จะโทษใครดี?
ตอนเย็นหอบงานไปทำที่บ้านพักเพื่อน แถวๆบ้านค้างภิบาล เพราะทำงานที่สำนักคนเดียวเงียบๆ วังเวงอย่างไงไม่รู้ อยู่ที่บ้านพักเพื่อนจนเกือบ 4 ทุ่ม ขากลับแวะซื้อลูกชิ้นเอ็นไก่ที่ร้านโต้รุ่ง และแวะชื้อกาแฟเย็นที่ร้านสะดวกซื้อ เพราะว่าคืนนี้กะว่าจะทำงานตอนดึกให้ได้สักชิ้น จึงต้องอาศัยคาแฟอินช่วย แล้วก็กลับสำนักงาน ระหว่างที่ขี่มอเตอร์ไซด์อย่างช้า ดูบรรยากาศข้างทางตอนกลางคืน ของเมืองแม่สอด มันช่างเงียบเสียจริง อาจจะเป็นธรรมดาของเมืองติดชายแดน พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นร้านบริการอินเตอร์เน็ต หรือร้านเกมส์ สักอย่าง และสังเกตุเห็นคนที่ใช้บริการในร้าน เป็นเด็กๆวัยรุ่น หลายคนยังอยู่ในเครื่องแบบนักเรียนอยู่ นั่งใช้บริการอยูในร้าน จึงเกิดความคิดว่าเด็กๆวัยรุ่น เหล่านั้นทำไมไม่กลับบ้าน พ่อแม่ไม่เป็นห่วงหรือไง หรือว่าเป็นเด็กหอ ที่มาเช่าหอเพื่อมาเรียนอยู่ห่างไกลผู้ปกครอง ผมเองมีความรู้สึกห่วงอนาคตของเด็กๆเหล่านั้นแทนพ่อแม่ ผู้ปกครองขึ้นมาอย่างจับใจ ตามประสา ของคนทำงานเกี่ยวกับเด็ก
เมื่อเป็นเช่นนี้แล้วเราจะโทษใครดีหละครับ โทษเด็กที่ชอบมั่วสุมเล่นเกมส์ หรือพ่อแม่ผู้ปกครองที่ไม่คอยสอดส่องดูแลพฤติกรรมของลูกหลานของตัวเอง โทษครูที่ไม่สั่งสอนอบรมบ่มนิสัยของลูกศิษย์ หรือโทษเจ้าของร้านที่ไม่ควบคุมการให้บริการ เห็นแก่ได้ ฯลฯ
แต่ในความคิดส่วนตัวผม ผมคิดว่าเราไม่ควรที่จะกล่าวโทษใครทั้งนั้น เราน่าจะจับมือการช่วยดูแลอนาคตของเด็ก หยุดการมอมเมา อบรมบ่มนิสัย คอยสอดส่องดูแลลูกหลานของเรา ให้ความสำคัญกับอนาคตของชาติให้ห่างไกลจากสิ่งเหล่ามอมเมาเหล่านั้นจะดีกว่า และให้ความอบอุ่นกับเด็กๆด้วย"ผ้าห่มใจ" อย่าเกี่ยงงอนกันอีกเลยครับ
ความเห็น (28)
สวัสดีค่ะ
เห็นด้วยกับความคิดของครูคะ
เรื่องแบบนี้..ไม่ณุ้จะโทษใคร..ผิดด้วยกันทุกฝ่าย
ยิ่งร้านเกมส์นั้นแหละตัวดี..สงสารแต่พ่อแม่ ผู้ปกครอง
ขอบคุณมากครับ
เรื่องนี้...ควรช่วยกันดูแล เริ่มต้นจากครอบครัว เพื่อน คุณครู รวมไปถึงผู้มีส่วนเกี่ยวข้องทุกๆฝ่าย
โลกเปลี่ยนแปลง สังคมเปลี่ยนไป หลายสิ่งหลายอย่างเปลี่ยนตาม รวมถึงค่านิยม ความคิด ความเชื่อ แต่ก็เชื่อว่าสิ่งดีๆมีคุณค่ายังคงมี ถ้าร่วมด้วย ช่วยกันค่ะ
สวัสดีค่ะคุณครู
ตอนนี้ครูตุ๊กแกก็กลุ้มใจกับลูกชายอยู่เหมือนกัน(เขาเรียกครุตุ๊กแกว่าแม่ เพราะเกิดวันที่เดียวกัน เดือนเดียวกัน ตอนนี้อยู่ ม.1) ร่ำๆจะไม่เรียน คุณแม่เขามาเล่าให้ครูประจำชั้นคนปัจจุบันฟัง เล่าไปร้องให้ไปเพราะลูกติดเกมนี่แหละค่ะ ครูตุ๊กแกกะว่าจะหาเวลาลองนั่งคุยกับเขาดูสักทีเหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น เฮ่อ...
