...อาหารน้ำใจ...
หลังจากผ่านวิกฤติแห่งช่วงงานยุ่งๆ ในภาระหน้าที่มาได้ แทบจะเอาตัวเองเกือบไม่รอด อยากตั้งข้อคำถามถามตนเองว่า "ทำไมตัวเองถึงได้ยอมเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าทางความคิดและสมอง...กับงานได้มากมายขนาดนี้กันหนอ" แล้วแอบก็ให้คำตอบกับตัวเองเล็กๆ ว่า...ก็มันเป็นหน้าที่นี่นา คนเราเกิดมาก็ต้องมีหน้าที่ให้ปฏิบัติตามบทบาทแห่งตน เมื่อให้คำตอบกับตนเองได้แล้ว แอบรู้สึกดีเล็กๆ ที่เรามีโอกาสทำหน้าที่ของเราได้เต็มที่ที่เราพึงทำได้แล้ว เลยกำลังจะพาตัวเองออกไปพักผ่อน..เพื่อให้รางวัลกับชีวิต...เฉกเช่นที่เคยทำมา หลังจากกรำงานหนักมาแทบทั้งภาคเรียน ในสัปดาห์หน้าดีกว่า ....ฝันๆๆ....
แต่ทว่าในความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าแทบจะท้อแท้กับงานแล้วนั้น ช่วงยุ่งๆ นั้นเองกลับพบว่ามีน้ำใจใสเย็นส่งมาให้ถึงประตูหน้าบ้านเลยทีเดียว ความเหน็ดเหนื่อยก็พลอยหายไปได้แยะอยู่เทียว
โดยปกติแล้วที่บ้านครูแอนมักจะได้รับโอกาสแห่งน้ำใจใสเย็นที่เพื่อนบ้านในหมู่บ้านหยิบยื่นมาให้เสมอๆ แต่นั่นก็เป็นช่วงเวลาที่เรากำลังสบายๆ เลยคิดได้แบบสบายๆ แต่ไม่ถึงกับฉุกคิดอะไรนักหนา แต่ ณ ช่วงเวลาที่แสนจะเหน็ดเหนื่อยกับชีวิต กับงานที่ยุ่งๆ ช่วงเวลาที่ชีวิตกำลังขมวดปมชนิดที่ไม่ได้รับการผ่อนคลายเลย เรากลับได้รับความเย็น...เย็นใจ...ชื่นใจ...เข้ามาในหัวใจ เย็น...ในความหมายนี้...จักหมายถึงน้ำใจไมตรีที่เพื่อนบ้านนำมาหยิบยื่นให้ถึงประตูบ้าน
พ่อและแม่ของครูแอนคงเป็นแบบอย่างให้กับชีวิตของครูแอนและพี่ๆ ได้มากอยู่อักโขทั้งชีวิตก็ว่าได้ แต่ทว่าคงจะหนักไปทางพ่อกระมังคะ
พ่อครูแอนเป็นหมอพื้นบ้านที่ทำยาสมุนไพรค่ะ พ่อช่วยคนมานักต่อนักแล้ว ใครๆ ในหมู่บ้านก็มักพากันมาหาพ่อเสมอๆ แทบจะทุกวัน พ่อทำเช่นนี้มาตลอดชั่วชีวิตจนกระทั่งแก่ตัวลง พ่อก็ยังคงช่วยเหลือชาวบ้านในหมู่บ้านอยู่จนถึงปัจจุบัน ภาพที่ครูแอนเห็นบ่อยๆ คือชาวบ้านมาหาได้ไม่เว้นแต่ละวัน บางครั้งพ่อก็ไม่ได้ทำตัวเป็นหมอสมุนไพรอย่างเดียวหรอกค่ะ ..คิคิ.. แต่บางครั้งพ่อครูแอนก็กลับกลายเป็นหมอจิตวิทยาแทน 5555 ก็ตามแต่โอกาสล่ะค่ะ เห็นใครมีปัญหา ไม่สบายใจกันก็พากันมาหาพ่อ มาพูดมาคุยแล้วก็กลับไปพร้อมความโล่งใจ สบายใจขึ้น แต่พ่อก็ไม่ค่อยจะเอาปัญหาของชาวบ้านมาโปะบนหัวพวกเราหรอกค่ะ พ่อกลับเป็นคนมีอารมณ์ขัน เมื่ออยู่กับลูกๆ หลาน โดยโยงแม่มาเป็นตัวโจ๊ก(เละ)บ้างในบางครั้ง แต่ทั้งนี้และทั้งนั้นแทบจะต้องบอกว่าครูแอนกับพี่ๆ ไม่ได้เรียกพ่อว่าพ่อเพียงเฉพาะแต่พี่ๆ น้องๆ หรอกค่ะ มีคนในหมู่บ้านที่แก่กว่าเราบ้าง อ่อนกว่าเราอีกหลายคนนัก มาเรียกพ่อว่า "พ่อ" เหมือนกันกับพวกเราด้วย หลังๆ เราพี่ๆ น้องของครูแอน แอบเฉด้วยอารมณ์ขันกลับไปเรียก พ่อว่า "คุณเนียน" แทนซะงั้น เล่นๆ กันน่ะค่ะ เดี๋ยวนี้พ่อขับมอเตอร์ไซค์ไปทางไหน ผ่านบ้านใคร เด็กๆ ก็ออกมาเรียกปู่บ้างตาบ้างกันทั้งซอยที่พ่อผ่านไป
ที่เกริ่นถึงเรื่องคุณเนียนมาทั้งหมดเห็นจะเป็นเพราะแบบอย่างเช่นนี้เอง ที่เป็นที่มาแห่ง...อาหารน้ำใจ... พวกเราเลยพลอยได้รับอานิสงฆ์จากพ่อที่ชาวบ้านในหมู่บ้านหยิบยื่นส่งผ่านมาถึงพวกเราพี่ๆ น้องๆ ด้วย เฉพาะช่วงวันสารทที่ผ่านมาพ่อแทบจะไม่ต้องไปไหน ต้องนั่งๆ นอนๆ ยืดหลังอยู่บนม้าโยกหน้าบ้าน(เท่านั้น) เพื่อรอรับข้าวต้ม/ขนม ที่ลูกๆหลานๆในหมู่บ้านนำมาให้ และเป็นที่รู้กันว่าทานกันไม่หมดซักที เราก็เลยแบ่งปันต่อไปยังชาวบ้านคนอื่นๆ ต่อไป ให้น้ำใจไหลต่อกันเป็นลำธารใสไหลเย็นต่อไปเรื่อยๆ
และในช่วงเวลาแห่งความยุ่งๆ ในชีวิตจากเรื่องของงาน ครูแอนกลับได้รับอานิสงฆ์แห่งน้ำใจกลับมาให้หายร้อนใจ เลยได้มาฉุกคิดแบบจริงๆ จังๆ เสียที " นี่ล่ะหนอ...น้ำใจ" นั่นคือช่วงที่ผ่านมาแค่ 2 วันเอง เราได้รับน้ำใจมามากมาย เย็นนึงที่บ้านได้รับถั่วลิสงถุงใหญ่ให้พวกเรามาต้มกินกันแบบสดๆ ถั่วที่ติดดินเปียกๆ หลังจากที่เค้าเพิ่งไปเก็บมาคงยืนยันความสด ความจริงใจได้เต็มเปี่ยมจากบ้านหลังหนึ่งในหมู่บ้าน (แต่เสียดายครูแอนไม่ได้เก็บภาพไว้ทัน...เสร็จท่านแม่ที่เอาไปต้มซะก่อน 555)
วันรุ่งขึ้นตอนสายๆ ข้าวโพด (ภาษาใต้สงขลา แถวๆ เทพา เรียกว่า "คง") จากชาวบ้านอีกหลังหนึ่งก็นำมาให้ถึงหน้าบ้านอีกเช่นกัน บอกว่าเพิ่งหักมา ครูแอนเลยมีหน้าที่จัดการเอามันไปทำให้สุกล่ะครานี้ ไม่เสร็จท่านแม่ เหมือนก่อนมา ฮาๆๆ
ตกเย็นมาอีกแล้ว...ต้มส้มปลาเล็กปลาน้อยอีกหนึ่งรายการ พี่ผู้หญิงที่เอามาบอกว่าสามีไปหามาจากอีกอำเภอนึง ตะลอนกันไปแบบทีเล่นทีจริง เพิ่งกลับมาจากหาปลาตามแหล่งน้ำธรรมชาติ เห็นว่าลุงชอบ (เป็นของโปรดเลย..ว่างั้น) เลยตักแบ่งมาให้แบบร้อนๆ ครูแอนเลยไม่ต้องทำกับข้าวของพ่อไปเลย ด้วยของโปรดมาแล้วอย่างอื่นไม่มีสนซะล่ะ นี่ค่ะหน้าตาปลาเล็กปลาน้อย ปลาซิวปลาสร้อยของโปรดท่านเทียว นำมาต้มกับน้ำส้มจากต้นตาลโตนดให้พอน้ำขลุกขลิก น้ำส้มเข้าไปเจือในเนื้อปลาเล็กๆ เหล่านั้น อร่อยของเค้าเลย
และนี่คือ " ...อาหารใจ..." ที่คนไทยในชนบทมักมีให้แก่กันเสมอๆ เลยแอบเอาน้ำทิพย์เหล่านี้มาชะโลมใจ พอให้ชื่นใจว่า เมืองไทย...บ้านเราน่าอยู่เสียนี่กระไร
จริงไหมคะ.....
