ถ้ากล่าวถึงอาชีพ ถือว่า ครู เป็นอาชีพที่มีเกียรติในสังคม มีคนนับถือ เคารพ ยกย่อง เสมือนผู้ทรงความรู้ ครู เสมือนนักบุญที่มีแต่ ให้ ให้ และให้ โดยไม่หวังผลตอบแทนใดๆ ให้ทั้งความรัก ความเอ็นดูแก่ศิษย์ ให้ความรู้ ให้การศึกษาโดยไม่ปิดบัง แต่ทุกวันนี้...ทุกอย่างเข้าสู่กระบวนการของการเปลี่ยนแปลงสู่อาณาจักรของสังคมทุนนิยม คุณค่าของความเป็นครูก็ถูกกัดกร่อน ผันแปรตามไปด้วย คุณค่าที่ครูมีก็เหลือเพียงแต่คุณค่าของ "คู" เพราะ...... ครูเลิกบูชาอุดมคติของความเป็นครู เห็นว่าอาชีพครูด้อยกว่าอาชีพอื่น เงินเดือนก็น้อย ทำงานก็หนัก ครูจึงยอมปล่อยใจให้ตกเป็นทาสของวัตถุ ค่านิยม และค่าตอบแทนที่มาจากการหารายได้พิเศษด้านอื่น สุดท้ายครูก็กลายเป็นผู้มีหนี้สินล้นพ้นตัว เพราะทนความเย้ายวนของวัตถุและค่าของเงินไม่ไหว จิตใจอ่อนแอ มอบตัวไปในทางที่ผิดไม่คำนึงถึงศักดิ์ของความเป็นครู ขาดปุริสธรรม ธรรมะของผู้รอบรู้ ธรรมะของผู้เป็นบัณฑิต ส่งผลให้ละเลย ย่อหย่อนต่อความรับผิดชอบและหน้าที่ของตน ไม่สามารถดำรงตนอยู่ในสภาพของความเป็นครู และทำหน้าที่ของครูได้อย่างสมบูรณ์ คุณครูทั้งหลาย....เคยคิดไหม???? ทำไมสอนเด็กนักเรียนไปแล้วถึงไม่สามารถทำให้เด็กเป็นคนดี มีความเฉลียวและฉลาดได้ดั่งใจ คุณครูก็ลอง หยุด!!! แล้วลองคิดดูสิว่า "คุณครูได้ทำหน้าที่ของอาชีพครู ได้สมบูรณ์แบบหรือยัง?
ข้อคิดชีวิตครู
ครู เสมือนนักบุญที่มีแต่ ให้ ให้ และให้ โดยไม่หวังผลตอบแทนใดๆ ให้ทั้งความรัก ความเอ็นดูแก่ศิษย์ ให้ความรู้ ให้การศึกษาโดยไม่ปิดบัง แต่ทุกวันนี้...ทุกอย่างเข้าสู่กระบวนการของการเปลี่ยนแปลงสู่อาณาจักรของสังคมทุนนิยม คุณค่าของความเป็นครูก็ถูกกัดกร่อน ผันแปรตามไปด้วย คุณค่าที่ครูมีก็เหลือเพียงแต่คุณค่าของ "คู"