- เป็นหมอมีกิน ไม่รวย แต่ต้องรู้จักพอและแบ่งปัน
- คนไข้ที่แก่กว่าเรา ไม่ผิดหรอกที่จะไหว้ทักทายเราคนไทยเหมือนกัน
- โรคปวดหัว,เวียนหัว,อ่อนเพลีย,หายใจไม่อิ่ม อาจมีอะไรมากกว่าที่complaint
อย่าคิดว่าเป็นsomatizedแล้วจ่ายๆยาไป เราอาจพลาดอะไรที่สำคัญไปก็ได้
- สิ่งสำคัญนอกจากคนไข้คือญาติและครอบครัว เราพบคนไข้อาจไม่ถึงห้านาที
แต่ญาติและครอบครัวอยู่กับคนไข้มาทั้งชีวิต
และญาติกับครอบครัวส่วนใหญ่ไม่ใช่หมอ....พวกเขารู้ไม่เท่าพวกเราหรอก
- หมอเป็นอาชีพที่ต้องอดทนอย่างมากเพื่อจะอดหลับอดนอนอยู่เวรทำงาน,
พูดอธิบายคนไข้,พูดอธิบายญาติ,รองรับอารมณ์คนไข้และญาติ
...แต่นั่นแหละ ถือเป็นการทำบุญและเสียสละอย่างยิ่ง
- จากงานวิจัยหลายชื้นพบว่า สาเหตุแห่งการฟ้องแพทย์ คือ การที่ญาติอยากได้ข้อมูล
อยากคุยด้วย,อยากถาม แต่แพทย์มักเลี่ยง ปกปิด ไม่คุย
ทำให้เขาไม่มีทางออกอื่นนอกจากฟ้องศาลให้หมอมาชี้แจง
- คนไข้ส่วนใหญ่ไม่ได้อยากมีเรื่องกับแพทย์และพยาบาล เขายังต้องพึ่งพิงยามป่วย
เขาไม่อยากให้หมอจำเขาไว้ในทางเสียหาย หรือเป็นคนไข้ไม่ดี
หากไม่ใช่ืความรู้สึกสุดท้ายคือ ดับเครื่องชน!!
...เราจึงมักได้ยินคนไข้และญาติพูดเสมอว่า ให้เป็นคดีตัวอย่าง..จะได้ไม่เกิดเหตุการณ์อย่างนี้อีก
สิ่งสำคัญสำหรับแพทย์ คือ ความรู้สึกที่ดีต่อกันระหว่างเพื่อนมนุษย์ขณะที่รักษาพยาบาล
ขอเป็นกำลังใจให้เพื่อนแพทย์และผู้ร่วมงานทุกๆสาขาวิชาชีพนะคะ
(อ้างอิง บางส่วนจาก คลินิก, ฉ.11พฤศจิกายน 2550, อาจารย์แพทย์หญิงสายพิณ หัตถีรัตน์)
สวัสดีค่ะ
ถ้าหมอมีเวลาพูดคุยกับคนไข้ได้นานๆก็ดีสิคะ
เดี๋ยวนี้ การแพทย์ด้วยหัวใจมนุษย์ กำลังมาแรงนะคะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับ คุณหมออิน
บุญรักษา คุณหมอดี ๆ ครับ :)
สวัสดีค่า.....รอบนี้เขียนห่างกันนิดนึงค่ะ
ขอบคุณมากๆสำหรับกำลังใจค่ะ
บุญรักษาเช่นกันค่ะ ......
