มหาชีวาลัยอิสาน...ท่านครูบาสุทธินันท์.....
สองคำนี้มีอิทธิพลกับความ "อยากไป" ของคุณๆ บ้างไหมคะ
แล้วทำไมถึง "อยากไปล่ะ"
และเมื่อไปแล้ว...ไปทำอะไร...อยากกลับไปอีกรอบไหม 
คำถามเหล่านี้เชื่อร้อยต่อร้อยว่า เป็นคำถามที่ทุกท่านที่เคยไปสัมผัส "มหาชีวาลัยอิสาน" เคยถามตัวเองมาแล้ว ...จริงๆไหมคะ
ตัวเองก็เหมือนกัน...
ทำไมถึงอยากไปนัก 
ตื่นตีห้ากว่า เพราะรีบบึ่งรถไปสนามบินและเกาะช่องขายตั๋วสายการบิน วิ่งระหว่างบริษัทเพื่อขอ stand by ที่นั่ง เพื่อ "รอ" ให้มีคนสละสิทธิ์ และจะได้ไป..ไปให้ทันที่จะได้ไปสมทบกับ คณะของอาจารย์จากโรงเรียนมงคลวิทยา ที่ขับรถไปรอที่ขอนแก่นล่วงหน้าแล้ว
ใจชื้นเมื่อพบว่า มีเหลือตั๋วหนึ่งที่นั่ง เขียงใหม่-กรุงเทพฯ และตั้องนั่งชั้นนักธุรกิจ กรุงเทพฯ-ขอนแก่น
....ก้าวแรกที่เหยียบมหาชีวาลัยอิสาน...
กอดแรกที่ได้กอดท่านครูบา...มื้อแรกที่กินอาหารอร่อยฝีมือ "แม่หวี"
ครั้งแรกที่เด็ดถั่วฝักยาวกินดิบๆ จากต้น หวานกรอบ และสบายใจไม่กลัวสารพิษ
คืนแรกที่นอนตีสอง เพราะว่านั่งคุยกับ อาจารย์แสวง คุณหมอคนชอบวิ่ง อาจารย์วุฒิ อาจารย์ดวงพรและคุณครู "พันธุ์ใหม่" ทั้งหลาย
....
...
..
เช้าแรกที่ได้เข้าครัวช่วยแม่หวีทำกับข้าว
และครั้งแรกที่ได้ผัดผักกะทะใบบัวเลี้ยงคน 30 กว่าๆ
ครั้งแรกที่ไปเห็นพ่อไล ที่พูดทุกคำเป็นคำคม น่าคิด น่าศึกษา
ครั้งแรกที่ได้คุยกับอาจารย์แสวง เห็นความ"เข้มคมและลุ่มลึก"
ครั้งแรกที่ได้ฟังเรื่อง "หมวกกันน๊อค" ของพ่อครูบา
...
..
โห...เรียนรู้อะไรมากมายในช่วงเวลา 24 ชั่วโมง
...
เสียดายจัง พรุ่งนี้ก็จะกลับแล้ว...
น่าจะได้มาอยู่และขอเรียนรู้วิทยายุทธของ "แม่หวี" เรื่องอาหารอร่อยๆ และพอเหมาะพอดีในการจัดการเลี้ยงคนจำนวนมากให้นานๆ กว่านี้...
และเรียนการจัดการความรู้แบบธรรมชาติอีกหลายๆอย่างที่นี่
.....
วันนี้มีโทรศัพท์จากเพื่อนถามว่า "ไม่ทำอะไรที่นั่น..แล้วเป็นไงมั่ง"
ตอบเขาไปว่า..."ไม่บอกให้มาเอง"...อิอิ
pa_daeng [มณีแดง คนสวย แซ่เฮ]