ความเห็น (42)
+ สวัสดีค่ะ...ครูพี่แอน...ที่ล้าน ๆ คิดถึงค่ะ...
+ มาดื่มด่ำฉุ่มฉ่ำใจกับ "..อาหารใจ..."ค่ะ..
+ อ๋อยชอบวิถีแบบนี้มากที่สุดค่ะ...การแบ่งปัน..เอื้อเฝื้อ...ที่เรียบง่ายแต่ยิ่งใหญ่ดังขุนเขา...
+ วิถีแบบนี้หาได้มากมายจากสังคมชนบท..แบบเรา ๆ ค่ะ...
+ อ๋อยจึงมักบอกกับใคร ๆ ว่า...อ๋อยภูมิใจจังเลยที่เป้นคนบ้านนอก...
+ ขอบคุณพ่อพี่แอนมากมายค่ะ...ที่ทำให้ก่อนนอนคืนนี้...หลับได้อย่างสุขใจค่ะ
+ ความดีสถิตย์อยู่ตลอดไป...และแผ่ไพศาลไปยังลูกหลานด้วย...
+ ตอกย้ำให้เรารู้ว่า...ความดีมีค่าเยี่ยงนี้นี่เอง...
+ พี่แอนพักผ่อนบ้างนะค่ะ...ว่าแต่ คง ท่าจะหวาน ทั้งใจและปากน่าดูเลยใช่ไหมท่านพี่...
จ้า...หวัดดีจ้าน้องครูอ๋อย
- พี่ก็หายไปกับงานที่ยุ่งๆ ง่ะค่ะ
- เมื่อไหร่จะเจอกันนะเราสองคนเนี่ย
- พี่เองก็ดีใจที่เกิดเป็นคนบ้านนอกนี่ล่ะค่ะ เปิ่นบ้าง ซ่าส์บ้างแต่ก็น่ารักดีประสาบ้านเรา
- บ้านเราหาน้ำใจได้แยะเลยจ๊ะ ฝรั่งมังค่าจะหามีแบบบ้านเรา...ยากมาก
- ชื่นใจเถอะน้อง...บ้านเราคือน้ำใจจริงๆ
- ขอบคุณนะคะที่แวะเวียนเข้ามา
อาหารน้ำใจ
เรียบง่าย แต่ได้รสชาติทางใจครับ
สวัสดีค่ะท่านรองฯ
- ค่ะ น้ำทิพย์ชะโลมใจในวันวุ่นๆ ของชีวิตเลยล่ะค่ะ ยังคงพบหาได้ในสังคมไทยเราค่ะท่าน
- เอ...ว่าแต่ท่านรองเข้ากลุ่มหน้าตาดีแล้วตั้งแต่เมื่อไหร่คะเนี่ย...เก๋ไม่เบาเลยล่ะค่ะ
- สงสัยครูแอนตกข่าวไปเสียแล้ว รู้สึกจะหน้าตาดีทั้งหมดแล้วนะคะ คิคิคิ
- คงต้องเว้นครูแอนไว้สักคนล่ะค่ะสำหรับกลุ่มนี้ มิกล้าๆ ไม่เอาน่ะค่ะ...
