..จุดเริ่มต้นของนักเรียนโข่งมะโรงมะเส็ง ระหว่างทางผ่านหมู่เมฆแปลกๆ..ถ่ายรูปไว้ดีกว่านั่งหายใจทิ้ง อ่านหนังสือพิมพ์ก็เจอแต่ข่าวอีตาบ้า นึกถึงนักการเมืองโต้ถ้อยร้อยคำพลิกผวน..ท่านประธานที่เคารพ..ผมขอประท้วงท่านประธาน!! ท่านผิดข้อบังคับข้อที่..ประธานก็เล่นบทใจเย็นได้เหลือเกิน ทำไมไม่เอาไมค์เขวี้ยงหัวไอ้ตัวกวนก็ไม่รู้นะ
มาถึงสุวรรณภูมิ ชื่อนี้.. เมื่อก่อนนึกว่าเขาตั้งให้ไพเราะดูดีเฉยๆ
ที่ไหนได้ วันนี้สนามบินสุวรรณภูมิมีเทพยดาจริงๆด้วย
ท่านเทพคงจะอยากให้กำลังใจนักเรียนโข่ง
จึงกรุณามารับ เสมือนผู้ปกครองนำลูกหลานไปส่งโรงเรียนวันแรก
เป็นความลึกซึ้งห่วงใยและเติมกำลังใจ..
มาถึงโรงแรม ครูใหญ่กรุณาให้ลูกน้องเอาเสื้อสูทมามอบให้ที่เคาเตอร์ ถึงห้องพักค้นกระเป๋า อ้าวเสื้อแขนยาวไม่ได้เอามา ที่จริงทั้งปีทั้งชาติผมก็ไม่พิธีรีตองกับการแต่งกายอยู่แล้ว บางสถาบันเขาคงรำคราญที่ไม่แต่งกายตามธรรมเนียมปฏิบัติ ..ตัดชุดสากลมอบให้หลายครั้ง ..แต่บักหมอนี่มันก็ไม่ใส่สักที!
ประมาณครึ่งชั่วโมง ญาติสกุลเฮบินมาจากภูเก็ต ผมบอกว่าจะไปหาซื้อเสื้อแขนยาว ..ชวนกันลงไปถามร้านในโรงแรม เขางัดเสื้อมาให้ลอง ทุกตัวแขนยาวเกินจำเป็น เพราะเขาออกแบบสำหรับฝรั่ง ไม่ได้ตัดเผื่อคนบ้านนอก แม่คุณแนะนำว่าควรจะไปหาซื้อห้าง บางยี่ห้อเขาตัดไซน์คนเอเชีย จะช้าอยู่ไยละครับ ชวนกันบุกห้างทันที
ไปถึงPATAปิ่นเกล้า
..ร้านแรกพนักงานขายแกะกระดุมเสื้อทันที!
มาให้ลอง ลอง ลอง
ผมแขนสั้น เสื้อตัดมายาวๆ..ยังไม่ลงตัว
เรื่องนี้สอน ความพอดี พอประมาณ ตรงๆ
เกินพอดีก็เท่ากับเกินความต้องการ..
เกินประมาณ ก็เกินการณ์เกินควร
ออกจากยี่ห้อนี่-ไปลองยี่ห้อโน้น
เสื้อทุกตัวแขนยาว แขนเราสั้น
จะเอายังไงนี่ ลองชั่วโมงเดียวนับสิบตัว ผ่านมา4-5ยี่ห้อแล้ว
..ก่อนที่จะท้อระทวยใจ
วาสนายังดี ไปเจอเข้ายี่ห้อหนึ่ง
ลองปุ๊บได้ปั๊บ! รีบซื้อ2ตัว
เฮ้อ! ดีใจยิ่งกว่าลิงได้กล้วย
ที่ไม่ต้องลองเสื้อหมดทุกยี่ห้อ
และไม่ก็ต้องเหมาห้าง
ทั้งหมดนี้เท่าไหร่?
Key Word:
"ใดใดในโลกล้วนอนิจัง เสื้อแขนสั้นยังหาได้"
ลองอดทนดูตอนเขาประท้วงกันค่ะ ว่าเราจะทนได้ไหม ทนได้ค่ะ แต่คนข้างเคียงบอกให้เปลี่ยนช่องค่ะ
เรียนท่านครูบา สุทธินันท์ค่ะ
วันหลังขอซื้อเสื้อที่ตัวเล็กกว่าไซด์จริง 1 เบอร์ซิคะ แขนจะพอดี แต่ตัวจะคับปริเลย ก็แฟชั่นเดี๋ยวนี้เขาฮิตแบบนี้นี่คะ คนรุ่นเราๆ หาใส่ไม่ได้หรอกค่ะ หุ่นไม่ได้มาตรฐาน
เป็นคนไทยต้อง ท.ทหารอดทน กระมังครับ
ขอให้มีความสงบสุขกับการฟังอภิปรายนะครับ
ขอบคุณครับ ที่แนะนำ หุ่นพวกเราเป็นปัญหา หรือนักออกแบบมีปัญหา ก็ไม่แน่นะครบ
ต่อไปอาจเกิดเป็นข้อสังเกตว่าตรงไหนประท้วงเยอะ ก็ชวนให้สงสัยว่าจะเป็นจริง ยิ่งต้องฟังให้ได้เลยครับ อย่าเบื่อเพราะว่านั่นน่าจะเป็นเจตนาของการประท้วง ถ้าเพ้อเจ้อไม่เข้าประเด็น คนเค้าก็ไม่ฟังเอง
แล้วก็น่าจะมีอีกคำหนึ่งคือ ทั้งหมดนี้ ไม่เอาเท่าไหร่ (ไม่เบื่อแต่ไม่เอา)
พ่อขา เสื้อผู้ชายจะมียี่ห้อ GQ ที่เขาทำรุ่น bodyfit สำหรับคนหุ่นเล็ก ๆ ค่ะ
ว่าแต่ สาวห้างไม่ตกกะใจเหรอค่ะ ที่เจอญี่ปุ่น 2 คน บุกห้าง
อิอิ
สวัสดีเจ้าค่ะ พ่อจ๋า
วันนี้มาปฐมนิเทศ อย่าลืมแวะมาหาน้องจิบ้างนะค่ะ คิคิ คิดถึงพ่อค่ะ รักพ่อนะค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ
เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ --->น้องจิ ^_^
ผมไม่ได้เข้าห้างมากี่ปีก้ไม่รู้ พอจำเป็นต้องเข้าไปหาเสื้อ กางเกงเหมือนกัน ปรากฏว่า หาขนาดที่พอดีไม่ได้แล้ว อิอิ หุ่นไม่พอดีกับเสื้อ หรือเสื้อไม่พอดีกับหุ่น อิอิ ไอ้ร้ายตัดเสื้อแบบแต่ก่อน ก็ไม่รู้หายไปไหนหมด เลยจำใจต้องเอามาแบบขาดๆเกินๆ ...
