ทั้งหมดนี้เท่าไร?


..จุดเริ่มต้นของนักเรียนโข่งมะโรงมะเส็ง ระหว่างทางผ่านหมู่เมฆแปลกๆ..ถ่ายรูปไว้ดีกว่านั่งหายใจทิ้ง อ่านหนังสือพิมพ์ก็เจอแต่ข่าวอีตาบ้า นึกถึงนักการเมืองโต้ถ้อยร้อยคำพลิกผวน..ท่านประธานที่เคารพ..ผมขอประท้วงท่านประธาน!! ท่านผิดข้อบังคับข้อที่..ประธานก็เล่นบทใจเย็นได้เหลือเกิน ทำไมไม่เอาไมค์เขวี้ยงหัวไอ้ตัวกวนก็ไม่รู้นะ

มาถึงสุวรรณภูมิ ชื่อนี้.. เมื่อก่อนนึกว่าเขาตั้งให้ไพเราะดูดีเฉยๆ

ที่ไหนได้ วันนี้สนามบินสุวรรณภูมิมีเทพยดาจริงๆด้วย

ท่านเทพคงจะอยากให้กำลังใจนักเรียนโข่ง

จึงกรุณามารับ เสมือนผู้ปกครองนำลูกหลานไปส่งโรงเรียนวันแรก

เป็นความลึกซึ้งห่วงใยและเติมกำลังใจ..

มาถึงโรงแรม ครูใหญ่กรุณาให้ลูกน้องเอาเสื้อสูทมามอบให้ที่เคาเตอร์ ถึงห้องพักค้นกระเป๋า อ้าวเสื้อแขนยาวไม่ได้เอามา ที่จริงทั้งปีทั้งชาติผมก็ไม่พิธีรีตองกับการแต่งกายอยู่แล้ว บางสถาบันเขาคงรำคราญที่ไม่แต่งกายตามธรรมเนียมปฏิบัติ ..ตัดชุดสากลมอบให้หลายครั้ง ..แต่บักหมอนี่มันก็ไม่ใส่สักที!

ประมาณครึ่งชั่วโมง ญาติสกุลเฮบินมาจากภูเก็ต ผมบอกว่าจะไปหาซื้อเสื้อแขนยาว ..ชวนกันลงไปถามร้านในโรงแรม เขางัดเสื้อมาให้ลอง ทุกตัวแขนยาวเกินจำเป็น เพราะเขาออกแบบสำหรับฝรั่ง ไม่ได้ตัดเผื่อคนบ้านนอก แม่คุณแนะนำว่าควรจะไปหาซื้อห้าง บางยี่ห้อเขาตัดไซน์คนเอเชีย จะช้าอยู่ไยละครับ ชวนกันบุกห้างทันที

ไปถึงPATAปิ่นเกล้า

..ร้านแรกพนักงานขายแกะกระดุมเสื้อทันที!

มาให้ลอง ลอง ลอง

ผมแขนสั้น เสื้อตัดมายาวๆ..ยังไม่ลงตัว

เรื่องนี้สอน ความพอดี พอประมาณ ตรงๆ

เกินพอดีก็เท่ากับเกินความต้องการ..

เกินประมาณ ก็เกินการณ์เกินควร

ออกจากยี่ห้อนี่-ไปลองยี่ห้อโน้น

เสื้อทุกตัวแขนยาว แขนเราสั้น

จะเอายังไงนี่ ลองชั่วโมงเดียวนับสิบตัว ผ่านมา4-5ยี่ห้อแล้ว

..ก่อนที่จะท้อระทวยใจ

วาสนายังดี ไปเจอเข้ายี่ห้อหนึ่ง

ลองปุ๊บได้ปั๊บ! รีบซื้อ2ตัว

เฮ้อ! ดีใจยิ่งกว่าลิงได้กล้วย  

ที่ไม่ต้องลองเสื้อหมดทุกยี่ห้อ

และไม่ก็ต้องเหมาห้าง

ทั้งหมดนี้เท่าไหร่?

Key Word:

"ใดใดในโลกล้วนอนิจัง เสื้อแขนสั้นยังหาได้"

หมายเลขบันทึก: 190505เขียนเมื่อ 26 มิถุนายน 2008 05:48 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 00:44 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (20)

ลองอดทนดูตอนเขาประท้วงกันค่ะ ว่าเราจะทนได้ไหม  ทนได้ค่ะ แต่คนข้างเคียงบอกให้เปลี่ยนช่องค่ะ

เรียนท่านครูบา สุทธินันท์ค่ะ

วันหลังขอซื้อเสื้อที่ตัวเล็กกว่าไซด์จริง 1 เบอร์ซิคะ แขนจะพอดี แต่ตัวจะคับปริเลย ก็แฟชั่นเดี๋ยวนี้เขาฮิตแบบนี้นี่คะ คนรุ่นเราๆ หาใส่ไม่ได้หรอกค่ะ หุ่นไม่ได้มาตรฐาน

P

 

เป็นคนไทยต้อง  ท.ทหารอดทน กระมังครับ

ขอให้มีความสงบสุขกับการฟังอภิปรายนะครับ

P

 

ขอบคุณครับ ที่แนะนำ หุ่นพวกเราเป็นปัญหา หรือนักออกแบบมีปัญหา ก็ไม่แน่นะครบ

 

ต่อไปอาจเกิดเป็นข้อสังเกตว่าตรงไหนประท้วงเยอะ ก็ชวนให้สงสัยว่าจะเป็นจริง ยิ่งต้องฟังให้ได้เลยครับ อย่าเบื่อเพราะว่านั่นน่าจะเป็นเจตนาของการประท้วง ถ้าเพ้อเจ้อไม่เข้าประเด็น คนเค้าก็ไม่ฟังเอง

แล้วก็น่าจะมีอีกคำหนึ่งคือ ทั้งหมดนี้ ไม่เอาเท่าไหร่ (ไม่เบื่อแต่ไม่เอา)

พ่อขา เสื้อผู้ชายจะมียี่ห้อ GQ ที่เขาทำรุ่น bodyfit สำหรับคนหุ่นเล็ก ๆ ค่ะ

ว่าแต่ สาวห้างไม่ตกกะใจเหรอค่ะ ที่เจอญี่ปุ่น 2 คน บุกห้าง

อิอิ

สวัสดีเจ้าค่ะ พ่อจ๋า

วันนี้มาปฐมนิเทศ อย่าลืมแวะมาหาน้องจิบ้างนะค่ะ คิคิ คิดถึงพ่อค่ะ รักพ่อนะค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ

เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ --->น้องจิ ^_^

ผมไม่ได้เข้าห้างมากี่ปีก้ไม่รู้ พอจำเป็นต้องเข้าไปหาเสื้อ กางเกงเหมือนกัน  ปรากฏว่า หาขนาดที่พอดีไม่ได้แล้ว อิอิ หุ่นไม่พอดีกับเสื้อ หรือเสื้อไม่พอดีกับหุ่น อิอิ  ไอ้ร้ายตัดเสื้อแบบแต่ก่อน ก็ไม่รู้หายไปไหนหมด เลยจำใจต้องเอามาแบบขาดๆเกินๆ ...

มาวันนี้จึงรู้ว่าหุ่นเราเกินมาตราฐานไปแล้ว อิอิ...

+ สวัสดีตอนเพลาพระฉันเพลค่ะ...พ่อครูบา..

+ แฮะ ๆ อ่านไปขำไป...นึกออก เห็นภาพเลยค่ะ...

+ เคยเจอแบบนี้...เวลาพ่อแอมแปร์ไปซื้อเสื้อและกางเกง...

+ ของพ่อครูบาสั้น...แต่ของพ่อแอมแปร์อ้วน...สั้น..

+ ฮา ๆ เอิ้ก ๆ

+ มากอดดดดดดด

+ เพื่อเมองไทย...เพื่อการเมืองไทย...

