โหยยยยยยยยยยยยย ไม่ทัน เลยค่ะ อิอิ
แหม เหมือนนิยายรักเลยน๊ะพี่ อิอิ
อ้าว หน้าตาเศร้าส่ะแล้วเหรอค่ะ
ไหนว่าหน้าตาเฉยไง
เอากำลังใจจากใยมดไปให้ค่ะ
เรื่องนี้หวานปนเศร้า เคล้าน้ำตา คนพลัดถิ่นเหมาะเป็นผู้กินกับจริงๆ
แล้วเมื่อไหร่จะมีต่อล่ะค่ะ ทิ้งไปหลายวันเลย ช่วงนี้ไม่มีมุขอะไรมากำกับหนังเลยเหรอค่ะ
เค้าว่าแมวยังมีเก้าชีวิตเลย
คนพลัดถิ่น หน้าตาเฉยส่ะอย่าง
จะหน้าตาเศร้าไปทำไมค่ะ
สู้ๆยิ้มๆๆๆๆค่ะ
แหมๆๆๆๆๆ พี่เรา ขึ้นเรื่องซะ....โรแมนติดจัง อิอิ...พี่เอ๊ะ ที่โรงเรียนเปิดเทอมหรือยังค่ะ คิดถึงๆๆๆ อ่อ ลืมไปว่าจะแต่งบล็อก ...เดี๋ยวพี่ตามไปดูเลยฝือมือห่วยขนาดไหน อิอิ...ขอบคุณค่ะ
- สวัสดีค่ะ คุณน้องตนพลัดถิ่น (หน้าตาเฉย )
- อ่านแล้ว รู้สึกถึงความรู้สึกดีๆ ของคนเขียนจดหมาย
- ขอให้หายงอนกันเร็วๆ นะจ๊ะ
ลืมไปค่ะ เข้ามาบันทึกคนพลัดถิ่น
มีเพลงไพเราะฟังสบาย ๆ มากเลย
เข้าไปหาโค้ตเพลงจากเวปไหนค่ะ
วันนี้ไม่มีงานเข้าเลย
เจอน้อง ญ.ปุ้ย เลยได้วิธีทำเพลงในบล้อค
แต่หาเพลงได้น้อยจังเลยค่ะ
ตอบด้วยน่ะค่ะ
แล้วพี่สาวฝากถามมาว่า ตกแต่งหน้าบล้อคยังไงค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ประทับใจตรงนี้ครับ
สิ่งใดเกิดขึ้นแล้ว สิ่งนั้นดีเสมอ
ขอบคุณครับ
+ อ๊ะ..น้องเอ๊ะ...
+ พี่อ๋อยมาส่งข่าวก่อนนะจ๊ะ....
+ เอ๊ะ..ไปส่งกำลังใจให้พยาบาล รพ.หนองจิกกันเถอะ...ตามมาที่นี่นะจ๊ะ..
อิจฉาคนมีฟามร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
น้อยใจ มาไม่ทันชาวบ้าน ชอบอ่าน เพลินมากค่ะ ขอเอาไปทำหนังสักเรื่อง อิอิ
โดยส่วนตัวชอบเพลงนี้อยู่แล้ว
ก็เลยลองอ่านเนื้อหาจดหมายน้อยดู
ยาวเหมือนกัน..
ถ้าคุณเป็นพระเอกเหมือนเพลง
ก็ต้องอดทน..อย่างอนกันนานเดี๋ยวจะเสียใจ
ขอให้รักของคุณกับเธอเป็นรักแท้ตลอดไป
เจริญพรโยมคนพลัดถิ่น
เพราะมันเป็นเช่นนั้นเองโยม
เจริญพร
ซึ่งใจมากคะ ที่เก็บความรักที่มีเก็บไว้รอคอยวันที่เธอเก็บมา
ทำให้คิดถึงรักสมัยวัยรุ่นมาก ๆ
สวัสดี มิตรรัก G2K ทุกๆท่านคะ คิดถึงทุกคน จะตามไปเยี่ยมทีละคน ตาแฉะแน่เลย มาอ่านบล็อคนคนพลัดถิ่น ไม่ได้ฟังเพลงด้วย อ่านวิเคราะห์บทความลูกเดี่ยว ว่าแปลว่าอะไร
เธอของผม ไม่ใช่คนใจแคบหรอกครับ..แค่เธอหวังว่า คนแบบผมจะทำได้ ในสิ่งที่เธอเคยทำให้...แค่สักเสี้ยวหนึ่งก็ยังดี..วันนี้ผมทำ..เพื่อเป็นกำลังใจให้กับเธอ
คนเราเมื่อมีความรักในอดีตที่แสนหวาน แสนระทึกใจ กว่าจะได้รัก กว่าจะเข้าใจ งอนกันไปงอนกันมา เพราะเวลาให้กันไม่ตรงกัน คนเราเมื่อรักกันก็อยากเห็นหน้ากันทุกวัน ไม่มีโอกาสได้พบกันเหมือนวัยเรียนหนังสือ ไปเรียนหนังสือยังได้เห็นหน้ากันทุกวัน แต่เดี๋ยวนี้กลับไม่เหมือนเดิม เพราะต่างคนก็ต้องตั้งใจทำมาหากิน สร้างหลักฐาน สร้างความมั่นคงให้ชีวิต เพราะช่วงนี้เป็นเวลาเตรียมพร้อมที่จะก้าวให้ไปถึงจดหมาย ก้ไม่ใช่เพื่อใคร ก็เพื่อเธอ เธอหาเข้าใจไม่ และซักวันเธอจะรู้ความจำเป็น และในที่สุดเธอก็มาถึงวันจำเป็นนั้นจนได้ แล้วเธอถึงรู้ว่า มันเป็นอย่างนี้เอง ความจำเป็นที่ต้องห่างไกลกัน และเธอคงจะเข้าใจคนชอบซึ้ง และให้อภัยกัน คนชอบซึ้งบางครั้งก็เหงา ก็เพราะด้วยความห่างไกล มีเพียงอินเทอร์เน็ทเท่านั้น เพื่อบรรยายหาเธอคนเดียว แต่ก็อดที่จะบรรยายลงในบล็อคให้คนอื่น อินไปด้วย
เดี๋ยวนี้มีฉายาคนหน้าตาเฉย หรือหน้าตาเชย กันแน่คะ
แปลไทยเป็นไทยอีกนะนี่ ถ้าแปลได้อย่างนี้ ซึ้งจริงๆ คนที่กำลังมีอารมณ์เหงาและความคิดถึงคนห่างไกล มีไหมหนอ คนซึ้งใจกับคนซึ้งใจ จะได้มาอ่านจดหมายน้อยนี่ ให้คนพลัดถิ่นได้หายเหงาบ้าง
มาที่นี่ที่ไร สุขใจทุกที เมื่อได้อ่านเรื่องราวของน้องชายวันนี้จึงตัดสินใจจะแบ่งปันเรื่องราวของคนพิเศษที่บ้านของผม ให้น้องรักได้ฟัง คนพิเศษของผม เธอรอผมมา 17 ปีแล้ว และเธอก็ยังตั้งใจรอผมต่อไป เธอรอผมอย่างไร สี่ปีแรกทีเราคบกัน(สมัยเรียนปริญญาตรี) เราเริ่มจากเพื่อน และค่อย ๆ พัฒนาความสัมพันธ์เป็นคนที่ห่วงใยกัน ผมจะเจอเธอเฉพาะในห้องเรียนเพราะเราเรียนวิชาเอกเดียวกัน เราทานเที่ยงพร้อมกัน