ถึงโรงเหล้าเตากลั่นควันโขมง
มีคันโพงผูกสายไว้ปลายเสา
โอ้บาปกรรมน้ำนรกเจียวอกเรา
ให้มัวเมาเหมือนหนึ่งบ้าเป็นน่าอาย
ทำบุญบวชกรวดน้ำขอสำเร็จ
สรรเพชญโพธิญาณประมาณหมาย
ถึงสุราพารอดไม่วอดวาย
ไม่ใกล้กรายแกล้งเมินก็เกินไป
ไม่เมาเหล้าแล้วเรายังเมารัก
สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน
ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป
แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืนฯ
อ่านนิราศภูเขาทองของท่านสุนทรภู่ มาถึงบทนี้แล้วทำให้เรื่องราวเก่าๆ ในอดีต ผุดขึ้นมาในความทรงจำทุกครั้ง
...ทำไมหรือคะ....
ก็ที่บ้านหนูเมื่อนานมาแล้วมีอุตสาหกรรมเล็กๆ ในครอบครัว ซึ่งในปัจจุบันเราคุ้นเคยกับคำเรียกที่ว่า “ผลิตภัณฑ์ชุมชน หรือ OTOP” เป็นนโยบายที่รัฐบาลส่งเสริมและสนับสนุนให้มีการรวมกลุ่มกันเพื่อสร้างผลิตภัณฑ์ที่เป็นเอกลักษณ์ของชุมชนตนเองออกจำหน่าย
....แต่....เดี๋ยวนี้บ้านหนูเลิกทำแล้วค่ะ....
ทำไมหรือคะ.....เรื่องมันเป็นอย่างนี้ค่ะ.........
เมื่อสี่สิบกว่าปีที่ผ่านมา บ้านของหนูมีผลิตภัณฑ์ที่ขึ้นชื่อในหมู่นักดื่ม (คอทองแดง) เป็นอย่างมาก…ก็คือ...เหล้ากลั่นไงคะ....เป็นฝีมือของคุณแม่หนูเอง....ใสเป็นตาตั๊กแตน ใครได้ชิมรับรองติดอกติดใจในความเข้มข้นและกลมกล่อม....อิ.อิ.
ด้วยความมีชื่อเสียงนี่เอง ทำให้ระบือไกลไปถึงสรรพสามิตอำเภอ....ตามกลิ่นเหล้ากลั่นมาจนได้ค่ะ
“หนูแม่อยู่ไหม?” ..... สรรพสามิตถาม
“แม่ไม่อยู่เจ้าค่ะ” ...เด็กหญิงกั๊ตตอบ.....
“แล้วแม่หนูไปไหนจ้ะ” ...... ทำเป็นพูดดีเนาะ
“แม่ไม่ให้บอกใครว่า....แม่ไปต้มเหล้า....อยู่หลังบ้านค่ะ”...
(ก้อหนูอายุเพิ่งจะสามขวบกว่านี่ค่ะ...ยังพาซื่อใสบริสุทธิ์อยู่เลย)....
เท่านั้นแหล่ะค่ะ...เป็นเรื่องเลย....พวกเจ้าหน้าที่กรูเข้าไปจับแม่ของหนูเลย.....
“จับแม่หนูทำไม....แงๆๆๆ”
เหตุการณ์วันนั้นทำให้ฉันได้เรียนรู้ว่าการต้มเหล้าหรือการกลั่นเหล้าเองในบ้าน...มันเป็นเรื่องผิดกฎหมาย....แต่ลูกค้ายังเรียกร้องนี่นา...ทำไงดี....!!!
“พี่...หนูรู้แล้วว่าพวกเราต้องทำอย่างไร” .....เด็กหญิงกั๊ตกับพี่ชายร่วมกันวางแผน....ไว้แก้เผ็ดเจ้าหน้าที่ในคราวหน้า
และแล้ววันที่เรารอคอยก็มาถึง.....
รถจิ๊ปวิ่งฝุ่นตลบมาจอดอยู่ที่หน้าบ้าน......เด็กๆ จะพากันวิ่งมาดูรถกัน... (เมื่อก่อนถนนหน้าบ้านเป็นถนนลาดยางหมดค่ะ....อิ.อิ. มีแต่ถนนดิน....ต้องเรียกว่าทางเกวียน)......
“หนูแม่อยู่ไหม?” .....ฮิๆๆๆ มามุขเดิม....เดี๋ยวรู้!!!
คราวนี้...ฉันและพี่ๆ...พากันวิ่งขึ้นบ้านปิดประตูตามแผน....
“พี่เราจะทำอย่างไรกันดี” ....ฉันแกล้งพูดเสียงดัง....
“เร็วๆ...รีบเอาเหล้ามาซ่อน...เดี๋ยวเขาจับได้” ...พี่ชายของฉันก็จงใจตอบเสียงดัง.....