มีความสุขกับการทำงานนะคะ
เห็นด้วยจ้ะ...
ผ้าห่มใจนี่แหล่ะสำคัญ
บางครั้งการสอนอะไรให้กับใครสักอย่าง
ต้องวัดใจ...จ้ะ
บางทีครอบครัวก็สอนมาดีนะคะ แต่สิ่งแวดล้อมมีผลกับเด็กมากโดยเฉพาะเด็กวัยรุ่น ต้องสอนให้เด็กรู้จักคิด และเลือกในสิ่งที่ถูกต้อง
พี่อนุญาตให้ลูกพี่เล่นเกมที่บ้านนะ นี่ก็ตื่นมานั่งเล่นเกมแล้วนะ แต่ไม่อนุญาตให้ไปเล่นที่ร้านเกม มันเป็นเรื่องที่ขาดไม่ได้ แต่ต้องมีข้อตกลงระหว่างกันว่าเล่นเท่าไร จึงพอดี พบกันครึ่งทางก็ว่าได้
สวัสดีครับ
- ต้องโทษหลาย ๆ คน รวมกันครับ โทษคนใดคนหนึ่งคงไม่ถูกนัก
- เขามีกฎหมายไม่ให้เด็กอายุต่ำกว่า 18 เล่นเกมก่อนบ่ายสอง และห้ามเล่นเกิน 2 ทุ่มแล้วนะครับ และทางโรงเรียนก็กวดขันการเล่นเกมของเด็กด้วย ยกเว้นว่ามีการแอบเล่น เพราะเจ้าของร้าน เห็นแก่เงิน
- ว่าไปแล้ว ต่างคน ต่างก็มีเหตุผล แม้อาจจะเข้าข้างตัวเองไปซักนิด แต่หากได้มาคุยกัน ร่วมมือกัน คงจะหาทางออกด้วยกันได้ครับ
- เป็นกำลังใจให้ครูครับ
การใส่ชุดนักเรียนและชุดนักศึกษาเข้าร้านเน็ตจนดึกดื่น - ค่อนสว่าง เป็นเรื่องน่าวิตกมาก ... ไม่เคารพตัวเอง แล้วยังไม่เคารพสถาบันด้วยเหมือนกัน
สิ่งที่หลายจังหวัดพยายามอยู่ตอนนี้ก็คือการตรวจเยี่ยม - จัดระเบียบสังคม ซึ่งทำไปตามนโยบาย แต่ไม่ยึดเป็น "งานประจำ"
ผมรู้เรื่องเหล่านี้ดี เพราะผมก็ทำงานกับหลายฝ่ายในจังหวัด..
...
ชีวิตผมเข้าร้านเน็ตเพียง 3 ครั้ง (กรุงเทพฯ) ...
แปลกใจมากเลย คนส่วนใหญ่หลากวัยเข้าไปใช้ แต่ไม่เห็นใช้สำหรับค้นคว้า หรือเรื่องสาระเลยนะครับ เพราะทั้งหมดไปเล่นเน็ต..คุยกับเพื่อน เจาะแจ๊ะไปเรื่อย ซึ่งก็เข้าใจแหละว่าพักผ่อน -
....
ตอนนี้อนุบาลก็เปิดสอนให้เด็ก ๆ เรียนและสัมผัสคอมแล้วนะครับ ...
บางครั้งสอนวาดรูปในคอม ฯ ..แต่กลับมาบ้านเด็ก ๆ ก็บอกเล่นเกมส์อย่างเดียว
...
ขอบคุณครับ
* ...
* พูดยากนะคะ - - เป็นเรื่อง จิตสำนึก - - โดยแท้
* เล่นได้ แต่ต้องมี เป้าหมาย ... และ วินัย ในใจ
* ...
* ต้องใช้เวลาค่ะครู .. ระเบียบวินัย และ เป้าหมายชีวิต
* ต้องค่อยซึมผ่าน การเรียนรู้ และ การเห็นตัวอย่างที่ดี
* ....