และหลังจากเลิกเรียน ก็จะไปส่งเธอที่หอพักหรือห้องสมุด จะเจอเธออีกครั้งช่วงค่ำ เพื่อทานอาหารมื้อเย็นด้วยกัน (หลังจากเลิกเรียน เพราะมักจะไปขลุกตัวอยู่ที่อาคารกิจกรรมนักศึกษา เพื่อทำกิจกรรมนักศึกษาไปตามเรื่องตามราวของผม) หลายครั้งที่เธอต้องทานเมื่อเย็น เป็นมื้อค่ำหรือดึกเพราะรอผมที่ยังทำงานยังไม่เสร็จ ปีที่ 8 ที่เราศึกษาดูใจจึงตัดสินใจขอเธอแต่งงาน แต่เธอก็ต้องรอผมอีก เพราะวิถีชีวิตการทำงาน ผมทำงานที่กรุงเทพมหานคร เธอทำงานที่ ระโนด สงขลา ทุกเย็นวันศุกร์ผมจะขึ้นรถทัวร์จากสายใต้เพื่อกลับไปหาเธอ ที่ระโนด สงขลา ถึงตอนหัวรุ่งเช้าวันเสาร์ประมาณ 03.30 น หรือ 04.00 น แล้วแต่ความเร็วของรถ มีอยู่ครั้งหนึ่ง ผมเหนื่อยมากจากการทำงานตลอดวันเมื่อขึ้นรถก็หลับที่เลย จึงเลยบ้านไป 10 กว่ากิโลเมตร เธอต้องขับรถออกมารับผม ตอนนั้นเธอขับรถไม่ค่อยถนัด เพราะไม่ค่อยได้ขับ เธอขับมาช้า ๆ กว่าจะถึงจุดที่ผมรอเธออยู่ เธอบอกว่ามันมืด และเธอก็กลัวมากด้วย เธออย่าหลับลืมจนเลยบ้านอีกน่ะ เธอพูดเบา ๆ จากนั้นผมก็ไม่กล้าทำให้เธอน้ำตาครอเบ้าอีก ผมจะกลับไปทำงานที่กรุงเทพฯ ในวันอาทิตย์ตอนเย็นไป ถึงกรุงเทพฯ ตอนหัวรุ่ง อาบน้ำเสร็จผมก็ไปทำงานต่อเลย ผมใช้ชีวิตแบบนี้ 4 ปีเต็ม จึงตัดสินใจลาออกจากงาน มาทำงานที่บ้าน ปัจจุบันผมทำงานที่นครศรีธรรมราช ผมจะกลับไปหาเธอที่สงขลา ระโนด ในช่วงเย็นวันศุกร์ ผมอยู่กับเธอเฉพาะวันเสาร์-อาทิตย์ (ตลอดสัปดาห์จะพักบ้านพักที่นครศรีธรรมราช) และเช้าวันจันทร์ผมก็มาขับรถจากบ้าน ระโนด สงขลา เพื่อมาทำงานที่นครศรีธรรมราช ปัจจุบันจึงเป็นปีที่ 17ปีเต็ม ที่เธอต้องรอผม เธอบอกผมว่าเธอยินดีจะรอผมตลอดไป.... ระยะทางมิใช่เป็นเหตุให้ เราต้องห่างไกลกัน....
สวัสดีจ๊ะน้องชายที่น่ารัก
สวัสดีครับคุณคนพลัดถิ่น หน้าตาเฉย
บังหีมขอร่วมแก้งท์หน้าตาเฉยด้วย แต่เป็นเฉยเชยนะครับ(ยังเข้าไปแก้ไขข้อมูลส่วนตัวไม่ได้ครับ)
วางแผน จีบเธอ ให้เหมาะ (Planning)
ตามเลาะ มอบให้ จดหมาย (Doing)
ติดตาม ดูแล ไม่คลาย (Checking)
สุดท้าย ปรับปรุง ลองอีกครา (Action)
หมั่นโทรหาเขาด้วยนะจ๊ะ
สวัสดีคะ คุณคนผลัดถิ่น
เพลงเพราะจัง...
คนในโลกมีเป็นล้านล้านคน
คนสองคนพบกัน รักกัน ใช่เรื่องง่าย
แต่จะรักษาความสัมพันธ์ในยืนยาวนั้นยากกว่า
แต่ก็ไม่ยากเกินจะจัดการ...
