ลังใหญ่ เกือบ 20 กิโลกรัม ในฐานะผู้บริหารโรงเรียน คนที่บ้านครูวรางค์ภรณ์จึงให้ครูวรางค์ภรณ์จัดการจัดสรรปันส่วนให้ครูทุกคนในโรงเรียนรวมทั้งลูกจ้างประจำด้วย คนละ 1 ถุง เท่า ๆ กัน ....
ขอขอบคุณด้วยหัวใจ และสายใยความผูกพันธ์
พันธะจะสานฝัน ร่วมฝ่าฟันสู่จุดหมาย
มุ่งมั่นทำหน้าที่ เพื่อนน้องพี่สุขใจกาย
พบปะโปรดทักทาย มิใช่ใคร...พี่น้องกัน
ด้วยความขอบคุณและระลึกถึงพี่น้องชาวบ้านบูดีอยู่เสมอ ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายโปรดจงได้คุ้มครองอภิบาลพี่น้องชาวบ้านบูดีและชาวไทยทุกคน ให้ได้พบสิ่งที่เป็นความสุขที่แท้จริง โดยไม่ต้องมีการแบ่งแยกใด ๆ ทั้งสิ้น เพราะเราทุกคนคือคนไทย........