พูดก็ง่ายนะคะครู แต่การสร้างคน ในเชิงปฏิบัติ มันยากหลาย:)
.... ทำงานวันหยุดอีกแล้วหนอครู ... เดินทางปลอดภัยเด้อ
ความทรงจำเก่าๆ
นั่นซิ...สังคมอ่อนแอจัง...
คุณครูยุ้ย
....ขอบคุณมากครับที่ร่วมแสดงความคิดเห็น....
คุณเกษตรยะลา
ทุกฝ่ายถ้ามาจับมือร่วมกันแก้ไขเรื่องนี้ปัญหาที่ว่าใหญ่ก็จะกลายเป็นเล็กใช่ไหมครับ
++ขอบคุณที่แสดงความคิดเห็นครับ
คุณครู@..สายธาร..@
ใช่ครับ "ร่วมด้วยช่วยกัน"
การสอนวิชา สื่อ IT บางทีก็เป็นดาบสองคมนะครับ
ขอบคุณมากครับ
คุณครูครูตุ๊กแก
มีลูกชายเยอะจริงเลยนะครับ นี่แหละครับเป็นพิษภัยของการติดเกมส์อย่างงอมแงม คุณครูนำไปเป็นกรณีตัวอย่างให้กับลูกๆคนอื่นของคุณครูได้เลยนะครับ
เป็นกำลังใจให้คุณครูแก้ปัญหาของลูกชายให้ลุล่วงไปด้วยดี
ขอบคุณครับ :)
- น่าทำเป็นกรณีศึกษาอย่างมากๆ เรื่องสิ่งมอมเมาเยาวชน
- ปัญหานี้ถือว่าหนักกว่าสงครามเสียอีก
- ทุกวันนี้จะทำอะไรก็อ้างสิทธิมนุษยชน
- แต่ใช้สิทธิ์ไปในทางที่ผิด
- ร้านค้าก็เป็นพวกเห็นแก่ได้ รัฐก็ควบคุมดูแลไม่ทั่วถึง
- และยังเป็นช่องทางให้เจ้าหน้าที่...หาเศษหาเดน
- ผู้ปกครองต้องดูแลกันเองแล้วละครับ ครูข้างถนน
ใช่ครับ คุณSiriwan บริบท สังคมมีส่วน เพื่อนยิ่งมีส่วนมากครับ เด็กๆถ้าก้าวย่างเข้าสู่วัยรุ่น พ่อแม่จะพูดอย่างไง ก็ไม่ฟัง ประเภทที่ว่า เอา นาย..ว่า เสียคนไปแล้วหลายหลายครับ
ขอบคุณมากครับที่เป็นส่วนหนึ่งในการดูแลสังคม
สวัสดีค่ะคุณครู
แวะมาทักทายนะคะ
มีความสุขกับการทำงานนะคะ
สวัสดีคุณครูNONGYAO - CHAMCHOY
คนเป็นครูย่อมรู้ว่าจะสอนลูกอย่างไรให้เขาแสดงออกและทำในสิ่งที่ถูกต้อง อย่างเช่นคุณครูสอนลูกครับ
ขอบคุณมากครับ
ขอบคุณท่าน ผู้อำนวยการ นายประจักษ์ ครับ
มีความสุขกับการทำงานครับ
ใช่ครับคุณครูสุ
ร่วมกันรับรู้และร่วมกันแก้ไข จะเป็นการดีครับ
ยกย่องบางร้านที่ติดสติ๊กเกอร์เตือนเด็กเยาวชนที่มาเล่น
แต่การติดสติกเกอร์เตือนอย่างเดียวไม่พอ ถ้าไม่มีสามัญสำนึกครับ
ขอบคุณมากครับคุณครู ;-)
สวัสดีครับอาจารย์แผ่นดิน
ยินดีที่ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับอาจารย์
เวลากลับบ้านผมจะเข้าไปใช้บริการร้านอินเตอร์เนตบ่อยเพราะที่บ้านไม่มีอินเตอร์เนตให้ใช้ จึงต้องอาศัยร้าน
การตรวจเยี่ยม จัดระเบียบสังคม เพื่อทำตามนโยบาย ร้านเห็นแก่ได้ ไม่มีสามัญสำนึก จิตสำนึก อย่างนี้ถือว่า คนในสำคมเองที่ทำให้สังคมอ่อนแอ ผมเองได้แต่หวังว่าอย่าให้สังคมอ่อนแอเกินกว่าจะเยียวยา ครับ