มีความสุขกับความรักนะคะ
ขอบคุณมากคะ
---^.^---
อิอิ...รุสึกเหมือนกำลังอ่านนิยายรักเลยค่ะพี่ - - ทายว่า 'เธอ' คนนั้นของพี่เอ๊ะมีงานอดิเรกเป็นนักเขียนแหงๆ คุ้นๆ กะคำว่าห้องรับแขก เพราะปุ้ยก้อมีนะแต่ไม่มีคนเข้าไปเป็นแขกอ่ะ (ฮา)...ใช่ป่ะคะ
เปลี่ยนเพลงแล้วเพราะมากมาย - - ลาไปนอนค่ะ (ดึกอีกตามเคย)
แง่ววววว...ง่วง
ถ้าใครตอบคำถามได้ว่า รักคนคนหนึ่งเพราะอะไร
นั่นเป็นรักจากสมอง สมองมักมีเหตุผลมีคำตอบ
ในการที่ต้องรัก และอาจไม่ใช่รักแท้
เพราะรักแท้ เป็นรักที่ไม่มีคำตอบ
สู้ๆครับ พี่เขี้ยว
ทำงานเหนื่อยก็พักผ่อนบ้างนะครับ ลูกพี่ มีไปแซวพี่ขจิตอีกแน่ะ
โอกาสเกิดแว๊บหาย มีสูงครับ
ขอบคุณครับ
แวะมาทักทาย
และอ่านเรื่องราวเรื่องความรักค่ะ
ความรัก คือความงดงามของชีวิตค่ะ
มีแต่สิ่งดีๆนะคะ
คิดถึงน้องเอ๊ะ จัง
สวัสดียามเย็นครับ พี่เอกแวะมาทักทายครับ กินข้าวหรือยัง ...
น้องคนพลัดถิ่น ...รักเอย จริงหรือที่ว่าหวานหรือทรมานใจคน...ความรักร้อยเลห์กล รักเอย ลวงล่อใจคน จวบจนวันตาย..... รักนี่..มีสุขทุกข์ เคล้าไป ใครหยั่งถึงเจ้าได้ ...คงไม่ช้ำฤดี ...พี่ครูต้อยมอมให้ค่ะ หาฟังเอาเองนะคะ เพลงรักเอย..พี่เคยร้องมาก่อน แต่เดี๋ยวนี้ร้อง สุดกันเถอะเรา เศร้าไปทำไม อย่ามัวอาลัย....
........................ไม่อยากเม้มท์ ก็ต้องเม้นท์ เพราะห่วง
อิอิ
ขอบคุณครับ คุณพี่
เพลงเพราะๆทั้งนั้นเลย
ฟ้าครึ้มดำมืดมนจนขวัญหาย
ฝนโปรยสายพร้อมลูกเห็บยิ่งเหน็บหนาว
วิปริตดินฟ้าถึงคราคราว
เกิดเรื่องราวโลกแปรไม่แน่นอน
ฝนสั่งฟ้าไหลหลั่งสั่งลาแท้
ลมปรวนแปรพัดหวนชวนสังหรณ์
เสียงฝนหล่นบนหลังคาพาใจคลอน
จิตอาวรณ์โหยหารักลาไกล
มองฟ้าหม่นฉ่ำชื้นคืนฝนหนาว
เก็บเรื่องราวคำถามชวนหวามไหว
นิทานเรื่องเทพเจ้าแห่งดาวไกล
พรากคู่รักจากไกลในทางจร
สองฟากฝั่งฟ้าไกลให้รอถึง
วันนั้นจึงค่อยพบร่วมเคียงหมอน
สาวทอผ้าชายเลี้ยงแกะสุดอาวรณ์
หนึ่งปีย้อนพบกันวันเวียนมา
วันที่เจ็ดเดือนเจ็ดฝันรอรัก
ฟากฟ้าหนึ่งไกลนักเฝ้ารอหา
สะพานโค้งดาวเรียงเพียงเวลา
หนึ่งทิวาจากหนึ่งปีที่รอคอย
ในตำนานขานเล่าทางช้างเผือก
หนุ่มสาวเลือกจะรอไม่ท้อถอย
ด้วยรักแท้มั่นคงไม่เลื่อนลอย
ดาวใหญ่น้อยมารวมร่วมยินดี
คิดถึงเธอคนดีที่จำพราก
เวลาจากกันไกลไปต่างที่
เวลานั้นคิดถึงกันมั่นชีวี
มองสุดปลายฟ้าที่ลิบลับไกล
แต่วันนี้ฟ้าหม่นและทนหนาว
อกหมองร้าวมองฟ้าไม่สดใส
อธิษฐานถึงเธอผู้จากไป
สัญญาใจรักแท้แน่นิรันดร์..
