เรื่องเล่า ช่วงปิดภาคเรียน
ช่วงปิดภาคเรียนนี้ได้มีโอกาสได้จัดการกับตัวเองอันดับแรกคือไปหาหมอเนื่องจากมีอาการเวียนหัวบ่อยๆ หน้ามืดตาลาย จะเป็นลมบ่อยมาก อาจเป็นเพราะงานหนัก พักผ่อนน้อยด้วยก็เลยมีอาการดังกล่าว แต่ไม่แน่ใจว่าเป็นอะไรมากกว่านี้หรือไม่ก็เลยไปหาหมาตรวจร่างกาย หมอให้ยามาเยอะเลย และนัดให้ไปตรวจซ้ำพร้อมเจาะเลือดด้วยในครั้งหน้า
เรื่องที่สองที่ต้องรีบจัดการคือ เก็บเอกสารต่างๆที่มีมากจนเต็มไปหมด ทั้งเอกสารที่เกี่ยวกับการทำงานนิพนธ์ซึ่งมีงานนิพนธ์ที่เกี่ยวข้องที่ใช้ศึกษามีเป็น 10 เล่ม และเอกสารตำราต่างๆอีกมาก ต้องเก็บเพื่อส่งคืนเจ้าของ อีกทั้งเอกสารวิชาการเป็นงานที่เพื่อนๆรายงานและแจกให้เพื่อนๆทุกคนเพื่อเก็บไว้ศึกษาในโอกาสหน้ารวมทั้งเอกสารที่เกี่ยวกับการทำผลงานอาจารย์ 3 ที่ยังคงเก็บรวมๆไว้ยังไม่เรียบร้อย กว่าจะเก็บแยกเป็นหมวดหมู่ได้ก็ใช้เวลานานเป็นวันที่เดียว เอกสารที่เกี่ยวกับการทำผลงานอาจารย์ 3 เชิงประจักษ์ (เชิงกระอัก รุ่นสุดท้ายที่จัดอบรม และทำตามคำแนะนำของอาจารย์ที่อบรมให้ความรู้ แล้วส่งให้อาจารย์ตรวจก่อน และแก้ไขตามคำแนะนำอีก ต้องเตรียมทำเอกสารเยอะมาก) เมื่อเก็บรวมๆแล้วได้ 6 ลัง จะชั่งกิโลขายก็เสียดาย เพราะเป็นกระดาษหน้าเดียวเอาไว้ให้เด็กทำงานสร้างสรรค์ เพราะปกติก็ประหยัดโดยให้เด็กใช้กระดาษหน้าเดียวอยู่แล้ว (นี่แหละครูปฐมวัย) แต่เมื่อเก็บแล้วก็รู้สึกโล่งดีขึ้นมากทีเดียว รู้สึกว่าได้สะสางงานที่คั่งค้างได้สำเร็จไปอีกเรื่องหนึ่ง แต่ก็ยังมีงานรออยู่อีกมากมาย
ณ วันนี้รู้สึกว่าตัวเองนี่ผ่านช่วงวิกฤติ มาได้แล้ว ด้วยความพยายาม ความอดทน(บางทีก็แทบจะทนไม่ไหว) กอปรกับได้รับกำลังใจจากเพื่อนรอบข้าง ผู้มีพระคุณที่ให้ความช่วยเหลือแนะนำ ทุกอย่างก็ผ่านมาได้เพราะช่วงที่ตัดสินใจเรียนปริญญาโท ก็ไม่ทราบว่าผลงานอาจารย์ 3 ที่ส่งแล้วรอตรวจที่ไม่ผ่านจะเปิดอบรมให้ส่งใหม่อีกครั้งในช่วงที่เรียนปริญญาโทพอดี ตอนแรกคิดว่าจะไม่ทำผลงานเพราะคิดว่าทำไม่ไหวแต่เพื่อนๆก็ให้กำลังใจว่าลองสู้ๆ แต่เพื่อนๆทุกคนก็เป็นห่วงนะ เสาร์ อาทิตย์ก็ต้องเรียน มีการบ้านอีก ต้องสอนด้วย ต้องทำผลงานด้วย เพื่อนๆเป็นห่วงมากแต่ก็ให้กำลังใจให้คำแนะนำ หลายครั้งต้องลาเรียนเพราะต้องไปสอบ และบางครั้งต้องเข้าอบรม และบางครั้งต้องรีบทำนวัตกรรมเพราะเกรงจะไม่ทันเวลา...เฮ้อ....นึกถึงแล้วเหนื่อยมาก ก่อนที่จะส่งผลงานต้องทำจนเช้าเลย ไม่ต้องนอน ก่อนหน้านั้นก็ได้พักน้อยมาก แต่ทุกอย่างก็ผ่านมาได้ ผลงานก็ผ่านแล้ว...เรียนก็จบแล้ว...แปลกใจตัวเองเหมือนกันนะว่าทำได้ไง (เพราะตอนแรกคิดว่าทำไม่ได้เพราะตัวเองอายุมาก สุขภาพไม่ค่อยแข็งแรง และไม่ค่อยมีความพร้อมในหลายๆเรื่อง) แต่วันนี้ทุกอย่างสำเร็จได้ด้วยความตั้งใจ พยายาม และความอดทน รู้สึกภูมิใจนะอย่างน้อยก็เป็นแบบอย่างให้ลูกได้
วันนี้เป็นวันเกิดลูกคนโต ซึ่งเรียนอยู่ ปี 1 ที่มหาวิทยาลัยบูรพา (โดนแซวว่า ครอบครัวนี้เรียนที่ ม. บูรพากันทั้ง พ่อ แม่ ลูก) ช่วงปิดภาคเรียนเป็นโอกาสดีได้ทำบุญ แม่เตรียมอาหารให้ลูกได้ไปทำบุญวันเกิดที่วัด คนเล็กก็ไปด้วย ก็รู้สึกมีความสุขดี ความปารถนาของแม่ก็ต้องการเห็นความเจริญของลูกเป็นเรื่องธรรมดา นะ
รักษาสุขภาพด้วยนะ ด้วยความห่วงใยค่ะ
* สวัสดีค่ะ คุณแม่ที่น่ารัก อ่านแล้วดูอบอุ่นจัง
* เชื่อเสมอว่า เมื่อใดก็ตามที่เรามีความตั้งใจ และพยายาม ในทุกเรื่อง ความสำเร็จและ ความสุขจะมาสูเราเสมอ เหมือนตัวเองตอนนี้ไงจ้ะ
* ยิ้มสู้กับทุกสิ่งอย่างเข้มแข็ง นี่คือสิ่งที่เราคิดและปฏิบัติ อยากให้ตัวเองนำไปใช้บ้าง (ด้วยความจริงใจนะ)
สวัสดีค่ะ :)
คุณติ๊ดตี่ คิดถึงอ่ะ..
ขอบคุณที่ให้กำลังใจนะ
จะพยายามนำวิธีนี้ไปใช้นะคะ
ขอบคุณค่ะ..