วันของเรา วันพยาบาล

ในวันนี้ที่เป็นวันพยาบาลแห่งชาติ ซึ่งกำหนดมาจากวันคล้ายวันพระราชสมภพของสมเด็จย่า

ผู้เป็นแบบอย่างที่ดีของเราชาวพยาบาลในการดูแลผู้เจ็บไข้

ไอซียูเปี่ยมรักของเราดูคึกคักเป็นพิเศษ

คนไข้ต้องนอนอยู่บนเปลนอน หากคนไข้รู้สึกตัวคงปวดหลังน่าดู

ฉันเลยต้องวุ่นวายหาเตียงมาให้คนไข้

คุณหมออยากจะย้ายคนไข้ออกให้

แต่ว่าก็ ไม่สามารถ

คนไข้รายหนึ่ง หลังผ่าตัด ต้องมานอนใช้เครื่องช่วยหายใจต่อ

คุณหมอพยายามจะถอดท่อช่วยหายใจให้

หลังถอดท่อไม่ถึงสองชั่วโมงก็ต้องกลับมาใส่ใหม่

เป็นอันว่า วันนี้ ทั้งคุณหมอและคุณพยาบาลต่างก็ไม่ได้กินข้าวเที่ยง

เป็นรางวัลที่เราได้รับในวันพยาบาลแห่งชาติ ในการช่วยเหลือคนไข้อย่างเต็มที่เต็มความสามารถ

ด้วยการที่เราบอกกันในทีมของเราว่า "ไอซียู เปี่ยมรัก"นั้น

คนไข้ต้องได้รับการดูแล ด้วยความเอื้ออาทร ใส่ใจ

อย่าได้คิดว่า คนไข้ เป็นสิ่งไร้ชีวิต

เพราะฉะนั้น เราทั้งหลายทีมงานทั้งหมด จึงต้องช่วยให้คนไข้มีอาการดีขึ้น กลับสู่ภาวะปกติโดยเร็ว

เพื่อให้ออกจาก ไอซียู ซึ่งใครๆได้ยินก็มักจะตกใจ

อย่างคนไข้ของเราก็เช่นกัน

วันนี้รู้สึกอึดอัดมาก ที่ต้องมานอนไอซียู ญาติต้องเข้า-ออกเป็นเวลา

ถึงกับผรุสสวาท โวยวาย ว่า ไม่ได้ มีอาการหนักซักหน่อยทำไมต้องมานอนในไอซียู

เฮ้ออออออ..........อย่างนี้แสดงว่า คุณหมอ กับ คนไข้จูนความเข้าใจไม่ตรงกัน หนีไม่พ้นพยาบาลผู้อยู่กับคนไข้ที่ต้องดูแลเรื่องจิตใจ เพราะเราเห็นว่าการดูแลเรื่องจิตใจเป็นสิ่งสำคัญไม่น้อยยย..........เลยทีเดียว...............