ถ้าหมอมีเวลาพูดคุยกับคนไข้ได้นานๆก็ดีสิคะ pa_daeng
อืม คิดว่าระบบสาธารณสุขบ้านเรายังเป็นแบบเชิงรับอยู่เยอะเลยค่ะ
คนไข้ที่มาตรวจที่ห้องตรวจผู้ป่วยนอกมีล้นเป็นร้อยทุกวัน
ก็เห็นใจเพื่อนแพทย์หลายๆคนที่รพ.ชุมชนที่ต้องบอกว่า"แทบไม่มีเวลา"
ในการคุยกับคนไข้จริงๆ (แค่เวลาหมอกินข้าวหรือหมอออกกำลังกาย
บางคนยังไม่มีเลยค่ะ)
สวัสดีครับ
ยินดีที่ได้เห็นความก้าวหน้าทางความคิด ความสนใจที่กว้างไกล ความมุ่งมั่นที่ไม่ย่อท้อในการพัฒนาตนที่แท้จริงของน้อง
ความเห็นส่วนตัวของพี่ คือ หากมองงานหนักคือการที่ชีวิตเรายังมีค่า (มีคนเห็นเรามีค่า) มองทุกขณะคือการพัฒนา (มิใช่การใช้เวรกรรม) อาจทำให้ชีวิตสุขกว่าเดิน (เพราะพี่ก็เริ่มจากทนทุกข์และมาพบความสุขในการทำงานเมื่อไม่นานนี้)
หวังดี+ยินดี
ขอบคุณค่า พี่โรจน์ สรุปว่าไม่ได้เจอกันที่ประชุมเครือข่ายภาคเหนือ
แต่ไม่เป็นไรค่า ไว้(พาแฟน)มาเที่ยวเชียงใหม่เมื่อไหร่ก็เรียกใช้บริการได้เลยนะค้าาาา อิ อิ
สวัสดีค่ะ
ปัญหาที่ มักพบเรื่องหนึ่ง ระหว่าง แพทย์กับคนไข้ คือเรื่องการสื่อสารนะคะ
หมอมีเวลาน้อย คนไข้มาก ไม่ค่อยมีเวลามาอธิบาย เลยมักมีเรื่องเข้าใจผิดกันบ่อย โดยเฉพาะกับญาติคนไข้ค่ะ
และที่เคยแลกเปลี่ยนไว้ที่นี่ค่ะ ดีใจที่ได้มาอ่านบันทึกคุณหมอค่ะ
ขอบคุณมากค่าาาาคุณศศินันท์
เห็นด้วยค่ะว่าการสื่อสารระหว่างแพทย์กับคนไข้และญาติสำคัญมาก
หลายๆคนมัวแต่รักษามุ่งหวังให้เกิดผลประโยชน์สูงสุดกับคนไข้
แต่กลับไม่ได้พูดคุยสื่อสารให้เข้าใจกัน ทำให้เกิดเป็นเรื่องเป็นราวต่างๆอยู่ตามหน้าหนังสือพิมพ์
....ซึ่งเดี๋ยวนี้ในการสอนนักศึกษาแพทย์ก็จะเน้นตรงนี้มากขึ้นค่ะ
ขอบคุณค่ะ. ว่าที่ ร.ต. วุฒิชัย สังข์พงษ์
ตั้งแต่ตอนเรียนแล้วอาจารย์ก็จะบอกเสมอ และก็พยายามเตือนตัวเองเสมอว่า
ผู้ป่วยและญาติเป็นครูของเราค่ะ
เราได้เรียนรู้ สักประวัติ สอบถาม ได้ฝึกตรวจมาเป็นปีๆ ....ถ้าไม่มีพวกเค้า เราคงไม่จบหมอแน่ๆ ค่ะ
ขอบคุณค่ะ คุณ JJ เห็นด้วยค่ะ ที่หมอไม่ค่อยพูดภาษา"คน"
เรามักจะลืมตัวและใช้ศัพท์แพทย์ในการพูดกับ คนไข้
และบ่อยครั้งที่แพทย์มีวัจน-และอวัจนภาษาที่ไม่เหมาะสม
ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างแพทย์กับคนไข้และญาติเป็นไปในทางที่ไม่ดี
คิดว่าตรงนี้สำคัญและเป็นสิ่งที่ต้องแก้ไขในปัจจุบัน
ขอบคุณค่ะคุณเดโชชัย เหตุเกิดเพราะตอนเป็นนักศึกษาแพทย์
เห็นคนไข้ที่อายุมากและไหว้ลา จากนั้นถูกอาจารย์ดุค่ะ
ก็ตกใจและแอบเศร้านิดๆ...แต่ยังไงเราก็จะไหว้ทักทายโดยเฉพาะคนที่อายุมากกว่าเราเสมอ
แล้วก็ต้องรับไหว้ทุกครั้งที่คนไข้ไหว้เราก่อนด้วยค่ะ ขอบคุณมากที่่แวะมาอ่านค่ะ
สวัสดีครับหมออิน เป็นหมอเหมือนกัน แต่คนละขั้ว ผมต้องคุยกับสัตว์ ถ้าคุยไม่รู้เรื่องต้องคุยกับคน(เจ้าของสัตว์) แอบกระซิบให้ฟังว่า ความจริงแล้วรักษาสัตว์ก็ต้องรักษาจิตใจเจ้าของสัตว์ควบคู่กับไปด้วย จะทำให้สัตว์หายป่วยได้เร็วขึ้นครับ เป็นเคล็ดลับ อย่าบอกใครเชียว...
ขอบคุณค่ะคุณหมอเล็กสำหรับคำแนะนำและเคล็ดลับ
สำหรับหมอคนก็จะมีกรณีนี้เหมือนกันคือผู้ป่วยที่เป็นเด็กเล็ก
คุยกับคนไข้ไม่รู้เรื่องแน่ๆ ก็ต้องคุยสื่อสารกับผู้ปกครองเป็นหลัก
แล้วก็ต้องรักษาจิตใจผู้ปกครองควบคู่กันไปค่ะ
(คอยsupportพ่อ-แม่ที่มีความกังวลสูงๆ)
สวัสดีครับ
คุณหมอ
ขอบคุณค่ะอาจารย์ขจิตที่คิดถึงกัน อิ อิ
ขอบคุณค่ะคุณยงยุทธ ยอดมงคล อย่าลืมแวะมาอีกนะคะ