คุณค่าของความเป็นคน อยู่ที่การ (ได้) ทำงาน
เนื่องจากบันทึกนี้เป็นประสบการณ์ส่วนตัวที่ได้เจอกับตัวเองอย่างจัง กับการทำงานที่ใครก็ไม่รู้เลยว่า การทำงานนั้นสำคัญแค่ไหน กับคนที่เป็นเจ้าหน้าที่สายสนับสนุนคนหนึ่งที่ไม่ได้มีมันสมองในระดับแนวหน้าเท่าไรนัก แต่ก็ทำงานมาเรื่อยๆ แบบ “เช้าทำ เย็นกลับ” ): ... ไม่ได้รู้เลยว่า พอวันหนึ่งมาเจอเรื่องไม่คาดฝันจากอุบัติเหตุ (ไม่)เล็ก (ไม่) น้อย ไม่สามารถไปทำงานได้ อาการก็แขนขวาบวมทั้งข้าง คอเคล็ด หันซ้ายแลขวาก็ลำบาก เลยไปทำงานไม่ไหว ต้องลางานทั้งอาทิตย์
พอมาเข้า GotoKnow หลังจากไม่ได้เข้ามาแค่วันสองวัน เห็นชาว GotoKnow เขียนบันทึกมากมาย เล่าเรื่องนั้น เรื่องนี้ โดยเฉพาะ blog ของขาประจำ GotoKnow (ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าท่านใดบ้าง) มามองดูตัวเองไม่ได้ไปทำงาน 1 อาทิตย์ เหมือนตัวเองโดนลดคุณค่าความเป็นคนลงอย่างแรง ตัวเองช่างไม่มีคุณค่าเอาซะเลย เพิ่งรู้จริง ๆ ว่า “คุณค่าของความเป็นคน อยู่ที่การ (ได้) ทำงาน จริง ๆ” เขียนมา ณ โอกาสนี้ต้องขออภัยหัวหน้างาน และเพื่อนร่วมงานด้วย ที่เอาเปรียบด้านการงานกันเต็ม ๆ จะรีบรักษาตัวให้หายเร็ว ๆ จะได้ไปทำตัวแบบมีคุณค่ากับเขาเสียที
RO_NUQA
ความเห็น (7)
มาลินี ธนารุณ
มิน่า...ทำไมถึงเงียบไป หายไวไวนะจ๊ะโอ
ถีงว่าบรรยากาศมันเงียบๆ ชอบกล บล็อกของอ.วิบูลย์ เลยพลอยเงียบเชียบไปด้วย (ไม่มีคนช่วยพิมพ์ให้นี่เอง)
บอย สหเวช
ลืมให้กำลังใจ ขอให้หายเป็นปกติไวๆ จะได้มีความสุขในการทำงานครับ..
วิบูลย์ วัฒนาธร
เราทำงานทุกวัน..เราจะไม่ค่อยรู้สึกอะไรมาก แต่ถ้าเรามีความจำเป็นต้องหยุดงานหลาย ๆ วัน เราก็จะรู้สึกคิดถึงงานที่เราต้องทำ ต้องรับผิดชอบ..โอก็คงเป็นเช่นเดียวกัน ตอนนี้พักผ่อนให้แข็งแรง...แล้วกลับมาทำงาน...มาลุยต่อ ขอให้หายไว ๆ ..โอเป็นกำลังสำคัญ....ของ มน. ให้กำลังใจค่ะ
ครับ ดีใจมากที่อย่างน้อยพี่ก็ได้สะท้อนให้เห็นว่า งานของพี่มีคุณค่าเพียงไหน นั่นก็ก็ว่าพี่เองมีคุณค่ามากเช่นกัน เพราะศรัทธาในงานตน เชื่อว่า รางวัลที่พี่ได้จากการแขนบวม อาจจะเป็นการได้หยุดลงอย่างสงบ แล้วทบทวนใจ ให้เห็นถึงความน่ารักของอาชีพการงานเรา
ดีใจจริงๆครับที่พี่ได้เรียนรู้เพิ่มเติม ก้าวหน้าในใจไปอีกขั้นหนึ่งแล้วละ
ขอบคุณครับ