ถือว่าเป็นควันหลงเฮฮาศาสตร์ 4 ภูเก็ตก็แล้วกันนะครับ
ช่วงที่ท่านอัยการและศิลปินถ่ายภาพพาพวกเราเดินถ่ายภาพกลุ่มอาคารเก่าในเมืองภูเก็ตนั้น ท่านพาเราฝ่าแดดไปจนถึงอาคารสวยที่เป็นศิลปะแบบ “ชิโน-โปรตุกิส” หลังแรกของจังหวัดภูเก็ต
ชื่อบ้าน “ชินประชา” และเป็นที่ตั้งมูลนิธิท้าวเทพกษัตรี-ท้าวศรีสุนทรของจังหวัดภูเก็ตด้วย บ้านหลังนี้มีอายุ 105 ปีแล้ว
บ้านหลังนี้สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2446 ปลายรัชกาลที่ 5 โดยพระพิทักษ์ชินประชา(ตันม่าเสียง) บิดาท่านคือ หลวงบำรุงจีนประเทศ(ตันเนียวยี่) ซึ่งเกิดในมณฑลฮกเกี้ยนรับราชการทหารในตำแหน่ง “บู๊เต็กจงกุน”
ท่านเดินทางมายังประเทศไทยเมื่อปีพ.ศ. 2397 ปลายรัชกาลที่ 4 และมาทำเหมืองแร่ดีบุกที่เกาะภูเก็ตแห่งนี้ นอกจากนี้ยังทำธุรกิจค้าขายที่ปีนังยี่ห้อ “เหลียนบี้”
พระพิทักษ์ชินประชา เกิดที่เกาะภูเก็ตเมื่อ พ.ศ. 2426 เมื่ออายุได้ 20 ปี ได้สร้างบ้านหลังนี้ซึ่งเป็นศิลปะแบบ “ชิโน-โปรตุกิส” เป็นหลังแรกในจังหวัดภูเก็ต ชนชาวจีนเรียกว่า “อังม่อเหลา” แต่เฟอร์นิเจอร์ส่วนใหญ่เป็นมรดกตกทอดจากบรรพบุรุษเมืองจีน วัสดุส่วนอื่นๆนำเข้ามาจากต่างประเทศ เนื่องจากการค้าขายทางเรือผ่านเกาะปีนังมายังภูเก็ต ในสมัยนั้นเฟื่องฟู เช่น รั้วจากฮอลแลนด์ กระเบื้องปูพื้นจากอิตาลี่ ฯลฯ ปัจจุบันบ้านหลังนี้มีผู้เป็นเจ้าของรุ่นที่ 6 แล้ว
ผมมีโอกาสได้พบท่านเจ้าของบ้านที่ยินดีต้อนรับกลุ่มพวกเราโดยการนำของท่านอัยการ วิเศษแท้ ที่ได้มีบุญมาเหยียบบ้านสวยเลอค่าหลังนี้
ผมและเพื่อนๆวนเวียนชมของเก่าในบ้านหลังนี้อย่างเป็นบุญตา มีรูปเก่าๆ ของใช้เก่าๆที่เป็นของกลุ่มผู้มีอันจะกินของคนจีนโบราณ หลายอย่างแปลกตาที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน เช่นปิ่นโตโบราณ
ที่ผมทึ่งมากๆคือ เตียงสวยสองหลังนี้ครับ ด้านซ้ายมือนั้นเราอาจจะได้เห็นทั่วไป และหลายท่านอาจจะมีเป็นสมบัติด้วย ส่วนเตียงสวยขวามือนี่ซิ สวยงามมาก มีลาย มีช่องใส่สิ่งของ แปลกคือขนาดไม่ใหญ่โต ผมเลยเดาว่าอาจจะเป็นเตียงเด็กก็ได้ เพราะผมลองเทียบตัวเองหากจะลงไปนอนแล้ว เท้ากับหัวจะติดขอบเตียงแน่นอน ผมก้มลงไปดูพื้นเตียงสวย ปัตติโถ.. โถ.. โถ..ท่านครับ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ “พื้นเตียงสวยนี้เป็นไม้ฟาก หรือไม้ไผ่สับฟาก” ครับ ผมลองเอามือกดๆดู แน่นตึกเลย สวยงาม เรียบสนิทดั่งไม้กระดานแผ่น...โห โห สวยงามเหลือเกิน
ที่ห้องโถงใหญ่ ปรากฏพระบรมสาทิสลักษณ์ ของรัชกาลที่ 5 ที่ทรงพระราชทานให้ตระกูลนี้พร้อมหนังสือที่ท่านเจ้าของบ้านทำสำเนามาแสดงครับ เดินออกมาตรงทางออกประตู พบการแสดงภาพฝรั่งสวยท่านหนึ่ง ผมตรงเข้าไปอ่านพบว่าเป็น คุณ Oliver Stone คราวที่มาถ่ายทำภาพยนตร์เรื่องหนึ่งที่คฤหาสน์หลังนี้ครับ ในรูปขวามือล่างนั้นคือปิ่นโตโบราณครับที่ทำมาจากไม้ไผ่สานอาบเครื่องเขิน สวยงามจริงๆ..
เดินออกมานอกคฤหาสน์ ผมพบต้นละมุด อายุ 200 ปี ที่ท่านครูบาและเพื่อนๆกล่าวถึงมาหลายบล็อกแล้วนะครับ มีป้ายชื่อติดที่ต้นว่า “บาซิกู๊” ตรงทางออกประตูนั้นผมพบต้นไม้เก่าแก่ต้นหนึ่งมีผลติดต้นเต็มไปหมด แปลก เพราะผมไม่เคยเห็นมาก่อนเลย ผมเปรยออกมาว่า นี่ต้นอะไรนี.. น้องหมอเจ๊ ยืนอยู่ใกล้ๆบอกผมว่า นี่เขาเรียกต้น “ตะลิงปลิง” ผลมันมีรสเปรี้ยว แต่อร่อย เข้าเครื่องอาหารปักษ์ใต้หลายอย่าง ผมหายโง่ไปเลย ที่ชายรั้วนั่นมีพุ่มไม้สวย ผมเห็นดอกประหลาดมีชื่อติดว่า “ว่านค้างคาว” (รูปล่างซ้ายมือ)
(แก้ข้อมูลครับ : รูปคฤหาสน์นี้เป็นคฤหาสน์ในกลุ่มบ้านชินประชาครับ
บ้านชินประชาจริงอยู่ทางซ้ายมือของรูปคฤหาสน์หลังนี้ ซึ่งมีลักษณะคล้ายคลึงกันครับ)
เรื่องราวของคฤหาสน์หลังนี้คงมีมากมายนัก
เรื่องราวของจังหวัดภูเก็ตคงเกี่ยวข้องกับคฤหาสน์หลังนี้มากมายนัก
พัฒนาการทางประวัติศาสตร์ เศรษฐกิจ วัฒนธรรมของภูเก็ต คงเกี่ยวข้องกับคฤหาสน์หลังนี้มากมายนัก
หากไม่มาเฮฮาศาสตร์ 4 ผมจะมีโอกาสดีอย่างนี้หรือ..
ขอบพระคุณท่านผู้เป็นเจ้าของคฤหาสน์
ขอบพระคุณท่านอัยการ และทุกท่านที่ให้ความกรุณา
ผมยังอิ่มเอมอยู่เลยครับ....