- ขอบคุณค่ะที่มาแม้จะเริ่มดึกแล้วก็ตาม รักษาสุขภาพด้วยค่ะท่าน
- สวัสดีค่ะ น้องครูแอน
- อยากเป็นลูกสาวคุณเนียนจังเลย
- บรรยากาศแบบนี้แถวบ้านป้าแดงหายไปหมดแล้วค่ะ
- นึกเห็นภาพบ้านครูแอนแล้วมีความสุขจังเลยค่ะ
ปล.เล่าได้ดีจัง :-))
สวัสดีค่ะ น้องรัก
- นี่ล่ะ คือ สวรรค์บนดินที่ทุกคน ควรปรารถนา
- มุ่งหน้า ไปสู่ธรรมะ
ขอบคุณค่ะ สบายดีนะคะ
ป้าแดงขา
- ป้าแดงขา...ยินดีๆ ปรีดาค่ะป้าแดง
- ครูแอนมีพี่ๆ น้องๆ เยอะมากจนอบอุ่นเลยล่ะค่ะ
- แน๊...ก็บ้านครูแอนน่ะบ้านนอกนี่คะป้า เลยยังมีบรรยากาศแบบนี้อยู่น่ะค่ะป้า เลยเอาบรรยากาศมาฝากค่ะป้า
- ป้าแดงนอนดึกเหมือนกันเลยนะคะคืนนี้
- ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ หลับฝันดีนะคะป้าขา
หวัดดีค่ะครูพี่อ้อย
- สวรรค์บนดิน น่าอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริงในปัจจุบันนี้ จริงๆ ด้วยค่ะ
- พี่อ้อยนอนดึกเหมือนกันนะคะสำหรับค่ำคืนนี้
- ที่บ้านครูแอนยังมีดาวอยู่เต็มท้องฟ้า เพราะฝนไม่ตก ดาวสวยค่ะ....ฝากดาวไปกล่อมพี่นอนหลับฝันดีด้วยนะคะ
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับครูแอน
ลูก คลัก คั่วเผ็ด น่ากิน
หรือต้มน้ำสม้โหนด ก็น่าหรอยน่ะ
น้ำใจและมิตรภาพแบบนี้ ยังมีให้เห็น น่าดีใจจัง พี่เห็นข่าวทางภาคใต้ พี่เป็นห่วงพี่น้องครูเราจังเลย
สวัสดีครับ มารับอาหารใจยามเช้าเลยครับ
น่ารับทานทั้งนั้นเลย ท่านบังหีมพูดเข้าท่า
น่าหรอย หมดเลยครับ
หวัดดีหัวเช้าค่ะบัง
- พ่อครูแอนแก๊ชอบต้มส้มมากกว่าค่ะ
- เริ่มแก่ตัวลง เลยไม่ค่อยกินของแผ็ดน่ะค่ะ
- บังก็คงพบเห็นบรรยากาศพันบ้านเราโหย๋แล๊ะหน๊า น่ารักแล๊ะโหม๊เรานั๊น
- ขอบคุณค่ะบัง
พี่นงเยาว์คะ
- ขอบคุณค่ะกับความห่วงใยในความปลอดภัยของพวกเราทางนี้
- หลายคนก็ต้องดูแลตนเองน่ะค่ะพี่
- การไม่ตั้งอยู่ในความประมาท ดูแลตนเองท่ามกลางความไม่รู้นี่คือสิ่งที่เราต้องพึงมีกันค่ะ
- แต่ก็ไม่เครียดเหมือนช่วงก่อนหน้านี้นักน่ะค่ะพี่
- ขอบคุณพี่สาวคนดีที่มีน้ำใจเผื่อแผ่มาถึงกันตลอดมาตั้งกะรู้จักกันนะคะพี่ ขอบคุณจริงๆ จากใจค่ะ
อ้าวคนพลัดถิ่นแหลงใต้ก๊ะด้ายด้วย
- ขอบคุณนะคะกับมิตรภาพที่เข้ามาเกือบทุกครั้งที่มีบันทึกออกมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน
- ประเพณีวิ่งควายก็น่าสนค่ะ อยากไปเที่ยว ไปเห็นบ้างอยู่เหมือนกันล่ะค่ะ
- โอกาสคงเป็นของครูแอนบ้างล่ะน่า นะคะ
- ขอบคุณค่าที่แวะมาทักทายกันยามเช้า
อืม....รู้อีกแล้วว่าไปหลงแถว ๆ เทพาฯ ต้องอาศัยชื่อคุณพ่อ (คุณเนียน) รับรอง "ตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้" แต่ "ตกใจ" นี่ไม่รู้จะทำอย่างไร "ขวัญอ่อนค่ะ"
อิอิอิ
เป็นความผูกพันระหว่างครอบครัว เพื่อนบ้าน ที่ยังมีอยู่ในสังคมเรา เพียงแต่เราจะ เชื่อมสิ่งที่อยู่รอบตัวเราให้เป็น ความสุขกับการอยู่ร่วมกันได้อย่างไร...
ฝากการบ้านคุณครูค่ะ
(มาตอบวันที่ 8 พย. ด้วยนะคะ)
ดีครับ...
ผมว่าคนที่มีคนข้างตัวเป็นต้นแบบที่ดีนั้นถือว่าเป็นคนมี "บุญ" นะครับ
ผมเองเกิดมาก็เห็นแต่พ่อทำงานเพื่อสังคม ตัวเองก็เจริญรอยตามไปโดยปริยาย
ขอบคุณครับ
หวัดดีค่ะท่าน ผ.อ.ใจดี
- ตาประจักษ์กับหนุ่มม่อนมาเยี่ยม เย้..ดีใจๆ
- ช่วงนี้พักผ่อนใช่มั๊ยคะ มีความสุขกับหลานม่อนอีกต่างหาก
- ดีใจค่ะที่เจอกับน้องม่อนด้วย อยากเจอตัวจริงด้วยต่างหากล่ะค่ะน้องม่อนเนี่ย
- ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
แน๊...พี่อึ่งอ๊อบคนสวย
- เล่นน้องซะแล้ว
- แอบมีการบ้านฝากน้องคิดน่ะไม่ว่ากันล่ะค่ะ
- ที่แน่กว่านั้น...มาตอบวันที่ 8 พ.ย. อีกต่างหากเชียวนะคะ....พี่หนูค่ะ พี่หนู 5555
- เอ...แล้วนี่หนูจะขึ้นไปวันไหนดีนะเนี่ย ศุกร์ที่ 7 เลยดีกว่า ฮาๆๆๆ
- ขอบคุณนะคะพี่สาว
หวัดดีค่ะอาจารย์แผ่นดิน
- อาจารย์เองก็คงมีวิถีแห่งชีวิตในสังคมหมู่บ้านไม่ต่างกับครูแอนนะคะ
- ยิ่งเมื่อพวกเราพี่ๆ น้องๆ มาเป็นครูด้วยแล้ว เราก็เลยต้องช่วยสังคมตามพ่อกันไปตามวิถีแห่งชีวิตที่พวกเราสามารถกระทำได้น่ะค่ะ
- ขอบคุณอาจารย์นะคะ
หวัดดีจ้าหนูน้อยคนเก่ง
- เรียนหนักมั๊ยคะ เป็นกำลังใจให้หนูจิเสมอนะคะ
- วันก่อนไปเยี่ยมน้องโย่ เก่งเชียว น้องใครหว่า แถมหน้าตาดีเหมือนกันเชียวนะจ๊ะพี่น้องคู่นี้
- หน้าตายังไม่เท่าไหร่ที่สำคัญ "ความสามารถล้วนๆ" ทั้งพี่ทั้งน้อง น่าชื่นใจแทนคุณแม่นะคะ
- ขอบใจจ้าหนูจิ
สวัสดีค่ะ พี่ครูแอน....
แวะมาทานอาหารน้ำใจของพี่ครูแอนค่ะ.....
น้องก้อยเจอ พี่ครูปู เจอ ดร.ขจิต แต่ยังไม่เจอพี่ครูแอนเลย
มีโอกาศคงได้เจอ พี่ๆๆน้องๆๆรหัสนี้กันครบๆนะคะ
ด้วยความเคารพค่ะ
สวัสดีค่ะน้องก้อย
- ขอบคุณนะคะที่แวะมาทักทายกัน
- อ้าว...ทราบได้ยังไงคะว่า เรา 3 คน อยู่สถาบันเดียวกันมา
- เอ...พี่ครูปูกะนายขจิตแอบเม๊าท์พี่ครูแอนรึปล่าวคะน้องก้อย
- เราคงมีโอกาสเจอกันค่ะ พี่เองก็คาดหวังเช่นนั้นน่ะค่ะ ทว่าหากไม่มีงานเข้ามาแบบฉุกละหุกในช่วงงานที่ลุงเอกจัดนะคะ
- ยินดีที่ได้รู้จักน้องเช่นกันนะคะ
- ขอบคุณมากมายค่ะ
- หวัดดีครับ น้องแอน
- มาเยี่ยมเยียนครับ
- พี่ต่อหายไป 1 สัปดาห์ ไปสอบหัวข้อวิทยานิพนธ์มาครับ คิดถึงๆๆ
- แกงปลาเล็กปลาน้อยน่ากินสุดๆ น้ำลายไหลเลยยยย
หวัดดีจ้ะ...น้องแอน ที่คิดถึง
สบายดีนะจ้ะ...กลับมาแล้ว กลับมาเยือนที่เดิม อิอิ คิดถึงนะ ปิดเทอมแล้ว ไปเที่ยวไหนบ้างเอ่ย เที่ยวเผื่อพี่บ้างนะ
krutoi ขอทานด้วยคนค่ะ
อาหาร เรียบง่าย แต่ทรงพลังค่ะ
หวัดดีค่ะพี่ต่อ
- ถึงว่า...เห็นพี่ต่อเงียบไปนิดนึง
- แหะๆๆ แต่อย่าว่าแต่พี่ต่อเลย แอนเองก็แอบหายไปเหมือนกันเมื่อ..งานเข้า..
