ความสุขจากโลกสมมุติ
ในโลกเรา ล้วนเป็นโลกสมมุติ
เงินที่เราใช้จ่ายทุกวัน และทุกข์ เมื่อเงินหมด ก็สมมุติมา
หรือ สิ่งของเครื่องใช้ สิ่งรอบๆตัวเรา ที่สังคม ตั้งชื่อให้
ดังนั้น เราก็อาจจะ สมมุติ อะไรก็ได้ ในเกมของเราเอง
การมีเงินเดือน และไม่พอใช้ และเป็นหนี้ ทั้งต้องแบ่งเก็บ แบ่งจัดสรรในการใช้จ่ายภายในครอบ
ครัว และงานสังคม ความสุข เมื่อได้รับ และทุกข์ เมื่อสิ่งสมมุติหมดในกำมือ
แต่เกมนี้ เราตั้งให้ทุกคน มีเงินที่มากพอ เหลือเฟือในชีวิต
ทุกคนมีความดีงาม เมื่ออยู่ในค่าย เช่น เขียนบทกวีมาส่ง วาดรูปมาส่ง
ช่วยล้างจานกองกลาง ทำงานตามหน้าที่ มาเข้าค่าย ก็ไม่เคยคิดว่า จะได้เงินทองกลับบ้าน
แต่เกมนี้ ได้รับเงิน และซื้อ สิ่งของ ได้จริง
ความสุข อีกทั้งระคน ตื่นเต้น ก็เริ่มต้นเกม
โลกของเรา เป็นจริง เป็นจังมาก เหมือนโลกของจริง
แต่โลกของจริง มีความทุกข์
แต่ โลก ของเรา ไม่รู้จัก คำนี้
สอยดาว หรือ อธิษฐาน ขอได้ทุกอย่าง
จ่ายเงินที่เรามี เข้าเล่นเกม และรอลุ้น
คืนเดียว คืนแห่งการช้อปปิ้ง
เด็กๆ รู้ว่า โลก เป็นเรื่องสมมุติ
แต่เด็ก ก็รู้ เคล็ดลับว่า
ความสุข หาได้ง่าย และมีทุกวัน ที่เริ่มวันใหม่
เลือกซื้อ กันจนกว่าจะพอใจ เสื้อผ้า มือสอง รองเท้า มือสอง
เอาล่ะ เราจะเริ่มเกมใหม่ กันแล้ว
เราจะสมมุติว่า อะไรดี....
ความเห็น (18)
สมมติว่าคุณหน่อยเป็นนางฟ้าที่สอนให้เด็กๆรู้จักหาความสุข เห็นคุณค่าของสิ่งที่มีรอบๆตัวไปอีกนานเท่านาน เป็นตัวอย่างของคนที่ทำความดีให้กับสิ่งรอบๆตัวอย่างไม่หยุดยั้งค่ะ
มาขอบคุณบันทึกดีๆที่แอบอ่านแล้วอมยิ้มไม่ได้เขียนอะไรมาหลายบันทึกแล้วค่ะ เลยขอเล่นเกมสมมติที่เชื่อว่า เด็กๆหลายคนคงเห็นเป็นเรื่องจริงแน่ๆเลยนะคะ
สวยงามจริงๆน้องหน่อย.....
ความยากยิ่งของการเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์นั้นคือการเข้าถึง
การเข้าถึงความสมบูรณ์ คือการเข้าถึง "ความเป็นสิ่งสมมุติ"
เราล่องลอยอยู่บนความเป็นตัวตน
ตัวตนแห่งตน
ตนที่ใขว่ขว้าความสมบูรณ์ที่เป็น "สิ่งสมมุติ"
เมื่อตนหลงไหล "สิ่งสมมุติ" ว่าคือความสมบูรณ์
ก็ไม่สามารถเข้าถึง "ความเป็นสิ่งสมมุติ" ได้
เมื่อติดอยู่กับ "สิ่งสมมุติ" ก็เข้าไม่ถึง "ความเป็นสิ่งสมมุติ"
เฮ้อ....งง..