(แหล่งข้อมูลจากเอกสารแผ่นปลิวจากบ้านชินประชา)
เห็นรูปแล้วน่าไปมากเลยคะ
Ploynabhas
ขอบคุณมากครับ 
1. red_pink
สวยจังเลยค่ะ
"อังมอเหลา" คุ้นคำว่าอั่งม๊ออยู่คำเดียว สงสัยจะแปลตรงๆ เลยว่าบ้านฝรั่ง(หัวแดง)
ไม่เคยเห็นว่านค้างคาวและตะลิงปลิงมาก่อนเลยค่ะ เคยได้ยินอย่างเดียว ได้เห็นเป็นบุญตาก็ตรงนี้เอง
ขอบคุณมากนะคะที่นำมาเผื่อแผ่คนที่ไม่ได้ไปเฮฮาศาสตร์ 4 ค่ะ ^ ^
สวัสดีครับอาจารย์น้อง 
3. กมลวัลย์
สวยจังเลยค่ะ
"อังมอเหลา" คุ้นคำว่าอั่งม๊ออยู่คำเดียว สงสัยจะแปลตรงๆ เลยว่าบ้านฝรั่ง(หัวแดง)
ไม่เคยเห็นว่านค้างคาวและตะลิงปลิงมาก่อนเลยค่ะ เคยได้ยินอย่างเดียว ได้เห็นเป็นบุญตาก็ตรงนี้เอง
ขอบคุณมากนะคะที่นำมาเผื่อแผ่คนที่ไม่ได้ไปเฮฮาศาสตร์ 4 ค่ะ ^ ^
หวังว่าอาจารย์สุขภาพดีนะครับ พี่เองก็เพิ่มเคยเห็นครับ ทั้งตะลิงปลิง ว่านค้างคาว แต่ไม่ได้สอบถามท่านเจ้าของบ้านว่าเป็นสมุนไพรมีคุณสมบัติอย่างไรบ้าง แต่ดอกแปลกตา สวยครับ
งานนี้เรียนรู้เรื่องราวของราษฎรไทยเชื้อสายจีนมากเลยครับ
เอาภาพภายในบ้านชินประชามาเพิ่มเติมให้ครับ อิอิ
ขอบพระคุณมากครับคุณหมอคนชอบวิ่ง เยี่ยมเลยครับ
แค่เห็นรูปก็ตื่นตาตื่นใจมากค่ะ พี่บางทรายได้เห็นของจริงคงยิ่งตื่นตาตื่นใจมากเลย...เคยได้ยินแต่ชื่อลูกตะลิงปลิงว่าเอาไปทำน้ำพริก เพิ่งเห็นจากภาพนี้แหละค่ะ ลูกออกจากต้นคล้ายๆพวกมะเดื่อเน๊าะ...ว่านค้างคาวก็ไม่เคยเห็นค่ะ...แปลกมากๆ
ขอบคุณมากค่ะที่นำภาพสวยๆ มาฝากกันค่ะ
สวัสดีครับอาจารย์แป๋ว 
7. paew
แค่เห็นรูปก็ตื่นตาตื่นใจมากค่ะ พี่บางทรายได้เห็นของจริงคงยิ่งตื่นตาตื่นใจมากเลย...เคยได้ยินแต่ชื่อลูกตะลิงปลิงว่าเอาไปทำน้ำพริก เพิ่งเห็นจากภาพนี้แหละค่ะ ลูกออกจากต้นคล้ายๆพวกมะเดื่อเน๊าะ...ว่านค้างคาวก็ไม่เคยเห็นค่ะ...แปลกมากๆ
ขอบคุณมากค่ะที่นำภาพสวยๆ มาฝากกันค่ะ
เสียดายอาจารย์นะครับที่ขาดโอกาสครั้งนี้ แต่ไม่เป็นไร คราวหน้ายังมี หรืออย่างน้อยที่สุดอาจารย์ก็รู้แหล่งท่องเที่ยวแล้วนะครับ ท่านเจ้าของบ้านเปิดประตูรับแขกเสมอครับหากติดต่อไปก่อนครับ ในใบแผ่นปลิวท่านระบุว่าชื่อ จรูญรัตน์(แดง) ตัณฑวณิช หรือติดต่อท่านอัยการให้ท่านแนะนำให้ได้ครับ
แถมให้นะครับ เป็นคนบ้ายอ อย่าชมๆๆๆๆ อิอิ
คุณค่าของรูปนั้นมากมายตามคุณค่าของคฤหาสน์หลังนี้เลยครับ คนถ่ายรูปนี้ มีมุมสวยๆเสมอ ขอบคุณครับ เอาไปทำโปสการ์ดทำมือได้เลยครับ
เรื่องแน่นๆลึกๆ ต้องอ่านบันทึก บางทราย
ครบเครื่องทุกประการ ย้อนเวลา งาน อดีต
ที่บ้านนี้กล้องผมไม่ได้ใช้แบตรถไฟ เดี๊ยง
ได้แต่บันทึกด้วยตาและใจ
แต่แปลกมาก..ใครๆถ่ายภาพ ละมุดต้นนี้
ถ่ายยังไงๆ ภาพก็ไม่ออกมาตามเห็นจริง
ของจริงอลังการมาก
ในโลกนี้จะมีละมุดต้นสวยและใหญ่กว่านี้ไหม
ผมยังแอบนึกในใจว่า ไม่แน่นะ..
