GotoKnow...เครื่องมือแสนวิเศษในการติดตามตัวเอง (1)
การบ้านเรื่อง 3 ปี GotoKnow.org : ขอเชิญทุกท่านร่วมเขียนบันทึก AAR การใช้งาน GotoKnow.org ทำให้กลับไปทบทวนบันทึกตัวเองจริงๆจังๆว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราทำอะไรไปบ้าง เขียนไปเขียนมาพร้อมๆกับทำการทบทวนบล็อกและบันทึกตัวเองเอาไว้เป็นขั้นตอนในไฟล์ กลับมาอ่านดูแล้วรู้สึกว่า ไม่น่าจะเก็บเอาไว้เฉยๆ เอามาลงในบันทึกเลยด้วยดีกว่านะคะ ได้กำไรหลายต่อทีเดียว ตามที่เขียนเอาไว้นี่แหละค่ะ ยิ่งทำยิ่งสนุก ได้ปรับเปลี่ยนหมวดหมู่และคำสำคัญของบันทึกตัวเองไปด้วย ถือเป็นทั้งของขวัญให้ตัวเองและช่วยจัดระเบียบให้ GotoKnow ไปด้วยนะคะ บันทึก AAR 3 ปี GotoKnow ก็คงจะเสร็จตอน 4 ปี GotoKnow แน่ๆเลย อิ...อิ...(ล้อเล่น...ค่ะเอาไว้ให้สุกงอมเต็มที่จะปล่อยออกมาแน่ค่ะ น้องมะปรางอย่าเพิ่งตกใจ)
************************************************************************
เป็นสมาชิก GotoKnow ครั้งแรกเมื่อ พฤ. 29 ธ.ค. 2548 @ 23:37 คืนวันรุ่งขึ้นถึงเขียนบันทึกแรกในบล็อก effective English usage
บันทึกแรก ศ. 30 ธ.ค. 2548 @ 23:30 เขียนเรื่องการออกเสียงภาษาอังกฤษ แขกคนแรกที่มาเยี่ยมเยียนคือ คุณวิศิษฐ โชติอุทยางกูร คนทันตะม.อ.นี่เอง เป็นคนที่เขียนสื่อสารได้เป็นกันเอง เมื่อได้พบหน้าก็รู้ว่า ตัวจริงกับสิ่งที่เขียนตรงกันที่สุด
วันที่ จ. 02 ม.ค. 2549 @ 00:55 ก็เริ่มเปิดบล็อกใหม่ เรื่องเล่าและเรื่องคุยจาก Lab Chem เขียนเกี่ยวกับงาน คนที่เข้ามาทักทายก็คือ อ.หมอปารมีและคนพยาธิและคุณศิริด้วย
คนนอกที่มาทักทายในบล็อกภาษาอังกฤษอีกทีคือ คุณที คนนี้ไม่รู้ใคร ไม่ได้เจออีกเลย
ต่อมาก็คือ คุณขจิต ฝอยทอง( khajit's blog)
สัปดาห์แรกที่เขียนก็เขียน 6 บันทึก แล้วรู้สึกว่าตัวเองจะเข้าใจ concept ของบล็อกได้เร็วมากทำให้เห็นว่าเรื่องที่อ่านมาจากที่อื่นไม่น่าจะเอามาเขียนในทั้ง 2 บล็อกที่มีอยู่ ก็เลยตั้งบล็อกใหม่ เขารายงานว่า เพื่อจะเอาเรื่องที่แปลมาหรือที่ไม่ได้คิดเองมาลงไว้ บันทึกแรกที่เขียนเกี่ยวกับ ค่าวิกฤตของแล็บยังไม่ได้ติด Tag ด้วยซ้ำ เพราะตอนนั้นยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องนี้เท่าไหร่ ทำไปเรียนรู้ไปจริงๆ คนมา comment ก็คนกันเองทั้งนั้น รู้สึกพวกเราจะไม่ได้ login กันทั้งนั้นเลย ทั้งๆที่เป็นสมาชิก GotoKnow กันแล้วทั้งนั้น มีพี่เม่ยด้วยที่แวะมาทักทายตามอ.ปารมี