ไม่รู้จะเพราะบ้างไหม กลอนนี้ของผม
สวัสดีค่ะ
สบายดีนะค่ะ
มาเยี่ยมค่ะ
ความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม
ซึ้ง
ตรึงจิต
คิดคำนึง
อยู่ไม่หาย
ถ้า....
ได้พบตัวเป็นๆ ของพี่แล้ว
อาจตกตะลึงก็ได้
คนอะไร...ไม่เหมือนกับที่เขียนเลย
หน้าตาดี๊ ดี......เรียบร้อย......
ไม่ค่อยพูด.....ขี้อาย.....เขิน.........
รูปชุดครุยของคนหน้าตาเฉยครับพี่น้อง
เฉยพอไหมเนี่ย อิอิ
+ อ๊ะ...น้องเอ๊ะ....
+ ซึ้งมากค่ะ....รื้อ ๆ ค้น จดหมายตัวเองดูบ้าง...โอ้โห...เน๊าะทุกรุ่นต้องมีเรื่องราวแบบนี้...น่ารักดีออก..
+ แบบว่านี่แหละรสชาติของชีวิต...แต่ตอนที่เจอจริง ๆ ที่ยังไม่ผ่านมาถึงวันนี้ดูช่างทรมานสิ้นดี....พอผ่านมาได้ก็สบาย ๆ สไตล์เราใช่ไหมคุณน้อง...
+ เป็นบันทึกที่ดูใส ๆ น่ารักค่ะ...อีกเสี้ยวหนึ่งของอารมณ์....
+ นี่...ต่อให้หน้าตาแบบไหน...อาการแบบนี้ก็เกิดขึ้นได้กับทุกหน้าตา...อิ อิ...
ขอบคุณค่ะสำหรับเพลง The distance....
เพราะนะ เนื้อหาโดนใจ คิดถึงคนจากไกลอยู่ล่ะสิคะเนี่ย....
เอ้า...ย้ำหน่อย....^_^....
......................
Its hard to remember
As long as youre away
When I find solace
Theres only one way.....
สวัสดียามใกล้ค่ำค่ะ
แวะมาทักทาย
สบายดีนะคะ
อย่างน้อย เราก็ยังมีใครไว้ให้รัก เด้อค่า ^__^
เข้ามาเยี่ยมอ่านซำ พอดีได้เห็นหน้าชัดๆ ของคนพลัดถิ่น ทั้งเฉย ทั้งเชย มาอ่านบทความอีก ขอให้เหมือนเดิมเร็วๆไวๆ นะคะ อย่างอน เรียกความสนใจนานนัก เขาบอกว่า คนที่งอนกันก็เพราะรัก เพราะคนที่ไม่รัก เขาไม่มางอมาง้อให้เสียเวลา เขาจะเกลียดและโกรธ และได้โอกาสที่จะได้ปลีกตัวออกห่าง ระวังกู่ไม่กลับ-และเขาบอกว่า ถ้างอนแล้ว ไปง้อเรื่อยๆ เธอจะได้ใจ แล้วเธอก็จะงอนตลอด ใครจะรับไหว แต่พี่ว่า งอนคนอยู่ไกล อยากไปง้อใช่ไหม ไปเถอะ ถ้ารัก จะงอนตลอดก็ยอมง้อตลอดเช่นกัน
รักตอนเรียนปริญญาตรีน่ะ เป็นรักที่ไม่มีรากแก้วน่ะ ล้มง่าย ยังมีคอยอยู่ข้างหน้าอีกเยอะ และธรรมชาติของคนเก่งน่ะ จะมีความสุขอยู่กับงาน เรื่องอื่นจึงเป็นรอง ไม่เป็นไรน่ะ ถ้าไม่ใช่ก็อย่าไปฝืน ไม่เป็นไร เดี๋ยวตอนเช้า ก็เสริฟปาท่องโก๋+กาแฟ ก็มีความสุขแล้ว..เนอะ