แวะมาเยี่ยมชมความสวยงามของชีวิตที่ไม่ต้องสมมุติหรือแต่งแต้มใดๆ
ขอบคุณครับสำหรับบันทึกดีๆ
ถ้าเล่นเกมกับสิ่งสมมติ แล้วมีความสุขกับสิ่งสมมติ ... แล้วน้องๆเข้าใจว่าในโลกแห่งความเป็นจริงก็คือสิ่งสมมติ ... แล้วเมื่อเขาไม่ได้ในสิ่งสมมติ ... เขาก็จะไม่เสียใจเพราะรู้ว่านั่นคือสิ่งสมมติ ... งง ... เหมือนกันค่ะ ... เพราะพี่เองก็คงยังติดอยู่กับสิ่งสมมติ แม้จะรู้ว่านี่คือสิ่งสมมติ... ขอบคุณค่ะ
- ตอนที่เล่นเกมระบบแลกเปลี่ยนชุมชน เราฉีกกระดาษเปล่า สมมุติว่าทุกคนเชื่อว่ามันเป็นเงินที่ใช้แลกเปลี่ยนได้ แล้วสิ่งสมมตินี้ ก็ทำให้เกิดการแลกเปลี่ยนขึ้นได้จริงๆ หลายๆรอบ
- ความรู้สึกดีๆที่เราได้รับจากคนอื่น อาจเป็นสิ่งสมมติ ที่เราอาจรู้สึก(สมมติ)เอาเองว่า เขาดีกับเราจริงๆ
- แต่ความรู้สึกดีๆที่เราให้คนอื่นจากใจเรา ไม่ใช่สิ่งสมมติ
- เป็นบันทึกที่น่ารักค่ะ
สวัสดีค่ะพี่หน่อย
น้อยคนนะคะที่จะเห็นเรื่องสมมติ หมายถึงเห็นว่ามันเป็นสิ่งสมมติจริงๆ เป็นสิ่งที่สลายไปได้ ไม่จีรังถาวร
ถ้าเราเห็นเรื่องสมมตินี้แล้วเข้าใจ ก็นับว่าจิตใจเราได้เดินทางมาไกล เพราะถ้ารู้ว่าสมมติ ก็จะไม่ยึดติด ไม่เสียดาย เพราะรู้ว่ามันไม่มีอะไร และสามารถนำสิ่งสมมติมาทำให้เบิกบานใจ แบบที่เด็กๆ เล่นกันแบบนี้ได้ด้วย ^ ^
อ่านแล้วชื่นใจค่ะ บันทึกนี้ ^ ^
ธรรมรักษานะคะพี่
สวัสดีค่ะ คุณหน่อย
น่ารักมาก ชีวิตคือความสวยงาม ใช่ทุกอย่างคือสิ่งสมมุติ แม้แต่ตัวเรเอง
เกศนี
สวัสดีค่ะ คุณหน่อย
น่ารักและงดงามมาก และชื่นชมในผลงานมากค่ะ
ขอให้กำลังใจด้วยค่ะ
คุณโอ๋-อโณ สมมุติได้น่ารักจังคะ ถ้าเป็น นางฟ้า จะบินไปหาดใหญ่ เลยคะ
"ตนที่ใขว่ขว้าความสมบูรณ์ที่เป็น "สิ่งสมมุติ"
เมื่อตนหลงไหล "สิ่งสมมุติ" ว่าคือความสมบูรณ์
ก็ไม่สามารถเข้าถึง "ความเป็นสิ่งสมมุติ" ได้
เมื่อติดอยู่กับ "สิ่งสมมุติ" ก็เข้าไม่
ถึง "ความเป็นสิ่งสมมุติ"......."
เยี่ยมคะ พี่บางทราย หน่อยขอคาระวะ พร้อมยกมือทั้งสองท่วมหัว
เป็นปถุชน ก็ยากเช่นนี้ และหน่อยก็เป็นบ่อยๆ
แต่น่าสนใจ ว่า เด็กๆ เข้าถึงสิ่งสมมุติ อย่างอินมากๆ และมีความสุขสุดๆ
พอรุ่งเช้า ก็เข้าสู่ กิจกรรมปกติ
ทุกอย่างมาเข้าสู่ชีวิตประจำวัน
และเริ่มความสุขใหม่ๆ
อีกทั้งสามารถปรับตัวเองตามความสุขที่มีตามสิ่งแวดล้อม
ขอบคุณ พี่บางทรายคะ พี่ ขยายประเด็นที่หน่อยเขียนได้ชัด
มากคะ " ในโลกเรา ล้วนเป็นโลกสมมุติ "
" .....ความสวยงามของชีวิตที่ไม่ต้องสมมุติหรือแต่งแต้มใดๆ...."
ขอบคุณจารุวัจน์ มาเยี่ยมคะ
ชีวิต มีทั้งสมมุติ และไม่สมมุติ บางครั้ง ก็ทำให้เราเผลอ
ทำให้เรา ติดลบ นะคะ
อยู่กับเด็กๆ ก็จะเจอ ความสวยงามของชีวิตที่ไม่ต้องสมมุติ
หรือแต่งแต้มใดๆ....
