เช้านี้ ผิดปกติ
เมื่อคืนจำวัดใกล้ีสี่นาฬิกาแล้ว ตื่นมาด้วยเสียงปลุกจากโทรทัศน์ตามเวลา 05.50 น. ซึ่งปกติผู้เขียนจะตั้งเวลาเปิดโทรทัศน์เป็นนาฬิกาปลุกไปด้วย... ก็ตื่นมาล้างหน้าออกบิณฑบาตประมาณหกโมงเช้า...
เดินผ่านหน้าร้านโจ๊ก ก็มีเด็กหนุ่มเดินออกมาจากร้านพลางร้องเรียก พระอาจารย์ ! เงยหน้าขึ้นมองก็รู้สึกคุ้นหน้า คล้ายกับลูกศิษย์ที่เป็นเณรที่เคยสอนเมื่อสิบกว่าปีก่อน แต่ก็จำรายละเอียดไม่ได้... เค้าดึงกระเป๋าตังออกมาแล้วล้วงตังใบแดงมาหนึ่งใบ ผู้เขียนก็ยื่นย่ามให้ เค้าก็ใส่ลงในย่าม... ถามว่า ได้เมียยัง ? เค้าก็บอกว่า ยังไม่ได้.... (ปกติเวลาบิณฑบาตไม่เจอเหตุการณ์ทำนองนี้)
โดยปกติ... เมื่อกลับจากบิณฑบาต ผู้เขียนก็จะฉันข้าว ล้างบาตรล้างจาน แล้วก็ปิดประตูด้านนอก เข้าห้องปิดประตูด้านใน เปิดเน็ตหรือเปิดโทรทัศน์ดูข่าวนิดหน่อย... สักพักหนึ่งรู้สึกง่วงก็จะจำวัด (นอน) ไปตื่นหรือลุกขึ้นอีกครั้งก็ได้เวลาเพล จะฉันกาแฟกับขนมนิดหน่อยทีเหลือจากตอนเช้า หรือวันไหนตั้งใจไม่ฉันก็อาจนอนผ่านเพลไปเลย... แต่เช้าวันนี้ ไฟฟ้าดับ จึงเปิดเน็ตหรือเปิดโทรทัศน์ก็ไม่ได้ จึงล้มตัวลงนอนเลย แต่ก็ยังไม่รู้สึกง่วง เริ่มรู้สึกว่าผิดปกติจากความเป็นไปตอนเช้าของทุกๆ วัน... ก็นอนท่องบทขัดเล่นๆ พลางก็นึกว่าจะข่มตาหลับหรือจะทำอะไรดี ก็นอนคิดอะไรไปเรื่อยๆ ทำท่าเคลิ้ม...
เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ทำให้ต้องลุกจากเตียงเพราะโทรศัพท์เสียบสายอยู่่่ไกล... ดูเบอร์เข้า ไม่มีชื่อ แต่จำเลขสามตัวสุดท้ายได้ 191 เพราะเช้าวันก่อนโทรมาแล้ว... พอกดรับ ทางโน้นก็กดยกเลิก จึงโทรกลับไป มีเสียงเทศน์รอสายเลียนแบบเสียงพระอาจารย์พยอมว่า... โกรธคือโง่ โมโหคือบ้า ไม่โกรธดีกว่า จะได้ไม่บ้าไม่โง่ ไม่โกรธยามเช้า ไม่...... (จำได้ไม่หมด แต่เริ่มต้นทำนองนี้แหละ เวียนกลับไปกลับมา) ก็รู้สึกเคืองๆ ปนขำๆ นิดหน่อย สงสัยว่า ใครหนา ! โทรมาล้ออีกแล้ว...
เบอร์เลขท้าย 191 นี้ ผู้เขียนจำไม่ได้ว่าเบอร์ใคร แต่รู้ว่าเป็นเบอร์ใครที่คุ้นเคยคนหนึ่ง เพราะวันก่อนไปงานไหนแล้วก็จำไม่ได้ เค้าบอกว่าโทรมาหลายครั้งแล้ว และบอกว่าเลขท้าย 191 เมื่อตรวจสอบก็เจอ แล้วเค้าก็บอกว่าเบอร์นี้แหละ แต่ผู้เขียนก็ไม่ได้จารึกชื่อไว้ว่าของใคร ยุ่งๆ ก็ลืม... เช้าเมื่อ ๒-๓ วันก่อน เบอร์นี้โทรมาแล้วครั้งหนึ่ง ซึ่งก็เหมือนกับวันนี้ กล่าวคือ พอกดรับ เค้าก็กดวางสาย เมื่อโทรกลับไปก็ได้ยินเสียงเทศน์รอสายว่า โกรธคือโง่ โมโหคือบ้า.... แต่วันก่อนนั้น ผู้เขียนไม่รู้สึกว่าพวกจะโทรมาล้อตอนเช้า...
กลับมานอนอีก แต่ประสาทตื่นเสียแล้ว เพราะรู้สึกเคืองๆ ขำๆ จากเสียงเทศน์รอสาย... จึงลุกขึ้นเปิดประตูห้องออกมา จะทำอะไรดี ? ถามใจตัวเอง... อันที่จริงสิ่งที่จะทำก็มีมากมาย เช่น จัดหนังสือ กวาดห้อง เก็บจีวรไปแช่... แต่ผู้เขียนขี้เกียจ จึงหยิบกระป๋องใส่ยาเส้นและใบจากที่ยังไม่ได้ลอกอีกหนึ่งใบ เดินไปยังกุฏิด้านหน้าวัด ไปเล่นหมากรุกกระดานหนึ่งพร้อมลอกใบจากไปด้วย... ซึ่งกุฏิด้านหน้าวัดนั้น ปกติผู้เขียนจะไปตอนบ่าย ในวันที่อากาศร้อนจัดๆ โดยพาใบจากไปนั่งลอกและหัดหมากรุกให้พระใหม่ หลบร้อนอยู่ที่นั้น... แต่วันนี้ ไปตอนเช้า จึงเป็นเรื่องไม่ปกติเช่นกัน...
เล่นหมากรุกได้กระดานหนึ่ง พอดีไฟฟ้าติดขึ้นมา จึงเดินกลับมาเปิดเน็ต เขียนอนุทินบ่นเรื่องนี้ แต่บ่นไปได้ไม่กิ่บรรทัด เห็นว่าเรื่องค่อนข้างยาว.... นโยบายผู้บริหาร GoToKnow ว่าเรื่องยาวๆ ให้ไปเขียนในบันทึก ผู้เขียนทำตามนโยบาย จึงคัดลอกจากอนุทินแล้วก็นำมาบ่นต่อที่นี้ โดยใช้ชื่อเรื่องว่า...
- เช้านี้ ผิดปกติ....
ความเห็น (9)
- มานมัสการหลวงพี่
- ท่องบทขัด บทขัดคืออะไรครับ
- หลวงพี่ทำงานสายการบินเสียด้วย
- วันนี้ที่นครปฐมฝนไม่ตก
- ผิดปกติครับ
- อิอิๆๆ
บทขัด คือ บทส่วดมนต์ที่เป็นคำนำของบทสวดมนต์ต่างๆ นั่นเอง... งานทั่วๆ ไปมักไม่ใช้บทขัด แต่ถ้างานใหญ่ๆ หรืองานสำคัญๆ ก็อาจใช้บทขัด... ตอนนี้ หลวงพี่เพิ่งทบทวนบทขัดธรรมนิยามสูตร และบทขัดธรรมจักกัปปวัตตนสูตร... ว่างๆ ก็ท่องเล่น (พระร้องเพลงไม่ได้ เซ็งๆ เบื่อๆ ก็ท่องสวดมนต์เล่นๆ )
จะนำเรื่องบทขัดไปเล่าในบล็อกเล่าเรื่องพิธีกรรมอีกครั้ง... อาจารย์ค่อยติดตามก็แล้วกัน...
เจริญพร
นมัสการพระคุณเจ้า
/ใด้ปัญญาเรื่องบทขัดมาอีกเรื่อง
ว่าแต่ว่าไม่ลำบากใจ เรื่องใบจากมั้งหรือคับ
/มีนิทานเรื่อง ลอกใบจาก แต่มิอาจนำมาถวาย
/ เขาแบ่งนักดูดยาใว้ 3 ประเภท
/ 1 ประเภท ก มีครบทั้งใบจาก ยาเส้น ไม้ขีด (ไฟเช็ค)
/ 2 ประเภค ค มีอย่างหนึ่งอย่างได เช่น มีใบจาก หรือมีไม้ขีด
/ 3 ประเภค ข แบบว่า ขอใบจากท่อน ยาหีด ไม้ขีดกัน ฮ่าฮ่า ฮ่า///
สำนวนนิยม ท้ายปิด นั้น เค้าจะแหลงตอนที่ใครบางคนกำลังลอกใบจากว่า...
- ลอกให้ดี ขี้ให้กู ยาสักหีด ไม้ขีดค้อย.....
ส่วนการจัดประเภทนักดูดนั้น อาจขยายได้ถึง 5 ประเภท กล่าวคื
- มียาสูบและไฟจุด
- มีแต่ยาสูบ ขาดไฟจุด
- ขาดยาสูบ มีแต่ไฟจุด
- ขาดทั้งยาสูบและไฟจุด (พกแต่ลมหืด)
- แม้จะขาดทั้งยาสูบและไฟจุด พกแต่ลมหืดแล้ว ก็ยังคดห่อเหน็บหูไปด้วย (5 5 5...)
เจริญพร
ปกติ บ่ได้ ผิดจริง
ธรรมดา เป็นไป ใช่แกล้ง
แปรเปลี่ยน เป็นเพียงให้ วงเวียน เปลี่ยนกรรม
ขัดเคือง เรื่องของมาร ยั่วเย้า เฝ้าตรอง
กราบ 3 หน
ปกติกันอยู่แล้ว วันวัน
เงินอัฐทำบุญกัน ใส่ไถ้
ยืนเดินนั่งนอนฉัน เวียนอยู่
ปกติแม้พระไซร้ บ่นได้เป็นธรรม
- มากราบขอรับเอาความหงุดหงิดไปทิ้งให้เจ้าค่ะ
- มาทันเวลากับเวลาที่พระคุณเจ้าจะทิ้งมันหรือยังเจ้าค่ะ
- .........
- วันนี้ไปทำบุญเข้าพรรษากับครอบครัวมาค่ะ
- เจ้าอาวาสท่านให้พรว่า ....ดีแล้ว โยมทำดี ที่ช่วยบำรุงศาสนาให้อยู่รอดตลอดพรรษานี้....ท่านจำวัดอยู่องค์เดียวค่ะ...วัดนี้มีพระแค่ 5 องค์เองอ่ะค่ะ
- ตกลงพระคุณท่านฝากความหงุดหงิดให้หมอเจ๊เอาไปทิ้งให้นะเจ้าค่ะ
- ...........
- กราบงามๆ 3 ครั้งค่ะ
- อนุโมทนาเป็นอย่างยิ่ง
แต่โยมคุณหมอมาช้าไป อารมณ์ที่เขียนตามบันทึกนี้ อาตมาลืมไปแล้ว...
อันที่จริง ความหงุดหงิด จัดเป็นโทสเจตสิกระดับอ่อนๆ ภาษาในวัดน่าจะใช้ว่า ปฏิฆะ หมายถึง ความที่จิตกระทบกระทั้งต่ออารมณ์ ... โทสเจตสิก นี้ ถ้าระดับแก่กล้ายิ่งขึ้นก็จะเป็นความโกรธ...
เจริญพร