“ไม่เอาพี่...หนูว่าเททิ้งตรงรูนี่ดีกว่า”
“อ้าวเทก็เท...ตามใจ”
พวกเจ้าหน้าที่...พากันหาสิ่งของใกล้มือมารองรับสิ่งที่พวกเราเทลงรูเพื่อเอาไปเป็นหลักฐานในการจับกุม...
“เอ้ะเหล้าวันนี้ทำไมกลิ่น...มันแปลกๆ...ชอบกล”
“ฮ่าๆ...เอิ้กๆ.....ก้อมันเป็นน้ำฉี่ของหนูนี่เจ้าคะ” .....
“ซวย..อิ๊บอ๋ายยยย......พวกเด็กแสบ!!!” ........
ตั้งแต่วันนั้นพวกเราจะไม่ได้ยินคำถามที่ว่า “หนูแม่อยู่ไหม?” ....อีกเลย….อิ.อิ.
เรื่องต้มเหล้ารสเยี่ยมต้องยกให้แม่ของฉัน....ฉันจะนั่งดูกระบวนการทำของแม่ทุกขั้นตอน....ตั้งแต่การตำข้าวเปลือก (สมัยนั้นในหมู่บ้านของฉันยังไม่มีโรงสีข้าว)...ฝัดออกมาเป็นข้าวสาร....นำไปหุง...แล้วมาคลุกกับส่าเหล้า....นำไปหมักในไห....แล้วนำไปฝังดินเก็บไว้ในป่า...จนกลายเป็นเหล้าโทที่มีรสเลิศ....แล้วจึงนำไปกลั่น (ใช้กระบวนการควบแน่น)....
กว่าจะได้เหล้าแต่ละขวดต้องใช้เวลานาน....ทั้งคืนได้ 10-12 ขวด....โดยเฉพาะน้ำที่หนึ่ง...สุดยอด... (ฉันไม่เคยลองชิมนะคะ....นักดื่มทั้งหลายเขาชิมแล้วชมให้ฟัง)
คุณแม่ต้มคืนเดียว...จะขายหมดในวันเดียว......
ส่วนป้าของฉันซึ่งต้มเหล้าเหมือนกัน แต่ถ้าเหล้าของคุณแม่ไม่หมด...ก้ออย่าหวังว่าป้าจะขายได้....เพราะรสชาติจืดชืด.... (แบบนี้...ต้องมีเบื้องหลัง...ตามไปดูเลยค่ะ)
“เร็วๆ...พี่...เร็วๆ...พี่... วันนี้เหล้าโทกำลังได้ที่”...ฉันตะโกนเรียกพี่ๆ (พี่ชายของฉันสามคน...ลูกชายของป้าสองคน และลูกของน้าอีกหนึ่งคน).....พร้อมกับหักก้านมะละกอไปด้วยสี่ห้าก้าน..
หนูวิ่งนำหน้าไปที่ป่าช้าหลังบ้าน....เมื่อไปถึงฉันเอามือโกยใบไม้ที่ปิดหลุมเหล้าโทออก....
“พวกพี่...ต้องสัญญากับหนูก่อน....ว่าเมื่อกินเสร็จแล้วต้องตักน้ำมาเติมให้ครบทุกไห”....
“ไม่ต้องห่วง...ไป้...ไปเฝ้าต้นทางให้ดี...เหล้าโทของใคร...รสชาดเจ๋งสุดยอดเลย”.......(ฉันไม่ตอบ...แอบอมยิ้มอยู่ในใจ...ก้อของป้า...แม่ของพี่ไง)...
แต่รอบนี้ไม่เหมือนคราวก่อน...ไหงพวกพี่ๆ พากันเมาคอพับหมดทั้งฝูง....ฉันปลุกเท่าไรก็ไม่ใครยอมตื่น...เดือดร้อนฉันต้องหิ้วน้ำจากสระมาเติมไหเหล้าให้เต็มเหมือนเดิม... นี่แหละหนาเค้าถึงว่าให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว....(เหนื่อย...จังค่ะ)
“พวง...น้องทำเหล้าสูตรไหนทำไมถึงขายดีเป็นเทน้ำเทท่า”...เมื่อป้าขายเหล้าไม่ออกจึงเดินมาถามแม่ของฉัน....
“ก้อสูตรเดิมที่เคยบอกพี่นั่นแหละ”....
“แปลกนะ....ขนาดน้ำที่หนึ่งของพี่ยังไม่ค่อยจะได้เรื่อง จืดชืดเหมือนน้ำเปล่าเลย”.....
ฉันแอบขำอยู่ในใจ....มันเป็นความลับที่เปิดเผยไม่ได้...อิๆๆๆๆๆๆ
เห็นไหม.....บ้านหนูมี OTOP มาตั้งนานแล้ว.....