มาวันนี้จึงรู้ว่าหุ่นเราเกินมาตราฐานไปแล้ว อิอิ...
+ สวัสดีตอนเพลาพระฉันเพลค่ะ...พ่อครูบา..
+ แฮะ ๆ อ่านไปขำไป...นึกออก เห็นภาพเลยค่ะ...
+ เคยเจอแบบนี้...เวลาพ่อแอมแปร์ไปซื้อเสื้อและกางเกง...
+ ของพ่อครูบาสั้น...แต่ของพ่อแอมแปร์อ้วน...สั้น..
+ ฮา ๆ เอิ้ก ๆ
+ มากอดดดดดดด
+ เพื่อเมองไทย...เพื่อการเมืองไทย...
+ กอดให้ไทยร่มเย็นค่ะ
อยู่บนรถบัสระหว่างเดินทางไปโคราช จะสัมมนากันถึง28
สงสัยนักเรียนจะชวนกันหล่อแน่ๆเลย...อิอิ
ดีใจด้วยค่ะที่ได้เสื้อ
นึกว่าไม่ได้จะขออนุญาตเรียนว่า ...ขอเขาซื้อแต่แขนเสื้อได้ไหม แล้วขอเขาเย็บติดปลายแขนเสื้อไว้ตรงข้างในระดับข้อศอกของสูทไว้เลย...ใส่เมื่อไหร่ก็มีปลายแขนโผล่เมื่อนั้น..ส่วนเสื้อตัวจริงก็ใส่แขนสั้นแทน...
อิอิ...แบบว่าพูดจริงนะคะ...
ถ้าหาเสื้อไม่ได้จริงๆ
จะหาสีขาวมาทาข้อแขนให้ดูแทนเสื้อ
แต่ที่แย่กว่านั้น...เจ้าแป๊ดสั่งให้พ่อถ่ายรูปเสื้อหล่อลงบล็อกนี่สิ
อายๆ เขิน ม้วนต้วน ทำใจไม่ได้จริงๆ
เมื่อเช้าก็ผูกไทด์ไม่เป็น
ดีว่ามีท่านอัยการช่วย
เลยรอดตัวไปเป็นเปลาะๆๆ
แต่มื้อหน้าจะเป็นอย่างไรก็ไม่รู้ได้
เรียนตอนแก่ก็แย่ยังงี้และ อิ อิ
ใดใดในโลกล้วน อนิจจัง
เสื้อแขนสั้นยัง หาได้
ตระเวณทั่วทุกร้านดัง โชคเข้า ข้างนา
แม้นไม่พอดีไซร้ อย่าได้ ใส่มัน
หนูมาช่วยต่อให้ครบค่ะพ่อ อยากเห็นพ่อใส่สูท คงเท่ห์ดี ^ ^
พ่อครูบาใส่สูท..อิ..อิ..
คาดว่าพ่อเดินทางไปดูแลเขาพระวิหารอยู่ แต่เอ คนละจังหวัดนี่หว่า มึน
ใครจับตัวพ่อไปเนี่ย โหลๆๆ โปรดคืนมาด่วน ลูกหลานขอร้อง
พ่อครูขา ..
* อยากเห็นพ่อครูในมาดเสื้อตัวใหม่ ที่หาซื้อได้ล่าสุดจังค่ะ
* พ่อครูมีปัญหาเหมือนป๋าหนูเลยค่ะ ... สงสัย หนูต้องออกแบบเสื้อสำหรับคนพิเศษๆ ซะแล้วสิ :)
* รอหน่อยนะคะพ่อครู .. หนูจะใช้ยี่ห้อเสื้อว่า โลโบ้ - lobo
* หรือพ่อครู มีชื่อเด็ดๆ ไหมคะ .. จะได้ตีตลาด กอดกระจุย
เข้ามาสวัสดีครับพ่อครูบา ยังคงสบายดี และมีอารมณ์ขันตลอดนะครับ ขอให้สุขภาพดีจนกว่าจะจบกระบวนการเรียนรู้ในเรื่องที่กำลังสัมผัสอยู่นะครับ