มะเร็ง...ไม่ใช่..มาเล็ง
คุณเป็นมะเร็ง!!!!! เสียงคุณหมอยังดังก้องอยู่ในหูของข้าพเจ้า.......และหลังจากนั้นข้าพเจ้าก็หลั่งน้ำตาออกมา ดั่งพายุฝน....ยิ่งกว่าซึนามิเสียอีก//// มันช่างเป็นอะไรสุด ที่จะบรรยายได้ ก่อนอื่นคิดว่าต้องตายแน่นอน เริ่มคิดถึง คนที่เรารัก และรักเรา พ่อ แม่ พี่ น้อง ลูก และนักเรียนฯลฯ
ข้าพเจ้าต้องเข้ารับการรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลเป็นเวลา ถึง 4เดือนเต็มๆ ทุกวันข้าพเจ้าได้จดบันทึกขั้นตอนการรักษาพยาบาลของคุณหมอไว้ตั้งแต่ต้นจนสิ้นสุดการรักษา...ได้กลับบ้านมามีชีวิตใหม่อีกครั้ง
ขอเล่าเรื่องการตรวจPap smear (ตรวจภายในนั่นเอง) ให้ทราบนิดหน่อยนะว่า เป็นการใช้เครื่องมือเหมือนปากเป็ดใส่เข้าไปในช่องคลอด แล้วก็นำเครื่องมือยาวๆเข้าไปขลิบ -ตัดชิ้นเนื้อออกมาประมาณ เท่าหัวแม่มือ ใส่ในแก้วน้ำยา เพื่อนำไปตรวจผลชิ้นเนื้อประมาณ 15 -30 วัน แล้วจึงมาแจ้งผลว่าเราเป็นมะเร็งในระยะใด และจะดำเนินการรักษาต่อไปด้วยวิธีใด//////
ขอขอบพระคุณคณะแพทย์และพยาบาล โรงพยาบาลพุทธชินราช พิษณุโลก ที่ช่วยชุบชีวิตให้เหมือนตายแล้วได้เกิดใหม่อีกครั้ง.......
ความเห็น (4)
- ธุค่ะ คุณครูพัชราภรณ์..
ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างคะ? เป็นกำลังใจให้นะคะ ^^
ต้อมรู้จักโรคมะเร็งมากขึ้นก็เมื่อตอนที่ได้รับหนังสือเล่มนี้น่ะค่ะ....
- เจริยพรนะโยม
- อนุโมทนาบุญด้วย
- หากพอมีเวลาก็แบ่งปันประสบการณ์
- ให้กับผู้ที่ยังทุกข์ทรมานกับโรคร้ายนี้ด้วย
- ให้กำลังใจให้อยู่เย็นเป็นสุข..
- บุญรักษา..
ต้องขอขอบคุณ..น้องต้อมมากๆๆ ตอนนี้แข็งแรงดีแล้ว แต่ต้องพยามออกกำลังกายให้สม่ำเสมอ..เพราะมันปวดเมื่อยจ้า!!!!!!
นมัสการ..พระคุณเจ้า..ไม่มียาอะไรที่ทำให้จิตใจเป็นสุข..เทียบเท่า.หลักธรรมมะ..ไม่มีอีกแล้วค่ะ..