กะทิและพระจันทร์
กะทิและพระจันทร์
ก็คงเป็นอีกวันหนึ่งที่รู้สึกมีความสุข สุขจนต้องลุกขึ้นมานั่งจิ้มพิมพ์สำนวนอยู่ในตอนนี้ เรื่องของเรื่องมันก็อยู่ที่ว่าได้อ่านหนังสือที่รักจบลงไปอีกเล่มหนึ่ง
ตลอดเดือนที่ผ่านมาผมมีเรื่องราวที่กำลังติดตามอย่างเรื่อยเอื่อย (เอ๊ะ อย่างไรกัน ? ) มันเริ่มตั้งแต่ผมได้ซื้อหนังสือเรื่อง “บันทึกสู่แผ่นฟิล์ม ความสุขของกะทิ” ความจริงก็เดินดูและตัดสินใจอยู่หลายรอบแล้ว ว่าจะซื้อดีหรือไม่ดี แต่ก็เจอเล่มอื่นที่น่าสนใจกว่าอยู่ร่ำไป แต่วันนั้นก็คิดและตัดสินใจอย่างได้อย่างแน่แท้ จึงควักบัตรรูดปรื๊ดได้มาครอบครองเสียที แต่อ่านได้วันเดียวก็จบเล่มจนน่าเสียดายลึกๆว่า อุตส่าห์ซื้อมาในราคา 130 บาท ทำไมมันอ่านได้ไม่กี่ชั่วโมงเองวะ แต่ก็รู้สึกดีนะครับ ก็เล่นเขียนซะจนวางไม่ลงเสียอย่างนี้ อ่านไปเล่นกับลูกไป ตอบคำถามของลูกบ้าง ต้องซื้อขนมที่คุณจ้ามาเสนอขายบ้าง เดี๋ยวก็ต้องไปส่งที่แป้งที่บ้านเพื่อนบ้าง เอาเป็นว่า ตั้งแต่บ่ายสองโมงยันห้าทุ่มก็จบถึงปกหลังสุด
ปัญหามันก็อยู่ที่ว่า ถึงตอนนี้อยากรำลึกความหลัง อ่าน “ความสุขของกะทิ” และ “ตามหาพระจันทร์” อีกครั้ง หลังจากที่หาซื้อมาอ่านตั้งแต่เมื่อครั้งที่เขาเพิ่งคว้ารางวัลมาหมาดๆ แต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ รื้อตู้ดูก็แล้ว ควานหาเท่าไหร่หัวใจก็ยิ่งหด เพราะหาไม่เจอ โวยใส่จิ๋มเสียเป็นการใหญ่ ว่าทำไมไม่ช่วยกันหา จนคุณเธอคงรำคาญเดินมาในห้องสมุด (หรือห้องขยะของผมก็ไม่ทราบได้) เปิดตู้ด้วยความชำนาญ แล้วก็หยิบหนังสือมาให้ทั้ง 2 เล่มอย่างง่ายดาย ฮ่า ฮ่า อย่างนี้ไงเล่าที่เขาบอกว่า “ขาดเธอไม่ได้” คำตำหนิถูกส่งมาทางสายตาค้อนขวับหนึ่ง ผมก็ได้แต่ขอบคุณเมียอย่างอ่อยๆ
แต่การอ่านกะทิรอบสองนี้ผมไม่อยากอ่านคนเดียว พี่แป้งโตพอที่จะได้อ่านนิยายได้แล้วสินะ แต่ตัวอักษรล้วนๆแบบนี้คงไม่สามารถเรียกความสนใจจากเธอได้แน่ๆ คืนนั้นผมจึงเริ่มอ่านหนังสือให้ลูกสาวคนโตฟังอีกรอบหนึ่ง หลังจากที่ไม่ได้อ่านให้เธอฟังตั้งแต่เธออ่านหนังสือได้เองแล้ว
พี่แป้งหนุนแขนขวา คุณจ้าหนุนแขนซ้าย มันคือความฝันของผมตั้งแต่รู้ว่าลูกคนที่สองที่อยู่ในท้องเป็นลูกสาวนั่นแหละ และช่วงนี้คุณจ้าก็เริ่มมีสมาธิมากพอที่จะนอนฟังพ่ออ่านหนังสือยาวๆได้แล้ว
และผมก็เริ่มอ่าน “ความสุขของกะทิ”