10 บันทึกแรกแทบจะไม่มีคนนอกภาควิชามาอ่านและทักทายเลย แต่ก็รู้สึกว่าตัวเองจะสนุกกับการได้เขียนไม่ได้สนใจเลยว่าจะมีใครมาอ่านหรือเปล่า
การได้กลับไปทบทวนตัวเองก็เลยทำให้ได้โอกาสจัดการกับบันทึกให้เข้าหมวดหมู่และเลือกคำสำคัญให้ดีขึ้นด้วย
************************************************************************
ทำมาได้สักพักหนึ่งแล้วรู้สึกขอบคุณ GotoKnow จริงๆ จะมี diary หรือบันทึกรูปแบบไหนที่ทำให้เราย้อนอดีตไปจัดการกับสิ่งที่เกิดจากสมองและสองมือของเราได้สะดวกง่ายดายเช่นนี้หนอ
รักเธอจริงๆ GotoKnow และทีมผู้พัฒนาดูแล
ความเห็น (7)
หัวข้อนี้โดนใจจริงๆ
+ สวัสดีค่ะพี่โอ๋...
+ เพราะ G2K ทำให้เราได้มาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน
+ เพิ่งมาเป็นสมาชิกตอนเดือน พ.ค. 2551 นี้เองค่ะ
+ อาจเป็นเพราะกรรมลิขิต..ทำให้มาเจอพี่โอ๋
+ ทุกครั้งที่เข้า G2K ก็ต้องมาหาสาระดี ๆ จากที่นี่
+ ขอบคุณ G2K ที่นำเรามาพบกันค่ะ...
สวัสดีค่ะคุณโอ๋
คุณโอ๋เป็นคนที่สนุกในการเขียนและการอ่านมาก รู้สึกอย่างนี้ตั้งแต่แรกๆแล้ว และเป็นคนที่มองอะไรๆ ในแง่ดีมากค่ะ ดีใจที่ ได้มารูจัก ผ่านบล็อกค่ะ ต่อไปคงมีโอกาสเจอตัวจริงนะคะ
- อิ อิ อิ
- ขอบคุณครับ โดนใจมากก็ ตรงที่ว่า ... เอาไว้ให้สุกงอมเต็มที่จะปล่อยออกมาแน่ค่ะ น้องมะปราง อย่าเพิ่งตกใจ
- อิ พี่ก็รอให้สุกงอมอยู่เหมือนกันครับ ... อิ อิ อิ
พี่โอ๋คะ
ขอบคุณมากๆ คะ ที่ได้ร่วมเขียนบันทึก aar GotoKnow.org
จริงๆ แล้ว เหมือนพี่โอ๋ได้ aar GotoKnow.org เป็นระยะๆ มาโดยตลอด เพราะจะมีบันทึกหลายบันทึกที่พี่โอ๋เขียนถึง GotoKnow.org และทำให้ได้เห็นมุมมองที่หลากหลายเยอะแยะเลยคะ
ไม่เชื่อก็ต้องลองดูที่ http://gotoknow.org/blog/chemlab/tag/gotoknow คะ ^_^
ต้องขอบคุณกำลังใจ และมิตรภาพที่สวยงามที่พี่โอ๋มอบให้ GotoKnow.org และทีมงาน UsableLabs ทุกคนด้วยนะคะ
มะปรางรบกวนเพิ่มเติม พี่โอ๋ช่วยเพิ่มคำสำคัญ aar-gotoknow ในบันทึกนี้ด้วยนะคะ และบันทึกของพี่โอ๋จะไปอยู่ในรายการบันทึก ที่http://gotoknow.org/post/tag/aar-gotoknow คะ
เห็นด้วยค่ะว่าบันทึกใน G2K เป็น Diary ชั้นดี ไม่เคยเบื่อ แต่รู้สึกว่าจะติดเหมือนติดเกมส์ค่ะ
ดีใจจังค่ะ พ่อครูบาแวะมาเยี่ยม ขอบคุณ GotoKnow ด้วยค่ะที่ทำให้คนไอเดียเยี่ยมๆอย่างพ่อครูบาได้ใช้เป็นเครื่องมือชั้นดีในการสร้างสายใยของคนทั้งประเทศด้วยเฮฮาศาสตร์
แหม...คุณแม่น้อง แอมแปร์ ทำไมบอกว่ากรรมลิขิตมาเจอพี่โอ๋ล่ะค่ะ ฟังดูเหมือนโชคร้ายเลย...ล้อเล่นค่ะ ไม่ซีเรียส แต่บอกได้ว่าคุณครูอย่างน้องจะได้กำลังใจในการดำเนินตามอุดมการณ์ของตัวเองอย่างมีความสุข ไม่รู้สึกโดดเดี่ยวอีกแล้วค่ะ มีครูดีๆมากมายใน GotoKnow ค่ะ
เราต้องได้มีโอกาสพบกันแน่ๆค่ะ คุณพี่ศศิฯ เจอกันเมื่อไหร่ต้องขอกอดแน่นๆสัก 1 ทีนะคะ เป็นปลื้มคนเก่งคนดีที่ดูเหมือนอยู่คนละโลกกับเรา แต่มีความธรรมดาที่น่าทึ่งมากมายแบบพี่ศศิฯมากๆค่ะ เดี๋ยวจะทยอยติดตามตัวเองมาเป็นบันทึกต่อๆไป คิดว่ายังจำได้ค่ะว่าตอนแรกที่ได้พบแต่ละท่านในบล็อก คิดไว้ว่ายังไง พี่ศศิฯเป็นคนหนึ่งที่แว้บแรกที่เห็น ต่างกันมากกับสิ่งที่รู้จักในเวลาต่อๆมาค่ะ
พี่ Handy คะ น้องมะปรางใจดี ยกให้บันทึกแบบนี้เข้าข่ายได้ด้วย แต่ยังไงก็ยังมีบทสรุปที่เขียนบ่มไว้อยู่ค่ะ เอาไว้เราค่อยมานัดกันปล่อยตอน 4 ปี GotoKnow แล้วกันนะคะ (อิ..อิ...ล้อเล่นค่ะ สุกเมื่อไหร่ ปล่อยแน่ๆ น้องมะปราง)
ขอบคุณน้องมะปรางที่มาชี้แจงแถลงไข แถมยังเป็นบรรณาธิการที่ยอดเยี่ยมมากๆค่ะ พี่โอ๋เห็นประโยชน์ของ GotoKnow ด้วยตัวเองมากมาย ก็เลยอยากจะเผยแพร่ให้ทุกๆคนได้ใช้ด้วย ที่ดีๆแถมยังมีทีมงานดีๆคุณภาพล้นเหลือ ดูแล เข้าใจพวกเราไปเสียทุกอย่างแบบนี้ ไม่ชื่นชม ไม่สนับสนุน ก็ไม่รู้ว่าจะไปทำอะไรที่มีประโยชน์ได้ง่ายๆขนาดนี้ที่ไหนอีกแล้วล่ะค่ะ
ขอบคุณคุณอุบลด้วยค่ะที่เข้ามาสนับสนุน เห็นแล้วเหมือนกันค่ะว่าคุณอุบลเป็นอีกแรงแข็งขันที่ทำให้ GotoKnow เป็นคลังความรู้แห่งการพยาบาลจริงๆ ขอบคุณอยู่เสมอ (ในใจเป็นส่วนใหญ่) ทุกครั้งที่ได้อ่านนะคะ ถือโอกาสบอกออกมาดังตรงนี้เลย ขี้โกงไปไหมคะนี่ นี่ก็ข้อดีของ GotoKnow นะคะ เราเวียนวนมาพบกันจนได้ไม่ที่ไหนก็ที่หนึ่ง