กระบวนกร หัดขับ(เคลื่อน) (Knowledge Facilitator) (3)
ผ่านการอบรมมาหลายวัน เรื่อง(อยาก)เล่าก็ยังไม่ออก
ปกติการเขียนของตัวเองก็เป็นประมาณนิตยสารรายวัน(ตามใจ) อยู่แล้ว เจอเสมือนไฟล์ทบังคับแบบนี้ แล้วครู(ดี ๆ )หลายคนก็รอ ๆ ๆ ว่าเมื่อไรนักเรียนจะเขียนเล่าเรื่องหนอ ครูอยากประเมินตัวเอง (ก๊ากส์)
นำสู่เรื่อง(ที่อยาก)เล่า
หลังจากลงทะเบียน พิธีเปิดการอบรมเป็นไปแบบง่าย ๆ โดยรองคณบดีฝ่ายเครือข่ายวิชาการ ซึ่งเป็น CKO ของคณะ ได้กล่าวต้อนรับและพูดถึงความเป็นมาของการอบรม หลังจากนั้นได้ถ่ายรูปร่วมกันเพื่อสานสัมพันธ์ก่อน (จริง ๆ แล้วเช้า ๆ สาว ๆ หนุ่ม ๆ กำลังสวย กำลังหล่อค่ะ...อิอิ...ไม่เชื่อดูน้าอึ่งอ๊อบ หน้ายังขาวนวลเลย)
หลังจากนั้นเพื่อให้การอบรมต่อเนื่องไม่หยุดพักเบรค
เราจึงเบรคกันก่อน ซึ่งจริง ๆ แล้ว สโลแกนอย่างหนึ่งของการอบรมในครั้งนี้คือกองทัพเดินด้วยท้อง ดังนั้น “อิ่มจัง เสียงดังฟังชัดดี” เข้ากันไหมเนี่ย
หลังจากนั้นวิยากรได้เริ่มกระบวนการด้วย
“กิจกรรมอุ่นเครื่อง/กติกาการอยู่ร่วมกัน” โดยใช้กิจกรรมตามหาเจ้าของภาพ เป็นการละลายพฤติกรรม เพื่อให้พวกเรารู้จักกันมากขึ้น และเป็นการสร้างบรรยากาศที่ดี มีการสื่อสารเหมือนเป็นการอุ่นเครื่อง วิธีการที่วิทยากรให้ทำกิจกรรมนี้คือ เราจะนั่งรวมเป็นเป็นรูปตัวยู วิทยากรและทีมงานแจกกระดาษพร้อมปากกาคนละหนึ่งด้าม และให้พวกเราวาดภาพหน้าของตนเองลงบนกระดาษ ใครวาดเสร็จแล้วนำส่งรวมในกล่อง (แหะ ๆ ๆ ขอบอกว่าวิชาวาดภาพเหมือนนี่ตกค่ะ แต่ถ้าเป็นการ์ตูนก็ยังพอทน ดังนั้น รูปตัวเองจึงเหมือนการ์ตูนซะมากกว่า......ไม่โชว์.....ใครหาได้จากภาพรวมมีรางวัล.....ตั๋วเครื่องบินไป-กลับภูเก็ต เข้าร่วมงานเฮฮาศาสตร์ 4 (ให้เวลา 1 วันหลังจากบันทึกขึ้น...ฮา.....รายการนี้สงวนสิทธิ์สำหรับผู้เข้าร่วมอบรม)) หลังจากนั้นวิทยากรจะแจกกระดาษที่วาดแล้วที่ไม่ใช่ของเจ้าของภาพให้ผู้เข้ารับการอบรม ตามหาเจ้าของภาพ และสัมภาษณ์เจ้าของภาพ เช่น ชื่อ นามสกุล ตำแหน่ง หน่วยงาน เหตุผลที่เข้าร่วมการอบรม สิ่งที่ชอบ (เอาละสิ...ทีนี้เกิดความโกลาหลเล็กน้อย....เนื่องจากภาพแต่ละภาพฝีมือแต่ละคนระดับเซียนเรียกพี่) แต่ที่แน่ ๆ ผู้เขียนฉลาด...อิอิ...หลงตัวเองเหมือนคนชอบป่วน....