และหวังว่าจะมีผ้ใหญ่ที่เห็นความสำคัญของอนาคตของชาติครับ ถ้าอนาคตของขาติโดนมอมเมาด้วยสิ่งเหล่านี้ สังคมเราจะแข็งแรงได้อย่างไร
ขอบคุณมากครับ
มาคาราวะผู้ที่อยู่เบื้องหลังอนาคตชาติ ครูข้างถนน
สภาพการณ์ของเมืองไทย ถ้าเจาะกันให้ลึกคงไม่พ้นฝ่ายรัฐจะต้องรับผิดชอบไปเต็มๆ
เด็ก เป็นผู้ใฝ่รู้โดยธรรมชาติ กำลังเป็นวัยซึมซับความรู้ ความเข้าใจ มีความต้องการรู้สูง
เราที่รับผิดชอบอยู่ย่อมรู้ดี โอกาสดีอย่างนี้ทำไมพวกเราไม่ทำอะไรกันเลยเหรอ ชิงโอกาสสร้างการรับรู้ในสิ่งที่ดีๆให้กับพวกเขา
เด็ก ใฝ่รู้ก็จริง แต่ต้องมีทางเลือกให้พวกเขา ปัจจุบัน ทุนนิยมเข้าแทรกทุกหย่อมหญ้า แม้กระทั่งอาหารการกิน มอมเมาเด็ก แม้ผู้ใหญ่ก็ไม่เหลือ
ทางเดียว การศึกษา ชุมชน ช่วยหาทางเลือกให้เด็กเหล่านี้ เสริมสร้างวัฒนธรรมการเรียนรู้ กิจกรรมการละเล่น กีฬา หนังสือ ห้องสมุด............
ถ้าจะเอากันให้ลึกๆ รายการทีวีก็ต้องเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย
เหนื่อยครับ ครู หรือว่าต้องเปลี่ยนอำนาจรัฐใหม่.......เฮ้อไม่รู้เปลี่ยนให้ใครทำ
ขอบคุณครับ
สังคมเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว..
และเด็กยุคใหม่ก็ขาดซึ่งวิจารณญาณในการดำเนินชีวิต..
คิดไปแล้วก็น่าเป็นห่วงมากค่ะ..เราคงต้องช่วยกันทุกฝ่ายนะคะ..
ครูสบายดีนะคะ..^^
- มาคารวะยามดึกค่ะ คุณครูข้างถนน
- ปัญหานี้ทุกฝ่ายต้องร่วมมือร่วมใจกันค่ะ จะให้เป็นภาระของใครคนใดคนหนึ่งก็คงไม่มีทางแก้ปัญหาได้สำเร็จ
- เคยพบพื้นที่ที่เด็กแก้ปัญหากันเองด้วยค่ะ แกนนำกลุ่มเยาวชนที่เป็นพี่ ๆ ตามดูแลน้อง ๆ ตามร้านเกม ไปเฝ้า.. แต่ไม่ใช่ไปดุว่า ใช้ความรักซื้อใจน้อง ๆ และจัดกิจกรรมให้น้อง ๆ เข้าร่วม ช่วยได้ดีทีเดียวค่ะ
- เด็ก ๆ ที่ติดเกมเขาก็รู้ค่ะว่าไม่ดี แต่เขาห้ามตัวเองไม่ได้ ผู้ใหญ่อย่างเรายังห้ามตัวเองกันไม่ค่อยได้ในบางเรื่องเลยเนอะ :P
- บริบทของแต่ละพื้นที่คงแตกต่างกันไป ต้องช่วยกันค่ะ
- เป็นกำลังใจให้ทำงานอย่างมีพลังและปล่อยวางนะคะคุณครูข้างถนน ..^_^..
ÄÄÄ....ไม่โทษกัน...ช่วยกัน..ถักผ้าห่ม.ผืนใหญ่..ห่มใจ.สังคม(ไทย)..ที่ห่อเหี่ยวท้อแท้..สิ้นหวัง..."ให้กลับสู่ทางเมตตาแบ่งปันสร้างพลังศรัทรา..ปูทางใหม่..สู่สังคม..อริยะ"...เนอะ....สวีสดีคุณครูข้างถนน...ยายธีเจ้าค่ะ