ขอบคุณสวรรค์ที่ฉันสามารถนำการ์ดและความสุขสุดท้ายในชีวิต มาสู่ตาได้สำเร็จ และต้องขอขอบคุณคนขับรถเมล์ใจดีคนนั้นด้วย………..
...น้ำใจ...ในเสี้ยววินาที...
หลังต่อสู้กับโรคมะเร็งมานาน 13 ปี ตาก็อาการทรุดหนักลงจนต้องนอนโรงพยาบาล ฉันกับสามีคอยดูแลใกล้ชิด ตัวฉันเองไหนจะทำงาน ไหนจะงานบ้านและยังต้องคอยดูแลตา ทำให้ลืมทำตามคำขอของตาอยู่เรื่อย ตาขอให้ฉันหยิบการ์ดอวยพรปีใหม่ ที่ได้รับครั้งสุดท้ายก่อนยายเสียชีวิต ตาใช้การ์ดนั้นแทนที่คั่นหนังสือในพระคัมภีร์
เช้าวันหนึ่ง ตาตื่นขึ้นมาหน้าตาซีดเซียว มื้อเช้ากินขนมปังชิ้นเล็กๆเพียงไม่กี่ชิ้น ตายังมีอาการหายใจขัด ขณะกุมมือฉันไม่ยอมปล่อยและไม่พูดไม่จา ฉันจึงรู้ว่าถึงเวลาแล้วที่จะต้องนำของซึ่งมีค่าทางใจมาให้ จึงปล่อยสามีให้อยู่เป็นเพื่อนตา แล้วรีบกลับบ้าน
ฉันหยิบการ์ดได้ก็รีบขึ้นรถ แล้วใจหายวูบ รถสตาร์ทไม่ติด ฉันจึงวิ่งไปยังป้ายรถเมล์ใกล้ๆ หอบแฮ่กๆขณะนั่งรอรถ เมื่อค้นในกระเป๋าจึงพบว่าทั้งเนื้อทั้งตัวมีเพียงธนบัตรใบละ20 และเศษสตางค์ 50 เซนต์ LLL
ไม่นานนัก รถเมล์ก็มา ฉันรีบขึ้นรถแล้วยื่นธนบัตรให้คนขับ แต่ไม่อยากเชื่อหูตัวเอง เมื่อคนขับบอกว่าไม่มีเงินทอน ซ้ำยังให้ฉันลงไปรอรถคันใหม่ ใจแป้วแต่ยอมลงจากรถโดยดี พอรถเมล์คันใหม่เข้าป้าย ฉันไม่ขึ้นรถทันที แต่ถามคนขับก่อนว่ารับธนบัตรใบละ 20 เป็นค่าโดยสารหรือไม่ แต่ได้รับคำตอบเหมือนเดิม จึงต้องรอรถคันใหม่ต่อไป
ขณะผละจากรถเมล์คันที่สอง ฉันเหลือบไปเห็นรถเมล์อีกคันมีคนเข้าแถวรอขึ้น “ ว่าไง คุณจะไปไหนล่ะ ” ...คนขับถาม ฉันตอบว่าจะไปโรงพยาบาล แล้วก็เล่าเรื่องที่ไม่มีเศษสตางค์ แม้รถคันนี้จะไปคนละทางกับโรงพยาบาล แต่คนขับตะโกนตอบว่า “ ขึ้นมาสิจะดูให้ว่าจะช่วยอะไรได้บ้าง”
เขารับธนบัตรใบละ 20 ของฉันแล้วแตกเป็นใบละสิบหนึ่งใบกับในละห้า สองใบคืนให้ฉัน แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา พอเลี้ยวรถ ฉันก็เห็นรถเมล์คันก่อนหน้า จอดรออยู่ที่ป้ายถัดไป คนขับใจดีบอกให้ฉันลงรถแล้วรีบไปขึ้นรถเมล์คันที่จอดรออยู่
ไม่ถึง 20 นาทีฉันก็ถึงโรงพยาบาล ตอนนั้น ตาเนื้อตัวซีด ใบหน้าเขียวคล้ำ เมื่อฉันยื่นการ์ดให้ ตาหัวเราะเสียงดังแล้วร้องไห้ พอเห็นสายตาที่ตามองการ์ด ฉันจึงมั่นใจว่าทำถูกแล้วที่อุตส่าห์ไปหยิบการ์ดจากบ้านมาให้ การกระทำดังกล่าวคล้ายจะบอกให้ยายทราบว่าตากำลังจะไปหา ถ้าทำตามคำขอของตาในเรื่องนี้ไม่ได้ ฉันจะไม่มีทางให้อภัยตัวเองเด็ดขาด จากนั้นไม่ถึงชั่วโมงตาก็สิ้นลม
ขอบคุณสวรรค์ที่ฉันสามารถนำการ์ดและความสุขสุดท้ายในชีวิต มาสู่ตาได้สำเร็จ และต้องขอขอบคุณคนขับรถเมล์ใจดีคนนั้นด้วย………..
ROSHINI
RAJENDRAN
ที่มาจากเรื่องเล่า
แล้วคุณล่ะ.. ! เคยมีความสุขและประทับใจที่ได้รับความช่วยเหลือจากคนที่ไม่รู้จักบ้างไหม..
ลองทบทวน..และค้นหาดูนะคะ
ในสังคมไทยยังมีสิ่งดีๆให้เห็นอีกหรือเปล่า
คงไม่ใช่เรื่องยากเกินไปใช่ไหม ที่พวกเราจะมีน้ำใจให้แก่กัน
......ความมีน้ำใจ.......จะทำให้เรามีความรู้สึกที่ดีๆ และท้ายสุด ความสุขก็จะบังเกิดขึ้นได้ค่ะ.....