บางทีก็มีคำถาม ธรรมดาๆ ที่แปลกๆ นะคะ
บางทีถามอะไรมา นี่ ตีความแบบลึก อึ้ง เลยคะ
พี่ paew คะ ....อ่านที่พี่เขียนมา แล้วก็คิดได้
คิด เกม ไว้ให้คนโต อีกดีกว่า
เป็นเกม ที่ ทำให้ คนโต ได้เข้าสู่สิ่งสมมุติ
และเจอสถานการณ์ที่บีบคั้น ก็ อนุญาติ ให้ร้องไห้ ได้ แต่ ไม่นาน
ถ้า ดีใจ ก็ให้ขอบคุณ
แหะๆ ไว้คิดต่อไปอีกเรื่อยๆ ดีกว่า
ขอบคุณพี่แป๋ว มากคะ
" ตอนที่เล่นเกมระบบแลกเปลี่ยนชุมชน
เราฉีกกระดาษเปล่า สมมุติว่าทุกคนเชื่อว่ามันเป็นเงินที่ใช้แลกเปลี่ยนได้
แล้วสิ่งสมมตินี้ ก็ทำให้เกิดการแลกเปลี่ยนขึ้นได้จริงๆ
หลายๆรอบ.."
อาจารย์ปัท คะ หน่อยประทับใจมากคะ กล่าวอีกครั้ง ตอนที่
ไปร่วม ดูการแลกเปลี่ยน เงินตราชุมชน ที่ บ้านพ่อผาย ที่ บุรีรัมย์
หน่อยรู้สึกว่า เหมือนอยู่ในเกม โลกสมมุติ ที่ ค่ายหน่อยเลยคะ
และมีความสุขมากๆ
เวลาเราเห็น ผู้ใหญ่ ถึอ กระดาษ ( เงินสมมุติ ของกลุ่ม ที่ตั้งขึ้นมา ใช้ในการแลกเปลี่ยน สินค้าอุปโภค บริโภค เฉพาะ ชุมชน )
ใบหน้า ชาวบ้าน มีความสุขนะคะ เหมือนเล่น ขายของ ตอนเด็กๆ หน่อยรู้สึก ว่า ชาวบ้านรู้สึกอย่างนั้น
แต่ ความรู้สึกที่ว่า นี้ มันเป็น โลกจริงๆ เราแลกเปลี่ยน สินค้ากันอย่างยุติธรรม และสินค้า มีคุณภาพ
และลึกลงไป นอกจากการพูดคุย แลกเปลี่ยน สินค้ากัน เรายังไปสัมผัส ทักทาย เล่าทุกข์สุข กันภายในชุมชน
รู้ความเป็นไปของของครอบครัวเพื่อนบ้าน การเล่า การฟัง ทำให้ ใจ ไหลไปสู่ความเต็ม เต็มตื้น ที่ หมายถึงว่า ฉันและเธอ อยู่ในโลกใบนี้เจออะไรๆ มาเหมือนๆกัน
และที่สุด หน่อยว่า
ชาวบ้าน หรือ ชุมชน ควรมี อำนาจ ในการ สร้างโลกสมมุติ ที่เป็นการดูแลชุมชน เพื่อนบ้าน ของตนเอง
เราจะดูกถูก ดูแคลน โลกสมมุติ ไม่ได้ ถ้าเรานำมาใช้ อย่างเชื่อมั่น และ เชื่อว่า เป็นประโยชน์ ต่อ ชนส่วนใหญ่
แหะๆ หน่อย ตอบยาว ไป มั้ยคะ ไม่ได้คุยกับ อ.ปัท นานแล้ว
คิดถึง คะ
" ถ้าเราเห็นเรื่องสมมตินี้แล้วเข้าใจ
ก็นับว่าจิตใจเราได้เดินทางมาไกล
เพราะถ้ารู้ว่าสมมติ ก็จะไม่ยึดติด ไม่เสียดาย
เพราะรู้ว่ามันไม่มีอะไร และสามารถนำสิ่งสมมติมา
ทำให้เบิกบานใจ..."
ดีใจ จัง พี่หน่อย นะ โง่ มากเลย ไม่รู้ว่า ตุ๋ย ไปเรียน ที่
เมริกา โน่น พี่หน่อย ก็โทรไปแต่ไม่ติด พี่หน่อยส่งกระแสจิต
ไปน่ะ น่าจะได้รับอยู่นะ น่าจะเป็นช่วง ที่ ตุ๋ย จะเดินทางไปนะ
พี่หน่อย ชอบ ที่ ตุ๋ย ว่า
" ก็นับว่าจิตใจเราได้เดินทางมาไกล "
จิตใจ ของแต่ละคน ก็เดินทาง สมบุกสมบัน ทั้งหนัก ทั้งเหนื่อย
ทั้งเบาหวิว ทั้งชื่น ทั้งอยากจะหยุดนิ่ง
อาการของจิต และเส้นทางที่ผ่าน พี่หน่อยว่า น่ายกย่องมาก
พี่หน่อยว่า ไม่ว่า อย่างไร จิตจะลงสูง ขึ้นต่ำ หรือรักษาระดับ
เส้นกลาง อย่างไร ก็ ต้องได้รับเหรียญ กล้าหาญกันอย่างถ้วนหน้า นะ
คือ กว่า ที่จิต เราจะ เข้าใจ ถึงกับ ตระหนัก ถึงกับ ปฏิบัติ
และยิ้มกับตัวเองได้ ในทุก time ก็ต้อง มีเพื่อนนะ คอยเป็นกระจก
คอย ตบ ( เบาๆ ) ให้เข้าทาง คอยแนะ....
.........................
แล้วประเด็น เรื่อง สมมุติ ที่ตุ๋ย เขียนมา ก็น่าสนใจ ( ยาว อีกแล้ว )
" และสามารถนำสิ่งสมมติมา
ทำให้เบิกบานใจ..."
พี่ก็สนับสนุน ว่า ให้เรา เข้าใจ กับ สิ่งสมมุติ
ให้ สนุก ด้วย
ให้ล้อเล่น กันได้
ให้รักกันได้
และวางลงด้วย มิตรภาพ
เมื่อหวนมาเจอ สิ่งสมมุติ นี้อีก
ก็ให้ หมุนกลับไปที่ บรรทัดแรก
และจบที่ ด้วยมิตรภาพ
.................................
พี่หน่อย ว่า ยังคุยกันไม่จบเลยนะคะ
สวัสดีคะ คุณ เกศนี
" น่ารักมาก ชีวิตคือความสวยงาม ใช่ทุกอย่างคือสิ่งสมมุติ แม้
แต่ตัวเราเอง "
ทัศนคติ นี้ ดีคะ ชีวิตคือความสวยงาม
เวลาเราพูดออกไป ถ้าคนไม่เข้าใจ เขาจะว่า เรา ฝันๆ แบบ
เด็กๆนะคะ
แต่ไม่รู้จะ ยึดคำนี้ไว้ได้อย่างไรให้ทุกเวลา สงสัยต้อง สมมุมติ
แหะๆ
แต่เวลาที่เราเจอคนที่มีทัศนคติแบบนี้ เราก็อยากอยู่ใกล้ๆ นะคะ
วันก่อน หยิบหนังสือเล่มหนึ่ง มาอ่านอีกรอบ ชื่อ
" ซูเปอร์มด ถั่วยักษ์และแม่หมี "
เขียน โดย พี่อ้อย และหมอหม่อง ( สองพี่น้อง )
เป็นเรื่อง เกี่ยวกับ โลกธรรมชาติ อธิบาย วิถีชีวิตของ พืช สัตว์
ที่อธิบายอย่างมีเหตุ มีผล เห็ความเป็นมา เห็นเหตุของธรรมชาติที่
สร้างแต่ละอย่างขึ้นมา และร้อยเรียงเล่าเหมือนฟังนิทาน
หน้าคำอุทิศ ...ให้แม่ และลงท้ายด้วยคำว่า
" โลกใบนี้วิเศษจังเลย "
..............................................
เวลาเราอ่าน เล่มนี้จบ เราก็จะ ร้องออกมาอย่างนี้ หรือไม่ก็
" ชีวิตคือความสวยงาม "
ขอบคุณคะ คุณจตุรัส
" น่ารักและงดงามมาก ........"
ความงดงาม เกิดขึ้นทุกที่เลยนะคะ และทำให้คนสบายใจ เราก็ใจยิ้มแล้ว
เวลาเห็น คนเข้าร่วมกิจกรรม ได้ สนุก และสัมผัสกับความเป็นจริงของธรรมชาติ
ทั้งรอบข้าง และ ตัวของเขาเอง ก็ถือว่า เราเดินมาถูกทาง
สวัสดีค่ะดอกแก้ว
เข้ามาชื่นชมและเกี่ยวเกี่ยวความรู้
- สวัสดีค่ะ
- เล่นแบบนี้...เหมือนกับย้อนไปตอนที่เรายังเด็ก
- เมื่อไม่กี่(สิบ)ปีเอง
- แต่คนบางคน...(ไม่คิดแบบนี้)....นาสิคะ...