นิทานบ้านเฮา1
ตอนสายวันหยุดสุดสัปดาห์ แม่พาต้นว่านไปที่นาตาสะ แม่พาไปเก็บผักบุ้งในหนองน้ำ ซึ่งอยู่ที่นานั่นเอง และแม่ก็พาขุดกบ ขุดปู ขุดอยู่ประมาณ 10 รู ก็ได้กบมา 2 ตัว ได้ปูมา 10 ตัว แม่ก็พากลับบ้าน
ระหว่างทางกลับบ้านนั้นแม่ก็มาแวะที่ไร่ แม่ปลูกแตงไว้ ซึ่งเป็นแตงไทย ได้แตงอ่อน แม่ก็เก็บมาได้ 6 - 7 ลูก ต้นว่านนำใส่ถุง แล้วก็เดินต่อไประหว่างทางที่เดินแม่ก็พาแวะหาดูเห็ดข้าง ๆ ทางต้นว่านก็มองเห็นกลุ่มเห็ดขึ้น 2 ที่
บริเวณหนึ่งก็จะมีพื้นที่กว้างประมาณ 1 วา เอามีดเขี่ยดินดูก็เห็นเห็ดถอบขึ้นเป็นหย่อม ๆ อยู่ใต้ใบไม้ เศษไม้แห้ง ๆ ผุ ๆ แม่ก็เอามือกวาดดินออก และหยิบเฉพาะดอกเห็ดถอบใส่ใบตองควงซึ่งนำมาทำเป็นกระทง ซึ่งเด็ดเอาตรงบริเวณใกล้เคียงต้นควงจะเป็นไม้ยืนต้นใบใหญ่ ๆ เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 1 ฟุต ใบหนา ๆ มีก้านใบใหญ่ ๆ แข็งแรง ๆ นำมาทำเป็นกระทงแล้วนำเห็ดถอบที่เก็บมาจากดินใส่ไว้ในกระทง ใบตองควงได้เห็ดถอบ 2 กระทง
แม่ก็พาต้นว่านเดินข้ามทุ่งนาข้างบ้าน เรียกว่า นาทุ่งใหญ่ลัดเลาะมาตามคันนากลับถึงบ้านในเวลาเย็น ๆ พอดีได้เวลาทำกับข้าวมื้อเย็น หลังจากพักหายเหนื่อยสักครู่แม่ก็จะทำกับข้าว โดยนำเห็ดถอบต้มน้ำเกลือ รับประทานอร่อยดี
ความเห็น (14)
วิถีชีวิตไทย ๆ โบราณ มีความพอดี พอสุข และมีสุขพอดี
นิทานน่ารักดีค่ะ
ไม่เจอบรรยากาศแบบนี้นานมากแล้วค่ะ
สวัสดีครับคุณ อิน
วิถีไทยยังคงเป็นสีสันชนบทอยู่ ช่วยกันนำมาแลกเปลี่ยนกันครับ
สมัยที่คุณตาผมยังมีชีวิตอยู่ท่านจะเดินเก็บผักเสี่ยนมาดอง แล้วทานกับน้ำพริกแมงดา อร่อยมากๆ นับวันวิถีชีวิตทีสะอาดบริสุทธิ์แบบนี้จะหาอยากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ ขอบคุณที่นำสิ่งดีดีมาฝาก
ขอบคุณ
คุณ pa-daeng
คุณบังหีม
คุณนายประจักษ์ natadee
ยินดีนะคะ เรามาร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ วิถีไทย ๆ นับวัน ๆ สิ่งนี้จะถูกลืม ในที่สุดก็จะหายตายจาก ไทย เราไป ซึ่งก็น่าเสียดาย เสียใจ นะคะ
ผมไม่เคยสัมผัสวิถีแบบนี้เลยครับ เฮ้อ
ชีวิตชนบทเด็กสมัยนี้ไม่ค่อยได้สัมผัสเลยค่ะ ผู้ปกครองก็มีส่วนเพราะผู้ปกครองที่อยู่ตามชนบทส่วนใหญ่ไม่อยากให้ลูกมีชีวิตที่ลำบากเหมือนตัวเอง ก็จึงส่งเสริมให้ลูก ๆ เรียน ๆไม่ได้ถ่ายทอดวิถีชีวิตดั้งเดิมให้ลูก ๆ ซึ่งเป็นความคิดที่ผิด เด็กสมัยนี้จึงไม่ค่อยมีความอดทนอดกลั้นเหมือนเด็กสมัยก่อน การกินของเด็กสมัยนี้ก็เปลี่ยนไปอาหารพื้น ๆ ที่ปลอดภัยของบ้านเราไม่ค่อยจะกิน ขอบคุณนะคะสำหรับนิทาน จะนำไปให้นักเรียนได้ฝึกอ่านนะคะ
อิน/success
ขอบคุณนะคะ
ดีใจจัง ที่มีคนมาร่วมสืบสาน วิถีไทย ๆ
หวังลึก ๆ ว่า จะมีวันนั้น วันที่เราเก็บเห็ดถอบกับแม่เรา
เบ่งบานเต็มผืนดิน เป็นผืนดินแห่งความไร้สารเคมีอีกครั้ง
เรามาเรียนรู้ร่วมกันสรรค์สร้างความสุขนะคะ
ปรารถนาดีอย่างจริงใจค่ะ
แวะมาอ่านนิทานกับหลายๆท่านครับ
น่ารักดีครับ
สวัสดีครับ
อ่านแล้วประทับใจมากนะครับ..คิดถึงนาอิน..นายาง ฯลฯ
ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะ
รู้สึกดีจัง ..ขอบคุณนะคะ
อดทนนะคะ เดี๋ยวน้ำก็ลด
เห็ดถอบ ยังไม่ขึ้น
ขึ้นแต่เห็ดโคน
กินแล้ว..เหมาะสะซาด..