ใครบางคนเล่าว่า หมาเป็นสัตว์ที่ห่วงเจ้าของแต่ไม่ห่วงที่อยู่ ซึ่งต่างกับแมวที่เป็นสัตว์ห่วงที่อยู่แต่ไม่ห่วงเจ้าของ ...ใครเห็นด้วยกับเรื่องนี้บ้าง หรือใครสนใจเรื่องนี้ก็ลองเฝ้าสังเกตดู...
กุฏิผู้เขียนขาดแมวไปหลายเดือน หลังจากมีแมวประจำกุฏิอยู่หลายปี... พอแมวหมดไปจากุฎิ บางสิ่งบางอย่างในกุฏิก็เริ่มเปลี่ยนไป เช่น กลิ่นหมิ่นบูดของอาหารแมวหน้าห้องก็ค่อยๆ หายไป หรือพรมผืนใหญ่ซึ่งเมื่อก่อนเคยปูหน้าโต๊ะหมูพระประธานประจำกุฏิก็ได้รับการรื้อมาปูอีกครั้ง หลังจากเก็บไว้หลายปี เป็นต้น... ส่วนหมาที่เคยแวะเวียนมาขอแบ่งหรือแย่งอาหารแมวชุดก่อนก็โดนยาเบื่อ ทำให้ที่กุฏิขาดหมาขาดแมวไประยะหนึ่ง...
ประมาณเดือนหนึ่งมานี้ กุฏิผู้เขียนเริ่มมีแมวมาอยู่อีกแล้ว สาเหตุก็คือ หลวงตารูปหนึ่งซึ่งอยู่กุฏิติดกำแพงด้านหน้าวัด ท่านได้มรณภาพไปตามธรรมดาสัตว์โลก... ทำให้แมวที่ท่านเคยให้มันกินข้าว เริ่มไร้ที่พึ่ง เจ้าแดง ซึ่งเป็นแมวใหญ่ตัวผู้ จึงค่อยๆ เดินมาเที่ยวแถวกุฏิ เมื่อผู้เขียนเอาปลากระป๋องแห้งให้กิน มันก็ค่อยๆ มาถี่ยิ่งขึ้น ทำให้ที่กุฏิเริ่มมีจานใส่อาหารแมวขึ้นมาอีกครั้ง....
..............
เจ้าแดงใหญ่ นี้ มิใช่แมวที่เกิดในวัด เป็นแมวใกล้ๆ วัดนี้แหละ แต่เมื่อหลวงตาวางจานข้าวไว้ให้มันกินทุกวัน มันจึงมาอยู่วัด... นอกจากเจ้าแดงใหญ่นี้แล้วก็มี เจ้าแดงน้อย อีกตัว ซึ่งหลวงพี่ที่กุฏิบอกว่าน่าจะเป็นน้องของมัน เพราะรูปร่างและสีขนเหมือนกัน เพียงแต่อายุเท่านั้น บอกได้ว่าต่างคลอกกัน...
หลังจากเจ้าแดงใหญ่เริ่มมาอ้อนหาปลากระป๋องกินที่กุฏิได้ไม่นาน เจ้าแดงใหญ่ก็เริ่มพาเจ้าแดงน้อยมาด้วย... เมื่อผู้เขียนเปิดปลากระป๋องให้กิน เจ้าแดงใหญ่ก็จะไม่กิน ให้เจ้าแดงน้อยกินตัวเดียว นั่นคือ เจ้าแดงใหญ่ เสียสละให้เจ้าแดงน้อย ซึ่งเป็นน้องกินก่อน ...
เล่ามานาน สิ่งที่ต้องการบอกก็คือ ในแมวฝูงเดียวกันนั้น ปกติของแมวใหญ่ จะให้แมวเล็กกินก่อน หากแมวใหญ่กินอยู่ มีแมวเล็กแมวน้อยมากวน แมวใหญ่จะเสียสละให้แมวเล็กแมวน้อย... หลวงพี่ที่กุฏิบอกว่า แมวก็เหมือนกับเสือ ให้ตัวเล็กกินก่อน ใครเคยสังเกตบ้าง ?
..............
หลังจากหมาวัดโดนยาเบื่อไปหลายตัว เหลืออยู่ก็เพียงตัวเดียว ทำให้หมาใกล้ๆ วัด ถือโอกาสมาอยู่ในวัดประจำอีกสองตัว... ดังนั้น ในวัดจึงมีหมาอยู่สามตัวในขณะนี้ กล่าวคือ เจ้าขาว เป็นหมาไทยร่างทะมัดทะแมง กับ เจ้าผอม ร่างอมโรค สองตัวนี้เพิ่งย้ายมาอยู่... รวมทั้ง เจ้าป๋อง ซึ่งเกิดในวัด ที่รอดตายมาจากยาเบื่อครั้งก่อน...
เมื่ออยู่ได้ระยะหนึ่ง เจ้าขาวก็กลายเป็นเจ้าพ่อหมาในวัด เพราะอีกสองตัวไม่กล้าสู้... เจ้าผอมนั้น เคยเห่าผู้เขียน จึงเคยโดนไล่ออกนอกวัด บางครั้งมันเห็นผู้เขียนเดินมาก็จะเห่าแล้ววิ่งออกนอกวัดไปเอง (เกรงเจ้าถิ่น 5 5 5)... เจ้าขาวมาอยู่หลัง คงสังเกตได้ว่าผู้เขียนมีอำนาจบางอย่างในวัด จึงค่อนข้างประจบผู้เขียน (5 5 5) ซึ่งผู้เขียนก็ให้มาม่าหรืออะไรมันกินบ้างตามโอกาส...
เจ้าป๋อง เจ้าผอม และเจ้าขาว สามตัว... แม้จะเที่ยวด้วยกัน อยู่ด้วยกันในวัด แต่เวลากิน จะแย่งกัน ไม่สามารถกินร่วมกันได้... กล่าวคือ เจ้าขาวจะกินตัวเดียว ส่วนตัวอื่นๆ ในเวลากิน จะถูกเจ้าขาวไล่กัดทุกครั้ง ซึ่งผู้เขียนยังไม่สามารถแก้ปัญหาได้... ยังคิดอยู่ว่า ถ้าเลี้ยงมันจริงๆ จังๆ ทั้งสามตัว คงจะให้พวกมันสมานฉันท์ในการกินได้ (5 5 5)
สิ่งที่ต้องการจะบอกก็คือ บรรดาหมานั้น แม้จะอยู่ฝูงเดียว เที่ยวเล่นด้วยกัน แต่เวลากิน ตัวที่ใหญ่หรือมีอำนาจที่สุดจะได้กินก่อน ส่วนตัวเล็กๆ หรือไร้อำนาจต้องคอยก่อนหรืออดกิน.....
............
ตามที่เล่ามาจะเห็นข้อแตกต่างได้ว่า
- หมาเห็นแก่ตัวกว่าแมว ชอบเอาเปรียบผู้อ่อนแอหรือผู้น้อย
- แมวต่างจากหมา มักเสียสละ ให้โอกาสผู้อ่อนแอหรือผู้น้อยก่อน
ถามว่า ธรรมชาติของคนคล้อยตามไปทางหมาหรือแมวมากกว่ากัน ?
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย BM.chaiwut ใน เรื่องเล่าจากในวัด
เนื่องจากผมเลี้ยงแมว ผมขอสนับสนุนว่าคนควรไปทางแมวครับ