พี่แป้งตั้งใจฟังอย่างตั้งอกตั้งใจ ถามพ่อเธอบ้างยามที่มีภาษาที่สวยเกินไปจนกว่าที่เด็กอายุเกือบแปดขวบจะเข้าใจ แต่ลูกสาวคนนี้ก็รับรู้ได้ว่า ภาษาในหนังสือมีความสละสลวยงดงามกว่าหนังสือเด็กๆที่เธอเคยอ่านมา มันจึงทำให้เธอยอมถ่างตาอยู่นานเพื่อฟังพ่ออ่านผ่านไปทีละตอน ทีละตอน คุณจ้านั้นท่าจะมีแต่ท่าสวย เพราะเลียนแบบการฟังนิทานของพี่สาว จนหลับคาจั๊กกะแร้พ่อไปในคืนแรก
เรื่องราวก็ผ่านมาเรื่อยๆ อ่านช้าๆ ชัดๆ เพราะอยากให้ลูกได้ฟังอย่างไม่ตกหล่นในรสวรรณกรรม จนถึงวันที่กะทิได้มาพบแม่ที่แท้จริงที่บ้านพักริมหาดหัวหิน กระทั่งเธอได้กอดแม่ ได้รู้เรื่องราวของแม่ทีละน้อย และถึงวาระสุดท้ายที่ “ณภัทร” แม่ของ “ณกมล” หรือหนูทิ ตายไป นั่นแหละผมจึงได้หันไปมองลูกสาวที่หนุนแขนขวาอยู่ ก็พบว่าน้ำตาเธอไหล
พี่แป้ง เมื่อรู้ว่าพ่อหันมาดู ก็ทำท่าหาวๆๆเสียหลายรอบ แล้วยิ้มๆ บอกผมมาว่า “หาวหรอกพ่อ” ฮ่า ฮ่า ผมรู้สึกดีและชอบใจ ที่อ่านไปแล้วลูกรู้สึกไปตามที่บทนิยายเขียนไป นั่นหมายความว่าเธอฟังเข้าใจ เธอมีอารมณ์ร่วมกับตัวละคร และเธอรับสารที่ผู้เขียนสื่อสารมาให้ ในคืนนั้นผมจึงมีความรู้สึกเป็นสุขกับน้ำตาของลูก
เราเริ่มอ่านเล่มที่สองต่อมา “ตามหาพระจันทร์”
แต่ก็ยังไม่จบหรอกนะครับ เพราะวันนี้ผมต้องเดินทางมากรุงเทพเสียก่อน เมื่อตอนกลางวันได้เปิดหนังสือ “บันทึกสู่แผ่นฟิล์ม ความสุขของกะทิ” ให้ลูกดูคร่าวๆ ให้ดูว่าใครแสดงเป็นอะไร เพื่อเป็นการปูอารมณ์เธอไว้แต่เนิ่นๆ เพราะรู้ดีว่า มันลงโรงเมื่อไหร่ จะต้องพาเธอไปดูให้ได้
ผมอ่านเล่มที่สองจบในเครื่องบิน จบเป็นครั้งที่สองด้วยความรู้สึกอิ่ม อิ่มจนล้น จนต้องมานั่งบันทึกบอกความรู้สึกเป็นสุขในค่ำคืนดึกดื่นเช่นนี้ อยากให้ลองไปหามาอ่านดูนะครับ แล้วจะรู้ว่า ทำไมผมจึงรู้สึกมีความสุขจนต้องมาแบ่งปันกัน
ความเห็น (14)
สวัสดีค่ะ น้องธนพันธ์ คุณน้องจิ้มดีด แต่krutoi บรรจงดีดจ้า แวะมาอ่านบทความโศกนาฎกรรม รึปล่าวคะนี่
สวัสดีครับ krutoi
สุขนาฏกรรมบันเทิงต่างหากเล่าครับครูพี่
เนื้อหาน่าเศร้าโศก แต่บันเทิงคดีนี่ยกให้เต็มสิบครับ
หนูว่าน่าเอาไปวางไว้ในห้องสมุดหน่วย palliative ตั้งแต่อ่านจบรอบแรก
ความสุขของกะทิ = End of life care
- ชอบเรื่องแรกครับ
- ครั้งแรกก็งง งง
- ว่าชื่อแปลกๆๆ
- แต่ชอบมากๆๆ
อ้าว .. ลืมแสดงตน
หนู Lucifer ค่ะ
(เสือ Nest มันบอกว่าว่า เจ๊น่าจะใช้ชื่อ Lilith เหมาะกับเจ๊มากกว่า ก็เลยบอกมันว่า
... ถ้าฉันจะอยากจะเป็น Lucifer แล้วทำไมต้องเป็นเมียมันด้วยล่ะ??