ต้นนี้อาจจะใหญ่สวยที่สุดในเอเชีย หรือในโลกก็ได้
มันเท่าต้นก้ามปูขนาดกลางค่อนข้างใหญ่
ผมว่าในบ้านอลังการณ์ที่สุดแล้ว
แต่รอบบ้าน นอกบ้านนี่สิ มีเวลาแอบยื่นหน้าไปแว๊บๆ
ต้นไม้ใหญ่ ชนิดไม้แปลกๆ สนามหญ้า อาคารข้างเคียง ล้วนเป็นตำนานที่อึ้งกิมกี่ ทุกจุดที่ท่านเจ้าภาพจัดให้ชม ล้วนเป็นมีความพิเศษระดับ5ดาว
บอกแล้ว เฮฮา4 ใครลังเลไม่ได้มา จะเสียดายอย่างบอกไม่ถูก
เลิกอ้างเสียที งานนั้นงานนี้ มันต้องวัดงานวัดใจ
งานประจำใครๆก็มี ผมมีหนักกว่าหลายท่าน
แต่คิดว่า วันที่25-28 เมษายน
ไม่มีงานไหนในโลกดีและสำคัญเท่า ได้มากอดอัยการชาวเกาะ
ทำไมรึ
อ้าว ท่านจะหาเพื่อนที่ดีในโลกนี้ได้ที่ไหน?
จะจับฉลากเอาเรอะ โธ่๐๐๐
สวัสดีค่ะท่านพี่...
ครูอ้อย ชอบบ้านหลังนี้มาก สวยงาม ร่มเย็น
สวัสดีครับท่านครูบาครับ 
11. ครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์
ครูน้องอ้อยครับ
พี่หล่ะชอบรูปคฤหาสน์ที่น้องอ้อยถ่ายมุมซ้ายล่างนั่นจัง สวยงามครับ เห็นภาพใหญ่แล้วยิ่งสวยครับ ขอบคุณครับ
ต้นละมูด 200 ปี มันใหญ่โตมากๆ ครูสุก็พยายามเดินหามุมที่จะถ่ายให้สวย แต่ยากจัง แหะๆ สงสัยไม่มีฝีมือ ^___^
หารูปในกล้อง ช่วงที่อยู่บ้านนี้ มีแต่รูปนางแบบ อิอิ
สวัสดีเจ้าค่ะ คุณลุงบางทราย
น้องจิก็ชอบบ้านหลังนี้ เห็นปิ่นโตตั้งหลายชั้นแหนะค่ะ แถมไปวิ่งเล่นซะจุกเลย เพราะอากาศดี คิคิ คิดถึงคุณลุงมากๆๆๆๆ รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ
เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ ---->น้องจิ ^_^
ขอบคุณครับท่าน
15. นายประจักษ์
เช่นเดียวกันครับขอให้วันนี้ดีกว่าเมื่อวานและเมื่อวานซืนด้วย อิอิ
ครูสุครับ ต้นบาซิกู๊ มันใหญ่โต ถ่ายอย่างไรก็ยาก รูปที่ครูสุถ่ายน่าจะดีที่สุดแล้วครับ ขอบคุณมากครับที่เอารูปมาเสริมกันครับ
สวัสดีน้องหล้า 
18. โก๊ะจิจัง แซ่เฮ ^๐^!
เปลี่ยนชื่อซะดีมั๊งเป็น โมจิจัง แซ่เฮ อิอิ
คิดถึงน้องหล้าเช่นกันครับ ฝากความคิดถึงคุณแม่ด้วยนะครับ
บ้านสวยมากๆๆมีประวัติศาสตร์ให้น่าติดตาม ดีใจถึงแม้ว่าไม่ได้ไปแต่ได้ตามอ่านจากการเอื้อเฟื้อของพี่บางทรายครับ...
เราขาดกำลังสำคัญคือน้องขจิตไปครับ อิอิ
น้องออตครับ 
24. ออต
ขอบคุณมากที่มาชื่มชมครับน้องออต ....เขิน.....
ขอบคุณมากๆครับน้องเอื้องแซะ
ขอบคุณสำหรับงาดำ
ขอบคุณสำหรับน้ำใจ ที่ไม่มีวันลืม
สวัสดีค่ะท่านพี่
ครูน้องอ้อยครับ สวยมากครับ รูปที่ท่านสะมะนึกะ ถ่ายสวย แค่ท่าถ่ายรูปก็กินขาดแล้ว กลายเป็นภาพหายากไปแล้วครับ
ขอบคุณหลายเด้อครับ สะมะนึก แซ่เฮ