- เราก็ต้องไปทำหน้าที่ในงานนั้นๆ ก่อนใช่มั๊ยคะพี่
- เอ...แล้วตอนนี้พี่ต่อเรียนอยู่ที่ไหนคะเนี่ย
- ที่เดียวกะพี่ไก่รึปล่าวคะน่ะ
- ที่บ้านแอนมักจะทำต้ทส้มค่ะ...ถ้ามีปลาเล็กปลาน้อยพวกนี้ (พ่อชอบน่ะค่ะ)
- ขอบคุณนะคะ
เย้ๆๆๆๆ พี่อ้อยกลับมาแล้วววว
- คิดถึงค่ะ...คิดถึง
- กอดๆๆๆๆ
- เจอตัวนะ...จะกอดๆๆๆให้หายคิดถึงเลยเอ้า
- งานหดแล้วใช่มั๊ยคะพี่5555...ดีใจจัง
- พี่จะได้ไม่เครียดและมีเวลาว่างมาบันทึกในบล็อก...และเราก็จะได้อ่าน และ เจอกันบ่อยๆ เหมือนเดิม
- คิดถึงนะคะ...คิดถึงมากมาย
พลังกอดใน G2K ระบาดทั่วเลยน่ะค่ะ...งานคงลดแล้ว...สุขสันต์วันปิดเทอมค่ะพี่สาว
30. ครูแอน เมื่อ ส. 11 ต.ค. 2551 @ 17:40
ขอบใจจ้า...น้องสาว...คิดตรงกันนะคะ
มีความสุขในวันปิดเทอมนะคะน้อง
สวัสดีจ้า
* เห็นแล้วน้ำลายหยัย!!!!
* คิดฮอดหลายเด้อ
- พี่แอน
- ฮ่าๆๆๆๆๆ
- อยากกินคงต้ม
- อยากกินๆๆ
หิวหิว มาทานอาหารน้ำใจ ร้านไหนไหนก็ไม่อร่อยเท่าร้านนี้....อิอิ.อิ จริงจริงจ๊ะ
จานนี้ด้วยต่ะ น้องรัก
นี่ถ้าบ้านอยู่ใกล้ ๆ กันนะแอนเอ๊ย..
อย่าให้เซด
พี่พรรณาขา
- หนูเงียบไปเองแหละค่ะพี่
- แต่คิดถึงพี่อยู่นะคะ
- งานเพิ่งซา 5555
- พี่ปิดเทอมแล้วเหมือนกันใช่มั๊ยคะ
- คิดถึงนะคะ....ดูแลสุขภาพด้วยค่ะพี่พรรณา
ได้เลยคงต้ม (ถ้ามีนะ) เดี๋ยวจะหาต้มให้กินละกัน
รอสิครับ...เดี๋ยวก็ได้กินแล้ว...กำลังปลูกอยู่(5555)
ดอกกุกลาบสีขาวสวย...เหมือนน้ำใจคนส่งมาให้หนูเลยนะคะท่าน ผ.อ. ใจดีคนเดิม
ขอบคุณนะคะ
พี่ปู....จานนั้นน่ะ...ของโปรดเลย 5555..ไม่กลัวกลื่นเลยล่ะถ้าเห็นร้านไหน ร้านนั้นเลยทันทีซื้อมาซะ...โขลกๆๆ ตำๆๆ เดี๋ยวก็น้ำลายไหลเลย เปรี้ยวๆ หวานๆ เค็มๆ อื๊อ...เอาสเต็กมาแลกก็ไม่ยอมเลยล่ะพี่
- แงๆๆๆๆๆๆๆ
- เพิ่งปลูก
- แล้วน้องจะได้กินไหมเนี่ย
สงสัยจะไม่ได้กินจริงๆ ซะแล้ว 5555
น้ำใจมีทุกแห่งหน ขอให้มีน้ำใจซึ่งกันและกัน ขอบคุณสำหรับน้ำใจที่แบ่งปันค่ะ