เมื่อไรอาจารย์จะเลี้ยงแพทย์ใช้ทุน(ศัลย์)คะ .. อยากกินข้าว "บ้าน" บ้าง )
สวัสดีครับอ.ขจิตสุดคนึง
ผมชอบมากกว่าอาจารย์ เพราะชอบมากๆๆๆ ฮ่า ฮ่า
ราลูซีเฟอร์
ไม่เข้าใจว่าทำไมเป็น Lilith ?? อธิบายหน่อย
ส่วนเรื่องใช้ทุนศัลย์ฯ ไม่เลี้ยง เพราะมีตังค์เป็นของตนแล้ว มันสิต้องเลี้ยงเรา
ทำไมมันมี รา ด้วยอ่ะคะ หาว่าเป็นกลากเป็นเกลื้อนล่ะสิ
ถามเรื่องทำไมกะทิต้องไปอยู่ในห้องสมุด palliative ยังจะตอบง่ายกว่าทำไมต้องเป็น Lilith เลย
ทีจริงหนูก็ไม่ได้ถามเสือ nest มันว่า ทำไมต้อง Lilith มันแล้วแต่มุมมองน่ะ นอกจากอคติทางเพศแล้วอย่างอื่นก็ไม่รู้ .. เรื่องเล่าทั้งเพ อย่างกับรู้เรื่องของเราแน่ะ
คนใกล้ตัวแต่ไกลใจก็บ่อยไปค่ะ ..
อืม .. ถึงเวลาต้องเลี้ยงตอบแทนกันบ้างแล้วสินะ .. แหะ .. แหะ ..
สวัสดีครับคุณหมอ หายไปตั้งนาน
ตอนนี้พาเด็กๆและภรรยามาเที่ยวกรุงเทพและจังหวัดอื่นๆอยู่ แวะเข้ามาทักทายหน่อยครับ
ความสุขของกระทิเห็นที่บ้านตั้งอยู่เล่มหนึ่ง สงสัยจะเป็นภรรยาซื้อมา ผมยังไม่ได้อ่านเลย คงต้องยืมมุกคุณหมออ่านไปพร้อมกับลูกทั้งสองคนด้วยเวลากลับถึงหาดใหญ่หล่ะครับ
พี่หนึ่งครับ
มุกผมไม่ต้องยืมครับ หยิบไปได้เลย ไม่ต้องคืน
ลูกผมยังชอบฟังผมอ่านเหมือนเดิมครับ
ผมเองก็ยังชอบอ่าน ระลึกความหลังกันสองคนพ่อลูก (คุณจ้ายังไม่มีอารมณ์ร่วม)
ถามพี่ดี้ดูครับ หากยังไม่มี ตามหาพระจันทร์ จะให้ยืม เว้นเสียแต่ว่า ชอบสะสมหนังสือก็อีกอย่าง
ลูกๆผมก็ชอบให้ผมอ่านหนังสือให้ฟัง แต่ผมอยากจะลองหักดิบให้เค้าอ่านหนังสือเองบ้าง ปรากฏว่าไม่สำเร็จ เราไม่อ่านให้เค้าฟังเค้าก็เลยไม่ค่อยยอมอ่านเลย
คงต้องเอามุกคุณหมอมาใช้หล่ะครับ ส่วนหนังสือคงต้องไปหาซื้อมาเก็บเอามาสะสมด้วยเหมือนกัน หนังสือดีๆแบบนี้พลาดไม่ได้ ถ้าพรุ่งนี้ไม่มีอะไรทำจะไปงานหนังสือที่ศูนย์ประชุมหน่อยครับ
ว่าแต่ ตามหาพระจันทร์นี้มันของสำนักพิมพ์ไหนครับ คุณหมอช่วย sms มาบอกหน่อยครับ จะได้ไปถูกบูธ
หรือถ้าคุณหมอมีหนังสือที่อยากได้ ก็แจ้งมาด้วยเลยครับจะได้ซื้อไปฝาก
อาจารย์ขจิต จะมาออกค่ายที่ มอ. วันที่ 28 ตุลาคมนี้ คุณหมอจะพาน้องแป้งเข้าร่วมกิจกรรมหรือเปล่าครับ
พี่หนึ่งครับ
มันเป็นภาคต่อของน้องกะทิครับ
สำนักพิมพ์เดียวกันนั่นแหละ "แพรวสำนักพิมพ์"
ตอนไปที่บ้านน้องแป้ง เอาให้อ่านเหมือนกัน แต่อ่านยังไม่จบเลย เดี๋ยวจะหาอ่านดูนะ