ใช้วิจารณญาณแบบปิ้ง ๆ หน้าตารูปที่ได้รับจำได้เลยว่าไม่อยู่คณะเราแน่ ดูอีกทีเห็นไฝ “ใช่เลย” หาไม่ยาก แล้วก็พบประสบพักตร์ มิตรรักสำนักหอสมุด.....เมื่อได้ตามหาเจ้าของภาพเรียบร้อยแล้ว วิทยากรให้ทุกท่านแนะนำภาพของเพื่อน ๆ แต่ละคนที่เราได้ กิจกรรมนี้เป็นการแนะนำตัว และให้พวกเราได้แสดงออกได้อย่างกลมกลืน แบบไม่เคอะเขิน และเราก็ได้รู้จักเพื่อนใหม่ และได้ความทรงจำที่ดี ๆ วิทยากรได้ถามผู้เข้ารับการฝึกอบรมว่าเราตามหาเจ้าของภาพเจอได้อย่างไร บางคนบอกว่าจำไฝได้ (เช่นฉันเป็นต้น) บางคนบอกว่าใส่แว่น บางคนบอกว่าทรงผม บางคนบอกว่าจมูก เป็นต้น กิจกรรมนี้ทำให้เราได้รู้จักเพื่อน ๆ ผู้เข้าร่วมอบรมมากขึ้น และเป็นการสร้างบรรยากาศเริ่มต้นที่งดงามทีเดียว
จากกิจกรรมดังกล่าว ทำให้ฉันได้เรียนรู้ว่า การเริ่มรู้จัก หรือการเริ่มเปิดใจนั้น เราต้องเรียนรู้และพร้อมที่จะเปิดใจ ซึ่งการสื่อสารในรูปแบบต่าง ๆ นั้น ทำให้เราสามารถได้เปิดใจให้รับสิ่งใหม่ ๆ เพื่อนใหม่ ๆ กระบวนการพัฒนาตนใหม่ ๆ ได้
ให้ตายสิโรบิ้น......ฉันหาภาพตัวเองไม่เจอ
ความเห็น (7)
กิจกรรมละลายพฤติกรรมแบบนี้ น่าสนใจ ขอนำไปใช้ต่อนะครับ :)
เห็นด้วยกับถ่ายรูปช่วงเช้า เพราะ สวย หล่อ ครับ ถ่ายตอนค่ำหมดสภาพดูไม่จืดครับ :)
แจกกระดาษพร้อมปากกาคนละหนึ่งด้าม และให้พวกเราวาดภาพหน้าของตนเองลงบนกระดาษ ใครวาดเสร็จแล้วนำส่งรวมในกล่อง ....
กิจกรรมทำนองนี้ผมเคยนำมาใช้บ่อยครับพี่อึ่งอ๊อบ ..สนุกมาก ยิ่งฝีมือการวาดรูปขั้นเซียน (ดูไม่ออก) ยิ่งระลึกกันไปใหญ่ ใครวาดเกินความจริง ..เรามีบทลงโทษด้วย เพราะนั่นคือโทษฐานที่ทำให้คนอื่นสาละวนอยู่เป็นนาน ..
สนุกได้สาระ ...และท้าทายดีมาก ..
ชื่นชมและชื่นชอบกับกระบวนการนี้, นะครับ
ดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี
น้าอึ่งหารูปตัวเองเจอแล้วยัง อยากเห็น (ฝีมือ)อ่ะ ตามไปดูรูปแล้วไม่รู้ใครเป็นใคร...เอามาโชว์ด้วย ใครๆ ก็อยากเห็นจริง ๆ น้า
- วาดร่งวาดรูปน่ะ ใช้ไม่ได้กับชาวเฮฮาศาสตร์
- เจอกันก้อกอดกัน ทักทายกันชุลมุนไปประมาณ 10 ถึง 20 นาทีจึงสงบ พอจะเริ่มกิจกรรม ( กิน ) หรือพูดคุยกันได้
- ที่พิษณุโลกน่ะ อ. หมูทำเอารถติดไปเลย อิอิ
- เอาภาพมาให้ดูหน่อยสิคะ อยากดูมากเลย ... เป็นภาพการ์ตูนก็ยังน่ารักนะ
- กิจกรรมแนะนำตัวนี้ น่ารักดีเน๊อะ ... แล้วมีไหมคะที่หาคนวาดภาพตัวเองไม่เจอ ???