ถ้ายังทำถึงทุกวันนี้....จะเป็นไงนะ.....
“แม่ไม่ให้บอกใครว่า....แม่ไปต้มเหล้า....อยู่หลังบ้านค่ะ”...
(ก้อหนูอายุเพิ่งจะสามขวบกว่านี่ค่ะ...ยังพาซื่อใสบริสุทธิ์อยู่เลย)....
วีรกรรม(แสบทรวง)ใสซื่อนะ เจ้าคะ ^^ อ่านแล้วหัวเราะขำกลิ้งเลย ดีนะ..เช้านี้ ยังไม่มีใครมาทำงาน พวกเขาเลยอดเห็นน้องต้อมหัวเราะร่า
ป.ล. เหล้าโท นี่คือสาโทหรือเปล่า? ถ้าใช่ล่ะ จะไปชิมให้ถึงที่เลย ฮิ้วๆ
สวัสดีเจ้าค่ะ อ.ขจิต ฝอยทอง
รินให้ชิมจอกหนึ่งเลยค่ะ...อิ.อิ.
อ. ขจิต ฝอยทอง คะ
สวัสดีค่ะครูรักษ์ rak-na
นี่ละค่ะที่เรียกว่า "เพชรในตม"
ต้องผ่านการเจียระไนซะก่อน ถึงจะ "ใสเป็นตาตั๊กแตน"
OTOP ของแท้ต้องติดตรา "ครูกั๊ต" เท่านั้นค่ะ
อิ.อิ.
สวัสดีค่ะน้องต้อม เนปาลี
แม่นแล้วค่ะ เหล้าโท=สาโท
สูตรอร่อยและปลอดสารพิษ (เดี๋ยวนี้ส่วนใหญ่ใช้สารเร่งกันซะมาก) ชิมแล้วรับรอง "เมาฟุบ"
พี่มีเงินค่ารถไปเรียนในเมืองก็เพราะ "ตาตั๊กแตน" นี่แหล่ะค่ะ
อิ.อิ.
โน่น....รถจิ๊ปวิ่งฝุ่นตลบมาอีกแย้ววววว....ไปละค่ะ...
:)
วีรกรรมของพี่ Gutjang น่าสนุกจังค่ะ
เปลี่ยนฉี่เป็นเก๊กฮวย ให้เก๊กซิมก็ได้..
เหล้าใสๆ มีมั่งไหมคะ ที่บ้านตอนนี้มีเยอะ ชาวบ้านให้มา แต่กลัวจะจืดเหมือนของป้าพี่Gutjang จังค่ะ
สวัสดีค่ะดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี
ทำสาโทนี่มีการใช้สารเร่งกันด้วยหรือคะ? โอ้..เพิ่งรู้นะเนี่ย
ป.ล. ขออนุญาตแซวพี่จ๊ะ ดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี หน่อยนะ อิอิ เหล้าใสๆ ถ้าบ้านพี่มีเยอะ ส่งมาให้น้องจ๋ามั่งก็ได้เน้อ ^^
ผมแวะมาทักทาย และรายงานตัวเพื่อยืนยันว่า . พักนี้ยังคงล่องไหลไปเรื่อย ๆ ..จึงยังไม่มีเวลาท่องแวะกลับมายัง G2K นัก
คิดถึงและระลึกถึงเสมอ...
มีความสุขมาก ๆ นะครับ
สวัสดีค่ะน้องต้อม เนปาลี
สินค้าหลายๆ อย่างที่ทำเพื่อขายจะถูกเร่ง เพื่อออกตลาดได้เร็วค่ะ (ได้ตังค์เร็ว)
เหล้ากลั่นที่ดีกรีสูงๆ (ได้ข่าวว่า) มีส่วนผสมของยาฆ่าแมลงไปด้วย...น่ากลัวเนาะค่ะ
สวัสดีน้องอ็อดค่ะnaree suwan
สวัสดีค่ะ อ. แผ่นดิน
ติดตามด้วยความชื่นชมกับการทำงานของอาจารย์อยู่เสมอค่ะ
-------> สุขและสนุกกับการทำงานนะคะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะพี่กั๊ตขา
สวัสดีค่ะน้องหมีเชอรี่ ทะเลดาว
น้องกั๊ตค่ะ
หอบความคิดถึงมาหอบใหญ่ คิดถึงนะค่ะ
สวัสดีค่ะพี่หมู อ.หมู แซ่เฮ
ช่วงนี้ฝนตกบ่อยๆ
ทำให้เข้าเน็ตค่อนข้างลำบาก
แต่ยังไงก็คิดถึงพี่หมูค่ะ
:)
ขอบคุณค่ะ
sawaddee สวัสดีค่ะน้องอ็อด naree suwan
see you soon :)