+ กอดให้ไทยร่มเย็นค่ะ

อยู่บนรถบัสระหว่างเดินทางไปโคราช  จะสัมมนากันถึง28

 

 

สงสัยนักเรียนจะชวนกันหล่อแน่ๆเลย...อิอิ

ดีใจด้วยค่ะที่ได้เสื้อ

นึกว่าไม่ได้จะขออนุญาตเรียนว่า ...ขอเขาซื้อแต่แขนเสื้อได้ไหม แล้วขอเขาเย็บติดปลายแขนเสื้อไว้ตรงข้างในระดับข้อศอกของสูทไว้เลย...ใส่เมื่อไหร่ก็มีปลายแขนโผล่เมื่อนั้น..ส่วนเสื้อตัวจริงก็ใส่แขนสั้นแทน...

อิอิ...แบบว่าพูดจริงนะคะ...

ถ้าหาเสื้อไม่ได้จริงๆ

จะหาสีขาวมาทาข้อแขนให้ดูแทนเสื้อ

แต่ที่แย่กว่านั้น...เจ้าแป๊ดสั่งให้พ่อถ่ายรูปเสื้อหล่อลงบล็อกนี่สิ

อายๆ  เขิน  ม้วนต้วน ทำใจไม่ได้จริงๆ

เมื่อเช้าก็ผูกไทด์ไม่เป็น

ดีว่ามีท่านอัยการช่วย

เลยรอดตัวไปเป็นเปลาะๆๆ

 

แต่มื้อหน้าจะเป็นอย่างไรก็ไม่รู้ได้

เรียนตอนแก่ก็แย่ยังงี้และ อิ  อิ

 

 

 

ใดใดในโลกล้วน       อนิจจัง
เสื้อแขนสั้นยัง          หาได้
ตระเวณทั่วทุกร้านดัง  โชคเข้า ข้างนา
แม้นไม่พอดีไซร้        อย่าได้ ใส่มัน

หนูมาช่วยต่อให้ครบค่ะพ่อ อยากเห็นพ่อใส่สูท คงเท่ห์ดี ^ ^

พ่อครูบาใส่สูท..อิ..อิ..

  • สวัสดีครับพ่อครับ
  • อิอิ อยากเห็นพ่อตอนใส่สูทจัง
  • 5555
  • คงจะหล่อพิลึก ถ่ายรูปลงบล็อกก็คงจะดีอ่ะครับ
  • 5555
  •  
    • ตามน้องสายลมมาดูรูปพ่อใส่สูท
    • อิอิ
    • ประกาศๆๆ พ่อครูบาหาย
    • โทรไปถามแม่แล้ว
    • แม่ว่ายังไม่ถึงบ้าน
    • แงๆๆๆๆ
    • โทรมือถือก็ไม่ติด
    • ประกาศ ประกาศ พ่อหาย...ไปจากกรุงเทพฯ

คาดว่าพ่อเดินทางไปดูแลเขาพระวิหารอยู่ แต่เอ คนละจังหวัดนี่หว่า มึน
ใครจับตัวพ่อไปเนี่ย โหลๆๆ โปรดคืนมาด่วน ลูกหลานขอร้อง

พ่อครูขา ..

* อยากเห็นพ่อครูในมาดเสื้อตัวใหม่ ที่หาซื้อได้ล่าสุดจังค่ะ

* พ่อครูมีปัญหาเหมือนป๋าหนูเลยค่ะ ... สงสัย หนูต้องออกแบบเสื้อสำหรับคนพิเศษๆ ซะแล้วสิ :)

* รอหน่อยนะคะพ่อครู .. หนูจะใช้ยี่ห้อเสื้อว่า โลโบ้ - lobo

* หรือพ่อครู มีชื่อเด็ดๆ ไหมคะ .. จะได้ตีตลาด กอดกระจุย

เข้ามาสวัสดีครับพ่อครูบา ยังคงสบายดี และมีอารมณ์ขันตลอดนะครับ ขอให้สุขภาพดีจนกว่าจะจบกระบวนการเรียนรู้ในเรื่องที่กำลังสัมผัสอยู่นะครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท