ช่วงหนึ่งของชีวิต อยู่ได้เพราะแรงบุญ

เช้าขึ้นก็ต้องทำตัวให้ดีเพราะตำแหน่งหน้าที่การงานและความเป็นคนพื้นที่ที่ทุกคนร้จักยกย่อง บังคับ....ทุกคืนนอนกอดลูกร้องให้ เงินที่มีอย่ก็ต้องเอาไว้ให้ลูกไปกินที่วิทยาลัย ทำทุนขายก๋วยเตี๋ยว และเป็นค่าเดินทางสำหรับตัวเองไปทำงาน.....ผมจึงสอนลูกอย่เสมอว่า ไม่ว่าผ้มีพระคุณจะทำอะไรกับเราด้วยโลภ โกรธ หลง นั่นคือกรรมของเรา ลูกอย่าโต้ตอบ จงหมั่นทำทาน ทำกุศลด้วยการศรัทธาที่มีให้กับทุกคน

๑๘-๒๘ ธันวาคม ๒๕๔๘ เป็นอีกช่วงชีวิตที่คิดสั้นหลายหน วันนั้น...คิดไม่ถึงว่าผมและครอบครัวถูกไล่ให้ออกจากบ้านที่สร้างมาด้วยน้ำพักน้ำแรง แล้วต้องตกไปเป็นของญาติอื่น ช่วงนั้นตกอย่ในสภาพไร้ที่อย่-อาศัย นอนบนรถเก๋งคันเก่า ๆ เช้าขึ้นก็ต้องทำตัวให้ดีเพราะตำแหน่งหน้าที่การงานและความเป็นคนที่ทุกคนร้จักยกย่อง บังคับ....ไม่กล้าที่จะเล่าความทุกข์นี้กับใคร เพราะเกิดปัญหากับผ้มีพระคุณที่เคารพสูงสุด จำต้องกล้ำกลืนขับรถคันเก่าๆพาลูกสาวและเมียค่ทุกค่ยาก ตลอนๆหาบ้านเช่าในอยุธยา ส้ราคาค่าเช่าไม่ได้ มองหน้าลูกสาวคนเล็ก น้ำตาซึม ๆ แต่อดทนและเข้มแข็งมาก มองหน้าเมียก็ได้คำปลอบใจบอกเพียงว่าเหนื่อยไหมพี... ส้น๊ะ..อย่าท้อ...เพื่อลูก กลับถึงบ้านมีแต่น้ำตาแทนข้าวเย็น ..... ๒๘ ธันวาคมนี้ต้องออกจากบ้านเก่าที่สร้างไว้ด้วยน้ำพักน้ำแรง เห็นบ้านตัวเองไม่รู้จะเอานำตาที่ไหนมาออก ทุกคืนนอนกอดลูกร้องให้ เงินที่มีอย่ก็ต้องเอาไว้ให้ลูกไปกินที่วิทยาลัย ต้องทำทุนขายก๋วยเตี๋ยวให้พอมีกิน และเป็นค่าเดินทางสำหรับตัวเองไปทำงานที่อยุธยา...

พี่...เพื่อนผมต้องกราบขอโทษ..ผมต้องโทรไปลางานกับเพื่อนที่ได้รับมอบหมาย จึงจำต้องเล่าความจริงให้ฟังและก็ได้รับความเห็นใจด้วยดีแต่ก็เกรงใจพี่ เพื่อน และอาจารย์ที่อุตส่าห์ไว้ใจมอบงานสำคัญให้เพราะเป็นงานลูกเสือเอเชียแปซิฟิก......

นับวันเงินก็หมดไป ๆ เวลาก็ใกล้เข้ามาที่เราต้องออกจากบ้านนี้ ....

ใกล้ปีใหม่๒๕๔๙ นี้ ทำไมเป็นปีที่โหดร้ายสำหรับเราและครอบครัว...

เหมือนสวรรค์มาโปรดเมื่อมี คหบดีท่านหนึ่งยื่นมือเข้ามาช่วยอนุเคราะห์ ขายบ้านที่หน้าสถานีรถไฟภาชีให้ในราคาทุนที่รับจำนองมา เมื่อวันที่ ๒๔ ธันวาคม ๒๕๔๘ ไปพบท่านด้วยความหวังครั้งสุดท้ายของชีวิต " ลุงป๊อกให้หลานเพราะร้จักหลานดี อย่าท้อแท้นะลูก มีเงินเมื่อไรก็ค่อยเอามาให้ในราคา สี่แสนเจ๊ด ลูกหาทุนไปทำบ้านหลังนั้นให้อย่ได้ก่อน " ,,,, บ้านตึกพร้อมที่๑๐๙ ตารางวา ที่ไหนก็หาไม่ได้ เงินเป็นล้านก็ทำไม่ได้บ้านหลังนี้ .. นี่เทวดา บุญวาสนาที่เราทำไว้ช่วยเราน๊ะลูก เราไม่ตายแล้วลูก ... คืนวันที่ ๓๐ ธันวาคม ๒๕๔๘ เป็นคินวันเกิดที่ผมและครอบครัวเหมือนมีชีวิตใหม่ ได้กอดลูกสาวคนเล็กและภรรยา นอนหลับด้วยนำตาอย่างมีความสุข แม้ว่าจะต้องสูญเสียบ้านหลังเก่าที่ถูกผ้มีคุณยึดไปพร้อมไล่ออก

ผมจึงสอนลูกอย่เสมอว่า ไม่ว่าผ้มีพระคุณจะทำอะไรกับเราด้วยโลภ โกรธ หลง นั่นคือกรรมของเรา ลูกอย่าโต้ตอบ จงหมั่นทำทาน ทำกุศลด้วยศรัทธาที่มีในตัวตนมอบจิตให้กับทุกคน กตัญญูกตเวทิตาเป็นบุญที่ทำให้ลูกตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ใหม้ หลังจากนั้นจึงได้ปวารณาออกบรรพชา๑,๐๐๐รูปเพื่อเป็นพระราชกุศล ถวายพ่อหลวง เมื่อ ๑๙ สิงหาคม ๒๕๔๙ อโหสิกรรมและถ่ายบาปให้กับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตนี้

กราบขอขอบพระคุณ พระสยามเทวาธิราช พระประจำตัว บุญกุศลที่เคยทำ ที่ทำให้ผมไม่คิดสั้น ส้ชีวิตมาได้จนถึงวันนี้ พระคุณของท่านผอ.ศศิธร วงษ์เมตตาที่อนุญาตและวัดพระธรรมกายที่ได้ทำให้ผมเห็นอนิสงฆ์ของการบวช และปฎิบัติธรรมอย่างเคร่งครัด ได้เรียนรู้วิปัสนากัมฐานและนำมาใช้กับชีวิต เพื่อให้พบกับความสุขที่แท้จริง

เขียนใน GotoKnow โดย Todsapol
ใน ขํนติพโล

คำสำคัญ (Tags): #ขันติพโล

หมายเลขบันทึก: 185614เขียนเมื่อ 1 มิถุนายน 2008 21:55 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 00:20 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน