กระทรวงศึกษาฯ กับนักเรียนอาชีวะ : วิ่งไล่รักษาอาการ

 

          เช้าวันที่ ๑๗ พ.ค. ๕๑ ฟังวิทยุ ๑๐๐.๕ ออกข่าวกระทรวงศึกษาธิการคาดโทษครู คาดโทษโรงเรียน ที่เห็นนักเรียนมีท่าทีจะยกพวกตีกันแล้วไม่ห้ามปราม ไม่แจ้งฝ่ายปราบปรามจะมีโทษหนัก    ฟังแล้วผมรู้สึกว่าเกาผิดที่

          พฤติกรรมของวัยรุ่นที่แสดงออกในทางรุนแรงเป็นอาการโรค ไม่ใช่ตัวโรค    ตัวโรคคือระบบการศึกษา ระบบสังคม ที่ผิดพลาด   การศึกษาที่ไม่สร้างความรู้จักตัวเอง    เคารพตนเอง เห็นคุณค่าตนเอง ต่างหากที่เป็นตัวโรค

 
          นักศึกษา พฤติกรรมของนักศึกษา คือผล   วิธีจัดการศึกษา ระบบการศึกษา คือเหตุ    ไม่แก้ที่เหตุ อาการโรคก็แต่บรรเทา

          นักศึกษาวัยรุ่น ที่เรียนทฤษฎีแล้วเบื่อ ต้องเน้นเรียนปฏิบัติ    ปฏิบัติเก่งได้รับยกย่อง    ปฏิบัติงานจริงมีรายได้เอาไปช่วยเหลือผู้ปกครอง   มีความภาคภูมิใจตนเอง เพื่อนบ้านยกย่อง    เขาจะไม่เกเร ไม่ยกพวกตีกัน  

 

วิจารณ์ พานิช
๑๙ พ.ค. ๕๑

          
           

[ครูแอ้]

สวัสดีค่ะ ตั้งใจเข้ามาอ่านเลยค่ะ ในฐานะคุณครูคนสวย เอ๊ย..คุณครูอาชีวะ เห็นด้วยเป็นอย่างมากกับการที่ คุณครู จะต้องคิดค้นหาตัวยาเพื่อรักษาตัวโรคที่ท่านกล่าวถึง

ทุกวันนี้สอนหากวิชาทฤษฎี ครูเองก็เบื่อ 3-4 ห้อง สอนซ้ำ ๆ ต้องปรับเปลี่ยนทฤษฎีให้แสดงผลลัพธ์เป็นรูปธรรมตามนโยบายปรับวิธีเรียนเปลี่ยนวิธีสอนปฏิรูปการสอบซึ่งก็เป็นการเปิดกว้างสำหรับการแสดงฝีไม้ลายมือของคุณครูว่าจะจัดการเรียนรู้อย่างไร นอกจากนั้นยังมีนโยบายให้จัดการเรียนการสอนเป็นโครงการหรือชิ้นงาน ซึ่งสิ่งเหล่านี้ก็น่าจะปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของนักศึกษาให้สนุกกับการเรียนรู้ได้พร้อมกันนั้นก็ต้องพัฒนาคุณธรรมและจริยธรรมตามไปด้วย ยกย่องชมเชย เสริมสร้างความภาคภูมิใจแต่ก็ต้องมีบ้างที่คุณครูจะดุและแอบบ่นในสิ่งที่ไม่ถูกไม่ควรแต่ก็ต้องมีเทคนิค (แม้จะสอนอาชีวะ) ไม่ใช่ตั้งหน้าตั้งตาดุและอาละวาดอย่างเดียว เด็ก ๆ ที่ไหนจะกล้าอยู่เค้าก็คงแตกกระเจิงไปอยู่ในที่ชอบ ๆ

มองเรื่องนี้ให้เป็นเหรียญ 2 หน้า อย่าสรุปว่าจะโทษแต่ครูหรือเด็กเลย คิดใหม่ว่าจะทำอย่างไร ที่จะให้เหรียญกลิ้งอย่างไร ให้อยู่ตรงกลางตั้งได้ โดยต้องไม่ออกหัวหรือก้อย

เป็นกำลังใจให้ครูอาชีวะและเด็ก ๆ อาชีวะนะคะ